Kylie : Weer de "oude" :-)Update anderhalf jaar later...

Pffff... Wat vind ik dit weer moeilijk !

Op de dag af 3 jaar geleden, 27 okt 2010 werd Kylie geopereerd aan mamatumoren

Ze genas heel gauw en heel goed en is sindsdien nog even vrolijk en gezond. 

Toch was er toen gezegd dat de andere kant ook geopereerd zou moeten worden.  Daar moest wel een periode van 6 weken voor gewacht worden omdat het anders moeilijker is de wonde weer mooi te sluiten. 

Maar omdat ze zo goed was lieten we dit overwaaien.

Zaterdag waren we in de dierenkliniek voor controle en de dierenarts wees ons erop dat hij bij Kylie nog steeds een knobbeltje voelde.  Hij schatte het 8 mm, ging aan de computer de bevindingen van 3 jaar geleden bekijken... Toen had hij er ook een klein knobbeltje van naar schatting 8 mm gevoeld... Het is dus niets vergroot en stabiel gebleven.

Natuurlijk raadt hij ons aan om de tweede operatie te laten uitvoeren.  Zelf een goedaardig gezwelletje dat al jarenlang stabiel is kan immers kwaadaardig worden.

Zelf vind ik hem een erg goede dierenarts, Johan Nackaerts van de dierenkliniek Kruisbos in Wezemaal (Belgie).

Kylie was 3 jaren geleden heel vlug en heel mooi hersteld.

Zo ziet haar buikje er nu uit :

Aan één kant onderaan zijn er 2 tepeltjes weg.  Nu zou dat dus ook aan de andere kant moeten gebeuren.

De operatie zou totaal geen probleem voor ons zijn als Kylie ziek was, maar nu haar "fijne" leventje en "vrolijke energie" afbreken door een operatie...  Het voelt niet echt fijn !

Aan de andere kant... is het volgens de dierenarts net nu ze nog goed is en normaal gezien makkelijk over de operatie heen komt een goed moment om het te laten doen.

Kylie is sinds 15 aug. 11 jaar en zou nog een aantal jaartjes meekunnen...

Pfff... Ik zou hier ook eens graag meningen van andere forumleden lezen.  Misschien helpt het me wel om een beslissing te nemen   voor beide mogelijkheden zijn er voor en tegens.  Maar dan zijn er nog de ervaringen

Alle meningen zijn welkom !

Pfff, nou dat is inderdaad een moeilijke beslissing. Ik snap je aarzeling, Kylie is immers niet ziek. Maar aan de andere kant.......als ze ziek wordt ben je wellicht te laat. 

Ik heb het nooit zo op knobbeltjes, zeker niet als ze kwaadaardig kunnen worden. En inderdaad, ze zou nu een operatie nog goed aan kunnen. Ik neig toch naar wel opereren, hoe vervelend dat ook is maar dan is ze er wel vanaf.

Zou ik hier voor staan, denk ik niet dat ik haar zou laten opereren.
Het gezwelletje is in 3 jaar tijd niet vergroot. Drie jaar geleden is er de keuze gemaakt om het over te laten waaien.
Wat is er veranderd ten aanzien van toen, behalve haar leeftijd? Zoals je het hier verteld niets.
Een goedaardig gezwel kan inderdaad een kwaadaardig gezwel worden, maar het kan ook niet.
Ik denk dat ik het gezwel heel goed zou monitoren en zodra er een verandering is alsnog voor een operatie kiezen. Misschien wel elk half jaar.
Maar voor als nog zou ik er ook weinig brood inzien om mijn hond te laten opereren als er nu helemaal niets aan de hand is en het allemaal zo lekker loopt.
Zou mijn arts me met klem aanraden om een operatie te laten doen, omdat hij het echt niet vertrouwd zou ik er anders in staan.

Ik zou ook laten opereren. Nu is je hond in goede conditie.

Bedankt Greetje.

Misschien moet ik er nog bij vertellen dat de iets grotere tumor die toen aan de andere kant weggenomen was in het labo onderzocht was en we kregen als resultaat toegestuurd dat die kwaadaardig was.  Het was toen dus een geluk dat hij weggenomen was en dat er geen uitzaaiingen waren. 

Over deze die ze nog heeft... In het begin denk je "binnenkort ook laten doen".. maar vermits we niets voelden en Kylie gewoon bleef... had ik eigenlijk het idee dat die weg was, dat het iets anders geweest was.  Tot nu... dat de dierenarts het met voelen dus terugvond... Net zo als 3 jaar geleden volgens zijn documentatie zo'n 8 mm groot.

Ons vorige teefje had ook twee van die kleine knobbeltjes bij de tepels. Die zijn ontdekt dat ze een jaar of 8/9 was. Onze DA gaf toen het advies om ze te laten zitten, maar in de gaten houden dat ze niet groeiden. Dat hebben we en ook de DA zelf bij elk bezoek gedaan. Op 14-jarige leeftijd is zij overleden met nog exact dezelfde knobbeltjes. Ik zou weer precies hetzelfde doen. Maar ik ben altijd een beetje huiverig om iemand anders het advies te geven om het niet te doen.

Kan de DA het gezwelletje niet eerst aanprikken om te kijken of het wel kwaadaardig is?

Eurasier...

Dat is dan ook weer net wat naar bovenkomt als we er over praten.  Over een half jaar bij voorbeeld zal Kylie ook nog wel geopereerd kunnen worden als er vastgesteld wordt dat er verandering in komt. 

Over een jaar ook, denk ik...  En ja, als je op nog langere termijn gaat denken dan kunnen er inmiddels al heel wat andere dingen gebeuren waar we nu geen weet van hebben.

Aan de ene kant vind ik voorkomen beter dan genezen... aan de andere kant... Als je alles wil voorkomen dan hou je niks over.

11 jaar, een narcose is altijd een ingrijpend iets.

ze is nu nog gezond, wat als de tumor opeens groeit ? kijk als het over vijf jaar is zou ik zeggen, mooi niet doen, maar wat volgend jaar ? ieder jaar is mee genomen, tegenwoordig is een narcose niet meer zo ingrijpend als vroeger, je arts weet wat tie doet. je schrijft dat je alle vertrouwen in hem hebt.

het is voor ons moeilijk om je advies te geven, maar wat als het binnen een jaar gegroeid is en uitzaaiingen heeft gegeven ? bespreek het eens goed met je arts, kijk wat hij je aanraad. opereren of wachten.

Wendy en Bulletje, ook bedankt.

@ Bulletje.  Dat heb ik ook altijd hoor.  Bang om iets te zeggen wat in dat geval anders uitpakt.

Maar ik vind het wel belangrijk om verschillende meningen te horen.  Om m'n eigen mening te vormen is het toch wel belangrijk om te weten dat jou hond 14 geworden met iets wat er al op haar 8ste was   Weten dat het kan is al veel.  Het beïnvloedt misschien niet de keuze, want het zal altijd een beetje gokken zijn.  Maar 't zal toch een beter gevoel geven als de keuze op niet opereren valt.

Ik denk dat ik het nu nog zou laten weghalen.
Ze is nu in goede conditie.

Als de tumoren over een paar jaar gaan groeien of kwaadaardig worden is haar conditie misschien minder dan nu.
Je weet natuurlijk niet of ze dan ook een operatie nog aan kan.

Lastig, maar ik zou het toch doen denk ik.

.Daar heb ik het dan weer zo moeilijk mee.  Als het aangeprikt zou worden, dan laat ik het zeker weghalen, want dan vertrouw ik het nog minder   Maar dat zal wel aan mij liggen !

Ik zou wachten met operatie . Alleszins totdat de knobbel  moest gegroeid zijn  na controle binnen een zes maand ofzo. 
Hoge leeftijd is geen hinder voor operatie volgens mijn persoonlijke ondervinding. Mijn eerste yorkje is op 12 jaar nog onder voll narcose geopereerd. Volledig hersteld.
Dit is zo een geval dat je echt geen enige juiste beslissing kan  nemen. Altijd zal er de twijfel blijven...had ik wel of niet beter......
Veel sterkte , neem je beslissing en sta er dan volledig achter meid . '

Oh jee, wat een moeilijke beslissing! Ik heb er geen ervaring mee, veel sterkte!

Nou ik denk niet dat dit aan jou ligt.
Mijn ervaring is dat als je biopt laat nemen dat punt 1 je het dan eigenlijk al niet vertrouwd en punt 2 je wellicht nog niets weet.
Bijvoorbeeld 1 mm naast de kwaadaardige cellen geprikt geeft een gunstige uitslag, terwijl de tumor wel degelijk kwaadaardig blijkt te zijn.
Dus vermits je niet direct in kwaadaardige cellen zou prikken , ik dan net zo goed zou blijven twijfelen.

3 jaar geleden hadden zelf een bultje bij de tepel aan die ene kant gevoeld. 

Toen was de beslissing onmiddellijk genomen.  Misschien heb ik toen niet goed geluisterd, maar ik dacht dat de andere kant een poosje later "voor de zekerheid" moest gebeuren.  Daardoor maakte ik mij niet veel zorgen zolang ik niets voelde.  Tot nu dus... blijkt er nog iets te zitten... onveranderd, maar wat voor de veiligheid beter weg zou zijn.

Toen we gisteren bij de DA waren leek het makkelijk : "We gaan er thuis eens over praten en laten dan weten of we een afspraak willen".. 

Thuis gekomen was er twijfel... M'n vriend dacht iets meer in de richtig van... "afblijven en regelmatig controleren of het verandert"... Ik iets meer in de richting van... "Nu laten opereren, want als het gaat veranderen is het misschien al te laat"... 

En uiteindelijk gaf m'n vriend mij gelijk... En toen begonnen mijn twijfels pas goed   Voor mezelf zou ik het niet doen.... Maar Kylie...  Waarschijnlijk een paar weekjes wat minder leuk door gedwongen rust en misschien jeuk...

Maar goede zorgen en daarna vlug weer alles vergeten... Ditzelfde moet dan al zeker niet op latere leeftijd... Maar ja, we moeten haar toch wegbrengen, achterlaten, hopen dat het goed lukt, dat ze goed wakker wordt en goed herstelt... 

Kon ik het haar maar vragen.  Maar ja, dan zat zij met problemen die ze nu niet heeft. 

Wat het moeilijk maakt is dat je niet weet wat je hebt en ook niet wat je krijgt.
Maar als je in de eerste instantie gelijk iets had van weghalen en daarna je vriend je gelijk gaf, moet je wellicht naar je eerste reactie luisteren.
Zeker ook omdat je na de eerste maal alleen maar niet bent overgegaan tot later nog een keer opereren, omdat je dacht dat er geen bultje meer was.
Voor de goede orde, ik ben niet zo snel bang voor de narcose hoor en als ik me er zorgen om zou blijven maken zou ik alsnog opereren.
Ik denk dat je nu eerst moet wennen aan het feit dat er toch een bultje zit, terwijl je dit niet verwachtte.
Als je het toen anders had begrepen had je het wel gedaan begrijp ik.
Denk dat daar je antwoord dan misschien zit.

Ik zou het laten doen...
Je eerste gevoel erover is vaak het beste...
Ik wil je veel sterkte en wijsheid wensen met het nemen van deze lastige beslissing...

Het is een moeilijke beslissing! Hoe heeft ze de vorige keer gereageerd op de operatie?
Had ze het moeilijk of was ze er vlug overheen?
Als ze de nodige aandacht krijgt na de operatie zal ze het niet zo erg vinden, als je bij haar mag blijven tot ze slaapt is dit ook niet zo erg voor haar, als jullie maar vertrouwen uistralen tegenover haar zodat ze kalm en zonder stress geholpen kan worden. De beslissing daar moeten jullie unaniem voor kiezen en niet op terug komen, dat maakt het een stuk eenvoudiger, wat jullie ook mogen beslissen.
Ik wens jullie veel sterkte in jullie beslissing.
Lieve groetjes van Noella .

Ik zou het ook laten doen.

Better safe than sorry...

nu kan het nog, is er nog geen kwaadaardige activiteit (mogelijks) en kan Kylie sneller herstellen.

Het is een risico, maar ik zou het toch doen, onze tijd is beperkt...

veel succes met de beslissing.

Ja, helemaal gelijk heb je.

Ik voel nu niets bij Kylie.  Maar ik wil niet echt overal drukken en voelen... Ik geloof de DA wel.  Maar ik besef ook dat dit misschien nooit erger wordt... of pas over een aantal jaren... en dan kan er misschien nog geopereerd worden.  'k Heb zelfs op HP al vaker gelezen dat ook operaties bij oudere honden goed kunnen verlopen.

Als de uitslag van het Labo vorige keer "goedaardig" geweest was dan zou ik me nu niet zoveel zorgen maken.  an zou het eerder zijn van "we zien wel, en als we voelen dat het groeit, dan laten we opereren"... 

Maar het was kwaadaardig, hoewel die kans wat kleiner is dan goedaardig en dan ga je toch denken dat Kylie er aanleg voor heeft... dat die vorige tumor er misschien ook een aantal jaren over gedaan had eer die voelbaar was...
'k Heb uiterst zelden hoofdpijn... maar voor het slapen gaan toch een aspirientje vandaag

Ja, dat was m'n eerste gevoel en 'k had ook het gevoel dat de DA echt vindt dat dat het beste is... Ook niet onbelangrijk.  Maar 'k was blij dat we niet dadelijk moesten beslissen.  Niet gedacht dat erover nadenken zo moeilijk zou zijn.  -zucht*.

Als zij nu nog goed gezond is, zou ik kiezen voor de operatie.
Waarom, nu is zij in goede conditie.
Stel dat de groei over twee jaar een vlucht neemt, dan is zij weer twee jaar ouder en zal dan ook misschien moeilijker herstellen van een ingrijpende operatie en of er misschien nooit helemaal van herstellen.
Nu in een goede conditie, heb je meer kans dat zij nog heel wat jaartjes mee kan en stel dat je iets mist voor een paar weekjes of maandjes, dan vergeef jij jezelf nooit dat je nu niet hebt ingegrepen, tenminste zo zou ik in elkaar steken.

Sterkte met het nemen van een beslissing!

Wel,.. 't Was toen allemaal nog veel beter gegaan dan ik verwacht had!

Alleen hadden we  met de DA afgesproken dat Kylie eerst een echo zou krijgen en als er uitzaaiingen op de longen zouden zijn ofzo dan zou de operatie niet doorgaan.  Kylie kreeg toen een heel licht roesje en wankelde met de assistente weg voor de echo....

Want op dat moment wisten we nog niet of het gezwel goed- of kwaadaardig was, maar de 20 minuten afwachten toen vond ik wel heeeel erg.  Achteraf gezien was het herstel van de operatie voor mij heeel wat minder erg dan die 20 minuten wachten op het verdict. Ik moest toen ook moeite doen om niet alsnog te laten weten dat ik toch wilde dat ze geopereerd werd ook als er iets te zien was op de echografie. 

Verder was Kylie wakker toen we haar mochten ophalen en kwispelde.  Ze mocht echter enkel mee als ze zelf mee naar de auto kon lopen.  We hadden de achterzetels uit de auto en haar grote mand erin.  Thuis hebben we die met Kylie en al binnengedragen en haar lekker warm toegedekt.  De poezen gingen zo nu en dan eens kijken en snuffelen Ze heeft geslapen tot m'n vriend terug van het werk kwam.  Toen heeft ze wat gedronken en wilde ze eten... rustig buiten een plasje gedaan en weer een aantal uren geslapen.  Toen  ze weer opstond wilde ze gewoon buiten lopen en moesten we haar intomen of ze holde zoals altijd de tuin in.

Haar kap hebben we niet op moeten doen, want ze bleef van de wonde af.  Ik heb wel naast haar op de bank geslapen en bij het minste geluidje was ik wakker.  Toen de wonde een paar dagen later goed genas kreeg ze wel wat jeuk en dan ging haar pootje richting buik, maar zeggen "niet doen Kylie" of gewoon al naar haar kijken deed haar pootje al zakken

Geen idee of het een 2de keer weer zo makkelijk zal gaan...

Misschien maak ik me eigenlijk meer zorgen om eventueel slecht nieuws of onverwachte dingen dan om wat eigenlijk de bedoeling is... Een melklijst waar een knobbeltje op zit weghalen...

Kiki en Rita...

Tijdens de vaat net, was ik ook aan't denken dat het misschien maar best binnen niet al te lange tijd gebeurt. 

Met wat ik zelf denk en met wat hier ook door anderen gezegd is... Kun je eigenlijk geen verkeerde keuze maken.  Voor beide zijn er voor- en nadelen.

Als de uitslag van het lab toen "goedaardig" geweest zou zijn zou ik het nu waarschijnlijk riskeren om het gewoon regelmatig te controleren... Maar toen was het "slecht"...  Opereren is geen garantie dat er niets meer fout loopt.  Maar het verkleint die kans toch op korte of middellange termijn...

Ik denk nu dat ik te ongerust ga zijn als we het zo laten en dat ik morgen of overmorgen de afspraak maak.  Kylie is in topvorm, vandaag nog 2 keer een lange wandeling door weer en wind gedaan... Ik wil er nu wel van uit gaan dat dit nog goedaardig is en dat ik liever geen echo laat maken voor de opratie. 

Hopelijk kan ik dan al heel gauw verslag uitbrengen dat het goed verlopen is, met misschien nog minder gezeur van mij dan in dit topic

Bedankt voor het meedenken iedereen.

Fijn dat je er voor jezelf bent uitgekomen.
Van gedachte wisselen over zo een belangrijke beslissing is natuurlijk nooit geen gezeur en ik vind dat je er goed over na hebt gedacht en best betrekkelijk snel uit dit moeilijk vraagstuk bent gekomen hoor.

Ik ga jullie volgen en duim voor een net zo vlotte operatie en herstel als de vorige keer. 
Toi toi toi.

komt goed! veel succes, we denken aan jullie!

Willemijn, ja, de arts zegt "opereren".  Hij zei ook dat kankerspecialisten hen aanraden om wanneer het mogelijk is te opereren.  Zo'n melkkliertumoren zijn zowat de meest voorkomende gevaarlijke tumoren bij intacte teefjes.

Nu moet ik wel zeggen dat Kylie de laatste paar jaar minder last gehad heeft van haar hormonen dan vroeger.  Toen ging ze een poosje na haar loopsheid alle knuffels, kussens... matjes om zich heen verzamelen en werden haar tepels dik. Ze lag er dan wel zielig bij en enkel die dingen wegbergen en haar afleiden door te gaan lopen hielp.

En  dat is ook waar Willemijn, een narcose is niet meer zo ingrijpend tegenwoordig.  Met zuurstof dus, bewaking...

Bedankt Eurasier jongen en Lien.

Ja, door het hier op te schrijven viel ik zelf elke keer over het feit dat het toen kwaadaardig was... En toch vooral dat maakt het verschil.  Toen was het dus achteraf gezien dringend en noodzakelijk... nu dus misschien ook.

Maar goed dat ik eruit ben, zo nadenken doet toch wel pijn
.

Ondertussen ook nog op andere sites zitten lezen Anny en het is waar hoor.  Tegenwoordig lees je vaker over geslaagde operaties bij honden van 13 of 15... Heel wat tumoren groeien op ouder leeftijd ook zo traag dat ze niet meer de oorzaak van ziekte of overlijden zullen zijn.  En ja... Zo ben ik wel ook hoor... Twijfel en heen en weer slingern... maar eens een beslissing genomen gaan we er helemaal voor