zouden honden je stemming kunnen voelen

Zouden honden je stemming kunnen voelen?


-Wanneer je gespannen/of boos bent denk ik wel.

Maar ook wanneer je niet lekker in je vel zit?

Jazeker...
Als ik niet lekker in mijn vel zit, of gewoon dingen aan het opkroppen ben, wordt Odi strontvervelend.
Hij hapt dan meer, trekt meer aan de lijn en vraagt gewoonweg meer aandacht.

Honden voelen je feilloos aan, of je je nu goed of slecht voelt.

jazeker! De ene hond voelt dat beter als de ander. Hier zijn Masha en Jayla daar erg gevoelig voor. ze kunnen dan zo heerlijk tegen je aan gaan kruipen. sommige honden worden juist weer erg zenuwachtig of vervelend wanneer je niet lekker in je vel zit. andere honden zullen dus juist de hele tijd dichtbij je blijven. (beschermen)

oké duidelijk

Ja dat denk ik zeker. Ik merk het nl aan Koda is ik niet goed in mijn vel zit is hij ook heel onrustig.

Jack is inderdaad wat onrustiger...
en dat blaffen 's avonds zie ander topic.

Mijn stemming zou hij dus kunnen voelen.
Zit nml. niet zo lekker in mijn vel.

Petra, ik denk dat dat te maken heeft in hoeverre jij je niet goed voelt. Is het bijvoorbeeld een verkoudheid, dan vermoed ik dat er iets anders aan de hand is. Maar gaat het niet zo goed met je omdat je bijvoorbeeld wat onstabiel bent vanwege diabetes (ik noem maar wat), dan zou dat best eens kunnen.

ik stuur je even een PB

Ik heb je andere topic niet gelezen, en ik weet ook niet zo welke je bedoeld. Hij blaft dus 's avonds en jij vermoed dat hij bij je wilt zijn? Er is niets gebeurd toen hij alleen was? Hoe oud is hij?

Daar ben ik zeker van! Daarstraks nog met Sky. Als ze voelt dat ik geïrriteerd raak, dan blijft ze stilletjes liggen. En ik probeer dan kalm te reageren bij haar, maar ze heeft het toch door dat ik zo'n beetje boos ben

Hier net zo als ik onrustig ben door wat dan ook worden de honden dat ook dan ga ik me irriteren en hun gaan zich ook aan elkaar irriteren met alle gevolgen vandien. Wanneer ik hoofdpijn heb komt Luna altijd met haar kop op mijn voeten liggen Rambo observeert mij van afstand alsof hij mij observeert.
Ben ik vrolijk zijn hun dat ook '

Bij Koda merk je ook dat als ik fysiek pijn heb dat hij niet onrustig is maar rustig of heel zachtjes dat plekje likt.

Ben ik onrustig in mijn hoofd dan wordt hij ook onrustig/zenuwachtig.

Jazeker! Vaak nog beter dan mensen! Honden observeren alles wat je doet en als dat afwijkt van wat je normaal doet dan zullen ze dat merken en de situatie daarop gaan beoordelen. 
Dat was dan met de ogen, nu de neus. Ze ruiken angstzweet dus als jij onzeker bent of angstig of bang zullen ze dat merken.
 Als jij je gekwetst voelt of niet lekker in je vel zit voelen ze dat en zien ze jou lichaamshouding afwijken van het normale. Niet iedere hondenras zal er dan even goed mee om kunnen gaan maar ze  weten dat er iets anders is. 
Het verscheeld natuurlijk van persoon tot persoon hoe close je bent met je hond.

ja ..jeff die blindelings luistert doet 2 dikke bananen in zijn oren tot ik rustig ben ..hij heeft er last van..en negeert mij als ieder ander instabiel ding 

Wha ha ha ja iedere hond gaat er mee om op zijn eige manier! Het zijn soms net mensen ,

Probleemloos voelen ze dat aan, hoe ze het vertalen en ermee omgaan, dat is hondgebonden.

(je merkt het wel)

Het mooie van alles is dat jij alles bent voor je hond. Jij bent zijn wereld en kent jouw misschien nog wel beter als dat jezelf in de gaten hebt. Ik begin steeds slechter te begrijpen waarom ik 8 jaar geen hond heb gehad! Maar nu heb ik wel een hond. In goede en slechte tijden.

jazeker! Verschillend wel erg per hond! Sasha reageerd nauwelijks op mijn stemming. Maar Myra heel erg dat is echt een weerspiegeling van mij daar moet ik soms mee oppassen :p Denk ook dat het met je band met je hond te maken hebt want Myra en ik hebben een hele goede band samen en waar ik ben is zij, dus al me emoties pikt ze heel goed op misschien ook wel beetje border eigen :p

Oh ja zeker kunnen ze dat en ze zijn er nog beter in dan mensen ook nog.  Sommige honden zijn er heel gevoelig voor, en dat is ook wel iets om rekening mee te houden b.v. als je aan het rouwen bent. Onze golden die was er niet zo gevoelig voor maar onze Zwitserse herder, hij spiegelt zich helemaal...

Stress ik, strest hij. Ben ik rustiger dan hij ook. Hij voelt het precies aan wanneer er bezoek is en of het gesprek positief of negatiever verloopt. Als ik gestrest met hem de deur uit loop voor een wandeling dan merk ik dat meteen aan hem. Onze westy die gebruikt haar "powers" om je als je verdrietig bent eens flink te komen knuffelen. Dan kruipt ze helemaal op je schoot en in je nek om volop kusjes te geven. Wat ze normaal niet doet...  Mijn ouders hadden nooit enig idee als ik verdrietig was of wat er aan de hand was, maar Lady die wist het, het moment dat ik binnen kom lopen weet ze het.

Ja, ook hier voelen ze 't feilloos aan.

Mijn lieve oude Border Collie op zijn geheel eigen gevoelige zachte manier en
mijn Lutske op haar geheel eigen... eigenwijze manier.

Mijn oudste kater heeft me verteld dat er iets flink mis was door constant bij me te komen hangen, waar ik ook ging, hij kwam me overal achterna om op m'n linker schouder te kunnen hangen. Toen uiteindelijk duidelijk werd dat ik ziek was, was 't hangen niet meer nodig, alsof hij wist dat er iets aan gedaan ging worden.

Mijn jongste kater sleept altijd met van alles en nog wat, ik word regelmatig wakker met 'n theedoek op bed, 'n slof, vestje, knuffeltje van de honden, alles wat hij vast kan dragen wordt versleept.
Van 'n vriendin van mij kreeg ik 'n beertje in de periode dat ik ziek werd, sindsdien sleepte hij alleen nog maar daarmee en kwam 't altijd brengen naar daar waar ik was. Ik zette 't weer terug en hij kwam er weer mee aan. Sinds ik beter ben, heeft hij nooit meer met 't beertje gesleept en liggen er weer als vanouds handdoeken e.d. op bed.

Mijn Texas stond elke stap naast mij en hield me met argusogen in de gaten
en als ik zuchtte, alleen 1 bepaalde zucht van vermoeidheid, sprong Lutske meteen op de bank, zo van kom vrouwtje, en kwam ze strak tegen me aan liggen.

Bij zorgen merk ik aan Texas sowieso meteen dat hij oplettender wordt en sneller reageert.
Bij onrust, om wat voor reden dan ook, gaat Lutske ook onrust veroorzaken, lekker hard blaffen om niks, gooien met van alles en nog wat en me vervolgens aan zitten kijken met zo'n gezichtje van "ben ik al irritant... mooi! want jouw onrust is ook irritant! of haar "zou je ook 's moeten proberen, is leuk joh!" gezichtje

Yep, ze hebben er 'n zintuig voor! en nee, 't komt niet altijd even fijn uit maar het is altijd waar en inderdaad 'n eyeopener!

Pas je goed op jezelf Petra!! Warme knuffel voor jou

Daarom zijn honden ook een goede zelfremedie voor mensen. Als ik Lizzy uitlaat en gefrustreerd raak luistert ze voor geen meter. Even in en uitademen en nogmaals proberen met een goede doestelling in gedachten en ze luistert prima

Het "voelen'' vind ik altijd wat mistig.
Maar ze zien, ruiken , en horen dat er iets niet klopt.
Absoluut.

Santa voelt mij feilloos aan, en mijn man ook.
Als er spanning in huis hangt, merken we dat aan hem ook.
Het is natuurlijk een wisselwerking, als ik niet lekker in mijn vel zit, zal ik anders reageren dan wanneer ik me heel fijn voel. Dat zit in nuances, je intonatie, een blik etc.

en hoe zit het dan als je bijvoorbeeld depressief bent, en daardoor altijd somber
kan dat de hond bijvoorbeeld schaden?

niet dat ik depressief ben ,maar dat vroeg ik me af, toen ik het onderwerp las

Ik weet het wel zeker ! Honden voelen feilloos aan of het baasje stress heeft, verdrietig is of zich niet goed voelt. Ze spiegelen zich aan de baas, ook als de baas onzeker is. Van een gedragstherapeut hoorde ik het verhaal van een baasje dat met haar vier honden bij hem kwam, omdat ze zich de tent uitvochten ! De honden werden samen met het baasje en de gedragstherapeut op het trainingsveld losgelaten en binnen een paar minuten vochten ze ! De gedragsdeskundige zei tegen het baasje 50 meter verderop te gaan staan en wat gebeurde : ze hielden op ! Doordat het baasje bang was dat ze gingen vechten, vochten ze ! Ze voelden dat feilloos aan. Het baasje moest haar gedrag aanpassen en de problemen waren opgelost !

Absoluut. Mijn honden en kat zijn altijd heel gevoelig voor mijn emotionele en lichamelijke gesteldheid geweest.

Mellow voelt mij heel goed aan ja. 

Toen we hier in de wijk nog grote rondes konden lopen en ik had bijvoorbeeld haast, dan kon ik wat nors zijn. Zij ging dan nóg meer treuzelen, hier even spelen, daar even stout doen, keihard heen en weer rennen en flink aan de lijn trekken.

Maar ook nu merk ik dat ze dingen oppikt. Ik ben al een week niet fit, kwam ik uit mijn werk en plofte gelijk op de bank om vervolgens een uur te gaan slapen. Zij kroop strak tegen me aan en leek me bijna te troosten ofzo

Ik heb ook geleerd om mijzelf wat neutraler op te stellen, juist omdat zij het zo goed oppikt. Als ik bijna van de weg wordt gedrukt omdat iemand zomaar zijn auto voor de mijne gooit (en gewoon dus niet oplet), dan ram ik op mijn claxon en dan is zij ook echt even van slag omdat ik zo opgefokt kan raken (ja, ik lijk op mijn vader... ). Ik herstel mezelf dan ook weer heel snel en zeg even wat leuks tegen haar, zing mee met een liedje op de radio.

Ik merk wel dat Jack mij meer opzoekt overdag.