Afscheid

Ik moet even wat van me afschrijven.
Afgelopen woensdag is Tipsy overleden op bijna 14 jarige leeftijd. Vorig jaar oktober werd er kanker geconstateerd en ze kreeg daarvoor Prednoral. Het is op en af met haar gegaan de eerste twee maanden. Daarna hadden wij onze Tipsy weer terug zoals ze was. Vrolijk en heel eigenwijs. Ze was een heel vrolijk hondje en als ik in haar oogje keek zag ik liefde en ondeugendheid. Ze heeft een tijd heel moeilijk gelopen ivm gescheurde knieband, maar ook daaronder bleef ze rustig, dapper en vrolijk. Afgelopen zondag ging het slechter met Tipsy. Ze kreeg het benauwd. Ze kon nog wel lekker liggen en slapen, maar de ademhaling was schokkerig. Het ging steeds slechter, ze kon niet meer liggen en was zo moe en woensdag hebben wij de keuze gemaakt om haar te helpen. De dierenarts gebeld om kwart over 2, die zou rond 3 uur bij ons kunnen zijn. Ik was nog met Tipsy aan het knuffelen nu het nog kon en om half 3 loopt ze bij me weg en loopt naar mijn vriend en ze valt door haar pootjes. Ze had de keuze zelf gemaakt. Gelukkig heeft de dierenarts niet hoeven helpen en is het haar eigen keuze geweest. Wij waren er allebei gelukkig bij en hebben ook kunnen zien dat ze niet heeft hoeven lijden en dat het rustig is gegaan. Gisteren hebben wij haar zelf weggebracht naar het crematorium samen met Chip (ons andere hondje). We hebben haar helemaal zelf weggebracht tot aan het laatste moment en we hebben gewacht tot we haar weer mee naar huis mochten nemen.
En nu ....... ik weet me met mezelf geen raad. Het huis is stil, koud en leeg. Er is een groot stuk van mezelf gestorven. Tipsy is mijn alles! Ik heb heel veel voor haar gedaan waar ik trots op ben, maar Tipsy heeft mij zoveel liefde gegeven dat ik nu niet weet wat ik moet doen. Ik kan alleen maar huilen, moet overgeven, kan niet eten. Ik word gek. Dat beestje maakte mijn dagen compleet. Ze kon als geen ander knuffelen en mij troosten. Dit beestje had karakter! Wij hadden een hele speciale band en nu sta ik er alleen voor. Ik kan het niet alleen..........

allereerst heel veel sterkte ik weet hoe je jezelf nu moet voelen.
je bent zo leeg ik kon ook alleen maar huilen en ook was het leeg in huis terwijl ik nog 2 katten en nog hond heb hoor.
maar toch het enorme gemis dat breekt je.
mijn hond was zo eenzaam echt hij lag te sippen wilde niks toen hebben we er snel een ander hondje bij genomen.
niet dat ik chiara ben of was vergeten o,nee ik mis haar nog elke dag.
maar voor matcho was het geen doen hij bloeide ook op toen onze pup hier kwam.
ook heb ik er troost in gevonden je ziet dingen die je herinneren aan je andere hondje dat is heel verdrietig maar ook weer fijn dat je dat meemaakt.
ook ga je weer van zo'n hondje houden maar ik had bewust geen teckel genomen te bang er chiara in te gaan zoeken.
onze keuze was een sheltie net als matcho en hij is een sheltie met de streken van een teckel zo'n boefje.
het is moeilijk en onomkeerbaar mijn de plek in je hart en de herinneringen die neemt niemand je meer af zeg ik maar.
chiara haar urntje en ook van mijn andere teckeltje staat hier en een mooie foto erbij ik brand er iedere avond een kaarsje bij zo is ze toch bij ons.
onze terveurense herder die ook overleden is staat in de tuin op zijn plekje waar hij altijd stond te kijken dus ook bij ons.
ik zeg altijd het enige nadeel voor mijn is dat ze zo dood gaan dieren.
maar ik zou geen dag zonder ze kunnen heb nu 2 katten van 12 en nog 1 hond van bijna 8 hoop er even voor gespaard te blijven dat verdriet sloopt je.
maar geloof nu achter dit verdriet komt ooit een dag waarop je met een glimlach terug denk aan jouw tipsy.
nogmaals sterkte en heel veel liefs van mij.
groeten greet

Wat een verdriet om Tipsy na bijna 14 jaar te moeten missen!
Fijn dat ze zoveel liefde in haar leven van jou heeft gehad. Dat verzacht de pijn als je weet dat je alles voor Tipsy hebt gedaan wat in je vermogen lag.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat je wat afleiding van Chip zult hebben want voor Chip zal het ook moeilijk zijn om een maatje te moeten missen.
Nogmaals sterkte

14 jaar is een hele lange tijd; een hond is helaas geen maatje voor een heel mensenleven.
Omdat jij zo'n goede en fijne baas bent is Tipsy zo oud geworden en heeft zij na de vreselijke diagnose in oktober langer geleefd dat menig andere hond, die deze ziekte had.
De leegte is enorm.
Hoe reageert Chip op het verlies van Tipsy?
Ik hoop dat Chip voor de nodige troost en afleiding kan zorgen.
Heel veel sterkte.

Allereerst gecondoleerd. Een hond is echt je beste vriend en het is zeker niet makkelijk om beslissingen te nemen. Wel een mooi einde, hoewel jullie het misschien toch anders ervaren hebben? Jullie hebben zo goed voor haar gezorgd. En wat heerlijk dat ze een fijn leven heeft gehad en dit met jullie gedeeld heeft!
Het is zeker niet makkelijk om zonder haar verder te moeten, maar dat is het met alles: er is een tijd van komen en gaan. Ik hoop dat dit verlies alle mooie herinneringen niet zal overschaduwen en dat je uiteindelijk ook weer van het leven kunt genieten. Koester alle mooie momenten. Heel veel sterkte!

Je staat er niet alleen voor ...tipsy heeft je laten zien hoe het moet.
Op een rot moment moet je maar eens denken wat zou tipsy gedaan hebben?
Glimlach om waar je dan aan denkt ..her beleef dat dierbaar moment en bedank tipsy voor de wijze raad!
Sterkte met het verlies maar je vriendje is er nog steeds in je hart...vergeet dat niet.'

Berthy, heel logisch meis dat je van streek hierdoor bent, veel verdriet , het is niet mis je liefste maatje te moeten missen, een prachtig leventje gehad bij je, je berichtje straalt alleen maar liefde uit voor Tipsy.

dat Tipsy er zelf voor gekozen heeft, dat er geen ingrijpen nodig is geweest , een heerlijk gevoel, nu niet , maar voor later, Berthy, heel moeilijk om verlies te accepteren, maar bedenk dat Tipsy het fantastisch bij je gehad heeft, en altijd met je verweven blijft, altijd.

Berthy , heel veel sterkte.

Allereerst heel veel sterkte gewenst. Waar je nu doorheen gaat dat is het rouwproces, dat is ontzettend naar. Je kan je daar fysiek en mentaal behoorlijk beroerd door voelen. Ikzelf zie het zo dat bij een overlijden alleen het fysieke weg valt, het 'omhulsel'. De rest dat zit nog in jou, bij jou. De dood verbreekt de band niet die jullie hadden, dat zal altijd blijven bestaan. Nu is dat nog niet te voelen omdat het enorme gemis, de leegte en pijn zo overheerst. Met de tijd word dat dragelijker en vind Tipsy op een andere manier invulling in jouw leven.

Een gedicht wat ik heel mooi vind;

Sta niet bij mijn graf te huilen
ik ben daar niet, ik slaap niet,
ik ben de duizenden winden die waaien,
Ik ben de diamanten schittering op de sneeuw,
Ik ben het zonlicht op gerijpt graan,
Ik ben de zachte herfst regen.
Als je wakker wordt in de ochtend stilte,
dan ben ik de snelle ondersteunende beweging,
van stille vogels in een circelende vlucht,
Ik ben het zachte licht van de sterren 's nachts.
Sta niet bij mijn graf te huilen,
ik ben daar niet,
Ik ben niet dood.

Bedankt allemaal voor de reacties. Heel fijn om te weten dat er mensen zijn die je begrijpen.

Mijn liefde voor Tipsy is onbeschrijfelijk en ze zit in mijn hart voor altijd. Ik mis de momenten van de energie en liefde die ze mij gaf. Ik ben net voor de eerste keer thuis gekomen na het overlijden van Tipsy en dan mis ik die kleine dondersteen met haar eigenwijze koppie. Chip is er natuurlijk ook nog en tot nu toe gaat het redelijk goed met hem. Hij zoekt wel een beetje maar gelukkig eet en drinkt hij wel. Hij is blij als we gaan wandelen, maar hij kijkt steeds achterom. Hij mist dat dondersteentje dat altijd achter ons aan hobbelde.

Ik heb een jaar lang (en natuurlijk de andere jaren ook, maar toen was ze nog volledig gezond) voor Tipsy gezorgd met alles wat in mijn mogelijkheden lag en nu is mijn vraag: waar is ze nu en is er wel iemand die voor haar kan zorgen? Ik weet me met mezelf geen raad en ik moet er ook voor Chip zijn. Chip heeft natuurlijk ook verdriet. Ik ben ook blij dat Chip gisteren met ons mee is gegaan, we hebben al die jaren alles met zijn vieren gedaan en gisteren hebben we dat ook gedaan. Het is zo moeilijk, mijn schaduw is er niet meer. Sorry voor de lange verhalen, maar ik praat nu eenmaal graag over Tipsy en dat doe ik al vanaf de dag dat we haar kregen. 

Jullie reacties doen me goed! Bedankt allemaal.

14 jaar is een lange tijd. Ik wens je veel sterkte.
Mijn hondje is vorige week ook gestorven.
Ik weet hoe het voelt.

Amelie

14 jaar is niet niks, je hebt zoveel dingen samen meegemaakt, dat vergeet je niet zomaar even. Mijn meisje is 7 maanden geleden overleden en ik kan er maar niet aan wennen, ik vraag me vaak hetzelfde af... Zorgt er wel iemand voor haar en waar is ze nu? Zie ik haar ooit weer? Ook ik kon in het begin geen eten naar binnen krijgen, en had een misselijk gevoel in m'n buik. Ik mis haar nog steeds elke dag. Tipsy is je vast heel dankbaar voor alles wat je voor haar gedaan hebt. Heel veel sterkte toegewenst voor nu en de komende tijd!

Heel veel sterkte gewenst.

Je hebt alles voor Tipsy gedaan toen ze er nog was.  Mooi toch dat ze haar vrolijke leventje toch nog kon opnemen na die zware diagnose oktober vorig jaar.  En hoe ze zelf voor het afscheid leek te kiezen nog voor de DA in moest grijpen.

Tipsy was zeker een heel speciaal hondje.  Nu is er het gemis en een afscheid komt altijd te vroeg.  Maar het neemt niets weg van wat geweest is.  Tipsy heeft jou leven rijker, waardevoller gemaakt.  Zij kreeg van jou en jij hebt van haar geleerd.  Vergeet de mooie levenslessen die ze je gaf niet en breng ze over op Chip.  Ze zijn enorm kostbaar.

Sterkte met het verwerken en een knuffel voor Chip.

heel veel sterkte.

Het is zwaar, maar we hebben tijd nodig.

de goeie dingen blijven we herinneren en die gouden band pakt niemand af, die blijft eeuwig van jullie.

Heel veel sterkte!
Ze zal altijd een deel van jou blijven!

Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties.

Elke dag laat ik tranen, ik laat ze maar gewoon lopen en dan denk ik: 'wat zit je nou te janken? Tipsy was zo dapper en sterk en moet je jezelf nu eens zien', heb je dan niets geleerd van Tipsy? Dan ga ik weer rechtop staan en ga ik maar weer door. Ze heeft me zoveel geleerd!!! Ik mis haar iedere seconde ...... Ik neem een dekentje waar ze naar ruikt mee naar bed. Ik hoop dat het luchtje er nooit meer af gaat! Steeds meer mooie momenten komen naar boven en dan kan ik weer glimlachen. Eten gaat nog moeizaam, maar dan denk ik weer: Tipsy was dol op eten ...... dus dan neem ik maar een hap. Ik doe het allemaal voor Tipsy, niet voor mezelf. Ze laat zo'n leegte achter ondanks dat ze altijd op de achtergrond was alleen was ze altijd maar dan ook altijd bij het vrouwtje. Mijn schaduw is weg, niet normaal, zo'n pijn, zo'n verdriet. Ik hou in gedachten dat ik in mijn dromen Tipsy weer zal zien zodra ze geleerd heeft hoe ze dat moet doen. Ik wil alleen maar slapen en hopen dat ze in mijn droom langs komt ........

Heel veel sterkte met dit grote verlies. Ondanks dat je verdriet zo groot is er loopt nog een hondenvriendje die het erg vind om het vrouwtje zo verdrietig te zien , dus voor chip en Tipsy moet je door, ook al zal het moeilijk zijn en valt er weinig te lachen, die dag komt weer al is het nog maar een glimlach in het begin.
Aleen ben je zeker niet, maar er is een stukje weg en dat is moeilijk.

Hoi Berthy,
Ik snap je verdriet zo goed, het is niet te vatten dat je hond er "opeens" niet meer is. Mijn Truus is op dezelfde dag overleden als jouw Tipsy en als volwassenen vent van 60 loop ik ook de halve dag te snotteren. Je weet dat je haar alles hebt gegeven, je weet dat ze blij met jou was, maar het knaagt verschrikkelijk. Van vorige honden weet ik dat het verdriet uiteindelijk toch overgaat in warme herinneringen, maar oei, wat is deze periode toch lastig.
Ik wens je alle sterkte!
Hartelijke groet,
Bob

@ Bob. Jij ook heel veel sterkte. Leeftijd maakt niet uit als je verdriet hebt. Ik ben inmiddels 40 en ook geen kind meer. Je verstand zegt dat het goed is, maar mijn gevoel zegt iets heel anders. Sterkte Bob! Ik weet hoe het voelt.

@Eurasier jongen. Je zegt het goed ..... Chip heeft ook verdriet. Sinds het overlijden van Tipsy is hij niet meer bij mij weg te krijgen. Hij krijgt natuurlijk alle liefde en zorg die Chip nodig heeft. Ik hou heel veel van Chip alleen had ik met Tipsy een speciale band! Ik kan het gewoon niet uitleggen hoeveel ik van Tipsy hou! 

Mijn liefde voor Tipsy is als bloed. Al is er een beetje weg, ze blijft door mijn hart stromen!

Die ene click is het moeilijkste te verliezen, en heus ik weet wat het is om die te verliezen.
Maar alleen ben je niet en dat wilde ik er alleen mee zeggen.
Je hoeft ook niets uit te leggen.

@Bob jij ook heel veel sterkte.