Staffords (gevaarlijke rassen) mogen niet meer in frankrijk?

ik had gister van iemand gehoord dat hij naar Frankrijk zal gaan met zijn stafford kruising. en daar niet meer in mocht omdat het op een pitbull lijkt

een stafford mag alleen frankrijk in met een stamboom, meen ik...

dus dat zou wel kunnen ja..

maarja, als je dit ras wilt zul je daar van tevoren even over na moeten denken, dan is een stamboom wel handig. en je bent gewoon niet overal welkom..

Ik geloof dat Frankrijk inderdaad de wet heeft die wij hier zo'n tien jaar geleden hadden. Toen moest in het asiel ook alles wat op een Stafford leek gekeurd worden, en voldeed hij aan teveel punten dan moesten ze ingeslapen worden. Een stamboom was ook toen een "ticket to freedom". De Stafford werd destijds gezien als "wapen", dus met een stamboomloze Stafford aan de andere kant van je lijn was je zelfs schuldig aan "illegaal wapenbezit"..

Of Frankrijk naast het importeren/meenemen van Stafford-achtigen ook stamboomloze Staffords euthanaseert en stamboomloze Stafford-eigenaren stafbaar zijn weet ik niet, is hier toevallig iemand van op de hoogte?

De eerste en tweede categorie zijn als volgt gedefinieerd: 1. De eerste categorie van aanvalshonden of waakhonden betreft honden die niet staan ingeschreven in een erkend stamboek, en die qua lichaamsbouw lijken op de rassenStaffordshire terriër, American Staffordshire terriër ("pit-bulls"), Mastiff en Tosa. Het is verboden deze honden mee te nemen voor een verblijf in Frankrijk of ze mee te nemen op doorreis in Frankrijk.
2. De tweede categorie van waak- of verdedigingshonden betreft zuivere hondenrassen diewel staan ingeschreven in een erkend stamboek:Staffordshire terriër, American Staffordshire terriër,Rottweiler, Tosa, en honden die lijken op het Rottweilerras. Het is toegestaan deze honden mee te nemen voor een verblijf op of doorreis over het Franse grondgebied. Echter, het dragen van een muilkorf en aanlijning is verplicht in voor het publiek toegankelijke plaatsen, en de eigenaar moet bovendien verzekerd zijn voor de hond. Voor het publiek toegankelijke plaatsen zijn alle plekken waar een hond andere mensen kan ontmoeten. 3. Controles in Frankrijk De autoriteiten kunnen controles uitoefenen bij binnenkomst in Frankrijk of op elk ander moment op het Franse grondgebied. De eigenaren of hondenbezitters moeten in staat zijn om de bovengemelde documenten te tonen: het Europees dierenpaspoort, de inschrijving in het stamboek en de verzekering voor de waakhonden die tot de tweede categorie behoren krachtens de wet gevaarlijke honden. Bij in gebreke blijven, kan het dier worden uitgewezen bij binnenkomst op het Franse grondgebied of in een dierenasiel geplaatst worden. Reizigers die beschikken over een eigen huis in Frankrijk worden aangeraden om honden waarvoor zij verantwoordelijk zijn, en die behoren tot de tweede categorie, aan te geven bij het gemeentehuis, zoals voorzien in de regelgeving.

Dit is wel een manier om broodfok tegen te gaan voor de desbetreffende rassen.

ja, maar het helpt niet...
veel mensen komen hier pas achter als ze met hun stafford kruising of stamboomloze hond de grens over willen, en dan gaan ze pas mopperen hoe stom dat wel niet is

Helaas mag dat helemaal niet meer...
"Frankrijk heeft de regels voor sommige hondenrassen flink aangescherpt. Dat betekent dat de Rottweiler, Tosa Inu, Boerboel en American Staffordshire Terriër  niet meer toegelaten worden, zelfs niet als deze honden een officiële FCI stamboom hebben."

http://www.dierenbescherming.nl/nieuws/3353

en de engelsjes nog wel schijnbaar?
je moet het nog maar kunnen volgen

Ja maar daar is zover ik weet nooit een klopjacht op geweest met Stamboom '

Hoe kan het ook hahaha zulke lieverds.

haha das waar

Pardon, die regels zijn er niet voor niets ??????????? Verdorie zeg, ik ken tal van superlieve asiel Staffordjes, sociaal met mens en dier ! Maar neen, ze hebben geen stamboom, moet je die honden dan zomaar veroordelen of doden ? Zo zou ik, als ik Alex kon adopteren niet met hem naar Frankrijk mogen omdat hij geen stamboom heeft, terwijl hij socialer en makkelijker is dan sommige andere honden van een ander ras. En trouwens ook dan sommigen stamboomhonden, want dat is heus geen garantie zoals kennisen van mij mochten ondervinden.

Nuja, ik heb toch reeds jaren een bloedhekel aan Frankrijk, o.a. om die reden + het feit Frankrijk ook niet bepaald bekend staat om zijn diervriendelijkheid. En de mens doet maar verder, wat die allemaal uitsteken ! Dan is het met fluwelen handschoentjes want ze hebben een slechte jeugd gehad en ocharme ze kunnen er niets om dat ze iemand vermoord hebben of dat ze de boel kort en klein slaan etc, daar worden de regels niet strenger voor, wel integendeel. En ook met de honden zijn de mensen de schuldigen, niet de dieren ! Maar zij worden er wel voor gestraft !

Ik ben heel die hetze tegen stamboomloze honden dan ook grondig beu.

Quote ging niet mijne is dik gedrukt onderaan..

Frankrijk is natuurlijk een heel groot land, en helaas gebeuren er ieder jaar incidenten met zogenaamde gevaarlijke honden, soms met de dood als gevolg.... Een kind dat wordt gegrepen en een hond die niet meer te stoppen is. Dat is te afschuwelijk voor woorden. Mensen zijn door alle aandacht in de media bang geworden. Bang voor hun eigen veiligheid, bang voor hun kinderen.
Frankrijk heeft "gevaarlijke honden" in 2 categories verdeeld, zie  http://vosdroits.service-public.fr/particuliers/F1839.xhtml#N1008A. Deze honden moeten sowieso aangelijnd zijn en een muilkorf hebben. Ik weet niet hoe dat zit als je door Frankrijk heen reist of als je op vakantie wilt met je hond, ik heb me daar nooit in verdiept.
Natuurlijk lijkt het je overdreven en niet eerlijk als je z'n schat van een hond hebt, dat een vlieg geen kwaad zou doen. Dat kan ik me voorstellen, maar regels zijn er voor iedereen.
Ik heb vaak stukken in de kranten gelezen of berichten op het journaal gezien, je krijgt er rillingen van.
Als je weet wat er aan vooraf is gegaan, begrijp je wel dat de wetgeving zo streng is geworden in Frankrijk.
Veiligheid van de mens moet voor vind ik.

Tsja ik vind het een goede regel, deze geldt trouwens niet alleen voor Frankrijk. Ook voor Engeland, Spanje, Denemarken etc etc... Het is vervelend, ik vind het zelf echt lieve prachthonden.

Wat ik persoonlijk een errug handige site vind is dogsincluded.nl

Hier staat over elk Europees land waar je hond wel/niet welcome is en andere belangrijke dingen.

Als je jë hond meeneemt naar het buitenland, neem jë hem toch van tevoren mee naar de da voor inentingen?
Is het dan ook niet de taak van een da om baasjes in te lichten over dit verbod??
Dit zodat de mensen kunnen beslissen of ze de hond dan tijdelijk even naar een pension brengen of op vakantie gaan naar een ander land.
Elk land heeft zo zijn eigen set regels....mischien dat we sommige regels stom vinden maar ze zijn er niet voor niets.

Soms worden er extreme maatregels genomen omdat een klein groepje mensen het verpest voor de rest.

pffft die regels, de enige reden waarom ik nooit een stafford-achtige in huis zou halen, je kan em niet meenmen op reis

er gebeurt ook heel veel wat je NIET leest...
en dat zijn bergen incidenten met andere rassen, zowel incidenten met andere honden als met mensen en kinderen

ik snap dus zeker wel de reactie van APBT

Ik neem aan dat je op de hoogte bent van hoe de media in elkaar steekt! Hier even een goed voorbeeld uit een ander topic.

De pitbull, hoe een ras door de media is verkl##t.

Communicatiewetenschappers maken een onderscheid tussen imago en identiteit.
Hoewel er verschillende definities zijn, kan imago worden omschreven als "het beeld dat anderen van iets of iemand hebben" terwijl identiteit staat voor "wat iets of iemand in werkelijkheid is".
Imago en identiteit kunnen soms ver uiteenlopen: Franse auto's hadden lang de reputatie roestbakken te zijn (imago), terwijl ze in werkelijkheid echt niet sneller roestten dan bijvoorbeeld hun Duitse concurrenten.

Imago en identiteit kunnen elkaar ook wederzijds versterken: als een nieuw model auto in de reclame wordt gepresenteerd als een echte sportwagen (imago) dan zullen met name sportief ingestelde autorijders deze auto aanschaffen. Na enige tijd zullen dus vooral sportievelingen in deze auto gezien worden (identiteit), waardoor het imago van sportwagen wordt bevestigd.

Ook bij de American Pit Bull Terriër is het imago vooruitgelopen op zijn identiteit: nog vóór het eerste bijtincident werd het ras al als "moordmachine" aan kijkers en lezers gepresenteerd. Deze opgedrongen reputatie trok een bedenkelijke groep "liefhebbers" aan, die dat imago bevestigden en zo uiteindelijk een ongewenste identiteit creëerden. Niet ten onrechte concludeert communicatiewetenschapper drs. Eliaan Schoonman dat de pitbull door de pers naar zijn imago van "time bomb on legs" is toegeschreven.

In de afgelopen twee decennia hebben de media de meest verrukkelijke onzin over de American Pit Bull Terriër en andere "vechthondenrassen" verkondigd. Helaas hebben publiek en beleidsmakers de veelal gekleurde berichtgeving vol verzinsels en halve waarheden met graagte overgenomen en tot waarheid verheven. Communicatiewetenschapper drs. Eliaan Schoonman concludeert zelfs dat de pitbull door de pers naar zijn reputatie van "time bomb on legs" is geschreven: nog vóór het eerste serieuze bijtincident werd het ras al als "moordmachine" aan kijkers en lezers gepresenteerd. De reportages van de pers zijn uiteindelijk tot een zichzelf vervullende profetie geworden.

In 1983 komt het Duitse familieblad Geo Magazine met de eerste berichtgeving over pitbullgevechten, op de voet gevolgd door haar Nederlandse evenknieën Panorama en Nieuwe Revu. De materie leent zich uitermate voor sappige strofes: iedere journalist die in de jaren erop volgend over het onderwerp zal schrijven, slijpt zijn pen tot een scherpe punt. Of, om in lijn met de terriërmaterie te blijven, zet zijn tanden gretig in de gruwelijke taferelen. Van enige bedreiging van de openbare orde en veiligheid is dan nog geen sprake: de pitbull wordt tot 1986 in geen enkel krantenbericht over hondenbeten genoemd. Het accent in de berichtgeving ligt in de eerste jaren tot 1986 bij de training voor hondengevechten.

Trouw schrijft op 12 september 1986: "Zo zou het gebeuren dat katten in een jutezak aan een boom worden gehangen. De pitbullterriërs springen dan naar de zak en bijten erin. De Vereniging Dierenambulance Groningen vertelt dat de kat na afloop uit de zak gehaald wordt en door de hond verscheurd wordt als een soort beloning". En de Volkskrant in dezelfde periode: "In Groningen zijn al enkele honderden bomen door pitbullterriërs zwaar beschadigd. Bezitters laten ze aan takken hangen om hun kaakspieren te ontwikkelen. De gemeente werkt nu aan voorzieningen waar de honden dan in hemelsnaam maar op moeten oefenen, zodat de bomen gespaard blijven. Er komen bijvoorbeeld autobanden, opgehangen aan kettingen".

Frappant genoeg blijkt uit onderzoek van de gemeentepolitie Groningen dat er nauwelijks of geen sprake is van overlast en dat er géén aanwijzingen zijn dat de verhalen uit beide kranten op waarheid berusten. Aan de bron van de latere problemen rond de American Pit Bull Terriër ligt het menselijke gegeven dat dit genre "horror" zo gruwelijk tot de verbeelding spreekt. In 1987 gaat Vrij Nederland op zoek naar hondengevechten in ons land. Het feit dat de journalisten van het blad tijdens hun speurtocht niet één hondengevecht of aanwijzing daarvan hebben kunnen vinden, weerhoudt ze er vervolgens niet van om twee kolommen uit te wijden over hondengevechten en daarbij allerlei mensen aan het woord te laten die ook wel denken dat het waar is. Kortom: een vermoeden wordt bevestigd door mensen die dat vermoeden ook hebben. Journalistiek is dit een onacceptabele manier van werken. Het imago van de pitbull is hiermee echter een feit.

In de periode hierna verschijnen er steeds vaker berichten in de dagbladen over pitbulls die buiten de vechtring bijten. Aan het eind van 1988 gaat zelfs meer dan de helft van het aantal bijtberichten in de krant over pitbulls, aldus de krantenknipselregistratie van de stichting Consument en Veiligheid. Onderzoek van dezelfde stichting in het najaar van 1988 leverde een lijst op van 508 slachtoffers van hondenbeten naar ras. Slachtoffers die zich bij een EHBO-post hadden moeten laten behandelen.

Anders dan je op grond van de krantenberichten zou verwachten, bestond de lijst geregistreerde hondenbeten echter niet uit 254 pitbulls. Immers, als de helft van alle berichten daarover gaat, zou je ook een vergelijkbare hoeveelheid incidenten verwachten! Voor journalisten is het dus interessanter om over bijtende pitbulls te schrijven, dan over bijtende herdershonden. Daarmee is de slechte reputatie van de pitbull ten onrechte bevestigd voor het krantenlezend publiek.

Na de gruwelverhalen in de Europese pers mag de pitbullterriër zich plots in een enorme belangstelling verheugen. De pups zijn niet aan te slepen en in elke volksbuurt of betonwijk is er wel een quasi-fokker die in dit gat in de markt springt. Binnen enkele jaren loopt het aantal pitbulls op tot zo'n vijftienduizend. Daar zitten dan inmiddels duizenden tussen met een driedubbel probleem: een lukraak gefokte hond, met een maatschappelijk minder stabiele eigenaar én een omgeving, een kleine woonruimte drie hoog bijvoorbeeld, waar het gedrag van de hond in ieder geval al sneller kan ontsporen dan op een ruime boerderij met 6 hectare eigen grond. Sommige eigenaren kunnen hun hond niet hanteren en laten het beestje daarom de hele dag maar op het balkon zitten. De identiteit van de pitbull begint geleidelijk aan zijn - door de pers opgedrongen - imago in te halen.

Op 22 februari 1990 wordt de eerste peuter door een pitbull doodgebeten. De kinderen spelen in de keuken in gezelschap van de hond Tom. De kinderen krijgen ruzie en Tom verdedigt het eigen kind. Moeder doet boven de was en verneemt van haar kind dat de hond het vriendinnetje aan het bijten is. Zij grijpt niet in, maar haalt hulp. Die komt te laat, want het meisje overlijdt in het ziekenhuis aan haar verwondingen. Nederland reageert geschokt op het ongeluk. De impact van het ongeluk is echter niet los te zien van de lange "incubatietijd" van imago, naar identiteit naar issue. Precies hetzelfde ongeluk, maar zonder "incubatietijd" heeft namelijk nagenoeg geen impact.

De Sint Bernard die in augustus 1991 een peuter doodbeet, haalde de krant, maar daar bleef het dan ook bij.
De eenzijdige en gekleurde belangstelling van de pers hebben er uiteindelijk toe geleid dat de pitbullterriër in 1993 door de Regeling Agressieve Dieren in Nederland werd verboden. Bij gebrek aan stof tot schrijven stortten de journalisten zich daarom op enkele andere stoere hondenrassen, steevast gepresenteerd als "Opvolgers van de pitbull". Waarbij de kop van de reportages meer dan eens werd ingeluid door de retorische vraag: "Nóg erger dan de pitbull?". Daarmee is de toon gezet voor een herhaling van de media-hetze en heeft de pers wellicht opnieuw een zichzelf vervullende profetie gecreëerd.

Mijn twee staffs gaan altijd lekker mee op de boot op vakantie alleen niet naar frankrijk.
Voel me ook niet aangevallen door dit soort dingen.
Mijn honden doen geen vlieg kwaad.
Maar je hebt vaak wel lachwekkende situatie's een man die zijn jackrussel boven zijn hoofd tilt en zegt hou die hond bij houd die hond bij. En dan zeg ik heel lakoniek meneer...u moet de hond op de grond zetten...zo is het een prooi als u hem boven het hoofd houd. En dan als reactie krijgen "ik ben blij dat je het allemaal zo goed weet." toen zei ik "gelukkig wel" en ik loop lachend hoofdschuddend verder. 

De mensen weten niet beter denk ik dan maar. Mensen die in de bosjes gaan staan omdat ik voorbij loop mensen doe ff normaal t is geen moordmachine hoor...

Ik zou zoieso niet naar frankrijk gaan met m'n honden veel te warm voor ze in de zomer en in die landen kijken ze helemaal anders naar dit ras. En dan moet je van tevoren bedenken wat je met je hond doet voor de vakantie. Ik kan niet zonder ze dus dan is de keus snel gemaakt. ze gaan gewoon lekker mee vakantie vieren.

......"nou zeg relax.
Heb jij ooit een artikel gelezen dat een tekkel een kindje in het gezicht beet?
Nogmaals 9 VAN DE 10....."


Nee ik niet maar weet wel van een volwassen man die aan de verwondingen van een Jack Russel is overleden hier in de UK wat uiteraard wel in het nieuws werd vermeld. Zo weet ik ook van een andere Jack Russel bij ons in het natuurgebied die een Greyhound reu en een Weimaraner teef voor een behoorlijke rij hechtingen naar de DA heeft gestuurd. 


....off topic maar ik moest er gelijk aan denken toen je een teckel als voorbeeld nam.........waarvan ik op mijn 15de tijdens folders bezorgen trouwens ook één letterlijk in mijn bil had hangen met een tetanus prik als gevolg....Hij vond het nodig om vanuit de hal via de open achterdeur langs de zijkant van het huis de voortuin in te rennen en aan te vallen......

Laten we heel eerlijk zijn, er zijn bijtincidenten met alle rassen, van klein naar groot.
Maar bij honden die behoren tot die 2 "gevaarlijke" categories, is het gelijk goed mis.
Volgens mij gaat het niet zozeer om hoe vaak een bepaalde ras is betrokken bij een bijtincident maar wat de gevolgen van het incident zijn. Ik heb gehoord dat zulke honden hun "prooi" niet meer los laten. En dat maakt het beangstigend !
Het is in Frankrijk de laatste jaren uit de hand gelopen.
Ik begrijp daarom wel waar deze strenge regelgeving vandaan komt.