Dit ras past bij ons.

Hallo forummers,

Zoals jullie misschien weten, heb ik een aantal vragen gesteld over het soort ras dat bij ons past. Ons is overigens mij en mijn dochter. Naar aanleiding van jullie adviezen en informatie die ik heb gelezen op internet en in de boeken heb ik mijn keuze kunnen beperken tot 2 rassen: de Clumber spaniel en de Coton de Tuléar. Omdat ik er nogal enthousiast ben geworden inmiddels, vertelde ik mijn moeder over mijn keuzes. En zij had toen een mededeling: leuk voor ons, minder leuk voor haar.
Mijn moeder van 75 heeft namelijk een standaard ruwhaar teckel. Het is een schat van een hond, doet geen vlieg kwaad, is alleen waaks als er iemand in huis is en luistert voor geen halve meter. En moeders gaf aan dat het uitlaten van haar ruwhaartje zo langzamerhand een hele opgaaf begint te worden. Moeders wordt natuurlijk wat stijver en ze heeft ook een evenwichtsstoornis. Nu wil het geval dat ik haar had beloofd de zorg van haar hond over te nemen, als zij er op een dag niet meer - goed genoeg - zou kunnen zorgen. En moeder is van plan mij eerder aan die belofte te houden, dan ik verwachtte.
Dus: raad eens van welk ras ik voor mijn verjaardag - volgend jaar oktober - een hond krijg? Juist: een standaard ruwhaar teckel
En wat is nou het mooie? Ik weet precies wat voor hond ik krijg; van leeftijd tot karakter, van voorgeschiedenis tot gekke eigenschappen.

Het aftellen is begonnen!

Niet helemaal zoals gepland dus, maar als ze nu al problemen heeft met evenwicht stijfheid dat t allemaal wat moeilijker word, waarom dan pas volgend jaar oktober? 

Hoe oud is de teckel en krijgt ie dan tot volgend jaar oktober nog wel wat ie nodig heeft? (k wil me nergens mee bemoeien maar schiet zo door me heen als ik je bericht lees).

Ik kom al regelmatig bij haar voor langere wandelingen met de hond. En het gaat nog wel goed, maar het gaat niet meer zo goed als vroeger. Wat een teken is dat het in de toekomst nog moeilijker zal gaan, maar dat is niet de nabije toekomst, hoor. Ze takelt gelukkig langzaam af, haha (o, wat lelijk om te zeggen).
Daarnaast wil ik niet te hard van stapel lopen. Die hond is alles wat ze nog heeft in huis. De hond hangt ook ontzettend aan haar. Laatst moest ik met de hond wandelen, omdat het haar even helemaal niet lukte, want ze had enorm last van haar rug (ook een terugkerend probleem). Moeders zat als een zak zout op de stoel te zuchten van de pijn, ik deed Sonja aan de lijn. Normaal loopt Sonja dan naar de voordeur en als ze die zelf kon opendoen, dan deed ze dat. Nu liep Sonja naar mijn moeder en ging op haar voeten liggen, alsof ze wilde zeggen: "Weet je zeker dat we jou alleen kunnen laten?"
Ik heb mijn moeder een belofte gedaan, maar ik weet ook dat het voor hen allebei een moeilijke overgang gaat worden. Groot voordeel is wel dat Sonja mij en mijn dochter al heel goed kent en wij haar natuurlijk ook. En moeders kan natuurlijk Sonja komen bezoeken wanneer ze wil of ik kan met Sonja naar haar gaan. Maar zoals ik al zei: we willen niet te overhaast handelen. Het enige wat eigenlijk veranderd is, is dat we altijd zeiden 'ooit verhuist Sonja naar mij' en nu zeggen we 'volgend jaar verhuist Sonja naar mij'. 
O, de teckel is overigens van 05-02-2008.

Als de teckel voelde dat je moeder pijn had is het op haar voeten liggen denk ik een signaal geweest op dat moment dat ze bij je moeder wilde blijven. En haar niet graag alleen zou zien op dat moment. Honden voelen zo vreselijk veel aan.

Sonja blaft ook alleen als mijn moeder thuis is. Als ze er niet is, hoor je Sonja ook niet.
Ik pas wel eens op als moeders een dagje weg is. Mijn dochter en ik komen dan meteen na de middag voor een wandeling en blijven dan 's middags bij Sonja in huis, zodat ze niet de hele dag alleen zit. Als het goed weer is, komt er 's middags nog een lange wandeling. Heel gezellig. Hoe dan ook: als ik met mijn dochter in mijn moeders huis ben zonder mijn moeder, dan doet Sonja de kaken niet van elkaar, behalve om te eten (en soms zelfs dat nog niet).

Gefeliciteerd, klinkt een beetje raar om het te zeggen want de aanleiding is natuurlijk niet zo leuk...
Misschien een idee om Sonja af en toe (wanneer je moeder niet zo goed te pas is) de hond al af en toe een dagje en nachtje mee te nemen. Om de overgang straks wat gemakkelijker te maken.