Van rassen naar types

We houden op met de rashond, voortaan spreken we over types: honden die aan een algemeen beeld voldoen in plaats van een gedetailleerde rasstandaard.

Geef ook jouw stelling van de dag door !

Half eens...
Wat misschien een goede optie is, om de ras "familie" onderling te kruisen, dus  bv de retriever's onderling.

Waarom zou je dat willen?
Ik vind het wel duidelijk dat je d.m.v. het zoeken op ras allerleid kenmerken, karaktereigenschappen e.d. kunt kijken of zo een ras bij je past.
Als je op 'familie van' zou zoeken, kom je ook bij de kruisingen en dat zou ik persoonlijk liever weer niet hebben.
Ik 'ga' voor een bepaald ras met zijn eigenschappen en eigenaardigheden ...

Of begrijp ik de stelling nu helemaal verkeerd??

Wanneer het de gezondheid van de honden ten goede komt, eens. De genenpool wordt vergroot, wat uiteindelijk zorgt voor een toename van gezondheid. De neiging naar extremiteiten wordt verkleind, goed idee .

Natuurlijk zou het zo moeten zijn zoals jij beschrijft.
Maar als er gesproken wordt over types, kan je dan nog wel de eigenschappen van een ras waarborgen, horen daar dan ook de kruisingen bij?
Zou het niet veel belangrijker zijn (als dat al niet gebeurd) om honden uit het buitenland met een hele andere genenpool te importeren om weer 'nieuw bloed' te krijgen?

Er zijn in elke ras ongeveer twee hoofdlijnen.
De showlijn en werklijn.
Mensen willen nu eenmaal een mooie hond en dan kom jë snel op een showlijn uit met als overduidelijk voorbeeld waarin het te ver is gegaan is de duitse herder waarbij de achterhand veeeeeeeeeeeels te laag is.

Hier op hp weet iedereen het belang van gezonde honden.

Als items zoals broodfok, inteelt en de negatieve invloed van de gezondheid van doorfokken.....met regelmaat in het nieuws zullen komen....
Gaat de mens die er niet bij stilstaat er toch anders over nadenken.

Zucht.

Ik vraag me echt af waar de laatste tijd die hetze tegen 'de' rashond vandaan komt...



Waarom er een type van maken? Het type van de kortsnuitigen bijvoorbeeld?  Lekker allemaal korte snuiten onder elkaar gaan kruisen. Lost dat dan de ademhalingsproblemen op?



Er wordt hier steeds opnieuw een discussie gevoerd over een AANTAL rassen. Het zou fijn zijn moest dat niet elke keer veralgemeend worden tot 'de' rashond.

Dank u wel.

Ergens moet er er grens blijven bestaan tussen rashond en kruisingen vind ik

.Ik denk eerder een "hetze" tegen kruisingen en maar tegen een zeer beperkte groep rashonden, bv de kortsnuitigen. Den k trouwens niet dat die in de stelling als groep bedoeld worden.

Ik denk dat het welzijn van de hond voorop moet staan ipv de strak omschreven "rasstandaard".

.Ik denk dat de eigenschappen van verschillende rassen overeenkomen, jachthonden, retreivers etc.

Daarnaast is het altijd goed om honden met een andere genenpool te importeren.

Dit was inderdaad het idee.  

Persoonlijke noot: ik heb helemaal niks tegen rashonden en deze stelling is dan ook niet bedoelt om rassen af te kraken. Ik vind het idee van het loslaten van al die details enorm interessant, misschien meerdere met mij. Waarom zou daar niet over gediscussieerd mogen worden? 



Je mag dat ook als antwoord zien op deze reactie. Ik hoop dat meer van zulke reacties ("wat hebben mensen toch tegen rashonden") bij deze beperkt worden. 



Ja, mee eens! Dit zou er allemaal bij kunnen horen. 

Even verdere uitleg bij wat het gebruik van types in zou kunnen houden. We hebben op dit moment bijvoorbeeld Duitse (zowel lang als korthaar), Belgische (alle vier variëteiten), Hollandse (alle drie variëteiten) en Zwitserse herders (zowel lang als korthaar) die allemaal ongeveer hetzelfde type hond zijn. 

Op verschillende punten in de geschiedenis zie je dat deze rassen heel veel op elkaar leken en zelfs door elkaar heen gefokt werden of gebruikt werden om een ander ras te helpen van de ondergang. Vandaag de dag zie je dat ze nog steeds af en toe als twee druppels water zijn en ze worden in sommige gevallen nog steeds met elkaar gekruist. (denk aan KNPV honden) 
De honden hebben veel met elkaar gemeen, zowel in karakter als uiterlijk. Oke, de een heeft langer of ruw haar, de ander heeft een wit kleurtje, weer een ander is zwart, en de een is wat feller of wat gemoedelijker of wat terughoudender. Toch hebben ze erg veel van elkaar weg, komen ze van oorsprong uit hetzelfde gebied en werden ze van oorsprong voor hetzelfde werk gebruikt die ze op dezelfde manier uitvoerden. 

Wat nu als je hier dus het type (bij gebrek aan creatief inzicht op het moment deze niet zo creatieve naam, ja ik weet dat er meer soorten herders zijn dan hierboven genoemd) genaamd 'herder' van maakt. Zie dit als de nieuwe 'rasnaam', alhoewel het geen ras is. Het is gewoon een type. 

Dit type is een slanke hond, middelgroot tot groot, heeft een lange spitse snuit, meestal prikoren en een hangende sabelvormige staart die in actie hoger gedragen wordt. Iedere kleur mogelijk, van zwart tot bruin tot wit en gestroomd, met of zonder zadel of masker, maar gevlekt zie je ze eigenlijk nooit. Vacht kan ruw-, kort- of langharig zijn. Deze honden zijn actief en hebben een grote will to please. Ze zijn intelligent en worden graag bezig gehouden, het liefst zijn ze samen met de baas of het gezin. Geschikt om mee te sporten of werken, groot uithoudingsvermogen, atletisch. Het zijn alerte honden en vaak waaks. 

Oké, toch nog maar even op creatieve toer gegaan: 



Zie hier de 'herder'! Er zullen veel verschillende variaties in het type zitten en fokkers zullen zich soms toeleggen op een bepaalde variant. Karakters zullen ook wat verschillen in dit type, meer dan ze zouden verschillen binnen de huidige Hollandse herder, Tervuerense herder, etcetera. Gelukkig heb je als pupkoper ontzettend veel keuze. De grootste garantie op karakter zul je krijgen door de ouders van het nest te ontmoeten (eigenlijk niet anders dan anders). Gezondheidstesten etcetera zullen gewoon van toepassing blijven bij de types. 

Oké, heel verhaal. Heb hier veel te lang over nagedacht, hahaha. 

Ik heb er wel eens over nagedacht, maar dan anders. Gewoon de ras standaard zo houden, maar het toestaan om types die er heel veel op lijken maar niet dat ras zijn er in te kruisen voor vers bloed.

En dan bedoel ik niet die broodfok Golden weer terug te brengen in de stamboomlijnen, maar meer iets in de trant van zoals ze Markiesjes proberen terug te krijgen.

Al realiseer ik me wel dat hoe extremer de uiterlijke kenmerken van een ras, hoe lastiger het wordt om dergelijke types zomaar even ergens te vinden.

Daar ben ik het ook helemaal mee eens, Wilma. Ik vind dat een realistische optie die eigenlijk per direct al ingevoerd zou kunnen worden. Alleen de rasverenigingen en RvB nog meekrijgen. 

Bij de tamaskan zijn ze volgens mij deels hier mee bezig .. ze fokken nu ook andere rassen erdoor heen om zo de lijnen en genen te vergroten 
en eigenlijk wel erg interessant ..

.Mooi en duidelijk verwoord! Helemaal eens. 

Ben ook niet tegen rashonden, mits... 

 
ergens snap ik die hetze wel... er zijn natuurlijk ook een heleboel rassen die qua gezondheid belabberd in elkaar zitten, en binnen veel rassen worden een hoop aandoeningen als "normaal" beschouwd terwijl het in principe schandalig is dat er zulke dieren rondlopen. de kortsnuitigen zijn daarvan wel misschien het belangrijkste voorbeeld, maar de gezondheidsproblemen spelen natuurlijk bij enorm veel rassen.
dat geldt overigens zeker niet alleen voor honden - het lijkt me goed om de stelling veel breder te trekken : in plaats van "op te houden" met de rashond, is het beter om te streven naar het fokken van diersoorten met weinig kans op door selectie verkregen gezondheidsproblemen (geldt dus ook voor landbouwhuisdieren, bijvoorbeeld)
 
het belangrijkste is wat mij betreft om gezondheid voorop te stellen, en daaraan ondergeschikt het uiterlijk. als uiterlijke kenmerken voorop blijven staan bij de selectie zijn veel rashondenpopulaties gedoemd tot extinctie

Maar als fokkers zich weer gaan richten op één variant, krijg je toch eigenlijk weer hetzelfde? De fokker gaat voor zichzelf weer een soort richtlijnen opstellen (zoals bepaalde 'eisen' van uiterlijk waar de reu en teef aan moeten voldoen etc.) en kopers gaan dan toch weer op zoek naar een bepaald uiterlijk.
Dus ik vraag me dan af of er dan binnen die variant weer extremen ontstaan?

.Goed idee!

Het zou kunnen, maar eerder uitzondering dan regel. Daarbij kunnen die extreme honden heel gemakkelijk gepaard worden met een niet extreme hond binnen het type. 
Nu vind je overigens ook fokkers die zich binnen een ras helemaal toeleggen op een bepaald soort hond. Een fokker heeft altijd bepaalde uiterlijke eisen waar de reu of teef aan moet voldoen voordat er mee gefokt wordt, wat voor iedere fokker (buiten de rasstandaard, want dat is een vast gegeven) persoonlijk is. Heeft elke fokker niet een soort doel voor ogen waar ze naartoe willen met hun honden? De ene fokker vindt dit belangrijker, de andere fokker vindt dat belangrijker. Iedere fokker heeft voorkeur, maar iedere pupkoper ook. In de situatie die ik beschreef zou er voor ieder wat wils zijn.

upje 

Denk niet dat dat nu nog echt mogelijk is. Is wel eeuwen lang zo geweest. Elke streek had zijn eigen type van hond. Google maar eens op landrace breeds. Sommige van die landrace breeds zijn ondertussen omgevormd tot ras. Bv Basenji, Carolina Dog, Canaan hond, Groenland hond... Waren dan telkens honden die om hun eigenschappen werden gefokt en gehouden en elk type was dan aangepast qua vacht, grootte... aan het terrein waarop ze moesten werken, de weersomstandigheden in dat gebied en dergelijke. Nu zijn er in onze huidige samenleving echter te weinig criteria om bewuste keuzes te maken in dat opzicht. Wat zou gebeuren is dat alles door elkaar gegooid word en de meeste honden sterk zouden gaan lijken op de pariahonden die je bv in India, sommige delen van Spanje, Roemenië en dergelijke vaak ziet. Honden die ongeveer lijken op een dingo, maar dan met hangende en staande oren, korte en lange staarten, korte en halflange vacht. 
Echt bewust op types gaan fokken gaat niet lukken vrees ik. Dan ga je enkel nieuwe rassen creëren in plaats van rassen weg te werken.