Heb je weleens een ras gehad waar je nu nooit meer aan zou beginnen?

Lhasa Apso - altijd die vacht! Elke dag kammen en borstelen en verzorgen is echt mijn hobby niet. En sneeuw, ijs, troep en poep eruithalen al helemaal niet!

Nu dit topic weer boven komt drijven denk ik eigenlijk dat wanneer mijn honden weg zijn als ze heel oud zijn hopelijk ik helemaal niet meer begin aan een hond. Wil echt over een jaar of 10 of 11 mijn deur achter me kunnen sluiten en weg gaan wanneer we dat willen. Gewoon lekker nergens rekening mee hoeven te houden. Maar dat is de toekomst en wie weet vinden we het toch wel erg stil dan.

Ik heb 2 jackrussels gehad maar nee ook voor mij geen geblaf en zenuwenplasjes meer ook vind ik dat ze te klein zijn (nu dat ik husky's heb) en eigenlijk (hoe raar t ook klinkt) voel ik mij best voorschut als ik dan ineens met een klein hondje loop misschien omdat ik grotere honden gewend ben... maar iig hoef ik ook geen hondje met epeleptie meer.. ik ben nu helemaal in love met de husky, voor mij is dat dan ook mijn nummer 1 ras ! vind het prachtige honden die je toch echt wel wat kan leren en het karakter is precies wat bij mij past, tot nu toe (op het jacht instinkt na) geen een minpuntje !
wie weet ga ik in de toekomst misschien nog wel voor een ander ras voor erbij maar de husky zal voor altijd mijn ras zijn ! ik heb zeker wel het huskyfever

Yep

Ik heb hier een prachtig malthezertje zitten. Maar het is zooooo niet mijn ras. Hij is super lief hoor. Maar ik zou nooit meer een malthezer weer willen.

Uhmm.. Ja..
Ik zou zelf nooit een Leonberger nemen nee..

Is vooral niets voor me op het gebied van vacht, vind die lange vacht sowieso niets, maar de verzorging nog minder
Daarbij komt dat ze mij toch echt te sloom is en te dom, ik bedoel ze struikelt letterlijk over haar eigen poten om een koprol te maken en mij vervolgens toch een potje achterlijk aan staat te kijken. Opstaat en het gewoon nog eens doet en bij wijze van tijdens het rennen nog over dezelfde boomstronk te struikelen. Geeft hilarische moment, .. Maar ze is mij gewoon net te sloom, te traag, te dom, te ...
Tja, ze weet het van me, gelukkig Dat ik zo over haar denk, maar ze weet ook dat ik helemaal gek op haar ben!
Het is een schatje en het blijft altijd mijn dropje!

Maar ik zou zelf nooit voor zo'n ras gaan, maar ik hou dan ook meer van de molossers (Rottweiler, Cane Corso, Boerboel etc.) als uitzondering de franse bulldog, want hou niet zo van kleine honden, maar die zijn wel echt TE leuk!

Edit; we hebben hiervoor een Alaskan Malamute gehad en dat was de liefste hond (naar mij en mensen toe) die ik ooit gezien heb. Maar ook dat is niet helemaal mijn ras, maar die zou ik na alle molossers nog overwegen Want ik blijf altijd een zwak voor malamutes houden door onze Yukon!

Wij hadden vroeger 2borders( mijn ouders) echte super honden! 
Nu heb ik een keeshondje (eerste eigen hond) 
Ik zou er zo weer eentje nemen!! Maar onze tweede hond wordt een Sheltie omdat mijn hartje ook bij de collie achtige ligt 
En ik denk dat keeshond x Sheltie in huis zeker moet lukken ! 
Ik ben vooral voor kleinere honden dus vandaar de Sheltie

Ik vind Whippets geweldige honden! Maar ondanks dat ik me er heel erg in had verdiept wist ik dat ik als hij er niet meer zou zijn geen Whippet meer zou nemen. Ik las toen overal dat ze goed met alle honden kunnen. (natuurlijk wel met goede socialisatie) Maar heb eigenlijk nog nooit een Whippet gezien die echt goed met andere honden kunnen omdat ze op een hele andere manier spelen waar veel andere honden niet van gediend zijn. En ik vind het zelf erg fijn een hond te hebben die wel met andere honden over weg kan. Dus zoek dat minimaal in een ras eigenschap. (en de rest ligt dan ook nog wel aan jezelf)

Ik ga nu voor de nova scotia duck tolling retriever (Toller) en heb me daar erg goed in verdiept. Ik hoop echt dat dit HET ras voor mij is. Maar denk dat je daar pas echt zeker van kan zijn als je een aantal jaar met het ras om gaat.
Nu past de Toller heel goed bij ons. Heb veel gelezen er over en ga straks naar een fokker en zaterdag ook. Dus ik verwacht dat het wel goed komt. Maar 100% zekerheid heb je niet denk ik als je voor het eerst voor een ras gaat.

Leuk om al die verschillende rassen voorbij te zien komen en dat sommigen juist voor groot gaan en anderen voor klein. Zo heeft ieder zijn eigen voorkeur!

Hier niet specifiek een ras dat er niet meer komt, maar in ieder geval geen grote rassen meer. Op dit moment lopen er 3 chihuahuas rond en dat is dus echt mijn ras dat precies bij mij past. Ik vind ze zelfs zo geweldig dat ik met ze show, en ze ook zelf ga fokken. Wel verantwoord dus met gezondheidsonderzoeken, stamboom, kennelnaam en volgens de regels van de raad en NCC. Het zullen er in de toekomst dus nog meer worden. En zoals ik er nu over denk komt er ook geen ander ras meer bij.

Na een kruising jachthond uit het asiel (die geen socialisatie, training etc.) had gehad wilde ik nooit meer een jachthond! Volgende hond werd een Duitse herder, een herplaatser van 6 maanden, een reu. Wat heerlijk, een hond die je goed kunt trainen en wat hou ik van zijn energie! Echter heeft hij ook wat socialisatie gemist. Maar door zijn enorme leervermogen en de hechte band die wij hebben kan ik hier super goed mee omgaan. Ik zou zeker weer een Duitse herder willen. Helaas houdt mijn nieuwe vriend niet van herders. Hij houdt van boxers. En ik niet.... Nooit een hond met een korte snuit voor mij. Ik vind het zielig dat ze zo kortademig zijn. Dat gesnurk vind ik erg naar.
Onze volgende hond zal waarschijnlijk een Weimaraner worden (toch weer een jachthond ). Maar dan wel een pup bij een goede fokker vandaan. Voor mij even geen herplaatser meer. Hoewel, in de verre toekomst. Mijn hart is er goed genoeg voor.

Doordat ik werk met honden weet ik wel beter welke rassen ik wel of totaal niet zelf zou willen hebben. Een Toller zou ik graag willen. Een Jack Russel echt NIET! Heb er eentje (een reu) regelmatig te logeren. Wat is die zenuwachtig zeg. Mijn DH heeft ook energie, maar die gaat thuis gewoon slapen. Die JR die blijft gaan! En dat gekef vind ik ook niet prettig.

Hmm denk dat mijn volgende hond een maatje kleiner wordt. Een toller of border collie maatje. Obi is echt een geweldige hond don't get me wrong maar af en toe is het wel heel wat gewicht aan de riem. Hoewel Lobbes ook groot was had ik daar minder moeite mee. Maar met hem had ik lang geoefend en getraind voordat dat zover was. Dus misschien kom ik wel weer terug op deze uitspraak zodra Obi wat ouder (en wijzer) geworden is. 

Ik heb ook altijd gezegd "Ik wil nog wel eens een westie" maar nu Lady ouder aan het worden is en meer last krijgt van haar allergieën ben ik daar helemaal vanaf.

Het probleem wat ik met Obi heb nu is dat hij heel graag achter katten aan wil. Dat is een moment waarop hij al z'n kilo's in de strijd gooit in die kat te pakken te krijgen. Ik geef niet doe en hij wint niet, maar wat doen die stomme katten? Die blijven gewoon zitten waar ze zitten en kijken hem aan: "Jij zit lekker toch vast aan je baasje!" 

Zoiets ook meegemaakt? En hoe heb je dat opgelost... afleiden helpt bij hem dan iig niet.

De lijn loslaten?
Haha, nee hoor.. ik heb dat zeker voor gehad (zo erg zelfs dat sky heel het hek van buren eruit liep, de kat kon eronderdoor en sky kon er dwars doorheen ) maar ik denk niet dat ik de aangewezen persoon ben om daar hier op dit forum tips over te geven. Ik geloof ook niet dat er één bepaalde methode is die voor alle honden opgaat. Ook 'mijn' methode niet.. Ik ben er nl van overtuigd dat er honden zijn die met uitsluitend positieve bekrachtiging te trainen zijn zoals mijn Rangertje. Die werkt wel zo ontzettend graag, daar is relatief weinig voor nodig om aandacht te krijgen, een dog is werkelijk stronteigenwijs en doet niets als hij het nut er niet van inziet of er geen zin in heeft en heeft veel meer kracht..
Ik wil altijd zo positief mogelijk trainen, maar waar ik geen aandacht meer kan krijgen op welke manier dan ook of tot de hond door kan dringen en daardoor in gevaarlijke situaties kom, durf ik best even minder positief te zijn.. Zodra ik dan weer wel aandacht heb, hoe miniem dan ook, wordt er direct weer positief ingestoken.

Mijn papa heeft een dobberman gehad, en zo'n honden zou ik zelf nooit willen houden, zo zenuwachtig dat die zijn! En ik ben zelf al een heel nerveus persoon dus je kan al raden dat dit problemen zou geven. 

Ikzelf heb 2 Franse bulldogs. Dit zijn mijn eerste honden en ik ben er helemaal verliefd op, hun karakter past zo goed bij het mijne, ze brengen rust in mijn leven. Ik denk dat ik altijd een bull zal blijven hebben. Ik kan met die van mij ook kilometers wandelen, zijn twee actieve beestjes. 

De bull die er het laatst is bijgekomen is een herplaatser. En eerlijk gezegd wil ik wel nooit meer een herplaatser in huis nemen. Je weet niks van de achtergrond, je wordt belogen langs alle kanten en ik kan de problemen oplossen die andere mensen veroorzaakt hebben. Nee, dit wil ik niet meer. Ik zit nu met een hond die een gedragsprobleem heeft en die door verwaarlozing was sukkelt met zijn gezondheid, maar nu stabiel is na lang uitzoeken wat hij heeft. Ondanks dat ik hem zo graag heb en ik hem nooit zou kunnen weg doen komt hier geen herplaatser meer in huis.

Vroeger woonden we mooi vrij, en hadden mijn ouders ( en ik een beetje ) poedels en duitse herders.

Allebei zal ik ze nooit nemen. Poedels en herders zijn niks voor mij...Dus die 2 vallen af.

Leuk topic! Zie hier heel vaak de JR langskomen als 'nooit meer...' Er lopen er hier 3 :p Maar kan me er iets bij voorstellen
Ik moet eerlijk zeggen, als Liz (de jongste) mijn 1e JR was geweest had ik dat ook geroepen denk ik....
Dat eigenwijze, obsessieve gedrag, het giga ego en het enorme jachtinstinct kan me soms (vaak) het bloed onder mn nagels vandaan halen. Nu we gaan verhuizen kunnen we tzt ook naar een grotere hond en dat roep ik nu ook soms heel hard, nooit meer een JR!!

Maar.... ik heb van allemaal zo ontzettend veel geleerd. Ze zijn zo ontzettend slim (te slim), trouw en hebben zo'n mooie kijk op het leven. De band die ik met ze heb vind ik wel echt uniek. Zegt iedereen over zijn hond natuurlijk, maar het is toch een hele andere band als ik vroeger met onze mechelaars thuis had.
Mijn vriend, die een absolute labradorfan is, wil Liz voor geen goud kwijt en is echt gek op haar.

Laika en Caelin zijn wat ouder nu en wat een wijsheid, echt prachtig! Wat een levenslessen en inzichten heb ik van mijn JR meiden geleerd, vind ik wel echt bijzonder. Hoe kan een hond je leven beinvloeden. Dus al roep ik soms heel hard, nooit meer een JR!!! Ik kan niks garanderen

Wij hebben alleen Parsons gehad, heerlijke hondjes. Zou er zo weer een nemen. Ik zou zelf nooit aan een border collie of een heel klein/ongezond ras nemen. BD vind ik leuke honden maar het volgzame is niks voor mij, ik wil een beetje pit in een hond. Die lekker eigenwijs is, hoe erg ik me soms sta op te vreten dan.

Upje!

Wij hebben een schapendoes van 14, gehad toen hij 5 jaar was, en een poedelpup van 13 weken. Beide rassen zijn geweldig, maar ik zou zo als het er nu uitziet niet snel meer een pup nemen. Geef mij een volwassen versie van beide rassen.

Het is geweldig om te zien hoe Yeti opgroeit, maar het is wel verdomd veel werk, wat ik in eerste instantie had gedacht, maar ik had ook verwacht dat ik meer hulp van mijn ouders zou krijgen (woon nog thuis). Misschien met eventueel een partner, maar uit mijzelf? Nee.

Terriers.. Heb er nu een , hij mag ook voor geen miljoen weg, maar heb er niks mee .. Te fel en klein denk ik.. En ja de husky.. Vind het zelf wel fijn als ze lekker los kunnen rennen endan ook bij me blijven al kan ik niet garanderen dat er nooit meer een komt want ben aan de andere kant ook wel gek op dat eigenwijze karakter.. Wie weet heb ik later wel weer een.. Ik weet hrt nog niet

Ben namelijk ook wel gek op collie's en newfy's ik zal zien wat er op mn pad komt later heb nog alle tijd