Hond met Leishmania adopteren?

Ach ja... ergens zal wel weer een zandvlieg of aanverwant gesignaleerd worden.

Kunnen er meer dan 8 miljoen honden maar eventjes preventief ingeent worden.

Kassa!

Het begrip 'preventie' levert nog altijd meer geld op dan resultaten.

Ik ben het met Golden eens dat er ook andere manieren bestaan,,

Maar we raken wel erg off topic nu.

Deze hond is al besmet en is drager. Ik vind het een hele stap om aan zo'n hond te beginnen. Nogmaals vind ik het jammer dat dit de zoveelste ''oeps, we missed that'' adoptiehond is... en dan is de adoptant al lang verliefd. Natuurlijk een foute gang van zaken dit!

inderdaad, dat was ook wat bij mij opkwam, dat door de stress van wat het dier meegemaakt heeft en het reizen e.d. ziektes naar boven kunnen komen die eerst niet te zien waren.

Dit in combinatie met het gif van de entingen en de stress en invloed van de nieuwe omgeving kan het afweersysteem een flink klap geven.

Monique Bladder heeft het boekje Kanker bij honden geschreven waar ook aan stress ivm ziektes veel aandacht besteed is. Heel intressant om te lezen.

Bij mijn Vera kwam het gek genoeg pas de kop opzetten toen het met al haar andere dingen beter ging en ze lekker in haar vel zat.

Maar inderdaad, wat stress kan doen en triggeren in je lichaam, das helemaal waar!

Het is een te vaak voorkomend iets de Leis. Zelf toen ik honden opving van een stichting kreeg ik honden en op het vliegveld kreeg ik tussen neus en lippen even een doosje medicijnen in mijn handen geduwd want het hondje had Leis. Dan werd er van mij verwacht dat ik deze hond ook nog eens herplaatste. Wanneer het dan erg lang duurde en ik daar iets over zei werd er gezegd .....nou dan moet het maar terug naar Spanje naar het asiel.

Ben gestopt met de opvang om deze en nog een andere reden.

Ben ook van mening dat de meeste stichtingen zelf dokteren en maar weinig dierenartsen er aan te pas komen

Dat is inderdaad wel erg slordig. Bij Hayzel werd duidelijk vermeld dat na het huisbezoek alle testen gedaan zouden worden (stel dat adoptie niet doorgaat, geen geld "verspilt"). Je mocht dan ook altijd van de adoptie afzien mocht er positief getest worden. Overigens zou het voor mij geen probleem geweest zijn mocht ze positief zijn getest, maar dat was gelukkig niet het geval.

Gelukkig zijn er stichtingen die wel zorgvuldig hier mee om gaan, zelf informatie van te voren hier over geven, mijn stichting wel in ieder geval, en er zijn er meer gelukkig.

maar goed mijn stichting heeft ook een eigen dierenarts, en helpt ook andere stichtingen in de buurt weet ik.

Die van ons was daar ook echt heel secuur in. Maargoed daar zijn 2 dierenartsen de eigenaren van het asiel :)

"  
Die van ons was daar ook echt heel secuur in. Maargoed daar zijn 2 dierenartsen de eigenaren van het asiel "

Pauline - Kiara, Hayzel & Finn

 oh, welke is dat? of mag dat niet gezet worden?

 AINF

Ja goeie stichting inderdaad!

Suzan als je meer wil weten...stuur maar pb.

Maar ik heb dingen gezien en meegemaakt brrrrr

  Ik denk dat dit het allerbelangrijkste is , dat je kritisch blijft en je niet laat verleiden door het zieligheidsgehalte.

En als je dan toch besluit om een hond met in dit geval Leish te adopteren dat je daar ook op voorbereid bent.

En ik heb ook een lijst met namen waar ik nooit een hond zal gaan adopteren.

Ik denk dat als je een hondje uit het buitenland adopteert je altijd twee dingen op voorhand in gedachten moet hebben:

1) De hond kan lichamelijk en medisch problemen hebben, ook als dit bij een stichting niet meteen bekend is, veel al zijn het honden die of op straat leefde of in een slechte omgeving zijn opgegroeid. 

2) De hond kan qua sociaal zijn problemen hebben (angstig, onzindelijk bijvoorbeeld) en dus moet je er rekening mee houden dat je veel tijd, liefde en geduld moet hebben en moet investeren. 

Als je deze twee dingen altijd standaard in je hoofd hebt en dan nog de hond wil adopteren (ongeacht of er wel of geen positief verhaal bij de hond staat vermeld) dan kunnen dingen misschien alleen meevallen. 

Nadeel van Leishmania is dat ook al test je er op de test niet altijd duidelijkheid geeft. Dat de hond na een test geen Leishmanina lijkt te hebben zegt niet dat de hond dit ook niet met zich meedraagt. Vaak kun je Leishmania pas echt goed testen op het moment dat de ziekte ook daadwerkelijk in het lichaam actief is. Daarom is het altijd goed om in gedachten te houden dat ook al is volgens de test de hond niet besmet met Leishmania dat de hond toch ziek kan worden en de ziekte wel heeft. Vooral belangrijk om dat in gedachten te houden zodat je kan handelen als je bepaalde dingen merkt aan de hond (wondjes bij oren, tussen de tenen, afwijkende nagels, veel slapen en lusteloos bijvoorbeeld).

Dat is schande maar kijk ooit naar dat topic van Tineke de Jong hier over haar hondje van die stichting was ook schofterig gewoon.

Mensen willen iets goed doen maar door hun liefde worden ze gewoon besodemieterd ze zijn gek op een hondje en ze gaan er voor ondanks de gevolgen.

" Ik denk dat als je een hondje uit het buitenland adopteert je altijd twee dingen op voorhand in gedachten moet hebben:
 
1) De hond kan lichamelijk en medisch problemen hebben, ook als dit bij een stichting niet meteen bekend is, veel al zijn het honden die of op straat leefde of in een slechte omgeving zijn opgegroeid. 
 
2) De hond kan qua sociaal zijn problemen hebben (angstig, onzindelijk bijvoorbeeld) en dus moet je er rekening mee houden dat je veel tijd, liefde en geduld moet hebben en moet investeren. 
 
Als je deze twee dingen altijd standaard in je hoofd hebt en dan nog de hond wil adopteren (ongeacht of er wel of geen positief verhaal bij de hond staat vermeld) dan kunnen dingen misschien alleen meevallen. 
 
Nadeel van Leishmania is dat ook al test je er op de test niet altijd duidelijkheid geeft. Dat de hond na een test geen Leishmanina lijkt te hebben zegt niet dat de hond dit ook niet met zich meedraagt. Vaak kun je Leishmania pas echt goed testen op het moment dat de ziekte ook daadwerkelijk in het lichaam actief is. Daarom is het altijd goed om in gedachten te houden dat ook al is volgens de test de hond niet besmet met Leishmania dat de hond toch ziek kan worden en de ziekte wel heeft. Vooral belangrijk om dat in gedachten te houden zodat je kan handelen als je bepaalde dingen merkt aan de hond (wondjes bij oren, tussen de tenen, afwijkende nagels, veel slapen en lusteloos bijvoorbeeld). "

Nantastic!© Sammy, Angel Deva, Cloudy, Camila, Wolf, Princess Jumaana, True Love Eros, Inanna Aruba, Mystic Crescent, Savage Hunter, Siddhi of Love, Mr. Bojangles & Magic Thunder

 Helemaal mee eens, en even toevoegen, de onzekerheid van leishmania duurt 7 jaar, daarna is je hond wel veilig.

En Susan, op dit moment is er een stichting die foto's zet met het verhaal ze worden vrijdag afgemaakt, foto's die zogenaamd uit het dodingstation komen.

Nu heeft de Asielhouder waar ik Faro heb gehaald, een tijd geleden al gewaarschuwd, de honden die op de foto's stonden waren niet in een dodingstation en werden helemaal niet doodgemaakt.

Hij noemde het emotionele chantage, de naam van de stichting heeft hij niet genoemd, helaas.

ik zou ook graag veel willen weten over een hond, maar alleen maar zielig doen en het nog zieliger maken dan het is si echt schandalig.

Gelukkig zijn er goede stichtingen, en soms gaat het wel goed bij een foute stichting, ik zie nu sinds 3 weken een hond die bij een foute stichting vandaan komt, het is een juweeltje, geen problemen niks.

Die heeft dus geluk gehad, ik heb nog niet durven vertellen wat ik weet van die stichting, ze genieten zo van hun hond dat ik het misschien wel niet vertel.

Ze wist helemaal niks van de ziekte leishmania trouwens, dat vind ik wel erg hoor.

Daar heb ik haar natuurlijk wel over verteld, ze ging ook meteen testen en in het paspoort kijken, want daar horen alle testen in te staan.

Als een buitenlandse organisatie de honden niet wil testen op Leishmania, zou dit des te meer reden zijn om een adoptant hierover actief te informeren en zich niet te verbergen achter het feit, dat dit wel ergens op hun website staat of op internet te vinden is. De organisatie heeft in dezen een informatieplicht. Deze plicht is eveneens van toepassing op hartworm en Ehrlichia.

Leishmania is een ziekte, die door zandvliegjes wordt overgebracht en (nog) alleen maar rondom de Middellandse Zee en zuidelijker voorkomt. Ik lees op een site van buitenlandse honden dat men daar een erg "geval" van Leishmania had, maar dat de hond nu gelukkig en gezond is. http://ace-charity.org/nl/dagboek/ergste-geval-van-leishmania-chica/ Hier wordt een absoluut verkeerd beeld van Leishmania gegeven. Leishmania is niet te genezen en kan vroeg of laat opnieuw ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken.

Als een hond Leishmania heeft, zal dit nooit meer over gaan; er zijn betere periodes; doch Leishmania blijft op de loer liggen. Er hoeft bijv. maar stress te zijn zoals bijv. door het overvliegen van de hond voor adoptie en het is weer mis. Als een hond met Leishmania voor een andere kwaal bijv. Cortisonen/Prednison nodig heeft, zullen de Leishmania verschijnselen verergeren doordat door deze medicatie de weerstand van de hond verlaagt. Is er een narcose nodig voor een operatie dan verlaagt dit ook de weerstand van een hond en kan de Leishmania de kop opsteken. Dit een zeer groot risico bij het adopteren van een hond uit Zuid Europa.

Elke adoptant zou individueel door organisaties/stichtingen op de risico's van Leishmania, Ehrlichia en Hartworm gewezen moeten worden.

Leishmania is nog bedreigender voor de hond als dit op latere leeftijd pas ontdekt wordt.

quote

De ziekte is en blijft wel een sluipmoordenaar. Het is een ziekte die in de gaten moet worden gehouden met regelmatige testen. Zowel op de parasiet als de functies van de organen. Zeer belangrijk is en blijft een vroegtijdige diagnose.

unquote

Bron: http://www.dierendokters.com/honden/leishmania-leishmaniose

 Op dezelfde site staat dat ze drager kunnen zijn of blijven maar gezond kunnen leven, ik weet dat er honden zijn die behandeld zijn en heel lang klachtenvrij zjn tot nu toe.

Dat bedoelen ze.

De informatie over de ziekte ik goed op de site

http://ace-charity.org/nl/adoptie/informatie-ziekten/

 Ja ze kunnen een goed leven leiden maar dan moeten er geen tegenslagen komen of een verminderde weerstand van het beestje en daar is het begin niet naar in Nederland.

1. De vliegreis is erg stressend

2. Nieuw baasje met mogelijk meerdere honden kan ook stres geven

3. Andere voeding met alle gevolgen die tot verminderde weerstand tot gevolg.

Alles wordt mooier weerspiegelt dan de werkelijkheid is.

Ik heb het al eerder verteld, maar als de Leishmania-parasiet slapend aanwezig is, zie je die vaak niet in de standaard bloedtest.Dan zie je hem pas, als je pech hebt, zoals ik met mijn Vera had, als de ziekte zich, door wat voor omstandigheden dan ook openbaart en kun je hem vaststellen door aangetast weefsel te testen.

 Als ik er niet met eigen ogen honden heb gezien en jou zou geloven, dan zijn ze allemaal te dode opgeschreven, of levenslang ziek, het mes snijd aan 2 kanten.

Als ik sommige reacties lees dan zou ik bijna denken, geef ze allemaal een spuitje.

Gelukkig weet ik dat positief geteste honden een goed en fijn leven kunnen hebben zonder al te veel kosten.

En natuurlijk, het kan ook veel slechter, als de ziekte niet obder controle is te krijgen, dan heb je ellende.

Wellicht de Leishmania dan even buiten beschouwing gelaten,, zijn er door de jaren heen natuurlijk wel al heel wat bewijzen opeen gestapeld dat vele stichtingen dieren weten te importeren die niet deugdelijk gecheckt zijn, of in ieder geval niet zo fris en fruitig zijn als beweerd wordt.

Ik vind dat dit toch niet valt te ontkennen. Ik bedoel.. come on! Zwangere teefjes (en niet in vroeg stadia maar haast compleet voldragen) blaren in de bek, rotte tanden, schurft.

Ik snap al niet hoe ze ermee het vliegtuig in komen, maar in de
eerste plaats is het natuurlijk een aanfluiting voor de betreffende stichtingen. Zijn het dan toevallig telkens kwaaltjes die ze eergisteren nog niet hadden?

Ik kan vertellen dat ik persoonlijk aan de stok heb gehad met een hele grote en bekende stichting.

Alles koek en ei en ouwe jongens krentebrood totdat ik verhaal bij ze kwam halen waarom het hondje dat volgens hun zo kerngezond en geweldig was, letterlijk een uitgewoond wrak was.

Schurft, rotte tanden, ontstoken oog, oormijt.. er kwam geen eind aan. De hartelijke toon was acuut verdwenen. In eerste instantie wilde ze bewijzen van de dierenarts onder ogen krijgen, eerder gingen ze geen gesprek met mij aan... die uitslagen kregen ze.

Hun reactie: ''U had deze hond niet hoeven nemen, dat was Uw eigen keuze''

Eigen keuze? een keuze gebaseerd op incomplete, ondeugdelijke informatie ja!

Zo oneerlijk!

Ik wilde het adoptiegeld terug krijgen, toen gingen ze emotioneel chanteren. Wij zijn armlastig, het geld is voor de dieren.. dat kunt u toch niet vragen?

Maar ik had er echt tabak van. Het teruggestorte geld is eerlijk besteed om het hondje in kwestie te behandelen en op te lappen.

Ik kan er niet genoeg op hameren...

Ga niet lukraak plaatjes en foto's op internet kijken om vervolgens hopeloos verliefd te worden op een hondensnoet,, alvorens je deugdelijk navraag en onderzoek naar de organisatie hebt gepleegd.

En nee, ik heb het heus niet over een schoonheidsfoutje hier en daar. Ook voor de eerlijke stichtingen is het hard werken en zullen er wel eens steekjes vallen, het zijn maar mensenhanden.. volledige garanties bestaan niet.

Maar willen we over 20 jaar nog armzalige hondjes kunnen importeren op een eerlijke wijze.. dan moet de consument zo onderhand echt de ogen gaan openen!

Let wel.. het is vraag en aanbod. Malafide stichtingen gaan door omdat het ze dik loont!

Nee, ze hebben geen flitsende neon tekst op hun voorpagina ''wij deugen niet'' maar een goede verstaander heeft een half woord nodig,, en een oplettend oog, ziet meer dan 3 paar ogen.

 pfff wat een vervelende ervaring moet dat geweest zijn zeg!

Het is nu een wolk van een hondje hoor! het gaat ontzettend goed met hem.

Zijn gebit is nog wel erg slecht, veel is er getrokken. Niet alles vanwege de kauwvlakken.

Hij geeft graag kusjes en dan houd ik mijn neus maar dicht.

Het is niet mijn hondje hoor, van mijn tante die tevens mijn buurvrouw is.

En zolang mensen alles maar blijven bagatelliseren zal het ook nooit veranderen.

Zolang mensen tevreden zijn dat van de 100 honden het met 90 goed gaat en die 10 die pech hebben gewoon afgeschreven worden onder het mom dat die andere 90 het wel getroffen hebben. zolang zullen foute stichtingen gewoon hun gang kunnen blijven gaan.

Omdat veel mensen niet kritisch genoeg zijn en tevreden zijn met een beetje goed zullen er nog vele hondjes de dupe zijn.

Ik ga voor die 10 hondjes die niet belangrijk genoeg waren en houd hun voor ogen in mijn poging tot bewustwording.

Mijn Vera behoorde tot die 90% die het, dankzij mij, heeft gered.

Voor die 10% die het eventueel niet zouden kunnen redden knop ik me ook nog dood

knok ik me ook nog dood, moest dat zijn natuurlijk (typdinges)

 zolang je maar weet waar je aan begint, als een stichting je niet op de hoogte brengt dan ligt dat natuurlijk anders.

Ik zit zelf in twijfel, ik zit al een tijdje naar een hond te kijken, maar die is positief.

En een ziek of nog niet ziek hondje kan je nog heeel veel liefde geven, Faro is zijn 7 jaar veilig ook nog niet voorbij, ik zou hem niet willen missen.

maar je weet nooit dat het ineens tevoorschijn komt, dat kan bij Faro ook, al heeft die al zoveel meegemaakt, dat ik denk dat als het door stress of ziekte tevoorschijn zou komen, dan was het er al.

Ik wist niet waar in aan begon.

Maar ik had Vera voor geen goud willen missen.