Zijn er hier nog honden die kleine kinderen NIET leuk vinden ?

Ik vraag me af hoe jullie hier mee omgaan ? Mijn Jakke is opgegroeid met drie kinderen tussen de acht en veertien oud, spelen, dollen...hij doet niet liever en is een dikke knuffelkont Voor ons is hij een fantastische vriend en een geweldige aanvulling bij het gezin. Toch heeft zijn gedrag mij de laatste weken wat aan het denken gezet. Hij is heel waaks, als er iemand aanbelt dan blaft en gromt hij, op commando mand en blijf gaat hij liggen rillen in zijn mand tot het bezoek (dat hem negeren moet) rustig heeft plaatsgenomen. Is hij rustig dan mag hij even snuffelen en dan is het voor hem oké. Gisteren was er bezoek met twee kleine kinderen, dit laat hem enorm in de stress schieten, hij is dan erg gefixeerd op de kindjes en rilt en kwijlt. Ik ga confrontaties uit de weg en heb hem even in de bijkeuken gezet waar hij uit pure frustratie een potje aan het huilen geslagen is...Ik weet dat zijn stress komt doordat hij de drukte die zo'n kleintjes geven niet aankan, ik probeer die situaties dan ook te vermijden omdat ik bang ben dat hij zo'n kindje bijten zou...Voor ons is hij lief, totaal geen agressie...maar andere mensen kijken dan bedenkelijk...Kan het voorkomen uit het feit dat hij zo gehecht is aan rust en 'zijn' huis dat hij zo onrustig is bij bezoek ? Buiten wandelen, naar de markt, andere honden...geen probleem maar binnenshuis duld hij niemand (buiten dichte familie die wekelijks langslopen...) Een kennis met een kindje van twee is al eens komen 'oefenen', kleintje geeft wat lekkers aan de hond, de volgende keer wandeld de vader met kleintje een rondje in de tuin en telkens wordt Jakke beloond voor goed en rustig gedrag door het kleintje...dus ik probeer op die manier Jakke te tonen dat kleintjes niet eng zijn...toch, gisteren waren het twee vreemde ukjes en zag ik zijn gedrag totaal weer de andere kant opschieten...pffff...wat kan ik nog meer doen ?

Mijn Lobke is geen kinderen gewend in huis,zelf heb ik ze niet maar nu eindelijk vind ze kinderen toch wel leuk.toch hou ik het goed in de gaten ook met Lodewijk die neemt veel van Lobke over. wat te doen ik weet het ook niet.maar dan een upje dus Hein.

Hier ook een hond die niet gediend is van kinderen, maar echte tips heb ik niet voor je... omdat het totaal geen invloed heeft op mijn leven heb het nu geaccepteerd (geprobeerd heb ik het wel, maar het blijft stress voor haar). Komen er kinderen over de vloer, dan besteden die geen aandacht aan Gin (op verzoek) en Ginny gaat eventjes in de bench met iets te doen (bv een kong). Werkt voor ons... Maar een kindervriend gaat het gewoon niet worden.

Ik zou het niet weten.
Ik weet wel dat als ik Sasja bij kinderen laat, deze helemaal afgelikt worden als Sasja de kans krijgt.

Oef, zou het natuurlijk leuk vinden moest hij een kindervriendje zijn maar...hij heeft het alleen voor tieners Gelukkig hebben we maar héél zelden kleintjes over de vloer dus een drama is het niet, toch vond ik het zo zielig voor hem gisteren, denk dat ik mij eens ga verdiepen in die bachbloesems en dergelijke, als er een stress moment in het vooruitzicht ligt kan ik hem daar misschien wat mee helpen, op school zijn ze daar niet voor dus zal ik het forum hier maar eens deftig uitpluizen...

Koda wordt ook erg nerveus van jonge kinderen heeft het ook meer op tieners.

Als ik hier dus jonge kinderen heb (wat niet vaak is) zet ik hem apart heb er geen behoefte aan dat hij uit stress zou bijten.

Joekie heeft het niet van hele kleine kindjes.
Mijn nichtje kruipt hele tijd achter joekie aan (ziet het als spel) en joekie wil steeds weglopen.
Hij heeft het meer op oudere kinderen, maar niet op volwassenen.

vaak helpt het ook om de kinderen duidelijk te maken dat er regels zijn met honden.

''hondje word erg bang als je binnen gilt...gebruik je binnenstem dat vind hondje heel fijn''
Samen de hond aaien onder begeleiding van een volwassenen.
Hondje moet je zachtjes aaien...dat vind hondje fijn.
Wil je hondje een koekje geven??? Dat mag...en dan geef je het koekje met een open platte hand.

Door te laten zien aan je hond, dat jij de kleine onder controle houd...gaat je hond jou er meer op vertrouwen.

Geef je hond ook een plekje in huis waar de kleine niet mag komen.
Merk je dat het echt niet gaat, kan je altijd nog je hond even in de keuken/gang doen en er een kinderhekje neerzetten.

Shira heeft het niet op kinderen...maar dat is denk ik inherent aan haar mensenangst.
Met als extra dat kinderen nog onvoorspelbaarder zijn. Laatst in het losloopgebied een vervelende situatie gehad waarbij ze een ventje van 3 erg liet schrikken door op hem af te rennen en tegen hem te blaffen. Daar baal ik dan enorm van, mijn schuld, ik zag het mannetje te laat en heb Sier te laat geroepen. Gelukkig zal ze een mens nooit iets doen. Kinderen kunnen bij ons gewoon op bezoek komen en dan is het eerder belangrijk dat ik Shira voor het kind bescherm dan andersom omdat ze dan een ster is in negeren.

Hier ook een hondje dat compleet gestresst wordt van drukke kinderen. Hij houdt ze constant in de gaten en blaft en gromt zelfs. 
Daarom zet ik hem altijd apart in de slaapkamer als er kinderen komen. Of ik breng hem even bij de buurvrouw. 
Rustige kinderen zijn vaak geen probleem maar enkel als ik heeeeel zeker weet dat die kinderen met honden om kunnen gaan laat ik Twinko los. 

Kinderen koekjes laten geven aan de hond etc heb ik allemaal geprobeerd maar de stress bleef. Ik denk dat het gewoon komt omdat kleine kinderen erg onvoorspelbaar en luidruchtig zijn en dat is frustrerend voor een hondje dat van duidelijkheid en structuur houdt.

Bamse en ik wonen naast een cres, kindertjes van 0 tot vier jaar oud, ja ze is er blij mee, maar mag niet erbij, Bamse is onbesuisd, ze wil zo graag naar de kindertjes, maar ze is te groot, even een duwtje en daar liggen ze. gaat dus niet.

kinderen alles wat klein grut is vind ze heerlijk, van de week een pupje van acht weken oud, wist niet wat me overkwam, het pupje vol vertrouwen naar bamse toe, en Bamse, die ging er plat voor, het gekke is dat als ze kinderen ziet dat er een andere blijdschap is, onbesuisd . en bij dat pupje was dat in het geheel niet zo.

misschien komt het door mij, dat ik ontzettend oppast dat bamse ze niet onder steboven loopt. vandaar dat ik haar dan kort zet.

Klinkt misschien vreemd maar ik ben een ietsiepietsie opgelucht dat Jakke geen alleenstaand geval is Hij is anders echt de rust zelf, geen druktemakertje of zenuwachtig (lijkt op zijn baasje, haha) Bedankt voor jullie reacties

Lady moet er ook niks van hebben, ze gromt of blaft niet hoor.. maar ze wil gewoon liever met rust gelaten worden. Echt leuk vind ze ze in ieder geval niet. Misia vind kinderen van een afstandje wel interessant en als ze los loopt in het bos reageert ze ook gewoon normaal op kinderen, maar ik weet zeker dat ik geen kinderen over de vloer zou moeten hebben, dat zou ze enorm eng vinden en dan zou ze de boel bij elkaar blaffen.

Ik vind het niet zo gek, dat sommige honden niet zo dol zijn op jonge kinderen, en al helemaal niet als ze er niet mee opgegroeid zijn. Die jongere kindertjes zijn vaak onvoorspelbaar, druk, graaien met hun handjes..en zeker als ze in de fase zijn dat ze net leren lopen en zo 'waggelen' vinden honden dat erg spannend..

.mijn shadow was ook zo, kleine kinderen en puppys daar was hij zo gek van

Onze Engelse staff heeft het ook niet op kleine kinderen. Kinderen vanaf een jaar of 7 die rustig zijn gaat wel goed. Daaronder vind ze echt niets. Zowel binnen als buitenshuis.
Ze gromt en duikt in elkaar. We hebben een GT erbij gehad, voor onder ander dit probleem en proberen met kinderen te 'oefenen'.Kinderen rustig op de bank laten zitten en Mojo de ruimte te geven. Het word niet beter, helaas!
Voor haar erg stressvol, en ik weet ook niet meer hoe ik haar het gevoel kan geven dat kleine kinderen niet eng zijn. Want ze is vooral bang voor ze.
Ik hoop nog steeds dat het ooit beter al worden, zeker nu ik zwanger ben en er hier straks een kindje zal zijn!
Dus heb ik helaas geen tips voor je. Maar begrijpen doe ik je wel!

Mellow is ook niet zo dol op kinderen. Ze zijn druk, bewegen snel en maken lawaai. 
Allemaal dingen waar ze niet zo goed mee kan omgaan.

Vorig jaar liepen we een keer hier in de wijk toen er een klein peutertje joelend achter ons aan rende. Mellow schrikken en omkijken, ze vond het niet leuk. Ik het ventje gezegd dat hondje dat niet zo leuk vond en dat ie dat maar niet moest doen.
Ik liep wel gewoon door, maar hij kon met zijn korte beentjes nog best hard rennen 
Kindje ging door, ik waarschuwde nog een keer, kindje ging weer door en toen zei Mellow er wat van: "WOEF!"
Er gebeurde niks, zat nog genoeg afstand tussen, maar toen snapte het ventje het wel.
En daar was moeder eindelijk, die haar kind ook nog even waarschuwde.

Het ligt ook wel aan hoe de kinderen doen. Afgelopen winter liepen we hier ook, stonden een stuk of 8 kinderen een sneeuwballengevecht te houden. Een van de jongens zag ons aankomen (Mellow liep weer wat onzeker), en riep tegen iedereen "jongens, even wachten, dan kan die mevrouw met haar hond er langs".
Vond ik best bijzonder, omdat je dat toch niet vaak meer hoort. Heb hem dan ook bedankt.

Eigenlijk lijken Mellow en ik ook wat dát betreft op elkaar: we zijn beiden niet zo van de drukke kinderen 

Waka is ook niet gek op kinderen, maar ik denk dat jouw hond een meer gegeneraliseerd probleem heeft met bezoek, wat erger is bij jonge kinderen omdat die niet rustig gaan zitten.
persoonlijk zou ik de hond gaan trainen om eerst rustig op gewoon bezoek te reageren, en als hij bij bezoek gewoon kan doen dan kan je het langzaam aan met kinderen proberen.

Waka is niet gek op kleine kinderen, vooral geen vreemde, maar ze doet wel gewoon rustig in huis en is ontspannen, en tolereert het ook als ze haar aaien, al mogen ze dat van ons meestal niet.

.Daar train ik dus op, hij krijgt commando mand als de deurbel gaat en blijf. Bezoek weet dat ze de hond negeren moeten en niet mogen aankijken, pas als hij rustig is mag hij uit zijn mand en kan hij even snuffelen, dan is het het voor hem ook geen enkel probleem meer en gaat onder tafel liggen of terug richting mand.Ik neem hem ZEKER niet op schoot want dan denkt hij mij te moeten beschermen en is hij de kluts kwijt, dat heb ik al ondervonden. Neen, het probleem ligt hem echt bij bezoek van kleine kinderen, hij trilt als een rietje, kwijlt van de stress en blijft staren naar elke beweging.

Obi kijkt meestal vol interesse naar kinderen. In het begin waren ze wat eng maar nu... nou ja, wel interessant. Maar ik ben ook bang dat Obi ze omver loopt of springt omdat hij nog zo'n jonge (drukkere) pup is. Ik ken ook geen kinderen in de familie of zo. Maar vooral in het begin schrok hij er nogal van vooral als ze ineens begon te schreeuwen of zo.

Mijn hond houd ook totaal niet van kleine kinderen, ik vertrouw mijn hond bij alles (mijn kip zelfs) maar kinderen zou ik hem niet alleen bij laten. Ik ben bang dat als ze hem 'pijn' zouden doen dat mijn hond uithaalt en dat wil ik niet. Een baby zou ik mijn hond trouwens wel bij vertrouwen want die kan hem niks doen. En mijn hond is echt een schat.

Mijn moeders hond (engelse cocker) is echter gek op kinderen, nooit mee opgegroeid. Kinderen mogen echt alles bij haar en ze vind kinderen ook echt helemaal geweldig. Ooit heeft mijn (stief)nichtje haar staart echt dubbel gevouwen en de hond lag heel rustig te kijken naar wat ze aan het doen was. Hoe wild ze ook is, bij een kindje is ze altijd rustig.

Toch wel grappig hoe dit zo kan verschillen aangezien mijn eigen hondje wel is opgegroeid met een klein kindje aangezien we regelmatig op mijn nichtje paste die toen net 5 was.

Onze hond gaat goed met de kleine kinderen in de familie, maar die groeien op met honden en weten dat ze haar met rust moeten laten. Ze heeft wel eens naar het buurkindje gegrauwd omdat ze die dus wel eng vindt. Vooral de echt kleintjes waarvan de ouders ze maar naar de hond laten gaan, die zijn onberekenbaar voor haar.

Romi tolereert kinderen maar ze heeft kinderen echt niet graag. Een kind heeft haar ooit enorm pijn gedaan en sindsdien kruipt ze achter mijn benen als een kind haar wilt aaien.

dat is dus door mij geschreven mijn zus had zich niet afgemeld

Onze Suzy Q is er ook niet dol op. Buiten kan ze het nog wel hebben maar in huis en op plekken waar we "stil" staan (terras). En er loopt een kleintje druk te doen dan valt ze uit.
Op het moment hebben we er ook al een GT bijgehaald omdat mijn vriend wel een heel klein broertje heeft waar ze al een keer bijna op is gedoken. Zijn broertje bleef haar maar uitdagen en er werd door opa en oma, en door zijn vader wel wat van gezegd maar het jongetje luisterde gewoon niet, wat natuurlijk kan gebeuren want het is een kind.
Advies van de GT was om op dit moment kleine kinderen zoveel mogelijk proberen te vermijden omdat ze waarschijnlijk nooit een kindervriend gaat worden. En daarnaast trainen op afstand dat ze zich ontspannen gaat gedragen. 

Op dit moment zou ik er ook voor kiezen, mocht het een keer voorkomen om haar maar in de bench te leggen met een kluifje en dat het kindje daar niet in de buurt van mag komen.

Hier is het andersom Rambo gaat ook zo tekeer als er gebeld wordt maar hij vind volwassenen een niet zo'n leuk iets. Kinderen vind hij geweldig ik kan een schoolplein  op met hem en alle kinderen benaderd hij met liefde maar verder volwassen mensen ben ik ook altijd voorzichtig

Ik zit nu ook met zo'n probleem gevalletje in huis.
Alleen zij leeft in onzekerheid en angst tegenover mijn peuter.
Dit is natuurlijk anders dan een bezoekje, want zij moet er mee leven, en dat gaat dus soms met happen en bijten,.. Een GT moet dus nog langskomen, want probleem is toch lastiger dan bij andere angsthonden.

Ik weet dan dat honden kleine kinderen zien als ¨onderaan de rangorde¨,
ze luisteren niet naar kinderen en nemen geen commando's op. (dat gebeurd pas bij kinderen van 7+).
Voor ons als baasjes, is het logisch dat wij bovenaan staan, en wij zouden dan willen dat kinderen ook boven honden staan, maar dit is helaas niet zo voor hun.
En omdat kinderen heel onvoorspelbaar kunnen zijn in benaderen en doen en laten,
voed dat weer onzekerheid en soms angst op bij een hond.

Het is dus niet vreemd dat honden zo reageren en het gebeurd vaker dat ze angstig zijn,
dan dat ze hun leuk vinden.
Ik denk niet dat je dit kan afleren, als ze die angst eenmaal hebben.
Met goed oefenen, zal het kunnen verminderen, maar je kunt helaas niet oefenen met bezoekjes.
Het ligt naar mijn mening, echt aan karakter van een hond of hij kleine kinderen echt accepteert en dat kinderen echt alles met ze kunnen doen, of toch niet.

Enigste wat je kan doen, is zorgen dat kinderen hem met rust laten en hij een plekje heeft om terug te keren en ook met rust gelaten word.
Mocht hij contact durven te maken met ze, dan doet hij die poging wel.
Maar sta niet verbaasd te kijken, als die poging nooit komt.

Ben eigenlijk best verbaasd dat er toch meerdere honden zijn die met dit 'euveltje' worstelen. En Denise, als je een peutertje in huis rondhuppelen hebt moet dit enorm stresserend zijn voor jou, altijd op je hoede zijn moet enorm vermoeiend zijn. Gelukkig zijn mijn kinderen al wat groter en vooral de middenste houdt zich veel bezig met hem, dat zijn twee handen op één buik

Spikkel blijft op minstens 10 meter afstand van kinderen. Vanaf een jaar of 10 vindt ze ze niet meer eng. Ik was echt heel verbaasd toen er afgelopen zomer een meisje bij me kwam zitten van een jaar of 3. Die wilde graag meedoen met frisbee. Omdat ze niet kon gooien moest Spikkel heel dicht bij haar komen om de frisbee te pakken. Daar maakte ze dan weer geen probleem van. Dat meisje was wel heel rustig en zat naast mij op een bankje.

volgens mij vinden juist bergen honden kinderen helemaal niet zo leuk...
en logisch ook vind ik...

misschien hoor je het niet zo vaak omdat mensne het maar op geluk doen, niet in de gaten hebben dat hun hond het eigenlijk niet zo tof vind...
vaak moet het eerst mis gaan voor het duidelijk wordt..

ik heb het hier totaal omgekeerd, lola is verzot op kinderen...als ze kids ziet staat dr staart niet stil, ze kunnen alles met dr, en ze vind het nog leuk ook...en lomp als ze is, kan ze met kinderen uit haarzelf zachtjes doen..
volgens het boekje eigenlijk

.Ja dit komt best vaak voor helaas.
Klopt, hier is het best zwaar en vermoeiend om het in de gaten te blijven houden met een peuter en een baby, dit lukt ook niet altijd helaas omdat ik grotendeels er alleen voor sta.
Maar ik doe mijn best.

Hoe ouder je kinderen zijn, des der beter ze kunnen omgaan met ze.
Hoe oud zijn jouwn kinderen?
Bij mij was het zo dat mijn honden eerder dan mijn kinderen er waren, was dit andersom geweest, had ik zeker nog een paar jaar gewacht met een hond nemen.
Gelukkig is mijn andere hond eentje die er wel afstand van neemt. Merk ook aan haar dat ze mijn kinderen niet leuk vind, maar ze gromt nooit en ontwijk ze gewoon.
Wel mag mijn zoontje haar uitlaten en als we thuis komen van waar dan ook, begroet ze hem ook wel blij.
Maar zomaar proberen te aaien? Nee, dat krijgt hij ook niet voor mekaar haha.
Dat mijn andere hond er heftiger op reageert, vind ik wel logisch dus neem haar niks kwalijk.
Het maakt het alleen lastig om er mee om te gaan ja.