Opvanggezin

Sinds deze zomer ben ik opvanggezin geworden voor stichting Huvo en Stichting Dutch Animal Care. Heel bijzonder om te doen. Je ziet de hondjes opleven en dat geeft een goed gevoel. Het zijn maar kleine beetjes die ik doe, maar als iedereen een beetje helpt komen we ook al een heel eind. Zijn er nog meer mensen die zoiets doen voor een stichting? Ik zou graag ervaringen uit willen wisselen. En misschien zijn er mensen die dit lezen en ook geïnteresseerd zijn om dit te gaan doen.

Zijn de eisen niet heel streng?

Ik vind het knap dat je dat doet!

een pluim!

Die eisen valt wel mee maar moeten er wel zijn. Ze willen natuurlijk wel weten waar een hond terecht komt. En je hebt inspraak bij de adoptie. Als je zelf er geen goed gevoel bij hebt gaat de adoptie niet door. Het is voor zo'n stichting ook een stukje vertrouwen maar ze kunnen ook op visite komen. Wat ik alleen maar toejuich. Het is echt mooi en bijzonder om te doen!

Wauw, wat super goed zeg.
Ben ook benieuwd naar je ervaringen!

Wij zijn een opvanggezin voor kittens en hun mama of voor kittens die al zelfstandig kunnen eten.

ik vang al jaren op voor stichting Sphoek (spanje) en run zelf met vriendin een sichting voor roemeense honden (new life for animals) en heb altijd 3 of 4 opvangers lopen bij mijn eigen 3 honden.

hier boven ben ik dus....was ineens niet meer geregistreerd...

wij hebben het begin dit jaar geprobeerd, helaas heb ik maar met 1 organisatie echt mail contact gehad, de rest antwoordde niet. helaas had die organisatie nog een hoop wachtende fostergezinnen, dus dat is niet door gegaan, maar ze hebben onze gegevens voor het geval dat...

Ik zou zo'n hondje nooit meer af kunnen staan!

Paar maanden geleden heb ik een klein teefje in opvang genomen.Zij kwam uit Kos voor de stichting Atlas Animal Project.Zij was in erge toestand,maar door mijn verzorging en liefde zij bloeide helemaal op.Zij vertrouwde mensen niet meer,maar met mij is zij meteen heel erg gehecht geraakt.Ik hield ook ontzettend veel van haar.Toen ik hoorde dat er een oudere paar haar wilde adopteren,raakte ik in paniek.Ik kon mijn leven zonder haar niet meer voorstellen.Ik werd vertelt dat de mensen in een landgoed wonen en dacht dat zij misschien daar een veel vrijer leven zou hebben.Maar toen ik de mensen heb gezien,begreep ik dat zij met hun niet gelukkig zou worden.Ik had het bedrag dat zij vroegen(395+belasting)niet.Ik was heel erg verdrietig.Ik verkocht een oude ring,maar kreeg alleen de helfde van de som.Ik beloofde het rest over 20 dagen te betalen.Maar de mensen van de stichting hebben het niet geaccepteerd.Zij wilden alles meteen hebben.Met veel pijn moest ik afscheid van haar nemen.Dit is gisteren gebeurd en sindsdien  ben ik ziek geworden.Fysisch en psychologisch.Ik wil geen mens meer zien.Ik zal voor langere tijd in mijn huis gesloten blijven waar ik huilen kan.Ik heb een zware depressie.Zij is waarschijnlijk ook zo miserable als ik.Wij hebben elkaar geholpen om gelukkig te voelen,nu gaan wij allebei kapot.Ik heb haar elke dag naar het bos genomen en urenlang gewandeld.Waar de mensen wonen,zal zij altijd aan de lijn moeten zitten.(Natuurgebied)Anders  houdt zij zoveel van rennen!Maar geld is wat die mensen van de stichting beweegt,niet echte liefde voor de dieren.Zij brengen de honden uit Griekenland,met minimale kosten,(zij hebben goede deals afgesloten)vinden mensen die al het werk doen en zij verdienen vet geld ermee zonder moeite.Hoewel ik de dieren wil helpen,zal ik nooit meer een hond van een organisatie opnemen.Ik heb hun ware gezicht gezien.

Wij hebben naast onze 5 eigen honden altijd een opvangertje lopen van de stichting waar 4 van onze honden vandaan komen.

Eerst hadden we 4 eigen honden, het ging 3 opvangers goed, maar opvanger nummer 4 is gebleven

Vroeg de stichting voorzichtig of we dan nog wilden opvangen, en aangezien het op een mondje meer niet aankomt doen we dat met plezier...

Het lijkt me heel nobel, maar ik ken mezelf...
Na 3 dagen was ik al gehecht aan Mellow, ik zou een tijdelijke opvanger echt niet meer af kunnen staan. 
En dan eindig ik als hondenvrouwtje, met 29 honden in een klein huisje

Ik heb vier honden, en er hobbelt altijd wel een opvanghond rond.

Vind het erg fijn om te doen. En afscheid nemen heb ik geleerd tijdens mijn vrijwilliger werk in het asiel, toen ik nog werkte.

Ik heb nog steeds mail contact met al de adoptanten van mijn opvangers....leuk om ze te volgen, en je ziet dan waar je het voor doet.

Beste Roos en Tineke,
dank jullie voor jullie reactie.Ik heb altijd dankbaarheid gevoeld voor organisaties die zorgen dat de arme dieren een beter leven kunnen krijgen.Ik heb nooit gedacht dat ze de dieren als handelswaar behandelen.Zij is ontzettend bang van mannen en ze hebben haar aan een man gegeven die helemaal geen gevoel voor haar heeft getoond.Geen oogkontact,geen aai.Zo koud!Ik weet zeker dat zij innengedoken thuis zal blijven en niets zal eten.Ik voel mij schuldig tegenover haar dat ik haar zomaar heb laten vertrekken.Ik was machteloos.Dit alles is bij het huis van een ander gastgezin gebeurd en die mevrouw heeft ook gehuild.Maar de mensen van de stichting hebben alleen harteloos toegekeken.Zij is als ding verkocht aan de beste bieder.De liefde tussen ons was voor hun onbelangrijk.Ik lijd omdat ik weet dat zij niet gelukkig is.Ik ken haar door en door.Deze ervaring heeft mij sterk getraumatiseerd.Mijn gezondheid is ook naar de kliepen,opeens heb ik een te hoge bloeddruk.

Ik heb er ook aan gedacht om wellicht een opvang gezin te worden en deze gedachte met mijn vriend gedeeld. Hij wil dit niet omdat hij nu al zeker weet dat hij de hond dan zou willen houden. Van de ene kant vind ik het jammer, ik zit op het moment echt op een punt dat ik meer wil doen voor honden. Aan de andere kant is het ook niet zo erg, ik zou zelf ook niet zo goed weten of ik de hond dan weer terug kan geven of dat ik hem ook zelf wil houden.
Ik vind het top dat je het doet!
@ Sultana, wat ontzettend vervelend dat het zo gegaan is.

Beste Eline,als je van dieren houdt neem liever een hondje permanent.Om een dier te nemen voor enige tijd die van jouw zal houden,zul je het dier alleen schade toebrengen,omdat het nogmaals in de steek gelaten zal voelen.De pijn zal groot zijn voor allemaal.Ik zelf zal het nooit meer doen.Die stichtingen benutten mensen en dieren voor eigen belang.Het is belastingvrij geld voor hun.Dieren zijn voor hun een handelswaar.Als je met vacantie naar Griekenland gaat,kun je een hond meenemen.Het is ook bijna kostenloos.Dan heb je echt het plezier dat je iets voor het dier heeft betekent.Kijk b.v.deze pagina.Het is in grieks,maar je kunt vertalen.Die mensen krijgen geen geld voor de honden.Ze worden niet verkocht,maar gegeven.
???????? ??? ???????????? M.K.O.- S.A.S. STRAY ANIMALS SALONICA N.G.O.

Sultana
het zou fijn zijn als je geen leugens gaat verkondigen. Gratis honden bestaan niet. Elke hond die je vervoerd, hoe dan ook, moet gechipt zijn, voorzien van een europees paspoort, alle entingen, bloedtesten en vanaf 5 maanden gecastreerd of gesterikiseerd. en wat denk je van de papeieren die je moet hebben om de grens ermee over te mogen? De gratis honden waar jij op doelt zijn degene die van de week in de krant stonden, doodgemaakt vanwegen rabies....en dat wil jij promoten? Schande.
Een hond tijdelijk opvangen brenget zo'n dier geen schade toe...dan liepen er alleen van mij al 200 beschadigde honden in Nederland rond. Een goede stichting benut geen dieren en/of mensen. Kraam dua niet van die onzin uit.

.@sultana: gratis meenemen ? Een hond, waar je geen afkomst van kent, geen karakter, niet van weet of hij ziek is.. goh.. daar gaan ze aan de douane op staan wachten

en een organisatie die op jouw manier werkt geloof ik eigenlijk bitter weinig van .. uit jouw verhaal komen ze dag 1 kennismaken met cde hond en dag 2 is hij weg.. voor zo ver ik de fosterdingen ken zitten daar toch enkele dagen soms weken aan papierwerk tussen ..

een vriendin van mij heeft zo een organisatie die met fostergezinnen werkt, en ik heb dit laten lezen aan haar, zij zegt net het zelfde. Op 2 dagen is een hond niet weg.

En mocht het wel zo zijn, begrijp ik de organisatie wel, als je de centen voor de adoptie niet hebt, hoe ga je dan medische kosten ect betalen? eten?

Ik vind het ook triest dat zulke dingen gebeuren maar ik geloof niet dat een serieuze stichting het om het geld doen. De mensen die ik ken moeten er vaak nog eigen geld op toe leggen. Een hond moet gechipt en ingeënt zijn. Dan heb je nog de kosten van het verblijf daar en het vervoer naar Nederland. Meestal zit een hondje twee weken tot 6 maanden in een opvanggezin. Je krijgt medezeggenschap over de adoptie; ben je het er niet mee eens dan gaat het niet door. Wil je de hond zelf adopteren, krijg je die kans. En ja, dat kost geld. Maar als je dat niet hebt kun je ook niet goed (financieel) voor de hond verder zorgen. Ik zou mensen die dit willen gaan doen willen adviseren om zich goed te laten informeren. Er zijn echt wel goede stichtingen die het belang van de honden voorop stellen. Laat je niet ontmoedigen als het een keer fout gaat, de enige die daar de dupe van zijn, zijn de honden....

Ik heb in totaal 12 honden opgevangen. Het is inderdaad moeilijk als een hond ergens geplaatst wordt, wat je niet ziet zitten. Ik heb er wel eens slapeloze nachten over gehad. Wat zou het goed zijn als er een keurmerk zou komen voor herplaatsstichtingen. Zolang er nog zoveel honden hierheen komen en er toch veel geld mee gemoeid is, zullen er malafide organisaties bij zijn.
Verder vond ik het erg leuk om een hond zo te begeleiden dat hij beter wegging als dat hij binnen kwam. En de meeste honden hebben echt een goede plek gekregen. Ik hechtte me ook niet echt aan die honden, omdat ik wist dat ze weer weggingen, wat niet wil zeggen dat ze allemaal een plekje in mijn hart hebben.
Mijn roedel is nu zo, dat ik ze het niet meer aan wil doen, een vreemde hond in huis. Mijn oudste is 14 en die trekt dat niet meer. Het is toch onrust, zeker met honden met gedragsproblemen.

Uhm... oké... 

Misschien even gewoon geen bericht quoten en je bericht in een leeg vaak typen, ik heb werkelijk géén idee wat je nu precies wilt zeggen (anders dan je 'gast-schermnaam').

Beetje vaag zo, sorry.

Sinds kort vang ik ook honden op voor een organisatie. Daar wordt goed uitgelegd hoeveel het kost om een hond naar Nederland te halen. Zelden zijn de kosten gedekt door het adoptietartief. Vliegen kost al gauw 200 euro per hond bijvoorbeeld. Plus het chippen, inenten, ontvlooien, ontwormen en eventueel castreren. Het is niet voor niks dat deze organisaties uitsluitend werken met vrijwilligers die dit vaak naast hun baan in hun schaarse vrije tijd doen! Bij deze organisatie is het zelfs zo dat een hond altijd minstens een week in opvang gaat, ook als ie al is geadopteerd via de website. In die periode worden de scherpe kantjes van de grote overgang eraf geslepen waardoor de hond minder of geen aanpassingsproblemen bij de nieuwe baas heeft.

Daarnaast heb ik als opvanger een stem in de besluitvorming rond adoptie. Als de bemiddelaar positief is, komt de aspriant-adoptant bij mij kijken. Ik observeer goed hoe de hond reageert op die mensen en hoe zij met de hond omgaan. Ik stel vragen en als ik het echt niet zie zitten, gaat de adoptie niet door!
Overigens is het adoptietarief bij Atlas 295 euro (meeste organisaties vragen dat ongeveer) voor een gecastreerde hond dus waar Sultana haar bedragen vandaan haalt, weet ik niet. En wat iemand anders hier terecht aangeeft: als je dat geld niet hebt, moet je geen hond nemen want dan kun je eventuele dierenartsenkosten ook niet betalen.

200 euro voor het overvliegen van een hond klopt niet.

Het kost ongeveer 70 euro per skybox en daar gaan meerdere honden in.

De dierenasiels in Griekenland werken met dierenartsen die voor weinig (soms ook gratis)de inentingen doen.Kleine honden worden voor 60 euro vervoerd.(Transavia)

Over de griekse asiels en de kosten weet ik goed omdat ik griekse ben en ervaring mee heb.Vaak worden honden gratis gegeven,alleen om de voedselkosten te besparen.

Gastgezinnen hebben in realiteit niets te zeggen als er iemand de hond will adopteren.

Dat ik een bepaalde maand te kort was,betekent niet dat ik altijd te kort ben.In de paar maanden die ik de hond bij mij had,heb ik meer dan 300 euro kosten gehad.Omdat ik de hond naar de dierenarts bracht zonder geld voor te vragen en veel benodigheden voor de hond had gekocht.(Jassen,e.c.t.)

Ik heb zo goed voor haar gezorgt,dat ze hun ogen niet konnten geloven wat betreft haar uiterlijk.

Maar liefde heeft geen prijs.Er zijn mensen die leven op straat en zorgen beter voor hun honden dan andere in villa's.Of kunnen alleen de rijken een hond liefhebben?

Gisteren ben ik gevraagd van een vrouw die honden uit arme landen laat hiernaartoe komen,of ik niet voor haar een paar honden uit Griekenland kan brengen wanneer ik met vacantie ga.

Niet uit dierenliefde,maar omdat het belastingvrij geld opleverd.Ik wil graag dat honden een betere toekomst hebben,maar de meeste doen het voor verdienst en daar heb ik bittere ervaring mee gehad.

Een vriendin heeft een hond uit Spanje geadopteerd en binnen twee dagen heeft zij het dier terug naar de stichting willen geven,omdat het heel erg agressief bleek.Zij kreeg alleen maar half van het bedrag terug dat zij betaalde.

Indertussentijd heb ik al een hondje dat ik heel erg lief heb,maar soms huil ik nog voor het hondje dat

van mij zo harteloos is weggenomen.

Waarschijnlijk zijn er ook eerlijke stichtingen,maar de meeste voeren alleen maar handel zonder gevoel en medelijden.