Dag lieve Nancy,..

Ondanks dat het mijn hond niet geheel is, maar die van mijn zus en ik, en wonend bij mijn ouders.
Heb ik haar toch 14 jaar gekend, waarvan 10 jaar mee samengeleefd.
Dus vind ik wel dat ze even een goed afscheidsbrief krijg.

Nancy, mijn ouders malthezer is nu 14 jaar, leeft nog wel, maar niet voor lang.
Ze heeft tijd geleden een hersenbloeding gekregen in haar slaap, nu loopt ze ook rond alsof ze ¨dronken¨ is, hoofd scheef hangend en is echt helemaal de weg kwijt.
Typisch gedrag voor een hond na zo'n ervaring.
Als ze haar mand kan vinden slaapt ze veel, en jankt ook veel in haar slaap.
Ze zoekt overal steun, dan komt ze langzaam naar je heen gesjokt, en leunt tegen je benen aan. Alsof ze anders haar evenwicht gaat verliezen, maar zo zal het denk ik ook voelen voor de meid.
Vandaag zag ik haar ¨uitvogelen¨ hoe ze ook alweer moest drinken.
Wat ze heeft binnen gekregen, geen idee, maar keukenvloer was helemaal nat.
Ze weet het echt allemaal niet meer,..
Ze kijkt me lang aan en ik zie een leegte in haar ogen.
Ze reageert niet als ze word geroepen, al heeft ze nog wel wat zicht en gehoor.
Haar blik is doods, dat zegt me al genoeg.
Deze meid, heeft er duidelijk genoeg van en wil graag voor altijd slapen,..

De dokter komt gauw langs, om je die rust te geven.

Ik zal je missen lieve Nancy! LOVE YOU PIKACHU ! R.I.P  xxx

Ik reageerde er telkens best rustig om, omdat ze ook wel een mooie leeftijd heeft behaald.
Maar als ik dit typ, komen mijn eerste tranen.
Het geeft toch een soort van opluchting en acceptatie, door het even op te schrijven.

Nancy zal deze week nog ingeslapen worden.

Denise...al is het een geweldige leeftijd en al is het beestje op....het gemis is er niet minder om. Is een teken dat we heel blij met ze zijn...het is toch altijd tekort een hondenleven...

Wens jou en je ouders veel sterkte toe de aankomemde tijd.

Heel erg bedankt.

Ik ben blij dat ze straks van haar ellende af is.
Ze heeft een mooie leven gehad, en nu is koek op, maar dat mag ook wel.
Honden zijn als kinderen, ze nemen een plekje van je hart, en zullen nooit verdwijnen uit je gedachten.
Maar goed ook, zo heeft een diertje echt iets betekend in zijn (wat wij vinden) korte leven.

Ik had liever gezien dat ze in haar slaap ging, hoop stiekem dat dat nog gebeurd.
Is toch beste manier van gaan, na mijn mening.
In laten slapen, voelt vaak zo gedwongen.
En omdat een hond niet kan praten, twijfel je of je wel goeie keuze maakt.
Zo zat mijn moeder laatste weken ook:
Maar ze heeft nog geen pijn, dus hoeft het toch nog niet?
Tja, die twijfels en vragen komen dan,..

Maar nancy is laatste week aanzienlijk achteruit gegaan, en word met de dag erger.
Kijkend naar haar, weten we dat het juiste keuze is.
Afgelopen donderdag is mijn moeder naar DA geweest, Maandag zal ze wel bellen om te vragen wanneer hij langs kan komen om haar te verlossen.

Tuurlijk is het ook heel moeilijk voor jou. 14 jaar is een hele mooie leeftijd, maar het verdriet is er zeker niet minder om. Ik herken de dingen in je verhaal, die van mij  slofte ook door de kamer, knalde met haar hoofdje overal tegenaan en was vaak de weg kwijt. Als ik haar achterthuis deed wist ze de achterdeur niet eens meer te vinden, vaak pakte ik haar dan op en zette ik haar binnen. Wist zelf ook wel dat het beter was voor haar om er niet meer te zijn, toch heb ik haar om deze dingen niet in laten slapen, pas toen ze aanvallen kreeg. Die beslissing maken is zo moeilijk…  wij moeten de beslissing voor onze dieren nemen, zelf kunnen ze het niet. Ik had ook gehoopt dat ze gewoon in haar slaap ging, maar ik denk dat het dan ook wel even schrikken is als je haar zo levenloos aantreft. Wil je ouders en jou alvast heel veel sterkte toewensen deze week..

Verdrietig en heel naar om je lieverd zo te zien. De weg kwijt, en niemand die haar kan helpen. 
Sterkte van de week.......

leeftijd maakt niet uit Denise, heel lang bij jou en je ouders geweest, Nancy wil je dan ook niet missen, maar het is tijd voor Nancy.

geef haar rust.... Nancy heeft een liefdevol huis gekregen, door jou als maatje te hebben en je ouders als verzorgers, een maatje wat je graag zou willen voor eeuwig, maar helaas , ik wens jou en je ouders alle sterkte toe.

Sterkte gewenst voor jou en je ouders.

Zo lang heeft ze deel gemaakt van jullie leven.  Het verdriet zal groot zijn, het gemis zal blijven en de beslissing, één van de moeilijkste uit jullie leven.

Wat fijn dat Nancy zo'n mooi leventje achter de rug heeft, zonder al te grote zorgen en zo lang dat ze alles van het leven al wel kent.  Haar lijfje en haar geest hebben er waarschijnlijk al afscheid van genomen.  Slapen, rusten zonder pijn en zonder en zonder de verwardheid over eten, drinken, de weg vinden... Ik denk dat het een welgekomen stap zal zijn.

Ze heeft haar plaatsje in jullie herinneringen en in jullie harten verdient.  Ze is op je weg gekomen en zo lang gebleven.  Er is een band voor altijd gesmeed.  Vertel haar maar hoe lief ze is en dat ze voor altijd jullie hondje blijft.

Het is tijd voor Nancy om over de regenboogbrug te wandelen naar de weide waar ze zonder pijn kan spelen naar hartelust met al haar maatjes.
Heel veel sterkte lieverd !!!

Bedankt allemaal !

Altijd als ik denk aan afscheid nemen, denk ik aan dit:
Ze heeft natuurlijk vrienden wachten op haar aan de andere kant van de brug.
Onze oude honden waar ze mee opgegroeid is, mijn opa en oma's malthezer kende ze ook al haar hele leven en die is daar nog niet zo heel lang (6 mnd ong), die wachten allemaal op haar.
Nancy heeft veel honden zien komen en gaan in haar leven, wat zullen ze blij zijn met deze reünie.

Zal leuk zijn als het echt zo is, dan zal ze daar nog gelukkiger zijn dan hier haha.

Ah ben zeer blij haar te hebben gekend, neem zeker goed afscheid van haar. 

Ik wens jou en jouw ouders veel sterkte toe met het verlies van Nancy

Dank je wel.

Morgen om 13.30 word Nancy ingeslapen. :(
De dokter komt bij ons thuis zodat het voor haar prettiger is.

Een herkenbaar verhaal en als ik het lees is het alsof ik het zelf weer opnieuw beleef. ( alweer 3,5 geleden)
Gelukkig kunnen we onze maatjes helpen om een beslissing te nemen om ze uit hun lijden te verlossen.
Heel veel sterkte voor nu, morgen en om het gemis te verwerken.

Dank je wel!
Vreselijk om mee te maken ja, nooit leuk om te zien.
Ook barslechte timing, wat het nog zwaarder maakt voor ons.

We zullen haar zeker wel missen !
Ik plaats morgen een foto van haar, als laatste aandenken.

Heel veel sterkte vandaag toegewenst!!

Heel veel sterkte

Sorry was een dag te vroeg,heb jou bericht niet goed gelezen.Ik wens jullie veel sterkte toe vandaag
Weet ook wat het is daarom leef ik zo met jullie mee.

Sterkte gewenst. 

Hier liep ze dan, onze Nancy.

Goh wat was dit moeilijk om te doen !
Vooral op haar beste dag !
Ze was vandaag heel goed te pas, en dan is het moeilijk door te zetten.
Maar ja, een hond heeft goeie en slechte dagen,
en om nou uit te gaan stellen, zorgt er alleen maar voor dat slechte dagen erger worden.
Om 13.12 ging de deurbel.
´Nu al?¨ zei ik ¨Hij is vroeg!¨,.. Zucht, dat vond ik een tegenvaller, want dan gaat alles mega snel.
We knuffelden en kusten haar stevig en goed, terwijl ze haar narcose spuitje kreeg.
Dit was enorm pijnlijk voor haar, en ook voor ons dus.
Om 13.28 kreeg ze de echte spuit, zwaar ademhalen begon direct, en werd na minuten langzamer,.
En om 13:34 blies ze haar laatste adem,..

We weten dat het een juiste keuze was, maar doet ons wel zeer om die keuze te maken.

Een groot gemis, voor altijd een plekje in ons hart. Wij zullen haar nooit vergeten !


R.I.P Nancy


N.B: De foto's zijn gemaakt 10 minuten voor de dokter kwam.
Ook ziet Nancy er niet netjes en verzorgt uit, dit omdat mijn moeder haar niet wou klieren en plagen in haar zware laatste weken. Vind ik ook wel logisch...

Wat moeilijk om deze stap toch te nemen, zeker als ze net weer wat beter te pas zijn.
Enorm zielig dat het spuitje zoveel pijn deed, dit wil je ze zo graag besparen.
Heel veel sterkte met het verlies en gemis van Nancy.....

Ze was goed te pas sinds weken, en dan perse vandaag pfff,.. erg zwaar ja.
Lichamelijk was ze ook tiptop in orde, alleen geestelijk dus niet.
Zulke keuzes zetten je dan wel aan het twijfelen, maar ik zei tegen mijn moeder:
Geestelijke pijn, is ook pijn. Dus het was de juiste beslissing.
Haar horen janken om de narcose spuitje is erg sneu en maakt me nog verdrietiger.
Maar ik denk dat veel honden die reactie hebben bij die spuit, alleen misschien bij lichamelijk zwakte niet.

Word wennen, zo leeg en stil zonder haar.
Vond het wel vreemd, dat we de honden afscheid lieten nemen van haar, maar ze niet eens op of om keken.
Het boeide ze niks!
En dan lees je verhalen van honden die ook in rouwtoestand zitten net zoals baasjes en flink tijd nodig hebben om te wennen, en dan hebben wij wel weer zulke honden die denken: BOEIUHHH !.. 

Sterkte met dit verlies.

aaaww,.. dank je wel.

Sterkte,

Jullie namen de juiste beslissing, maar dat het pijn doet... we leven met jullie mee.

Hoe oud een hond (of kat) ook wordt, het is altijd moeilijk en altijd te vroeg.
Ook al weet je soms dat het goed is zo, dat maakt het verdriet niet minder, je mist je maatje gewoon, klaar.

En ik heb ook veel verschillende verhalen gehoord van rouwende honden, maar ook van honden die er heel lauw op reageerden ('o, die doet het niet meer') en weer overgingen tot de orde van de dag. 
Net als dat wij mensen onze eigen manier hebben, geldt dat ook voor honden.

Ik hoop dat het, ondanks het verdriet, toch een mooi afscheid was en dat ze vredig is ingeslapen. 
Ze heeft 14 mooie jaren heeft gehad.

Ahh kijk haar dan op die foto's.. ze doet me heel erg denken aan die van mij op het laatst. Vreselijke dag voor jullie maar voor Nancy is het beter, hoe moeilijk het voor jullie ook is. Wel heel naar dat ze pijn had tijdens het spuitje, dat ze dat nog net erbij moest hebben maakt het nog zwaarder. Heel veel sterkte voor nu en de komende tijden, nu komt het gemis...

Ja die narcose spuitje was best heftig, maar weet zeker dat het juiste keuze was ja.
Je kunt het blijven uitstellen, maar afscheid nemen moet toch eens gebeuren.
Dan misschien toch beter op de dag dat ze wat beter te pas was, zodat het minder zwaar voor haar is.
Er staat dan wel dat ze mijn ouders hond was, maar officieel was Nancy mijn hond en van mijn zus.
Ze bleef alleen altijd bij mijn ouders wonen toen wij uit huis gingen.
Dus wij hebben er allebei het zwaarst mee.
Vandaag nog bij mijn ouders geweest, voelt inderdaad leeg en gemis is groot.
Al viel laatste weken niet eens meer op dat ze nog rond liep, ze was de hele dag aan het sjokken, wou niet meer zitten of liggen, wist gewoon niet wat ze met haar tijd moest doen.
Dan was ze s'avonds doodmoe, ook niet gek als je hele dag rondloopt. Vond ze eindelijk een mandje en was de hele avond kapot.
Mijn ouders hadden zware laatste weken, omdat ze ook s'nachts paar keer aan het janken was in haar slaap.

Vreemd om ineens te zien dat haar mandje en bakken weg zijn.
Huis is ineens een stukje kaler om zulke kleine dingetjes.

Ik wens jullie heel veel sterkte ..... Nancy is voor altijd in jullie hart !

Dank je Hanne & Bonny, dat is erg lief gemaakt !
En voor altijd in ons hart, dat zal ze zeker zijn !