Interessant! Ik volg!
Wij hebben eenmalig een nestje gefokt. Zal het beschrijven hoe we zijn begonnen. lang verhaal !
Nadat de tijd eindelijk daar was voor een eerste hond gingen we op zoek naar een leuk ras. De Border Terrier kwamen we (mn ouders, ik en mn broer) op uit.
We hadden nog nooit van broodfok gehoord, gelukkig zijn die bedrijven niet zo geïnteresseerd in de BT, dus we stonden gelukkig bij een aantal goede fokkers ingeschreven. Uiteindelijk kwamen we in aanmerking voor een pupje; Jessy.
De fokker vond het leuk als we naar de Jongehondendag zouden komen, en zo heb ik me met mijn toen 11 jaar en Jessy van een paar maanden in het diepe gegooid en de hondenwereld ontdekt! Het hele wereldje van showen en de verhalen over fokken die je tijdens zo'n showdag oppikt, hebben me toendertijd versteld doen staan.
Mijn hond groeide, ik groeide, ik werd beter in het voorbrengen, Jessy vond het leuker en op een gegeven moment hadden we de vereiste 2x ZG en 1x U binnen. De fokker vroeg of we geïnteresseerd waren in fokken. Nou niet zo zeer maar het zou wel leuk zijn, een keer een nest fokken. Toen was Jessy net 2 jaar geworden. Mijn moeder vond het nog helemaal niks en jessy was erg pupachtig nog. Na een jaartje onderzoek, meer verdiepen enzovoorts heb ik mijn moeder overgehaald om de inmiddels volwassen Jessy van bijna 3 jaar te laten dekken.
Nou. De fokker ingelicht, heeft geholpen met de juiste reu te zoeken, en op die manier heeft de fokker van de dekreu ook onwijs geholpen.
Na een mooie draagtijd, een moeilijke bevalling en complicaties de eerste 3 weken na de bevalling, is Jessy gelukkig moedertje van 4 pups, waar we Binti van hebben aangehouden.
Wij hebben dus geen kennelnaam, wel met stamboom enzo gefokt.
En zo zijn wij begonnen!
Ik denk juist dat je al moet beginnen met het uitpluizen van de lijnen voor je een tweede Aus neemt. Je wilt immers een zo'n gezond mogelijke teef. Een zo'n gezond mogelijk reu op een teef zetten die je niet op gezondheid hebt gekozen schiet ook niet op.
MDR1 hoeft helemaal geen probleem te zijn. Zelf dragers en vrije honden kunnen reageren op bepaalde stoffen. Ook zijn er lijsten van stoffen die je moet vermijden. Als je via de rasvereniging gaat fokken mag je sowieso geen lijders fokken. Ik bedoelde het ook meer als "Ik zou de nadruk niet op MDR1 leggen", aangezien ik alleen de verplichte testen in je lijstje zag.
Vaak hoor je juist dat de echte werkers veel beter rustig kunnen worden wanneer er niet gewerkt wordt. Ik merk ook bij Scott dat het rustig worden veel moeilijker is en dat hij heel snel afgeleid is. Ik denk dat het ook van de ouders en lijnen afhangt.
En hoe wij aan pupkopers kwamen:
Border Terrier wordt steeds populairder en we hebben alles via de club gedaan, dus we stonden ook op de pupinformatie lijst vermeld. Ook op mn site stond alles vermeld en hebben mensen zich aangemeld voor de wachtlijst. Toen Jessy nog moest bevallen hadden we al 23 pupkopers en we hebben er uiteindelijk 3 kunnen weggeven (verkopen klinkt zo gemeen )
Vond het wel grappig, mant de meeste mensen schrijven zich bij verschillende fokkers in voor meer kans op een pupje en zo had de fokker van de dekreu ook een nest liggen met dezelfde mensen op haar wachtlijst hahah. Dus konden we overleggen welke personen van welke fokker een pup zou krijgen
Wij zijn begonnen met een reu, niet de bedoeling om hem in te zetten als dekreu.
We zijn eens naar een show geweest en hij deed (en doet) het altijd erg goed.
Dus toen besloten wij om te testen te laten doen en hem te gaan inzetten.
Toen waren we er al over aan het denken dat we een 2e hond wilden. Voor deze teef heb ik verschillende lijnen uitgezocht en kwam ik tot de conclusie wat ik mooi vond en wat mijn ideale Duitse Pinscher was, zowel uiterlijk als karakter.
Hierbij hebben wij toen een teef gezocht, dit bleek bij de fokker van mijn reu de ideale match te zijn in wat ik zocht (en zoek).
Mijn teef is dus een half zus van mijn reu en zullen samen nooit een nest krijgen, omdat ik het inteelt te groot vind.
Na veel zoeken, cursus, testen, shows, bijeenkomsten, forum en noem zo alles maar op, veel kennis opgedaan en inmiddels hebben we 3 nesten gehad met onze 1e teef.
Het 1e nest was voor ons gelijk een diepte punt voor wat fokken betreft. In ons 1e nest zat namelijk Herpes, en dit wil je als fokker niet mee maken, maar goed door dit geheel hebben wij ons niet laten tegen houden, maar we hebben de kennis gebruikt om verder te gaan.
Inmiddels heb ik 2 teven, de 2e is een dochter van mijn reu. Hij heeft 21 nakomelingen, waarvan mijn jongste teef dus 1 is.
De reden dat wij van hem een dochter in huis hebben is, omdat ik wil dat ook hij in onze lijn wordt voortgezet. Qua reu (bouw) is hij bijna wat ik verwacht van een Duitse Pinscher.
Het lastige is wel dat ik dus op mijn beide teven nooit mijn eigen reu kan en zal gebruiken, ze moeten dus altijd apart van elkaar als de dames loops zijn. Nu heb ik een makkelijke reu, die alleen dekt als de tijd rijp is en verder geen interesse heeft. Dit is vooral handig om de juiste dektijd te bepalen voor mijn eigen teven.
Voordat wij 6,5 jaar geleden aan een hond begonnen hadden wij niet kunnen denken dat wij nu 3 honden en 3 nesten verder zouden zijn, maar (ondanks de ellende die we mee gemaakt hebben tijdens het fokken) zou het voor geen goud willen missen.
Het nadeel is wel dat wij de 1e 3 weken van een nest nog steeds alert zijn op elke kik die het nest geeft en nu 3 jaar later nog steeds het gekrijs van de pups kunnen horen (wat door merg en been gaat).
Daarmee wil ik dus zeggen dat fokken niet alleen leuk is, maar ook erg zwaar kan zijn en je echt stevig in je schoenen moet staan om pup te laten gaan omdat het beter is en niet tegen wil en dank door willen gaan, omdat je vind dat het moet blijven leven.
O ja wij hebben een site, zijn goed vindbaar in google en staan vermeld via de rasvereniging.
De pupafnemers komen zowel rechtstreeks als via de vereniging, of via via, of via papafnemers.
Hier nog een volger '
Hallo, hier op het forum zit nog een jongedame die zich op dit moment heel erg aan het voorbereiden is op haar eigen fok programma. Ze heeft al een aantal stadia doorlopen. Haar naam is Sanne, Evy & de katjes Ze heeft dit, denk ik, nog niet gezien/ gereageerd. Misschien kun je haar een PB sturen? Zeg er anders maar bij dat ik je doorverwezen heb, indien ze er niet van gediend is, wordt ze in ieder geval boos op de juiste persoon.
(Lieve Sanne, ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je profiel heb gelinked )
Tsja, mijn 'fokbegin' (als je het zo kunt noemen) was dat Dobber een oepsnestje kreeg... Op de dag van de bevalling heb ik me op HP aangemeld om de verhalen te kunnen delen en daarna ben ik blijven hangen. Pas later heb ik dus meer geleerd over gezondheid bij honden e.d. en juist omdat ik nog niet zo veel van erfelijke aandoeningen e.d. wist heb ik de hele ervaring ook super mooi gevonden met de pups. Er waren geen gedachten van 'Dobber en de reu zijn niet getest, OH HELP!' en ik heb dus echt kunnen genieten van het nestje.
Inmiddels zijn de pups alweer vier jaar oud (19 november) maar er zal nooit meer een nestje komen met Dobber. Dat was ook al heel snel besloten toen ik me meer ingelezen had over gezondheid en zo. Maar de ervaring van dat nestje heeft er wel voor gezorgd dat ik later graag wil gaan fokken. Het ras weet ik nog niet helemaal zeker omdat Dobber heel erg veranderd is na het nestje (in negatieve zin) en ik niet weet of ik hetzelfde aan kan met een ras Appenzeller. Het zijn toch honden van een bepaald kaliber en een nestje is ook echt niet zomaar iets voor een hond als het gaat om onderlinge verhoudingen. Wat dat betreft baal ik dat Dobber een nestje gehad heeft, en dat terwijl ze een kruising is en niet eens een volle Appenzeller. Dus ik ben eigenlijk een beetje bang dat een nestje met een echte Appenzeller voor nog grotere karakterveranderingen gaat zorgen dan dat ik bij Dobber meemaak...
Daarom: welk ras het word staat nog niet vast want het lijkt me ook eigenlijk wel een hele leuke ervaring en uitdaging om een wat minder gezond ras weer gezond(er) te maken. Maar goed, vooralsnog zal het nog een aantal jaren duren voor ik zelfs maar DENK aan een hond erbij . Maar als ik er nog 1 bij haal, dan wordt dat een pup uit een goede, gezonde combinatie waar ik hopelijk later zelf ook mee mag gaan fokken.
Interessant topic! Ik volg ook.
Ik volg
Goed bezig Sanne!
Het klopt wat je zegt dat er in de voorbereidingen gigantisch veel tijd gaat zitten, maar ik vind ook dat ik in die periode het meeste geleerd heb over alle dingen die er komen kijken bij het fokken.
Gelukkig hebben ook wij heel veel hulp gehad van de fokker van Senna, die al heel wat jaartjes ervaring heeft en een enorme kennis van het ras.
@ Wendy: tuurlijk hebben mensen hun voorkeur: grote pup, kleine pup, smal blesje, brede bles...en dat mag ook allemaal. Als fokker kun je echter het beste de karaktertjes van de pups beoordelen omdat je ze 24/7 meemaakt.
Zo hadden wij bv. een gezin met drie kleinere kinderen die een uitgesproken voorkeur hadden voor een bepaald teefje. Al snel bleek dit hondje een doldriest exemplaar te zijn: zeer ondernemend, brutaal en duidelijk aanwezig. Wij vonden dat niet zo geschikt voor onervaren eigenaren met kinderen, dus dat werd een ander hondje voor hun. De teleurstelling was in eerste instantie groot, maar laatst vertelden ze ( we hebben met alle pupkopers nog contact) dat dit teefje zo perfect bij hun gezin paste. Mooi zo...want de wildebras? Hihi..dat is onze Amélie...zo gek als een deur, met heel typische trekjes, waar je wel mee om moet weten te gaan. Ze had het nooit gered in dat gezin!
Ik ga straks even op de rest reageren, heb zo rijles en op m'n telefoon hele verhalen typen wordt te lastig haha
Ik volg even ..
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?