duidelijkheid.

Wij mensen moeten onze honden duidelijker maken wat wij van hen verwachten.
In plaats van ons gedrag aan te passen aan dat van de hond.


Geef ook jouw stelling van de dag door !

Eens, dat wil zeggen omtrent regels en bepaalde gedragingen vind ik dat wij zo duidelijk moeten zijn als maar kan in wat we wel en niet willen, maar er moet wel ruimte blijven voor de hond om wel gewoon hond te zijn en moeten wel zorgen dat die ruimte er is.

Deels eens, het in mijn ogen een beetje van twee kanten komen. Hond moet zich aanpassen aan de baas zijn regels, en de baas aan het karakter en de behoeften van de hond.

Hmmm, ik weet het niet.

Toen het met Mellow zo slecht ging qua angst hielpen de tips van de GT alleen als zij erbij was (stevig doorlopen, clicker, snoepjes).
Na een tijd aanmodderen heb ik het anders gedaan: doen wat zíj aan kon. Langzaamaan durfde ze weer een plas te doen in de wijk, eens wat verder te lopen dat het grasveld op de hoek.
En ook dit jaar ging het weer zo. Van een zomer zonder enige wandeling in de wijk (zelfs geen plasje op de vroege ochtend) naar toch weer 's middags naar het veldje verderop kunnen lopen om daar even lekker te spelen.

Bij alles wat we doen hou ik haar wel goed in de gaten, ik ga terug voordat het haar teveel wordt.

Bij ons heeft het dus wel degelijk geholpen om mijzelf aan te passen aan wat zij aan kon.
Ik denk dat het ook wel heel erg aan de hond ligt en misschien ook wel aan de baas/hond combinatie

Cindy ik ben van mening dat het bij een rugzak hond ook anders is, die heeft een heel andere begeleiding nodig dan een ongeschonden hond. Dat merken we zelf ook heel duidelijk in het verschil tussen Beauty en Sadi.

Tot bepaalde grenzen..

Moet ik onze Landseer duidelijk maken dat ze niet steeds in het water mag liggen.?
Moet ik naar een labrador heel duidelijk zijn dat ze niet steeds zo hyper van balletjes moet worden.?
Dat vreemde mensen niet eng zijn voor een mechelaar.
Dat je als jachthond het wild met rust met laten.?

Dus zeker rasspecifiek gedrag moet je als baasje tot op zekere hoogte accepteren, je kiest tenslotte voor dat ras.
Zo'n hond zal de drang hebben om bepaald gedrag te laten zien.
Dat heb ik te accepteren als baasje, anders heb ik het verkeerde ras in huis genomen.

Euhm..denk ik.! 

Wees met een pup heel consequent, daar zal je heel veel profijt van hebben.
Het is niet altijd even makkelijk, maar de hond weet waar het aan toe is.

Ligt er sterk aan waar de hond behoefte aan heeft.

Odi (bijvoorbeeld) heeft veel behoefte aan duidelijke grenzen, maar heeft zelf ook duidelijke grenzen.
Ik stel grenzen voor hem, komen deze niet uit met zijn grenzen, stel ik mijn grenzen bij.
Ik wil bijvoorbeeld dat hij niet blaft als hij aan de lijn zit.  Maar zet ik hem in een groep met 10 honden (zoals op een training), zal hij blaffen.
Ik heb mijn grens dus bijgesteld aan zijn grens: Hij mag niet blaffen, maar ik mag hem ook niet in onmogelijk moeilijke situaties brengen.

Deels eens dus.

Nee, niet altijd.  Het is "geven en nemen"... Het moet voor beiden goed leefbaar blijven. 

In sommige dingen is duidelijkheid wel hoofdzaak.  Mijn hond moet het merken dat ik wanneer ik "Kylie,hier!" op een bepaalde manier zeg, niet vragend zoals gewoonlijk... ze ook echt dedelijk moet komen.  Zelfde voor woordje "nee!" bij gevaar voor haar of anderen... zelfde voor "af" en "los".

Duidelijkheid geven is noodzakelijk, maar ook het moeilijkste...

soms worden we te soft met onze hond en denken we dat we het goed doen, terwijl het beestje dan stilletjes confuus wordt.


een hond heeft graag een lijn.

liefdevol

een hond heeft zeker duidelijke grenzen nodig! Maar sommige grenzen zijn niet haalbaar voor een bepaalde hond dus pas ik mijn grens aan of werk ik ernaar toe  Ik leef samen met mijn honden dus hun moeten rekening houden met mijn grenzen maar ik zeker ook met die van hun, en zo leefde we nog samen lang en gelukkig haha