Hoe zie jij je hond?

Kelly is mijn beste vriendin: ik kan met haar lezen en schrijven, één blik en ik weet wat zij wil. Het is zo ontzettend gezellig met haar 

Kelly kwam bij ons wonen als pup toen ik zelf 6 jaar oud was. Ik ben dus samen met haar opgegroeid. Ik kan mij daarom al niet voorstellen dat zij er ooit niet geweest is, in mijn herinnering is ze er namelijk altijd bij.

Nu ze ouder wordt, ben ik wel steeds banger voor de tijd die eraan komt. Ik zie namelijk dat ze ouder wordt en ik zie ook dat ze meer moeite krijgt met bepaalde dingen. Ze loopt niet meer zo soepel als vroeger en ze is eerder uitgeput na een spelletje bijvoorbeeld.

Ondanks dat krijg ik nog steeds dagelijks een heerlijke natte zoen van haar en krijgt zij van mij een dikke knuffel terug. Ik kan mij geen leven voorstellen zonder mijn meisje 

Ik zie Rambo als mijn Beste vriend,mijn alles.

Ik kan ook heel erg bezorgd over hem zijn ,net of het dan wel mn kind is 

We zijn ook altijd bijna samen Veel mensen(bvb de dieren winkel waar ik vaak kom) vragen gelijk met een bezorgd gezicht waar rambo is als ik hem niet bij heb haha.

ik blijf ook veel liever bij hem thuis of ik ga veel liever iets met rambo doen ,dan dat ik uit ga.

 Rambo is dus echt mijn beste maatje 

Sky en Malaika zijn mijn beste vriendjes, maatjes voor het leven

Ze willen altijd wel mee iets leuks doen, maakt niet uit wat voor weer, trooste me als er iets is en andersom natuurlijk ook. Maar ik kan ook heel bezorgd over ze zijn, als het niet goed met een van hun gaat dan gaat het ook niet goed met mij. Ik doe eigenlijk ook liever iets met mijn maatjes dan dat ik uit ga of ergens ga rondhangen met vrienden (vind daar echt helemaal niks aan) Vaak kijken Sky en ik ook samen tv onder een dekentje of ligt hij zo op schoot. Sky heb ik helemaal zelf opgevoed en hij achtervolgd me het liefst overal (ook gezellig mee naar mijn kamer) Kortom ik zou niet zonder deze 2 geweldige hondjes/maatjes kunnen

Haha luna is ook mijn kindje, vertrouw ook niemand als t op luna aankomt... En echt te bezorgd en beschermend soms... Maar toch zie ik haar wel als hond! Wil niet dat ze zich als wen kindje gedraagd, maar gewoon als een honden-kindje

Persoonlijk irriteer ik me wel eens aan mensen die zichzelf "Mama" noemen ten opzichten van de hond.. Zeker als het mensen zijn die ook gewoon nog eigen kinderen hebben ;) Komt ook een beetje omdat het vaak (zeker niet altijd hoor) gepaard gaat met van die irritante verwende honden en mutserige baasjes die de beesten veel te erg betuttelen. 

Ik zie mezelf dus niet als de moeder van mijn 3 viervoeters. Ik zie ze als mijn honden, mijn maatjes, mijn knuffelaars, mijn sportpartners, mijn troost en toeverlaat, mijn clowns enz. Ze betekenen gigantisch veel voor me maar het zijn niet mijn kinderen. Yuna is mn meisie en Joey en Lennon zijn mn ventjes, maar niet mijn kids ;) 

Haha, als mijn vriend uit zijn werk komt en Mellow stuitert van blijdschap de bank af dan zeg ik wel eens "wie is daar dan? Is papa daar?" maar daar blijft het ook wel bij hoor.

Geen roze jurkjes en op straat ga ik ook niet lopen gillen dat ze NU DIRECT bij mammie moet komen 

Gisteren in de tuin was ze stout, toen zei ik wel tegen haar dat ze net zo'n dwarse peuter leek 

Ik beschouw haar wel als mijn kindje, ik hou ook superveel van haar, maar ze is en blijft natuurlijk wel een hond. Mijn harige hondenkindje 

Ik heb geen kinderen, misschien dat dat het verschil maakt? Ik weet het niet.

Een hond is steeds weer dolblij als ie je ziet, mijn zoon zegt nog hooguit "oh, hoi"...

nee, is niet het zelfde..

" Een hond is steeds weer dolblij als ie je ziet, mijn zoon zegt nog hooguit "oh, hoi"...
nee, is niet het zelfde.. "

zonnetje

 haha dat is hier ook. ben ik bij vriendinnen wezen slapen en als ik thuis kom eerst de honden een knuffel en ohh ik hb je gemist maatje en dan ons mam heb je mij niet gemist dan? haha neen

Ik zie hem als mijn vriend, die onvoorwaardelijk er is.

Of ik boos ben, blij of verdrietig, hij blijft mij hetzelfde benaderen.

Als kindje, nee, het is en blijft een hond en die heb ik niet gebaard.

In het park hier roept iemand weleens, kom maar bij mama, daar kan ik helemaal niks mee.

Maar goed, als iemand dat prettig vindt.

Missy is mijn alles. En ik ben bezorgt om haar, geniet van haar, en ze is een deel van mijn leven als een soort kind. Maar vind het beetje raar als mensen zeggen tegen een hond kom bij mammie brrr het is een hond geen mens.

Ik zie Bouncer wel als een kind, maar ik denk dat veel mensen daar een verkeerd beeld bij hebben. Kinderen hebben regels, een hond heeft regels. Voor een kind ben je verantwoordelijk voor een hond ben je verantwoordelijk. Kind moet je zo goed mogelijk opvoeden een hond ook. Een kind woont bij je in huis en daar draag je zorg voor enz. 

Heel veel mensen die van kom bij mammie me kleine oepsie doepsie van me mamma houd van je smak smak smak. Die zijn voor een hond veel minder streng dan voor ze een kind zouden zijn. 

Maar als ik echt iets zou moeten kiezen dan is Bounc mijn "partner in crime" 

Mijn hond is voor mij zusje ze is er altijd voor mij als ik haar nodig heb

ben ik verdrietig kom ze me troosten 

ben ik boos maakt ze me weer blij

heb ik pijn zorgt zij dat het over goed

Zoals ik al eerder beschreef zien wij ze ook als onze kindjes. Ik noem ze dan ook regelmatig; "onze kinders op 4 poten". M'n ouders zeggen ook wel eens voor de grap: "Ha, daar komen m'n kleinhonden!" 

Ik zie ze als m'n kinderen en heb alles voor hun over, maar dat wilt niet zeggen dat ze zich niet hoef te gedragen. Ze hebben zich gewoon netjes en respectvol, zowel binnen als buiten, te gedragen. Maar juist omdat alles zo vanzelf gaan en we op elkaar ingespeeld zijn, hoef ik eigenlijk nooit boos te worden of iets dergelijks. We hebben het gewoon heel leuk met elkaar en we zijn allemaal op elkaar gesteld. 

Ze zijn dus wel m'n kindjes, maar ik kan me wel mateloos irriteren aan mensen die ook als kinderen met hun hond omgaan en deze gedraagt zich als een draak en mag alles (ook op mijn honden springen e.d.). Maar ik denk dat dat met kinderen hetzelfde is. Ik ben gek op kinderen, maar kan er ook slecht tegen als kinderen niet worden opgevoed. Wat me wel altijd opvalt: als mensen onopgevoede kinderen hebben, zijn hun honden vaak ook onopgevoed. hihi en andersom ook 

Hoewel ik Balou soms wel vergelijk met een kind zie ik hem niet zo.

Ik ben wel onwijs gek met hem, hij is mijn allerbeste vriendje en is er altijd voor me. Altijd in een goed humeur en in voor leuke dingen. Mijn steun en toeverlaat en ik kan me geen leven meer zonder hem voorstellen.

Ik ben snel over bezorgd en erg zorgzaam. En ja als er visite komt wil ik dat Balou er ook netjes uit ziet net als mijzelf haha.

Upje

Ik zie Ozzie als mijn gevoelige, zeer enthousiaste, vrolijke, betrouwbare, lieve, liefdevolle, harige maatje. 

leuk plaatje !

Ik word helemaal gelukkig als ik al jullie verhalen lees over hoe veel jullie van jullie honden houden. 

Ik heb een zwaar verwaarloosde hond uit het asiel. Ze is erg lief maar ook heel onzeker. Ze was veel te mager en zat altijd in een kleine bench, had kale plekken en plaste binnen. Ze was toen 8. Ik snap niet dat mensen dat een lief dier als mijn Bonny, aan kunnen doen.

ze is mijn maatje voor het leven en wijkt nooit ver van mijn zijde. Ze gaat zoveel mogelijk overal mee naar toe.

Goh ik zie ze niet echt als mijn kindjes, al zeg ik vaak wel "mijn kleine heeft dit of dat gedaan".

Ik zeg ook wel vaker dat ze heel goed weten als moeders meent wat ze zegt.

Ik zie ze eerder als mijn beste maatjes, mijn lieverds, als familie maar dan zonder het menselijke.

Ik ben dan ook erg bezorgd over ze, maar nu ook weer niet in die mate dat ik ze als baby's ga behandelen.

Als hen ooit iets zou gebeuren... Neen kan ik niet eens aan denken, ik stop mijn studie en rouw. Klaar. Is ook bijna eens gebeurt toen Nabu wegliep voor een loops teefje, ik heb uren gezocht, uren. Het viel midden in mijn examens.

Als hij niet terug was geweest, ik had mijn volgende examens gewoon niet gedaan.

Dus ik ben wel erg gehecht aan ze, zoals familie.

Maar ze gedragen zicht te anders om ze als mijn kindjes te kunnen beschouwen. wel hebben ze de mentaliteit van een 4 jarig kind, even speels, luchtig, koppig, ...

Laat ik nou zeggen dat ze mijn BFE zijn, mijn familie, mijn alles maar niet mijn kids.

Haha met nadruk op "harig" ? 

Wanneer mijn hondjes karaktertrekken van mij overnemen zeg ik vaak: ach dat heb je van mij maar dat haar, geen idee hoor komt niet van mijn kant vd familie 

Haha echt grappig hoe ons ene hondje haar ritme en manieren afgesteld zijn op mijn moeder en het andere hondje afgesteld is op mij. Juist dat haar, dat weet ik niet hoor: zo harig ben ik nu ook weer niet 

Aston is voor mijn gevoel toch wel mijn kindje, al behandel ik hem zoveel mogelijk gewoon als hond, ik word door mijn schoonfamilie en vriend toch al de kleine mama genoemd.

Komt ook een beetje omdat ik hoogst waarschijnlijk geen kinderen ga krijgen.

 @ Saartje

Ja dat harid idd....heeft toch echt te maken met mijn hond hoor. Wildealtijd al lang haar en ben nu flink aan het sparen, lukt ook mooi hoor....Maar mijn maatje Ozzie is echt heel harig..Veel borsthaar zie foto haha:

Volgens mensen verwen ik Ozzie ook best wel veel. één van de bewoners binnen de instelling waar ik werkte zij een keer tegen mij dat hij wel in Ozzie's hondenhokje wilde wonen omdat hij vond dat ik heel goed voor de hond en hem kon zorgen...veel beter dan wonen in die rot instelling....wel ontroerend zoals hij dat zij. Hij had in de instelling een hondenleven en bij mij thuis in het hondenhok van Ozzie zou hij zich een prins voelen wat ik ervan begreep.....triest!

qua karakter denk ik dat Ozzie heel veel overeenkomsten met mij heeft. Een vriendin zij laatst tegen mij dat ik tijdens mijn zeer jonge jaren Ozzie in het kwadraad zou zijn geweest...oeps:-) Luisterde nooit naar leraren, was enorm druk, eigenwijs, intelligent rende van hot naar her ...sjeeeeee dit belooft wat...had ik jou comment maar niet gelezen Saartje haha.  Nee hoor grapje met mij is het allemaal goed gekomen dus gaat dit met Ozzie ook wel lukken...We begrijpen elkaar:-)))

Op onze berging deur hangt deze tekst:

''My parents like me a lot better than most people''

&

''To you, I am just a dog. To my parents, I am a adopted child. Who is short, furry, has 4 legs and barks''

Met nog 2 tekstjes aan de andere kant en een foto van Bruno is het midden. Deze:

Alleen dan zonder de spelfoutjes...

Maar ik voel dat ook echt zo....Bruno is echt mijn stoere ventje, mijn knulletje, mijn ''baby'' hihi  Ik zeg ook wel eens tegen mijn ouders, als ze het hebben over de toekomst: ''ik denk dat ik niet eens kinderen wil...honden zijn zoveel leuker''

En ik denk ook dat ik dat meen. Ik zal sowieso niet de persoon zijn voor kinderen! Tenminste...niet zoals ik nu ben  Ik wil zo veel doen...de wereld zien...MET honden! ZONDER kinderen die constant aan je hoofd zeuren over dat ze ''zo graag naar dat ene pretpark willen'' of dat ze ''zere benen hebben'' van het wandellen!

Nee...geef mij maar een leuke roedel honden. Of 1 hond, zoals Bruno.

Overigens zie ik Bruno niet alleen als mn kindje hoor! Hij is ook mijn beste maatje, die er altijd voor mij is, ook al ik eens een slechte dag heb. Of als ik eens een ''bad hair day'' heb...hij lacht me niet uit. Honden oordelen niet op uiterlijk, alleen op wie je echt bent. Daar kunnen mensen zoveel van leren...!

En inderdaad:

''The more people I meet, the more I love my dog''

Want ach...wie is er altijd blij als je thuis komt?? Zelfs als je een onvoldoende haalt op school??

Ouders? hm...denk t niet

Broertje: nee hoor die is te druk met FIFA op de WII

Zusje: nee...merkt pas bij het avond eten dat ik al sinds half 3 thuis ben...

Bruno: zeker! Hij wacht me achter de deur op, en als ik hem open, gaat zijn staart als een malle heen en weer. Hij neemt een aanloopje. En springt met zijn volle gewicht tegen me op!  ''Ook blij om jou weer te zien, Bruun''

okeeeee ik geef het toe ik voel mij soms ook wel net een moedertje....over Ozzie die zich gedraagt als een vaak wat slungelig onhandig kleutertje.

Mijn maatje... <3 <3 <3 Hij voelt mij heel erg goed aan zonder iets ook maar te zeggen. En dat is heel fijn. Hoop ook nog heel lang van hem te mogen genieten. Hij is gewoon heel speciaal!

Jack is mijn maatje.

Door dik en dun...maar ik behandel hem wel als hond en niet als mijn kind.

Obi is groot maar niet zomaar groot, Obi is groots!

Hij is een enorme hond van 40kg geworden maar in zn koppie is hij nog steeds dat schattige pluizenbolletje dat op weg naar huis meteen tegen me aan kroop en zn hoofdje op mn schoot legde.

Obi is ontzettend lief en hardstikke gek altijd klaar om te spelen of te dollen. Hij is diegene die altijd een lach op mn  gezicht kan doen toveren. Ook al zit alles tegen Obi staat altijd voor je klaar met kusjes die je alles doen vergeten. Obi is niet zomaar een huisdier of zomaar een hond. Obi is een vriend door dik en dun. Voor iedereen en alles lief. Hoop dat ik nog heel lang van hem kan genieten!

De honden staan op plaats 1. Eerst wordt het eten voor de honden gekocht en dan kijk ik wat er over is voor mezelf. Ik kan echt kwaad worden als mensen voorbij lopen en een rotopmerking maken over mijn honden. Ik ben tegenwoordig net zo snel met het maken van een rotopmerking over hun kinderen die naast hen lopen. Dus ik bescherm mijn kroost ook :)