Hoe ver ga je in het uitpluizen?

Hoe ver gaan jullie in het uitpluizen vd afkomst van je toekomstige pup? Wat vinden jullie echt belangrijk en waar hecht je minder waarde aan? Afkomst wordt ruim bedoeld uiteraard. Houd je vast aan je principes (als je die hebt) of laat je ze ook wel eens varen?

Ik ben slecht in lezen van lappen tekst en het onthouden van informatie. En aangezien de hondenwereld compleet nieuw was voor me en ik tóch zeker wilde zijn van een goede hond heb ik een goede fokker gezocht. 
Ik heb de fokker dus het vertrouwen gegeven dat de voorgeschiedenis etc goed zat. Hierin ben ik niet teleurgesteld.

Ik ben heel streng. Ik pluis zo ver mogelijk uit en let dan vooral op dubbele namen. Ik wil namelijk geen inteelt of lijnteelt hond. Ik heb er 2 gehad die dat wel waren en die zijn beiden ernstig ziek rond de leeftijd van 3 jaar overleden. Ik stap dus absoluut niet van mijn principes af.

Ik let trouwens ook op hoe de pups en moeder eruitzien qua gezondheid. Schone ogen, neus, oren, kont etc. Maar ik kijk ook hoe ze reageren.

Overigens wil ik geen pups live zien tot ik de stambomen uitgeplozen heb en ik neem bij een eerste ontmoeting geen geld mee. Dit omdat ik van mezelf weet dat het dan veel te makkelijk voor mij is om de pup klakkeloos mee te nemen. Ik sluit alles zo snel in mijn hart..

Verder zoek ik ook uit wat anderen ervaren hebben bij die fokker en hoe oud en hoe gezond oud die honden zijn geworden.

Ligt er aan wat ik precies zoek.

Ik zou wel bepaalde dingen kunnen schrappen voor een bepaald karakter.

In de ideale wereld zou "mijn pup" een stamboom hebben die vrij is van lijnteelt, de ouders op alles getest zijn (ook wat niet verplicht is maar wel voorkomt), in huis opgroeien, de ouders een super karakter hebben, de fokker zou zeer gepassioneerd zijn, de pup al gesocialiseerd buiten en met vreemde zaken/knallen en de pup afgespeent op rauw voer. En wat ik vergeten ben

Maar als mijn visie dusdanig overeenkomt met die van de fokker en de ouderdieren super zijn dan zou ik de testen die niet verplicht zijn, bepaalde mate van lijnteelt en Royal Canin pakketten niet meer erg vinden.

Het is heel moeilijk om alles te krijgen, bij bepaalde rassen zelfs onmogelijk. Soms moet je dus wel schikken. Of in sommige gevallen een ander ras kiezen

@Hilde 
Ik denk dat dat de gebruikelijke manier is voor het merendeel. Wat waren/zijn jouw criteria voor een goede fokker?

@Roosje en Sammy
In hoeverre ga je de lijnteelt na?

Zo ver mogelijk

Tja ik heb voor Lance ook gekeken naar de bloedlijnen omdat hij aan bepaalde verreisten moest voldoen gezien ons levenssituatie. 
Wat niet weg neemt dat , als ik vroeger in een noodsitiatie bv van iemand een pupje MOEST overnemen, ik dat evengoed in mijn hart sloot. . Mijn eerste twee honden waren prachthonden maar geen stambomen. Nooit beklaagd.

De fokker van mijn (hopelijk) toekomstige hond heb ik hier gevonden.
Ik vond dat zei met veel verstand (naar mijn mening) over fokken praatte/schreef.
En ik was/ben helemaal weg van de uitstraling van de teef.
Na kennis making met de fokker van de teef en reu en met de honden zelf zat het voor mijn gevoel helemaal goed.
Ze hebben veel verteld en tekstuitlegger laten zien van familie en over de inteeltpercentage gehad. 
Verder doe ik zelf niet uitpluizen ik snap daar niet veel van.
Toen ik het met iemand van curcus erover had een goede vriendin van haar is fokker heeft diegene de lijnen uitgepluisd voor mij en kon niks geks vinden.
Nou word het nog heel lang wachten

Bij Tico lang niet ver genoeg, helaas...

Bij Pooh heb ik het anders aangepakt:
Via nddc gaan zoeken naar een nest. En kwamen via de dekmeldinglijst bij het nest van Pooh.
Stamboom door gespit en keuringsrapporten van zijn ouders doorgenomen.

Contact met de fokker opgenomen en onze situatie uitgelegd. Dit was voordat het nest geboren was.
Toen het nest er eenmaal was weer contact met fokker.
 De fokker heeft hierop voor ons advies gegeven welk hondje uit het nest het best bij ons zou passen.
We zijn toen snel gaan kijken, en het aangewezen pupje sprak ons aan. Veel vragen gesteld en antwoorden gekregen. Vervolgens zijn we zowat elk weekend naar de fokker gereden om Pooh te zien. En weer te praten...
Mama hond zagen we daar ook elke keer en hebben we elke keer ook geknuffeld.
Papa hond ook alle keren gezien en ook een keer geknuffeld.

Kortom: het gezondheids gedeelte heb ik grotendeels in de "papierwinkel" opgezocht. Voor karakter (gezien strubbelingen met Tico voor ons een zeer belangrijke factor) was voor ons belangrijk dat zowel moeder- als vaderhond zeer lieve, stabiele dieren zijn...
We hebben ook elk weekend zitten kijken naar Pooh en z'n nestgenoten, dat geeft ook een indruk...
En natuurlijk hoe hij naar ons was....

Een volgende Dog zal dan ook, gezien de totaal ervaring, van dezelfde fokker komen, of van een nest dat zij ons aanraadt (bijv nest van de vader van Pooh)

Moest klein blijven rond de 2 kg  om mee in vliegtuig te mogen. '
Moest klein hoofdje hebben, en mooie vacht. Maar de grootte was bepalend.

Het allerbelangrijkste vind ik de fokker zelf. Hoe ziet die het ras en het fokbeleid, hoe gepassioneerd is ie door/voor z'n honden, hoe leeft ie ermee samen en hoe behandelt hij ze. Dat zegt al veel over hoe ie zelf de voorbereidingen doet en de combi's uitkiest, waar ie naar zoekt en streeft, e.d.
En dan is het belangrijk dat dit strookt met je eigen overtuigingen of wensen. Zo vind ik zelf de karakters vd voorouders erg belangrijk. Die moeten kloppen met de aard van het ras. En ik houd ook niet van lijnteelt, dus wil ik in de vorige 4 of 5 generaties geen dezelfde naam zien staan.

Tico..... Tja.... Mijn hond, mijn hele speciale hond (mooi, ik zit nu al te snotteren)

Aan het eind van de winter 2007/2008, zat ik eindelijk in de omstandigheden dat ik mijn droom, een Duitse Dog, waar kon maken. Eigen huis (ex hield meer van katten), kids groot genoeg en een bedragje op mijn rekening.
Ik wist dat een hond een stamboom moest hebben. 
Ik googelde op "Duitse dog pup" . Bovenaan stond een link naar de fokker van Tico in Maarheeze. Pups met stamboom en op de site stond toen (nog) dat ze bij de NDDC waren aangesloten.
Ik ben gaan kijken. De pups lagen in een stal (ja...zeg maar niks), moeder was aanwezig. Er waren nog twee reutjes beschikbaar, een grote bij de handte en een kleine rustige. Die laatste was Tico.
Hij is ook nooit een hele grote dog geworden.
De opvoeding ging goed, maar ik kn merken dat Tico geen heel stabiel karakter had. Zijn puberstreken leken ooit eerder op een soort valsigheid. (Nu kan ik vergelijken met Pooh, dus nu zie ik zeker verschil) hij was angstig. Dat hij op een goede dag van achter werd aangevallen door een andere hond, maakte het niet beter....

Tico verouderde snel, denk ik achteraf...
Waarschijnlijk door zijn nieren (voor dat verhaal verwijs ik naar mijn profiel, het raakt me nog steeds te veel om het opnieuw te typen)
Het eerste jaar speelde hij graag en veel, maar heel langzaam werd hij rustiger en stond regelmatig stil tijdens het wandelen. Nouja... Zie het verhaal op mijn profiel... Achteraf ga je alle puzzelstukjes bij elkaar leggen en weet ik zeker: Tico had een aangeboren nierafwijking. (Wat de dierenarts ook zei op het eind)
Toen hij overleden was, ben ik gaan zoeken op internet en vond veel verhalen over de fokker en over honden vandaar. Ook over vroegtijdig overlijden aan.... (Oa) Nierfalen (een verhaal was denk ik zelfs over een hond uit hetzelfde nest).

Dus... Ga ik op zoek naar een Dog, dan mag één kennelnaam niet op de stamboom voorkomen.

Foto van Tico, een paar weken voor hij overleed. Hij is vier jaar geworden.



En nu ga ik ff uithuilen.....

Ik vind het contact met de fokker erg belangrijk. Als dit contact vanaf het begin goed zit, heb ik er ook een beter gevoel bij om een pup aan te schaffen bij hem/haar. Stel, het is al moeilijk om een afspraak te maken, dan zou ik ook geen pup van hem/haar willen, omdat ze dan al geen tijd voor je hebben... Hebben ze dus ook niet als je een pup van hun zou hebben, waar je problemen mee zou kunnen krijgen.

Daarbij vind ik het zeer belangrijk dat beide ouders getest zijn op erfelijke afwijkingen en dat de fokker ook kan uitleggen waarom hij/zij voor een bepaalde combi gaat.
Ook socialisatie van de pups hecht ik waarde aan.

Waar ik minder waarde aan hecht... Uhm... Ja.. De stamboom? Ik vind het belangrijk dat ik weet wie papa, mama, opa en oma zijn, maar echt veel waarde hecht ik niet aan het papiertje.

Toen ik ging zoeken naar mijn eerste hond heb ik met name gelet op wat voor gevoel ik had bij de fokker of fokster. Hoe de honden er bij liepen, hoe ze zich gedroegen, of er interesse in mij getoond werd, waar de hond naartoe zou gaan en zo. Ook of ik achteraf nog terecht kon met vragen etc.
Toen was ik nog niet zo bezig met de stamboom behalve dat bepaalde tests gedaan moesten zijn. Nu zou ik als ik een hond van de fokker haal hier wel wat meer op letten.

Helmer komt van marktplaats (herplaats hondje) dus daar heb ik niet gelet op achtergrond.

Ik let inderdaad ook op welke fokker namen er op de stambomen staan en kijk ook wat de ervaringen van anderen bij die fokkers zijn.

Allereerst hebben we veel gelezen over rassen die niet verharen, gelezen over karakter, verzorging enz. Zo zijn we op de Spaanse Waterhond uit gekomen. Natuurlijk moest er ook getest worden op een volwassen hond ivm de allergie. Na meerdere malen getest te hebben en een aantal maanden gewacht om te kijken of de allergie niet zou ontwikkelen besloten om er voor te gaan.
We wilden dus wel een rashond met stamboom. Omdat als je toevallig een kruising hebt hij toch verhaart. Er zijn niet zo gek veel fokkers in Nl. Maar we zijn toevallig bij een "fokker" terechtgekomen die eenmalig een nestje had.
Onze Tommy is zijn eerste 9 weken bij een geweldig gezin opgegroeid. Die hebben al erg veel met hem gedaan, waardoor wij het nu al makkelijker hebben. Helemaal Top!
Hij komt dus niet van een echte fokker. Maar achteraf is dit een goede beslissing geweest.

Iedere erfelijke aandoening MOET getest zijn, ook die die de rasvereniging niet voorschrijft. Tot de groot/overgrootouders wil ik de namen zien.
En als dat allemaal in orde is, dan wil ik het karakter van de ouderdieren leren kennen