Bobby doet heel vreemd met bot, vind hem soms eng nu.

begin opnieuw, kluiven samen.... houd het bot vast, en laat je hond lekker kluiven, wil jij het laten ophouden, dan ruil je het bot voor wat anders, zorg dat je al wat in je zak hebt of hand..... houdt het onder zijn neus en dan stopt de hond met kluiven, geef het lekkers, en loop weg met het bot, tot de volgende keer.

als je hond je weer vertrouwt dat je gezellig naast elkaar zit en dat tie lekker kluift komt het vertrouwen echt terug... niet direkt alleen laten kluiven, neem daar een paar weken de tijd voor, op een gegeven moment wordt het voor je hond een feestje.

als je geruild hebt, direkt het bot wegleggen, niets zeggen van goed zo, niets, ruilen is loslaten. je kan als het goed gaat, lekkers onder zijn neus houden, en zodra die los laat, het commando los geven.

als je ziet dat dat uitstekend gaat, kan je na tien minuten het bot loslaten, en na tien minuten naar je hond gaan, iets voor zijn neus houden, commando los, eerst moet de hond het loslaten, zodat jij het zonder problemen kan pakken... oefenen vanaf de basis weer.


eten vind ik heel wat anders, dat is tien minuten hooguit en het is op. je hond moet op een rustige plek kunnen eten, en geen gegraai bij de bak, of langslopen. op een gegeven moment vertrouwt je hond je weer dat er niets wordt weggepakt, het zal tijd kosten, maar wat geeft het ? blijf conseqwent met het bot en de voerbak, komt het echt weer goed.

nog even... je hebt kinderen, je kinderen laat je dit niet doen, misschien later, maar voorlopig niet, als je een bot geeft, op een rustig plekje, waar jij en je hond dan niet gestoord worden, vertrouwen eerst samen opbouwen.

Nou...... ik denk dat het probleem helemaal niet zo in dat bot zit.
Ik denk (maar das mijn interpretatie) dat Bobby uberhaupt op dit moment niet zo goed meer weet
hoe de verhoudingen zijn

Het in huis plassen is daar voor mij een duidelijk teken van
Want wat doet de hond dan......volgens mij zet hij zijn geurspoor in het huis.
Dat kan zijn omdat hij vindt dat zijn geur veel belangrijker is dan die van jullie
Het kan ook zijn dat hij erg onzeker is, en zijn eigen geur hem een bepaalde rust geeft
Dat is zo niet te bepalen wat zijn motivatie is, maar dat jullie verstandhouding niet goed is, blijkt wel
dat het zich nu toespitst op het kauwen van het bot en het niet af willen staan.

Is dit echt het enige wat hij op dit moment aan gedrag toont wat eigenlijk niet goed is.
Ik bedoel, komt hij direct als je met hem uit wilt, laat hij zich rustig aanlijnen, sleurt hij je niet
de deur uit en de wijk door, apporteert hij dingen voor je (tis een retriever tenslotte)???

Ik ben het dus totaal niet eens met het feit dat je iets niet zou moeten kunnen "afpakken".
Daar zit vanaf de hond een heel stuk vertrouwen in, maar zeker ook respect voor de baas als hij/zij
dat rustig toestaat.

Alleen wat je gedaan hebt is onverstandig, als de hond zo verstijft, moet je direct het contact verbreken.
Roep de hond maar vanaf een ander punt bij je, laat hem even zitten en laat het dan gaan, niet stiekum gauw dat bot weg pakken, nee, even de spanning verbreken, en weer duidelijk maken wie nu eigenlijk de eindverantwoording heeft bij jou in huis.

Dat honden onderling niks inleveren bij elkaar... sorry, maar dat is niet wat ik zie in de praktijk.
Alleen.. kan dat alleen als de hond die het opeist, die positie en rust ook heeft om dat te doen
en daar zit nu precies het probleem.

De ene hond is overigens veel meer op prooinijd dan de ander, iedere hond heeft zo zijn eigen
belangen die hij hoog zet.

Onze huidige hond had toen we hem net hadden een enorme nijd op alles wat in zijn bek zat.
Dat gegeven hebben we tijdelijk geaccepteerd maar we zijn heel intenseif op allerlei ander vlak met hem
aan het werk gegaan, en wat bleek...... het ging hem helemaal niet om die tak of dat bot, het ging erom
dat onderling de verstandhouding niet goed was, er was vanuit de hond geen vertrouwen en al helemaal geen respect, dat moet groeien op andere momenten.

Nu gaan ruilen met kaasjes enzo, is in feite ...... hoe zal ik het zeggen: een zwakte bod, kan werken misschien, maar kan je dan wel dat kaasje weer terug vragen...... nee dus, de hond wil dan nog steeds niet iets in vertrouwen afstaan aan de baas.

Ik denk dat jullie back too basic moeten met deze hond, eens goed kijken met het gezin bij elkaar wat er nog meer misschien niet zo lekker loopt, en waar jullie met elkaar 1 regel moeten trekken.

Mocht je hem nu toch een kluif geven: geef hem nadrukkelijk die kluif, roep hem bij je, laat hem zitten en hoppa.... alsjeblieft, desnoods doe je dat alleen als je alleen thuis met hem bent, je pakt de kluif weg als hij er geen aandacht voor heeft, en is er onrust in huis...... geen bot dus.
Eerst moet er weer duidelijkheid komen over hoe en wat, dan komt dat vertrouwen over dat bot ook wel weer.

Hier ook een hond die zo reageerde vanaf het begin dat ik haar had maar dan met alles wat met eten te maken heeft.
Ik heb het er een heel stuk uitgekregen door "samen" te eten.
Dus als ik mijn hond eten gaf ging ik erbij zitten en hield ik zelf de bak vast of ik liet de bak achterwegen en ze mocht alleen uit mijn hand eten.
Dit ook met kluifjes zodat mijn hond zag dat er niks aan de hand was.

Nu kan ze gewoon samen met de andere honden eten en als ik in de buurt kom gaat ze gewoon verder met kluiven in plaats van verstarren en nog harder en sneller de kluif proberen op te eten.

Ikzelf ben ook niet zo van het ruilen want als mijn hond buiten iets giftigs van de straat eet wil ik wel gewoon dat ze het los laat en dat ik niet naar huis moet rennen om snel wat te pakken wat ik kan 'ruilen' zodat ze evt hetgene wat ze van de straat heeft gepakt los wilt laten.

Ook vind ik dat een hond en mens / kind niet vergeleken kan worden ook al behandelen sommige mensen hun hond als hun baby.

Mee eens, en wil je er gewoon niet aan dan hoop ik dat hij een van jullie bijt en niet een van je kinderen.
Je kan hem ook gewoon geen bot meer geven, probleem ook opgelost. @ sandy, yoda yip ik vind dit nogal een pittige uitspraak.
Ik neem aan dat als jij wat vraagt op het forum over bijv: je nieuwe pupje dat je zo'n antwoord ook niet zo leuk zou vinden.
De mening van de TS mag ook gerespecteerd worden als zij niet wilt ruilen wilt ze dat niet en dan hoeft dat niet opgedrongen te worden en als er dan niet op ingegaan wordt door TS vind ik het niet netjes om maar te schrijven ik hoop dan dat je gebeten wordt

Als je het er niet mee eens bent dat de TS het op een andere manier op wilt lossen kan je beter niet reageren als je niet wilt meedenken aan een andere oplossing.

Hebben dit gedrag ook ooit gezien bij onze (intussen overleden) Amerikaanse cocker. Als de kinderen nog maar langs de tafel stapten of hun voeten even bewogen in de buurt van zijn botje dan ging hij grommen en zelfs één keer serieus uitgehaald naar mijn man die zich bukte onder de tafel...Voor mij was het duidelijk, geen botjes meer als wij er waren, het kluiven deed ie dan maar op zijn eentje als wij er niet waren, punt. Hij sprong ooit eens bij mijn dochter op schoot op de tuinbank en had in de tuin een houten stokje gevonden, dat kind mocht zich niet meer bewegen, gelukkig had ik het op tijd gezien, hij was echt niet te vertrouwen op dat gebied, en ja, dat hakt behoorlijk in op de vertrouwensband. Hij was anders ook heel lief en niets op aan te merken. Ik ga volledig mee met wat Roosje zegt, misschien niet wat je horen of lezen wilt maar...het is de waarheid... Met mijn huidige hond heb ik van pup af aan steeds speels met voedsel omgegaan, een kluifje vasthouden, hem terwijl eens aanraken, iets ruilen...mijn hond neem ik nooit iets af en ook de kinderen respecteren zijn ruimte als hij aan het knabbelen is...hij is steeds relaxt en hoeft niet bang te zijn dat we iets uit zijn mond sleuren gaan...Wens je veel succes

Ik kan er eigenlijk niet zoveel meer aan toe voegen; alles is al zo'n beetje gezegd.

Natuurlijk wil je een fijne makkelijke hond, die alles maar goed vindt en alles maar toelaat. Maar dit krijg je niet door te dwingen ('ik accepteer het niet dat hij zo reageert'). Dan krijg je juist het tegenovergestelde, omdat je de vertrouwensband aan het schaden bent. Je moet het bij jullie hond echt gaan 'verdienen'. Al hoort het misschien niet zo in jouw ogen, je hebt echt geen andere oplossing, en anders ben ik bang dat je een heel groot probleem gaat krijgen.

Een hond reageert zoals hij denkt te moeten reageren. In de hondenwereld is gegeven ook echt gegeven, en dat mag je prima verdedigen. Een grom om je te waarschuwen is dus eigenlijk heel normaal in de hondenwereld, en de hap volgt als je verder gaat, en die dingen zijn voor ons mensen iets minder gewenst natuurlijk.

Het is ook echt een kwestie van vertrouwen. En op dit moment lijkt het echt al aan het escaleren, omdat er al verstijfd en gegromd wordt op het moment dat je kijkt of te dichtbij komt, terwijl dit eerst alleen bij het afpakken zelf was. Je hond weet dat het afgepakt wordt wanneer jullie er naartoe komen, en dat wil hij niet, omdat er alleen maar een negatieve boodschap aan zit. (Er wordt iets wat van hem is weggehaald).
Het vertrouwen moet echt weer terug

Goh, Goja, dat is in een totaal ander perspectief gezien, en ja, hoe duidelijk kan het zijn

Ahum gedrag niet typisch Labrador...het is een HOND en geen pluche dier of het nu een Labrador is of een Chihuahua !!!! Mijn vorige was een Labrador, superlief dier met alles en nog wat, ook wat eten betrof etc. Maar zijn kauwbotje, neen, dat was iets anders. Dan vertoonde hij net hetzelfde gedrag als jouw hond en dat doet mijn huidige hond ook...nochtans is dat een Golden Retriever.

Ik vind dat jij ook in de fout gaat, net zoals vele anderen hier zeggen. Mijn hond verdedigt zijn bot en ik ga ofwel ruilen ofwel laat ik hem. Ga hem zeker niet dwingen !
Ben dan wel zelf een mens, maar ik zou het ook niet leuk vinden als ze me wat lekkers voorschotelen en het dan absoluut weer willen weg nemen  

Ik heb mijn Labrador 15jr gehad en dat met heel veel plezier, het feit dat hij wat moeilijker was met zijn kauwbot, heeft daar nooit afbreuk aan gedaan, dan moet je als baas zelf je gedrag wel ietwat willen aanpassen. Een hond is immers een levend wezen en het is niet altijd jouw manier die de beste is. Probeer het eens zoals de anderen hier uitleggen of inderdaad, gewoon geen botjes meer of ergens op een apart plekje waar het geen kwaad kan.  Want van zodra het kauwbotje verorberd is, merk je geen spoor meer van het gedrag dat jou zo stoort.

Zoals ik lees gaat deze hond bijten als er niets aan hun gedrag naar de hond toe veranderd wordt. Dan hoop ik dat de kinderen daar niet de dupe van worden.
Die kunnen daar nml net als de hond niets aan doen.

Ik wens de TS wijsheid, want ik maak me erge zorgen hierover. 
Het zou zo erg zijn als deze hond door koppigheid van zijn eigenaar naar het asiel moet, of nog erger wanneer deze bijten zou daardoor.

Ik kan me je andere problemen met Bobby nog herinneren, met name het aanhoudend niet zindelijk (willen) zijn in huis en jouw gemengde gevoelens naar hem in het begin. Ook weet ik dat je het graag zelf wilde proberen op te lossen en dat tot nog toe ook hebt geprobeerd. Ik denk echter dat het in eigen belang en zeker in dat van Bobby de hoogste tijd is om deskundige hulp in huis te halen. Je kunt makkelijk rekenen op nog 1, 2 jaar aleer je van een volwassen hond kunt spreken die dan hopelijk ook nog eens stabiel is. Ik denk dat je zelf als je heel eerlijk bent ook weet dat dat nog wel eens een hele lange moeilijke weg kan worden met een onzekere uitkomst op deze manier.

Ik denk net als Goja dat dit voorval een uiting is van het onderliggend probleem en weinig met het bot op zich te maken heeft. 

Ik wens je veel wijsheid en eerlijkheid naar jullie relatie toe. Van koppigheid en het hoofd in het zand steken wordt geen winst behaald. En dat is helemaal niet kwaad bedoeld.'

Het is in mijn ogen onjuist om te stellen dat honden onderling elkaar niets afpakken.
Want dat gebeurd wel degelijk, dat kan een prooi zijn als een bal (wat wel degelijk een prooi is
en de motivatie tot verdediging daarvan zeer groot) een stok of een bot

Het punt is dat een bot ook eetbaar is en de motivatie het te willen behouden heel scherp kan zijn.
Tis maar wat je belangrijk vindt als hond he.

Maar het gebeurd wel, sterker nog, het kan zelfs gebeuren zonder dat het om het eten gaat.
Ik bedoel dit als volgt:
Onze hond was op enig moment in een groep honden, en dom genoeg was 1 van het iets te eten gegeven
(dat was onhandig, want de verhoudingen waren duidelijk niet goed genoeg daarvoor)
En er onstond gedoe...... Mijn hond houdt niet van gedoe, en hij heeft veel overwicht.
En hij eiste met zijn lichaam, in alle rust het rest stuk bot gewoon op.
1 betwiste hem dat nog even, maar die kreeg een zeer diepe grom en een korte blik, en stapte dus prompt weg.
Gorby pakte het restant. nam het mee, legde het tussen zijn voorpoten en ..... klaar.
Hij at het niet eens op, hij creerde rust en maakte gelijk enorm duidelijk zijn punt.
Hoe slim kan je zijn?

Het punt is, en dat heb ik al eens eerder geschreven is dat de hond in kwestie niet twijfelt aan het feit of hij op dat moment dit waar kan maken, hij HEEFT die rechten/positie al veel eerder verworven, niet door geweld, maar door de plek die hij inneemt en de "persoon" die hij is in die groep.

Gorby heeft trouwens toen wij hem net in huis hadden ook gegromd om botten, takken... alles wat al in zijn bek zat kon hij scherp verdedigen, of liever gezegd: hij maakte op zo'n moment ff duidelijk wat hij van ons vond: namelijk hij had geen respect en geen vertrouwen.
Ruilen maakte hem nog bozer, hij nam het niet aan en versterkte zijn gedrag.

Het probleem in onze verstandhouding zat veel en veel dieper, toen dat heel langzaam (met heel goede hulp en ook heel wat werk van onze kant -en erkennen dat je het niet goed doet-) de verhouding kantelde, beter werd, er een band ontstond van vertrouwen en respect..... verdween die zogenaamde prooinijd.

Kortom, wat ik probeer TS mee te geven is dat in mijn ogen het gedoe nu om dat bot een UITING is, van het feit dat de verhouding niet oke is. Dat bot heeft dan voor Bobby misschien nog extra lading omdat hij als goed labrador waarschijnlijk dol op eten is.

Maar of er onderling iets afgepakt kan worden, het allermooiste heb ik 20 jaar geleden al heel wat keren mogen zien, ik trok toen veel op met een DH fokker, die had een prachtige reu, en 1 met heel veel karakter, die hond was onmogelijk met "lossen", zelfs zijn eigenaar moest er enorme druk op zetten.
Maar soms liep er iemand mee met een BC reu, die ook niet voor de poes was, maar op een heel andere manier. Die hoefde slechts naar de DH reu te kijken......of die liet los/vallen wat hij in zijn bek had, en dan kon de BC het pakken en gaf het dan aan de baas van de DH....

Dus die onzin dat ze met bijten en grommen en grauwen hun eten mogen verdedigen dat dat normaal zou zijn, nee das niet normaal, wel dat er rondom eten een extra lading hangt, maar het is geen "normaal gedrag".

Ik vind dat er best fel gereageerd wordt op dit onderwerp..."hopen dat jullie gebeten worden en niet de kinderen" en "zoek een ander huis voor hem"  vind ik best hard.
Dit forum is toch voor de vragen/mededelingen en leuke verhalen? Als Mira het er niet 100% mee eens is of haar manier fijner vond, vind ik dat ze dat ze dat mag zeggen, zonder er gelijk zo op afgerekend te worden.

Maar Mira...Ik zou wel iets met de tips proberen, voordat het inderdaad wel uit de hand loopt..Ik hoop dat je je weg er een beetje in kan vinden... heel veel succes!

Ik zou bijna denken dat je het over Max had een half jaar terug. Max was ook ongeveer een jaar en durfde zelfs een snauw te geven aan mij..... Nu ben ik absoluut niet bang voor Max (ben ook niet bang voor vreemde bijtende honden ivm mijn werk in het asiel) ik werd best laaiend op hem waardoor hij van schrik zijn bot liet vallen.... Nu heb ik dus geoefend aan de lijn.... Wanneer hij zo deed nam ik hem aan de lijn mee met behulp van een beloning..... Dit heel lang (4mnd) vol gehouden en nu laat ik hem van op een afstand zitten wanneer ik het weg wil nemen.

Mocht hij nu ooit weer zo gaan doen weet hij ook dat het gebeurt is en hij direct de gang op mag zonder pardon... Ok, als ik met zn bot ga lopen kloten oke. Maar als ik gewoon zit terwijk hij erbij komt liggen, kan ie het vergeten.....


Misschien is de riem + snoepjes ook een idee voor jullie?
Verder laat ik hem altijd rustig kauwen op zn dingen. Hij gaat tegenwoordig op zn eigen plek liggen. 
Ik pak het alleen af als hij in de regen ligt en hij krijgt hem binnen weer terug.

Geef hem anders een vaste plek om te kauwen?
Max kauwt of op het gras, of in z  eigen kamertje of op het openstuk in de woonkamer....
Naast de bank mag alleen wanneer toestemming gegeven is (bijv met stofzuigen)

TS? thuissituatie? :p

Ik heb dit met Lola ook meegemaakt, ze vertrouwde ons helemaal niet en veranderde in sommige situaties als een grauwende wolf, ze gromde niet eens vantevoren ze viel meteen aan en beet ook, ze had ook andere issues alles doordat ze ons niet vertrouwde. Het leek verschrikkelijk en hopeloos, maar dit gaat heel makkelijk vanzelf over.

Wij hebben dit opgelost door NIETS te doen. We lieten haar rustig eten, hielden afstand. Onze stem was altijd rustig, we kalmeerden haar als ze knorde door zoiets te zeggen als rustig maar, we doen je niets.
Nog meer spanning op te bouwen door te gaan oefenen was out of the question en dat lijkt me op dit moment bij jullie ook.
De rustige houding en stem, het benadrukken van het goede, en de hond veel positieve ervaringen met jullie laten maken lijkt mij de enige manier om weer bij de basis te kunnen beginnen waardoor je weer vertrouwen gaat krijgen.

Nouja ik zeg dus eigenlijk wat iedereen al zegt
Let ook op of de kids zich goed aan de regels houden, wees daar streng in, voor ieders veiligheid

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

@ Goja

Erg interessant verhaal, honden kunnen prachtige taal laten zien waardoor ze veel voor elkaar kunnen krijgen bij elkaar, daar ben ik het helemaal mee eens!

Het bijten en grommen bij eten is inderdaad niet "normaal". Het zou ten eerste al niet nodig moeten zijn. Echter word het dat wel (denk ik) als er keer op keer een conflict omtrend plaats vind. Het is m.i. wel "normaal" (lees: begrijpelijk) gedrag als er regelmatig zonder voor de hond duidelijke of belangrijke reden eten word afgepakt. En dat is toch wat ik hier lees, dat het regelmatig gebeurd, voor het slapen, voor het weg gaan etc. De hond begrijpt dit niet, en zal het een paar keer goed vinden, maar het is een keer klaar.

Zoals jij je reu beschrijft die een opstootje beeïndigd door met zijn natuurlijk overwicht eenmalig iets toe te eigenen, is prachtig hondengedrag. Echter vind ik het een heel andere situatie dan een baasje die (waarschijnlijk zonder hondentaal en natuurlijk overwicht) als vaste prik van het beëindigen van de avond de kluif komt toe eigenen. Als de hond het dan een keer beu is en eens gaat kijken hoever hij kan gaan het te behouden, moet je als baas wel heel stevig in je schoenen staan wil je het overwicht behouden. Hoe ver ga je? Hoe ver gaat de hond? Als de hond bereid is ver te gaan is één ding zeker: je realtie met de hond word er niet beter op. Ik zou dan zeggen: ga de confrontatie niet aan, laat het zover gewoon niet komen en houd het veilig!

Daarbij denk ik dat je hond je eerder als een stabiele en eerlijke (bege)leider ziet als je onzinnige conflicten vermijd (of nou ja vermijd...ze zouden er gewoon niet hoeven zijn) dan wanneer je ze herhaaldelijk zelf creeërd (door de kluif in eerste instantie te geven en vervolgens steeds weer terug te willen hebben).

Is er dan echt een keer iets loos, heeft je hond een gebakken bot van de bbq te pakken o.i.d. dan zou afpakken ook geen probleem moeten zijn. Je hond staat misschien even stom te kijken, maar van een conflict is geen sprake, het zal nu wel echt belangrijk zijn want de baas doet dit anders nooit....

Neemt natuurlijk niet weg dat er inderdaad in de baas-hond relatie meer dingen mis kunnen zijn, waar ook aan gewerkt moet worden. Maar dit bot/kluif verhaal is op zichzelf gewoon een gevaarlijk en ook onnodig iets, hopelijk ziet TS dit snel in en kan de vertrouwensband worden hersteld (een GT is dan wellicht geen onverstandige keuze)...want dat is m.i. de basis van de baas-hond relatie.

Is er dan echt een keer iets loos, heeft je hond een gebakken bot van de bbq te pakken o.i.d. dan zou afpakken ook geen probleem moeten zijn. Je hond staat misschien even stom te kijken, maar van een conflict is geen sprake, het zal nu wel echt belangrijk zijn want de baas doet dit anders nooit....


dit heb ik zelf ervaren, toen Lola ruim een jaar bij ons was, had iemand een blikje hondenvoer waar  (bleek achteraf) rattengif in zat bij ons in de tuin gezet. Het was al laat en donker en ik liet haar nog even in de tuin plassen en keek haar ondertussen toe. Ineens had ze iets in haar bek wat ze heel lekker scheen te vinden, ik vertrouwde het niet en riep haar enthousiast rustig bij me en kon gewoon het blikje uit haar mond halen. En dat voor de hond die eerst niemand bij haar eten in de buurt wilde hebben. Het kon, omdat ze me inmiddels vertrouwde en ze ook helemaal niet argwanend was dat ik iets zou gaan afpakken omdat ik dat normaal nooit deed. Ze heeft er natuurlijk ook wel iets lekkers voor teruggehad.

Het lijkt me zinvol om wat minder argeloos om te gaan met botjes geven. Kleiner, zodat je het niet hoeft af te pakken, of er inderdaad heel hard aan gaan werken dat het vertrouwen terug komt.

"Ik hoop dat jullie dan gebetenorden en niet de kinderen" is hard, dat klopt. 
Als ik lees dat de TS eigenlijk niet echt iets wil doen hieraan dan kan ik dat alleen echt maar hopen. Als er ooit een sirltuatie ontstaat dat er een dreiging is dat een hond bijten zou. Dan hoop ik dat zo'n hond mij bijt en niet mijn kids..... Ik kan er beter tegen ik ben groter.
Ow wacht, zo'n situatie heeft zich bij mij al eens voorgedaan. Wat was ik blij dat ik het was. Eigen stomme rotschuld niet mijn hond. 
Als
Het een van mijn kindern was dan had ik nu nooit Yo en Yip kunnen hebben op deze relaxte manier.

Denk even na over de situatie waar je zit, want als het daadwerkelijk een keer fout gaat is de schade niet te herstellen.
En ook al staat iets loodrecht op wat je geleerd hebt, je nbent nooit te oud om meer te leren . Koppigheid heeft niemand iets aan, en al zeker je hond niet.

Maar wie zegt dan dat de TS er niks aan wilt doen??
De TS heeft alleen maar aangegeven dat ze zelf niet een grote voorstander van het ruilen idee is.
Waarom daar dan zo hard over door gaan i.p.v naar een andere oplossing zoeken??
Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.

"Ik wil mij niet aanpassen aan de hond in dit geval, hij moet zich aan ons aanpassen in dit geval en vind het dus geen optie om maar met een flinke boog om hem heen te moeten lopen of allerlei trucs uit de kast te halen om onze hond tevreden te stellen omdat hij anders weer gaar grommen, verstijven enz."

Ik snap je opzich wel op de "mensen" manier. Maar, laten we niet vergeten dat het om een hond gaat. En ik ben van mening dat we op sommige gebieden niet zoveel van een hond mogen vragen. Een hond is een hond, gedomesticeerd of niet, een hond heeft zijn insticten en typische gedragingen en zo ook het beschermen van een bot.

Wij mensen mogen het heus controleren, handhaven, hoe je het wilt noemen, maar ik vind niet dat we het mogen "bestraffen" / "afkeuren".... Het is natuurlijk gedrag, zoals het hoort... Je hond gromt eerst, als waarschuwing. Waarvoor eigenlijk een pluim, want sommige honden nemen daar niet eens de moeite voor.

Maar, even terug komend op jou. Een hond doet dit van nature, voor een hond de normaalste gang van zake. Nu is het voor ons niet veilig om hemalles te laten doen, dus wij mens gaan dit in toom proberen te houden doormiddel van ruilen, afstands commando's noem maar op. tuurlijk, in onze ogen is het ook niet goed maar op sommige momenten moeten we nou eenmaal even vanuit de hond denken. "Wanneer vertrouwd mijn hond mij WEL als ik bij een botje in de buurt kom, en wanneer NIET hoe los ik zoiets op". Zo moeten we denken.

Dus eigenlijk aan jou de taak, op welke manier win jij opnieuw het vertrouwen van Bobby rondom zijn botjes? Ruilen? Zoja, vooral daar mee bezig gaan. Als dat de sleutel is tot vertrouwen.....

Succes. (Hopelijk is het geen warrig verhaal geworden)