Wel of echt geen hondje meer.

Ook al is het morgen pas een week geleden dat Estrella is overleden en mis mijn meisje ontzettend maar ook meteen de gezelligheid in huis van een hondje.

Ook het wandelen met de hond mis ik zo.
Zelfs de jongste die mist het ook.Hij zei dat hij zich zo opgesloten voelt, wilt wel stukje wandelen maar ja waar heen en zo ongezellig alleen.

Heb al heel lang geroepen na Estrella geen hond meer maar jeetje wat valt dat tegen.
Mijn moeder zei meid je word 49 volgend jaar ...
Tijd naderhand drong het pas tot me door 49 jaar !!! is nog hartstikke jong al heb ik wel wat onder de leden, moet ik me op die leeftijd laten opsluiten in huis en alleen nog maar buiten komen voor naar werk te gaan en af en toe een boodschap....
Dacht het niet.
Heb al paar hele leuke hondjes gezien en gaan morgen ook kijken of er een klik is het enigste wat mij tegen houd is de hond leren alleen te blijven.
Ben zo bang dat dat mislukt.
De vorige keren gewoon mazzel gehad dat alle 3 de dames netjes thuis konden blijven zonder rare dingen of het ook maar op een manier te leren het ging gewoon.
Maar wie zegt dat het nu weer zo gemakkelijk gaat, ben er zo huiverig voor.

Weet het gewoon niet en zou zo zonde zijn als ik daardoor geen gezellig hondje in huis kan nemen.

als je dit echt wilt moet je er voor gaan

Doe wat je hart je ingeeft. Als jij jaren een hondje hebt gehad waarom zou je er dan nu geen meer in huis kunnen halen? Als je er de tijd voor hebt en het hondje een leuk en aangenaam leven te bieden hebt, waarom niet? Ik weet zeker dat menig hondje erg blij zou zijn met jou als baasje!

Veel mensen denken bij het in huis nemen van een hond alleen aan "Ik moet extra schoonmaken", "Het hondje moet uitgelaten worden", "Ik kan niet zomaar op vakantie" met andere woorden: ze denken alleen aan de lasten. En die dingen zijn natuurlijk ook waar maar honden geven je zo enorm veel terug! Heel veel dingen hiervan zijn niet vergelijkbaar met andere dingen in het leven. Ik zou in ieder geval zeker niet zonder ze kunnen!

Als ik je verhaal zo lees, zo ik zeggen: laat je niet tegen houden!

Bij herplaatsers heb je al een indicatie of ze alleen zouden kunnen blijven.. Dus ik zou er gewoon voor gaan als ik jou was!

Och die zooi die ze met zich meebrengen soms geef ik totaal niks om ben totaal geen poets wonder en met 6 cavia's is het toch al een zootje in huis met hooi en zaagsel wat toch overal ligt te vallen zo heb je het opgeruimd en zo ligt het er weer.

En op vakantie kan best Estrella is altijd naar pension geweest , als ik 4 000 euro uit kon geven voor vakantie kon die 300 euro voor haar er ook nog wel bij.
Maar inderdaad denkt niet iedereen hier zo over willen wel graag een hond zo mooi mogelijk maar mag niks vies maken.

Morgen gaan we kijken weet ik ook meteen of het goed voelt nu al na een week na overlijden van Estrella of dat ik toch beter even kan wachten of zo.

doe het rustig aan , geef het even de tijd.

en 49 jaar jee dat is piepjong , wat dat betreft heeft je leeftijd geen enkel bezwaar om weer aan een hond te beginnen.

wanneer er een hond in huis komt, pup of een wat oudere hond, je zal je altijd afvragen , kan ik het wel, maar daar moet je helemaal niet aan denken, dat gaat gewoon komen. wanneer de hond in huis is is het aftasten, voor iedereen, een complete hond heb je nimmer toch ?

nogmaals geef het de tijd, voor je weer aan een nieuwe huisgenoot begint.

49?
Ben je mal! Mijn moeder is 50 en nog vol van leven!!!

Maar, wat treurig dat je hondje zo kort geleden overleden is. Ik snap maar al te goed dat je een nieuw hondje wilt. Het ritme van al die jaren van vroeg opstaan, hond uitlaten, zit er natuurlijk nog steeds diep in...

Maar als je bang bent voor het aanleren van alleen thuis zijn, waarom kies je deze keer dan niet voor een asiel hondje? (of was dat ook je plan?) Sommige van deze honden zijn misschien al gewend om alleen te zijn, en hoe mooi is het om zo een hondje ook nog een paar goede paar jaren te geven?

Doe in iedergeval waar jij je goed bij voelt.
Sterkte, en succes!

Ja het word zeker een asielhondje.
Zeker geen pup dat gaat gewoon echt niet moet de ochtenden werken dus totaal geen haalbare kaart en trekt me gewoon ook niet zo.

En ja hopelijk zal morgen het een of ander duidelijk maken hoe het voelt weer met een totaal andere hond kennis te maken.

En of het nu al door zou gaan of over een tijdje wennen moet je toch karakter is vaak totaal anders  en ook anders in uitlaten.
Weet wel dat Estrella een ontzettende snuffelkont was, terwijl Cita die we hier voor hadden gewoon lekker met je mee wandelde.

We zullen zien.

als je je goed laat informeren door het asiel, dan kun je er echt wel een maatje vinden.

en op een dier nemen staat geen tijd, ook niet op het wachten na verlies van een vorige....je moet je gevoel volgen,dan komt het zeker goed.

Ik wens je veel succes en plezierkriebels met je zoektocht....Estrella gunt het je zeker ook!

Hoi Lea, veel succes dan morgen , spannend evengoed -heb je al gekeken bij asiel {s}. Nou ben benieuwd maar je houdt iedereen wel op de hoogte?
Groetjes en vertrouw op je gevoel.

Astrid

Ben het helemaal eens met de vorige reacties.

Ene wordt volgend jaar 65 jaar, en heb vijf honden.

Mij houd het jong...en geniet elke dag.

Veel succes morgen.

Als het zo moet zijn, komt het vanzelf wel op jouw pad ( zo denk ik dan maar ')
Een mooie dag morgen toegewenst !

Goed bezig met nadenken en wikken en wegen Lea  

Doe zo verder

Dank voor de lieve reacties.

Nadeel is wel ben de laatste week bijna de hele nacht wakker en dan ga je weer lopen( eigenlijk liggen) piekeren.
Zo ook afgelopen nacht weer die vraag kan ik de hond wel leren alleen te laten en ook nog dat andere   zindelijk krijgen. En dan met name de nacht.

Mijn vertrouwen daar in is compleet gedaald dat komt door het hondje wat we begin dit jaar speciaal uit Spanje hebben laten komen en na paar dagen bleek dat madammeke blaasgruis had.
Dus op de speciale brokken waarvan ze weer meer ging plassen.
Ze is hier 7 weken geweest en mijn zoon en ik zijn die weken alleen bezig geweest met uitlaten uitlaten uitlaten.
We waren voort 2 zombies hier in huis.
Ze is uiteindelijk weg gegaan om totaal andere reden, ze had echt een speelmaatje nodig en kreeg dat niet van Estrella alleen gegrauw en gesnauw.
Maar daardoor en ook toen al de slapeloze nachten met Shira iedere keer uit moeten laten ( ze kwam me netjes waarschuwen maar vaak net te laat) heeft het vertrouwen om dat te kunnen en te leren alleen te blijven me zo'n knak gegeven dat ik eigenlijk niet goed weet wat te doen.
Hoe fijn het ook is om een hondje in huis te hebben.
Met al die andere honden nooit geen moeite gehad ook Estrella niet die kwam toch ook rechtstreeks vanuit Spanje uit asiel hier terecht nooit niks binnen gedaan en ja zou zo zonde zijn als het weer niet lukt moet ik weer een hondje terug brengen boven op het  verdriet van Estrella.

Zo moeilijk allemaal en kan wel wachten maar over paar maanden heb ik die twijfels nog.Dat zijn echt mijn 2 struikelblokken.

Allereerst je leeftijd mag geen bezwaar zijn om nog een hondje te nemen, 49 jaar is hartstikke jong!
Je angst om een hond niet zindelijk te krijgen. Ik snap je verhaal, naar een slechte ervaring. Dit hondje had misschien nog wel andere (medische) klachten, misschien gewoon een zwakke blaas? Heel vervelend voor jouw en de hond, maar hoeft natuurlijk niet weer zo te gaan. Laat je goed informeren in het asiel.
Wat het alleen thuis blijven betreft hier toevallig met een fokker over gehad, en die zegt als het vertrouwen goed zit kan elke hond alleen thuis blijven (ja, uitzonderingen bevestigen de regel). Maar ook hier kun je in het asiel over laten informeren!
Heb je al iets gezien? Wat zoek je?
Misschien zijn je "beren op de weg" er wel omdat je er nog niet klaar voor bent? Luister naar je gevoel! Succes met je beslissing!

Heb enkele hondjes gezien in zelfde asiel bij Zaltbommel Dat maak  je ook niet vaak mee dat er 3 of 4 zitten die zo op eerste gezicht me aanspreken via de foto.

Maar ja moet ze natuurlijk wel in echie zien en door al dat getwijfel durf ik niet goed meer, dadelijk is er met een van de dames een klik maar durf ik het weer niet en beren op de weg zien ja die zie ik vaker helaas.
Vaak zijn ze vlug weg maar toch.
Misschien toch vandaag doorzetten en inderdaad mijn twijfels en wat ik met Shira meegemaakt heb vertellen en kijken wat hun er van zeggen.

Lees je in in rassen (als je een pups wil, of een bepaald ras als herplaatser op het oog hebt). Dit geeft je even de tijd, en je gaat onbewust nadenken... Wordt je enthousiast bij het leze /zoeken? Nou, dan moet je ervoor gaan. Ga je twijfelen bij het zoeken? Geef het dan nog even langerbde tijd.

Als ik jou verhaal zo llees, waarom niet?

Het word er altijd wel een uit asiel en een dame.
Echt geen pup dat kost zoveel tijd en ik moet de ochtenden werken.
We zullen zien vanmiddag.

Doe wat je hart je ingeeft. Als je graag weer een hondje wilt,gewoon doen.

Ik kan maar een ding zeggen, doe het YOLO
Als ik zo lees wat je geschreven hebt zie ik geen enkele reden waarom het niet zou kunnen

Hai Lea,

Mij helpt het om gelijk weer een hond te nemen. Meestal heb ik dan na overlijden binnen een week tot 3 weken weer een ander. Er zijn mensen die dat te snel vinden en oneerlijk tov de overleden hond. Of je moet langer om ze rouwen volgens hen. 

Ik begrijp aan de ene kant de mensen die veel en veel langer wachten en ook degene die geen hond meer willen. Tenminste dat probeer ik te begrijpen. Dat mensen zeggen dat je het de tijd moet geven enzo. Maar voor mij voelt dat niet zo, en vind ik het ook moeilijk om te begrijpen omdat het er gewoon niet anders van wordt of je nu maar een week wacht tot je een andere hond neemt of dat je een jaar of langer wacht. Dus wat moet je dan de tijd geven?? Ik krijg hierbij soms het idee dat andere mensen je een schuldgevoel gaan aanpraten als je snel een andere hond neemt. Je het gevoel geven dat het verraad is tov je overleden hond.
Wie bepaalt hoe lang iemand alleen moet blijven, hoe lang iemand moet rouwen? 

Estrella is er niet meer en dat maakt je heel verdrietig ook al heeft ze een heerlijk leven gehad. Ze zit in je hart voor altijd! Net zoals eventueel je andere vorige honden. Je moet doen wat jij prettig vindt en wat jou een goed gevoel geeft en als dat is dat je nu een andere hond wil dan ga je dat gewoon doen. En ja, je zal heus mensen tegenkomen op straat die zullen zeggen, heb je nu alweer een ander? Ja, je hebt nu alweer een ander!! En gelukkig mag jij dat altijd nog zelf beslissen!!

Zoals je zelf al aangeeft mis je niet alleen Estrella, maar de gezelligheid van een hond in huis. Je moet als er weer een hond is je dagelijkse wandelingen maken wat je nu niet doet en doordat je dat nu niet doet word je steeds geconfronteerd met je verdriet. 

Als ik aan mijn vorige honden denk kan ik nog steeds heel verdrietig zijn omdat ze er niet meer zijn, dat zal denk ik ook wel zo blijven. Dus of je nu een hond neemt of over een jaar of nog langer, zal niet uitmaken voor het gemis van Estrella. Juist als je snel een andere neemt is mijn ervaring dat het helpt om je ergste verdriet te verzachten. Je hebt weer een hond om voor te zorgen.....een maatje. Nu is het leeg, koud , stil en saai in huis..........zou toch heerlijk zijn als er weer leven in de brouwerij komt?! 

Ik hoop dat je een heel lief maatje gaat vinden, een lekkere trouwe lobbes.

.Aan de ene kant begrijp ik dat je dit zegt, maar is het niet zo dat een asielhond of adoptiehond uit het buitenland soms nog meer tijd kost? Omdat je ze bv dingen moet afleren en andere dingen voor in de plaats moet leren. Natuurlijk heeft de een een rugzak en de ander misschien nauwelijks...... 

Nog even over je leeftijd. Ik hoop toch echt dat jijzelf 49 ook nog harstikke jong vindt?! Kijk naar Hanna, ze is 65, wat ook nog jong is maar wel wat ouder dan jij bent, en zij loopt nog lekker met een complete roedel van 5 honden!! Mijn leeftijd zou voor mij geen reden zijn om geen hond te nemen. Ik heb altijd al honden, die waren er bij ons thuis ook al toen ik geboren werd en een leven zonder hond.........als ik daar alleen al denk krijg ik al een knoop in mijn maag.....hahahahaha

Ik denk dat je zelf het beste weet of je toe bent aan een nieuwe of niet.

Dat je weer voor een hondje gaat kijken dat zegt denk ik al genoeg
Het is niet zo dat je met de eerste de beste thuis komt natuurlijk. Zoeken naar een nieuw vriendje kan soms maanden duren. Zolang je niks overhaast doet komt het vast helemaal goed.

Wat een twijfels , maar ik snap het wel. Je wilt natuurlijk het allerbeste doen voor de hond die misschien weer bij je komt wonen en ook voor je gezinsleden.
Je hebt zo te lezen veel ervaring dus het alleen thuis leren blijven of eventueel zindelijk maken, ik denk dat jij dat echt wel weer gaat kunnen!
En te snel na het overlijden van je vorige hondje ik weet het niet. dat is wat Angelique al zegt dat bepaal je lekker zelf en wat iemand anders er van vind niks mee te maken
Heel veel succes ik volg!

Ik heb hier zelf veel twijfels rond gehad, deed ik er wel goed aan om twee dagen na Luca's overlijden me in  te schrijven op de wachtlijst... Miste ik Luca niet te veel om een nieuwe hond te kunnen opvoeden... Maar ik voelde me zo naakt zonder hond, ging te natuur niet in en kreeg geen hondenknuffels meer...

Iedere dag ben ik blij dat ik er voor gekozen heb om een nieuwe hond te verwelkomen

Hier een asielhond met de nodige alleen-zijn probleempjes. Is in de afgelopen 2 jaar gigantisch verbeterd, ook mede door onze 2e hond. Ondanks zijn problemen zou ik niet anders willen . Toch kan ik me voorstellen dat je op zoek gaat naar een hond die makkelijk is met alleen zijn.

Ik denk dat het een leuk doel is om op zoek te gaan naar een hond die goed bij je past en die tot nu toe iig nog geen problemen heeft gehad met betrekking tot alleen zijn. In dit geval zou ik dan gaan voor een herplaatser of asielhond waar de geschiedenis van bekend is. Een hond moet natuurlijk even wennen, maar er zal er vast een zijn zonder deze probleemjes die perfect bij je past.
En hoe leuk is het om een herplaatser of asielhond te vinden die je nog een leuk huisje kan geven, en tegelijkertijd jou gezelschap houd, wat je nu zo mist.'

Zo vanmiddag bij asiel geweest en er waren dus 4 dames die in aanmerking kwamen.
2 vielen er al af een was een erge blaffer en dat kan je in een appartementen gebouw niet hebben.
De ander zeer eenkennig en ook niet echt iets voor ons.
Toen bleven over Asja en haar zusje Amanda.
Totaal verschillende hondjes kwa uiterlijk maar ook gedrag zeg maar.
Asja heel open en meteen likken Amanda vond het allemaal erg spannend.

Nu heeft Amanda erg lang haar en ben daar ook niet zo fan van en Asja ja beetje lang maar ook niet echt kort en een mooie pluimstaart.
We mochten ook gewoon in hun ruimte en kregen wat snoepjes die werden gretig aan genomen en even op de grond gaan zitten en langzaam ontdooide ze een beetje en vooral mijn zoon kreeg haar aandacht dat is soms wel eens anders.

Dus ja de klik was er meteen met haar en zaterdag gaan we haar halen, had wel het een en ander verteld waar mijn twijfels bij lagen en ze zei dat ligt niet aan u maar dat lag dus aan die andere hond en ik heb er vertrouwen in zei ze dat het gaat lukken en ja in echt het ergste geval als echt niet gaat kan ze gewoon terug.
Hoop echt dat niet nodig is maar toch wel fijn om te weten.


Is de lichte dame links.
Asja

Allereerst gefeliciteerd met Asja. dat je maar lang en veel plezier samen mag hebben! Ik volg je, hou je ons op de hoogte hoe het gaat?

Haha zusjes? Onvoorstelbaar!

Ja Asja zat daar met 2 andere zusjes en eentje Irma was afgelopen zaterdag al opgehaald en dat gaat heel goed.

Nou nog even genieten haha van een hele dag hondloos zijn ( dagje efteling morgen) en dan zaterdag om 11 uur gaan we haar ophalen.

Tsss 49 waar práát je dan nog over.
Ik lees net de laatste berichten en lees dat je al een hondje hebt uitgezocht.
Gefeliciteerd met haar en neem rustig de tijd om aan elkaar te wennen.
Heb zelf anderhalf jaar gewacht voor ik weer een hond kon nemen en poeh ik weet niet hoe ik die tijd  ben doorgekomen.
Er is gewoon geen bepaalde tijd te noemen wanneer je klaar bent voor een hond en een ander mag en kan dat ook niet voor je beslissen.
Er waren genoeg mensen die tegen me zeiden van, jij een hónd..... je bent hartstikke gek, denk eens aan de financiele kant, alle rotzooi en de verplichtingen die je hebt.
Toch miste ik een maatje zo erg, heb gekozen voor een herplaatser en ben er zó ontzettend gelukkig mee.
Natuurlijk mis je je vorige hond, het is tenslotte nog maar zo kort geleden.
Asja is geen vervanging voor Estrella maar weet je, een mensenhart is zó rekbaar, er past altijd nog wel liefde voor een andere hond bij.
Estrella zit voor altijd verankerd in je hart en Asja zal met de tijd haar eigen plekje naast Estrella in je hart vinden.
Heel veel plezier morgen en zaterdag enneh veel foto's maken hé.