Hond met Leishmania adopteren?

 

Ik kijk net nog even op de site (google translate lukt me niet meer), maar ik zie een bericht staan van een donatie van een vriend:

Uit Frankrijk, een vriend van ons Coquillette, heeft ons gemaakt tot een donatie zodat Karma genieten van het beste voedsel voor zijn vertrek .Ternera, lever, lamsvlees en kip, maakte deel uit van het voer dat Karma tijdens de volgende zal hebben dagen.

Dit hondje is in elk geval een bofkont.

 

Ik ken een aantal stichtingen en vrijwilligers, waarbij de galgo's en greyhounds wel in Nederland bij een definitief gezin worden geplaatst, maar om goed te socialiseren en te leren eerst bij een opvanggezin terechtkomen. 

  Ik denk dat als je als stichting alleen maar goed plaatsbare honden naar Nederland haalt dat dan de incidenten drastisch zullen minderen.

Ook bij gastgezinnen gaat het heel vaak mis en ontsnappen honden, ook mede doordat vele stichtingen het tegenwoordig niet meer zo nauw nemen wie er opvang/gast gezin kan worden.

Ik ken stichtingen waar honden van het ene naar het andere gastgezin gezeuld worden omdat ze maar een bepaalde tijd kunnen blijven of door weet ik wat voor omstandigheden van het gastgezin zelf.

Of dat dat een goede oplossing is ?

Bij de stichting van mijn honden is het in 5 jaar maar een paar keer voorgekomen dat een hond terug kwam,en dat was door scheiding of ziekte. En 3x omdat er toch geen klik was.

 

 

  Ja Karma heeft nog even de liefde en goed eten voordat hij ingeslapen wordt. Hij is een tijdje geleden gered en bleek een hele slechte achterhand te hebben. Ze hebben nog van alles geprobeerd maar het was al in een te ver stadium en hij is nu verlamd. De beheerders hebben hem nu mee naar huis genomen zodat hij nog de warmte van een huis mag meemaken. Hij heeft ook niet op de te adopteren honden lijst gestaan.   En het opvangen van Galgo's ed in eerste instantie in een opvang vind ik wel een goede oplossing. 

 

Het heeft ook veel ophef gegeven, zelfs de grootste dierenvrienden spraken hier schande van!!!

Op dit arme diertje werden ook bepaald geen kortingen gegeven, de volle pond mocht betaalt worden. En natuurlijk vind je daar een slachtoffer voor! Maak een blog met wee en jammerklacht, hoe triest en alleen dit diertje sterven zal... en je hebt al gauw beet.
Meer woorden wil ik er niet eens meer aan vuil maken. Ze hadden haar ter plaatse deugdelijke terminale zorg moeten geven. Een warm mandje, een dikke knuffel, wat vette plakjes worst onder haar neus en goede pijnstilling, dan had ze nog goede momenten gekend. Al had ik liever gezien dat ze dit oudje rustig hadden laten inslapen.

Maar nee, ze mocht op transport.. gruwelijk.

Thank God besloot ze zelf op tijd, dat het genoeg was geweest. (ik krijg nog altijd tranen in mijn ogen om dit verhaal)

Soms zijn de spuitjes minder pijnlijk dan het lijden voor het beestje

Gezondheidsverklaring gaat vnl over overdraagbare ziekten. 

Ik heb ook gisteren te horen gekregen dat Alma(hond uit portugal)  Leishmania heeft.

Ze is al bijna 7 jaar... We zijn onlangs (5 oktober) onze vorige hond aan nierkanker verloren, weet dus niet of het verstandig is om haar te adopteren. Maar vind het ook vreselijk om haar daar te laten.

 

Heb al stukken hier gelezen maar weet niet wat ik moet doen...

 

 

Leishmania is een heel gemene ziekte, veroorzaakt door een parasiet.

Bij mijn Vera bleek de ziekte sluimerend aanwezig en stak de kop op toen ze al geruime tijd bij mij was.

Na 2 mislukte heel zware medicijnkuren, vonden we een vrij simpel geneesmiddel dat aansloeg, dat was toen net bekend. Ze knapte zienderogen op, de parasiet is de rest van haar leven helemaal in ruste gebleven.

Ik ben ongelooflijk dankbaar dat dat uiteindelijk toch goed is gegaan, want ze was er niet best aan toe (even haar andere mankementen door haar verleden daargelaten).

Ik besef ook dat het niet altijd zo goed verloopt.

Ik zou Vera overigens ook geadopteerd hebben als ik het van te voren had geweten. Maar dat komt ook doordat ik vond dat ze al genoeg had meegemaakt daar en ik zou haar die kans gegeven hebben.

Moeilijk, jullie kunnen ook niet in de toekomst kijken.

En zoals je zegt, jullie zijn net een hond kwijtgeraakt door ziekte.

Ik kan niet voor jou beslissen.

Het enige dat ik kan doen is mijn ervaring over Vera delen.

alleen Manon, toen Vera leish had, hadden ze nog niet de behandelingen van nu, dus jou ervaring is erg, maar in deze tijd had het anders kunnen lopen.

Ze weten nu veel meer over de ziekte.

 

Dat neemt niet weg wat TS moet beslissen, ik ken honden via een forum die het heel goed doen op medicatie, het nadeel is, je kan ze niet verzekeren.

Ik zou het wel met je vaste dierenarts bespreken, als hij/zij er veel van weet dan zou dat handig zijn.

 

Dat zeg ik Yo. Vera was al een tijdje bij mij toen ze Leish bleek te hebben. Dus dan ga je proberen of medicatie aan zou kunnen slaan, natuurlijk. Na de 2 zware kuren die niet hielpen, dacht ik het is over.

En toen was net ontdekt wat Allopurinol zou kunnen doen.

Het was zeer de moeite waard om dat te proberen en tevens haar laatste redmiddel. Vandaar, zo dankbaar dat dat zo goed aansloeg dat ze in ieder geval van de Leishmania nooit meer last heeft gehad.

Maar in geval van ts is het een moeilijker beslissing, hier is al bekend dat Alma Leish heeft.

 in Spanje behandelen de honden anders dan hier in dan in Nederland, ik zou sowieso vragen hoe ze daar behandelen, de behandeling is een stuk pittiger.

 

Ik wil het wel navragen, maar daar moet ik heel erg mijn best voor doen, dus laat maar weten als je dat wilt.

Ik heb zelf op het punt gestaan om er 1 te adopteren met Leish, maar 2 honden met een aandoening leek me te veel.

Dus ik heb het om die reden niet gedaan.

Heel veel informeren over de ziekte , de behandeling en de kosten zou je beslissing makkelijker kunnen maken..

Ik wil het ook wel vragen, ik heb nog mailcontact met de stichting van Vera, SOSStrays.

Of Alma kan het zelf vragen aan de stichting.

De 2 zware kuren die Vera toen heeft gehad kwamen uit Spanje, dat was toen eigenlijk het enige dat er was. En zeer belastend voor de hond. Ik hoop maar dat Allopurinol daar inmiddels ook gebruikt wordt.

Het lijkt me eigenlijk raar als dat niet zo is. Die kuren waren ook nog peperduur, Allopurinol kost vergeleken daarbij niks, het is trouwens een 'mensenmedicijn' tegen jicht.

Voetnoot nog even over het testen op Leishmania (niet voor Michelle, want die weet al dat Alma Leish heeft):

De honden worden daar getest op Leishmania. Wat alleen vervelend is (en toen ook nog niet bekend): het wordt standaard getest via bloedonderzoek. Ook Vera was getest en negatief. Maar als de parasiet sluimerend, slapend aanwezig is geeft het bloedbeeld ook vaak negatief. Dan kun je het alleen testen op aangetast weefsel. En dat is dus als de hond er al ziek van is. Dat was bij Vera het geval. Vandaar dat in eerste instantie niet werd gedacht aan Leish, want, ze was getest.

Toen er een dierenarts bijkwam die veel ervaring had met de ziekte, doordat hij in het Middelands Zeegebied werkt (hij behandelt daar ook met Allopurinol, niet meer met die zware rotzooi, maar hij komt veel in Nederland, dus zal het hier vandaan dan meenemen denk ik), kwamen we er achter door weefsel van haar inmiddels ook aangetaste oren te testen. En dat gaf overduidelijk Leishmania aan.

Daardoor kan het dus gebeuren dat je een hond krijgt, die dus wel getest is en dan geeft het bloedbeeld de ziekte niet aan. Pas als de hond ziek wordt, dus als de parasiet actief wordt. En denk je (toen wel, jaren terug), niet in eerste instantie aan Leish, want je hond was toch getest. En dan ook nog eens door de behoorlijk uiteenlopende symptomen.

Maar nogmaals, laatste stukje niet voor Michelle, maar misschien heeft iemand anders er iets aan.

 

Ik heb ook een hond met Leishmania en heb haar geadopteerd ondanks haar leishmania. In Spanje wordt meestal een 2 weekse kuur glucantime injecties gegeven om de parasiet zoveel mogelijk schade toe te brengen, en daarna starten met allopurinol. Het vervelende van deze ziekte is dat hij zeer grillig en onvoorspelbaar is. En bij de ene hond veroorzaakt het milde klachten en bij andere hele ernstige aandoeningen. Bij een uitbraak van de parasiet wordt hier ook milteforan gegeven. Het belangrijkste bij deze honden is toch om het immuunsysteem zo goed mogelijk op peil te houden want dat is de grootste trigger voor de parasiet. Het is heel moeilijk om je advies te geven , denk dat je voor jezelf moet overwegen of je ervoor wilt gaan of niet want je weet niet hoe het zal gaan. 

 

 

 

Milteforan, dat was het Erny, daar heb ik toen 2 kuren van over laten komen uit Spanje, zwaar spul.

Ik ben blij te horen dat Allopurinol ook in Spanje wordt gebruikt, veel minder belastend en betere resultaten.

Van alle narigheid die Vera heeft gehad in haar eerste jaren in Spanje als kettinghond, had ze nu eindelijk eens geluk.

Zo goed, dat toen we eindelijk wisten wat ze mankeerde en Allopurinol zijn gaan geven, de parasiet nooit meer de kop op heeft gestoken.

Je hebt gelijk. De ziekte is grillig en een goed immuunsysteem van levensbelang.

`Het kan 7 jaar duren voordat de ziekte er uit komt, als ze besmet zijn.

Faro krijgt elk jaar een test,  tot nu toe negatief, zijn weerstand is heel slecht geweest dus de kans is klein dat het aanwezig is.

Maar helaas komt de zandvlieg al in Duistalnd voor, en Belgie, de kaarten die je kan vinden zijn achterhaald.

Nu weer met de warme herfst kan de parasiet dichterbij komen, als ze goed schuilplekken vinden dan overleven ze de winter.

helaas is het een ziekte die zomaar in Nederland kan voorkomen, Limburg was 2 jaar geleden aan de beurt, daar was de zandvlieg, of hij er nu nog zit?

Wel bestaan er entingen, maar bij een hond uit Spanje of een hond die mee op vakantie is geweest is dat niet wijs.

Wat ik heb begrepen is dat de dierenartsen in Spanje het iets pittiger aanpakken, die hebben natuurlijk ook meer ervaring met de ziekte.

Dus handig als je met een stichting met een eigen dierenarts kan overleggen.

En ja, niemand kan de keuze voor je maken, het kan meevallen en het kan tegenvallen.

Ik zou wel heel goed gaan informeren.

Michelle, sta je in contact met de stichting en weet je dus hoe het met Alma gaat en of ze ervoor behandeld wordt?

het buitenlandse hondenforum is helaas gesloten

maar de inhoud staat nog online

misschien een idee om daar rond te snuffelen naar info en behandelen van leishmania

er is iemand die peter heet (op datdode forum) en op texel woont die echt alles weet over leishmania en behandeling

 

dus even goed rondneuzen daar en je hebt ideeen over wat je kan tegenkomen en hoe er mee om te gaan

en een beeld voor jezelf of dat is wat je wil/kan

Ook liefde en warmte voor een korte tijd, is fijn voor een hond overigens

maar je moet dat zelf wel aankunnen.

In veel gevallen kan je preventief al heel veel bereiken met weerstand en simpele maatregelen

 

 

Ik werk voor een dieren welzijns organisatie in Spanje en we hebben vaak honden met Leishmaniose. Maar wij hebben een erg goede bioresonant die onze honden test en de Leishmaniose kan weghalen. Na de behandeling doen we een test bij de dierenarts en dan is inderdaad niets meer te zien.
Het kan echter wel terug komen en het kan ook zijn dat doordat de Leishmaniose los komt, het dier kan overlijden (maar dit gaat om erg verzwakte en verwaarloosde honden).

Dus ik zal je gaan verdiepen in de bioresonantie, want dat is een erg vriendelijke en natuurlijke manier om het te genezen.

Liefs, Maaike
Ginmalayka.com - Blog over het redden van dieren en meer..

 Kijk das nog eens waardevolle info

wij hadden hondje uit griekenland, die bleek na enkele weken in nederland leishmania en babesia te hebben. petplan gaf aan dat het niet onder de verzekering viel aangezien ze de ziektes al had voor ze hierheen kwam, al wisten wij dat niet.

de medicatie tegen de babesia sloeg goed aan en het ging ook zienderogen beter met haar. na een maand konden we ook de medicijnen tegen de leishmania inzetten. zodra we wisten van de parasieten is ze ook onder behandeling geweest bij gezondheidspraktijk het zonnetje (in alkmaar), daar kreeg ze korreltjes op homeopathische basis tegen de parasieten. dit leek ook heel erg goed te werken. helaas heb ik haar moeten afstaan en is ze naar een vriendin gegaan omdat ze niet samen ging met mijn partner. daarom is ze ook gestopt met de alternatieve behandeling. ik heb haar wel alle reguliere medicijnen meegegeven zodat ze die goed voort kan zetten, maar ik was ook wel erg benieuwd naar hoe het zou gaan met deze alternatieve behandeling. misschien dat andere mensen wel iets hiermee kunnen, vandaar dat ik het bericht hier plaats. misschien kan het andere honden helpen deze nare parasieten uit hun systeem te krijgen, de korrels zijn in ieder geval niet belastend voor de hond, en er kan veel mee worden bereikt.

naast korreltjes tegen de parasieten kreeg ze ook druppels om haar angst te verminderen, dat werkte echt als een trein! je zag met een paar weken gewoon een heel ander hondje, veel minder bang en veel vrijer. heel mooi om te zien.

@ Mirjam

ging niet samen met mijn partner? Wat klinkt dat naar. Ook al omdat ze blijkbaar goed reageerde op de holistische behandeling en die vriendin hier geen zin in had

 

 

Hoi, 

Wat verschrikkelijk leuk dat jullie een hond willen adopteren. En dan de schok over Leishmania!! Dit overkwam ons een half jaar geleden ook!!! De hond waar tot over bijde oren stapel verliefd was had Leishmania die ook nog eens hartstikke actief was!! Veel onzekerheid (nog steeds een beetje hoor) maar nog meer reden dit beest te willen helpen voor zover wij dat konden. Het is heel belangrijk dat de hond de juiste behandeling krijgt, dan kan de hond er oud mee worden. Onze hond kreeg voordat ze naar Nederland kwam eerst 30 dagen een injectie (glucantime) dit spul dood de Leish en is dus alleen effectief als de Leish actief is (in ons geval) nu krijgt ze in totaal 6 maanden allupurinol, 2 tabletten per dag (dit verdoofd de Leish). Als je onze hond 4 maanden geleden zag en nu is het een wereld van verschil. Haar vacht is aan het herstellen en wordt weer dik. Ze is weer goed aangekomen en ontwikkelt zich prachtig. Iedere dag dat we haar hebben is een geschenk. Ze is ons vreselijk dankbaar, dat merk aan haar gedrag. In januari krijgt ze haar eerste bloedonderzoek sinds haar kuur in Spanje en haar tabletten. Natuurlijk erg spannend maar ze doet het zo goed dat ik denk (hoop) dat we een goede uitslag gaan krijgen. Dus wij hebben GEEN spijt deze stap te hebben genomen maar zijn vreselijk dankbaar dat ze in ons gezin is gekomen ??