Voor, naast of achter je lopen?

Zou dat mogelijk zijn, een waarlijk ontspannen relaxte hond die van binnen doodsbang is voor volgende stroomstoot en dus eigenlijk alleen maar aan t conflictvermijden is?

Dat lijkt me sterk.
Dat honden een band kunnen hebben die slecht voor ze is...oke, maar echte ontspanning...

Dus misschien zijn deze honden als je nog eens observeert helemaal niet zo ontspannen.

Btw:
Dat oren bijten..hoe komt iemand op zo'n idee...

Licht aan de situatie.

Sasja loopt grotendeels los...dit is ook op de plekken waar het mag zoals buiten de bebouwde kom.

In de bebouwde kom zit ze aan de riem en moet ze naast me lopen.
En altijd aan mijn buitenkant.
De situatie laat zien of het links of rechts word.

Ook als we een andere hond tegenkomen, dan gaat zij aan de buitenkant.
Dit omdat ze soms flink kan trekken en ik dan meer controle over haar heb.
(Dat moet wel als je een sterke hond heb)

Kylie zal eerder vooruit lopen dan achteraan lopen als ze mag kiezen.  Behalve wanneer er iets interessants langer onderzocht moet worden. 

Maar Kylie is er ook om van haar te genieten.  Ik vind het dus ook minder leuk als ze achter me aan zou lopen. Dat we zulke lange wandelingen maken en regelmatig lopen komt vooral omdat we echt genieten als we onze lieverd zien genieten.  We zouden anders zeker niet elke dag en bij weer en wind die kilometertjes doen. 

Het is voor mij dus het leukst als ik Kylie altijd zie en het allerleukst als ik haar een eindje voor me op zie lopen,... of aan de lijn op " 2 uur" zeg maar. 

Haha, ik bedenk net dat ik zeker niet geloof dat Kylie er evenveel van zou genieten om mij vrolijk voor haar op te zien lopen   Nog een kleine reden dus dat ze niet achteraan hoeft

 Kun je dit even uitleggen.
Ik had helemaal geen idee dat sommige honden het moeilijk hebben met vooruit lopen op de baas?
Dit is de eerste keer dat ik het hoor.
.

Als ik met Mellow loop kom ik ze nooit tegen, hij loopt altijd over het fietspad aan de andere kant van het water en vermijd sowieso honden. 

Het zou in ieder geval mijn keus niet zijn. Als ik mag kiezen uit een (op het oog) relaxte hond die keurig naast me loopt maar wél voorzien is van akelige halsbanden of mijn eigen losbol, die niet altijd even goed luistert, sommige situaties best spannend vindt en ook nog regelmatig uitvalt naar fietsers, dan ga ik toch voor die laatste. 
Want lol heeft ze wel (het uitvallen uitgezonderd natuurlijk) als ze van 7 meter achter me tot 7 meter voor me rent (en dat vier keer), als ze achter blaadjes aanrent of in vieze derrie ligt te rollen

Haha, nu zie ik voor me hoe jij vrolijk door het gras huppelt en Kylie 3 meter achter je, met een genietende glimlach naar je kijkt

Te mooi om waar te zijn Maar ik zie het ook al voor me hahaha.

Ik heb mijn hond liever in het zicht. Schuin voor me vind ik prima, dan kan ik ook goed zien hoe hij op andere honden in de buurt reageert en kan ik daarop anticiperen. Negeert hij ze, dan blijft hij lopen waar hij loopt. Gaat hij lopen rukken en trekken om bij een hond te komen, dan gaat hij kort op zijn plaats.

Ik moet zeggen dat ik een van de leukste dingen van de wandeling vind om mijn hond te zien lopen en gek doen en de wereld te zien verkennen. (liefst los  Als ik andere mensen tegen kom krijg ik vaak te horen dat hij me zo goed in de gaten houdt (net als ik hem, haha). Het valt me zelf -uiteraard, en ik ben er blij mee- ook op! Een hele fijne eigenschap van een herder)

Overigens, nog een in die trant: als hij voor me loopt dan zie ik of hij katten of vogels in het oog heeft. Dat heeft me al een hele hoop plotselinge rukken aan de lijn bespaard.

Dat ook zeker ja! Mellow kan inderdaad vanuit het niets naar een kat of een blaadje (ja, altijd weer die blaadjes...) aanvliegen. 
Als ik dat niet zie aankomen dan eindig ik nog eens in het ziekenhuis vrees ik, hetzij met een gat in mijn achterhoofd, hetzij met een arm uit de kom (of een elleboog die ineens de andere kant op buigt)

Over het algemeen links van mij ( op school geleerd en zo gehouden )
Als het om een of andere reden nodig is om aan de andere kant te lopen zeg ik 'rechts' en dan kruist hij achter mij langs om dan aan mijn rechter kant te komen.
Ik moet wel zeggen dat we altijd in een behoorlijk tempo lopen, ik heb gemerkt dat dat prettiger is voor Nero.
Als man lief mee wandelt, werpt hij me wel eens zo'n blik toe van, moeten we de trein halen ofzo ?

Als we in het bos zijn maakt het mij niet uit dan is hij 'vrij'.

.waarlijk ontspannen weet ik niet - en ik heb deze honden niet gezien, dus is geen oordeel.
Passief? Ja, dat wel en dat kan er ontspannen uitzien op een afstandje. Volgens het idee van de 'learned helplessness' ; geef een dier of mens maar genoeg het idee dat ze toch geen enkele invloed op hun omgeving hebben en er kan een soort passieve gelatenheid ontstaan.
In lichte mate heb ik dat wel gezien bij een Ierse terrier hier in de straat; leuk en enthousiast hondje maar met een vrij strenge aanpak waarbij elke oogewektheid bestraft wordt, sjokt ze nu achter de baas aan.

Die gelatenheid waar slapende husky het over heeft herken ik ook. Zelfs zie ik het verschil bij wie de hond uitlaat. Zie ik 's ochtends een heerlijke vrije hond bij de vrouw, zie ik en gelaten hond bij de man ' s middags bijvoorbeeld.Onder het mom, ik mag toch niets, dus doe ik maar niets.Menselijk door mij vertaald.
Ik word daar altijd zo triest van. 'S ochtends vind er een blije ontmoeting plaats tussen mijn hond en de andere, 's middags negeren ze elkaar. Of nagelang ik ze tegen kom.

Toch vind ik zelf dit te gemakkelijk gezegd, dat een hond die rustig volgt zo moet zijn gestraft/getraind
dat alle initiatief eruit (geslagen) is

Voor Gorby hadden we ook een schnauzer, ik heb heel veel met hem gehoorzaamheid getraind, puur voor
ons plezier, want Schnauzers zijn sterke eigen denkers, maar samen hadden we er veel plezier in
en dus voerde hij het commando "volg" heel mooi uit, dansend, wachtend op het volgende commando, 1 en al aandacht en spanning.

Op een dag liepen we een proef, met een keurmeester, en onze hond zette bij het zien van "publiek" er nog maar een tandje bij (had een show karakter) en ik wist zeker dat we geslaagd waren.
Toen iedereen was geweest verzocht de keurmeester me om de hond los te laten lopen en gewoon
op het veld te gaan wandelen, zonder iets te zeggen, hij pakte een stoel en we hebben zeker 5-10 minuten rond gewandeld, waarbij ik op de voet gevolgd werd door mijn hond.

En dat bedoel ik letterlijk, deze hond koos VRIJWILLIG voor een positie schuin achter me, dat deed hij heel vaak, wij liepen in die tijd met onze honden vaak dagtochten, weekenden en half europa door, en hij nam die positie heel vaak zelf in. Dus niet "volg" maar.... ik ga waar mijn baas gaat, en dat nam hij trouwens heel letterlijk, hij ging blind waar wij gingen, of het nu eng was of niet.

Later met de certificaten had de man er iets bij geschreven als persoonlijke noot:
"met zo'n hond aan je zij kan je elke weg van deze wereld gaan, mocht je hem ooit kwijt zijn, kijk dan eerst achter je, want daar zal hij zeker zijn"

Was deze hond initiatiefloos, murw geslagen, bang...... tuurlijk niet, hij was trouwens ook niet probleemloos, het was een zeer pure schnauzer en die zijn zelden erg makkelijk.

Ik ga niet oordelen over de door jullie genoemde voorbeelden, jullie zien ze, ik niet.
Maar ik vind het echt te makkelijk om zulke conclusies per definitie aan zulk gedrag te hangen.

Bovendien, en dat is dan mijn observatie, ik zie heel veel honden die "zo vrolijk" vooruit aan de lijn huppelen, en wat gebeurd er als ze dan wat eerder om een bocht komen aan dat haspel als hun baas en ik kom van de andere kant met mijn hond naast me..... juist, ze knallen er het liefst bovenop, want eigenlijk zijn ze helemaal niet in staat om dat soort dingen te "handelen".

Er zijn ongetwijfeld honden die zoveel zelfvertrouwen hebben, en vertrouwen in hun baas die vrij makkelijk een positie voor hun baas kunnen innemen zonder enig probleem, maar heel vaak is dit niet het geval.

Dwingen achter je te lopen, dat levert niets op, alleen een gespannen hond die of alsnog fel reageert, of uit conflictvermijding/angst, verstijft meeloopt. Maar het is wel degelijk mogelijk dat een hond heel ontspannen zelf die positie in neemt, zich spiegelend aan zn baas, niet doof en blind, zeker niet, niet bang of onzeker, maar op zijn/haar gemak, samen op stap met degene die het meest belangrijk is.

Wij konden Gorby niet loslaten het eerste jaar, bij de laatste eigenaar was hij ook meerdere malen weggelopen, en bij ons zagen we diezelfde neiging op een (afgehekt) uitlaatgebied, hij zocht gewoon ontsnappingsmogelijkheden. Door heel veel met hem aan de lijn te lopen, en ook al snel veel aan de HFB (ik heb de lijn zelden of nooit in mijn handen) is er een (onzichtbare) band/lijn ontsaan, het gevolg is dat Gorby nu zeer goed los kan lopen, nooit uit zicht verdwijnt, en ondanks zijn totale doofheid ook nog 'luistert"

Zielig die korte lijn en die strengheid....... ik geloof van niet, ik denk dat het duidelijkheid geeft en rust.

En dus vind ik het heel interessant dat als iemand de lijn om zijn middel bindt en gaat lopen, waar de hond
kiest te gaan lopen, of liever gezegd, waar de hond denkt zijn positie in te moeten nemen.

Nu zijn er grote verschillen in honden/karakters, maar een hond in een positie die hij niet aan kan
geeft problemen, ik weet er zelf alles van, ik ben echt niet roomser dan de paus, maar ik ben me er
wel heel bewust van.