soort uitvaart centrum voor hond

Zag net bij de NCRV bij man bijt hond of zoiets.. een opbaring van een herdershond met zijn "muziek" en zelfs een condoleance boek!! 
Dat gaat toch veelte ver!!!  Of ligt dan aan mij!! Haha

Hoe denken jullie hierover ??????????

ik vind dat niet te ver gaan ..

ik heb liever dat mijn trouwste vriend een waardig afscheid krijgt, ipv net als een stuk stront op een berg gesmeten te worden ..

ik heb met een vriendin meegeweest naar het crematorium toen haar beestj gestorven was.

wel, ik zou liever hebben dat ik op deze manier kan afscheid nemen ..

nee... mijn honden breng ik zelf weg, ze worden netjes opgebaard, daar kan men zelf afscheid nemen, of er muziek is ? alleen maar mooi toch, een kleine ruimte waar men als men de hond zelf wegbrengt goed afscheid kan nemen.

de een laat de hond bij de dierenarts die zorgt er voor dat de hond of weggehaald wordt voor distructie of naar een crematorium gebracht wordt, of je brengt je hond zelf weg.

ieder denkt daar over na en ieder doet dat op zijn manier, niets te gek.

ons eerste hondje is bij e dierenarts gebleven en gewoon in een massaoven gesmeten bij het slachtafval .. sorry, zo moet mijn vriendje echt niet nog eens eindigen ..

Dit zijn de laatste momenten met je beste vriend. Ja Casper wordt ook gecremeerd. Het lasteraar je kan doen is waardig afscheid nemen.

Enne op een berg gesmeten worden als een stuk stront is wel erg verdreven...

Ik heb gelukkig nog nooit een hond verloren maar de mijne zou ook opgebaard liggen. Is juist mooi. Er zijn zekerweten mensen die dan nog even afscheid komen nemen. 
Muziek erbij? Waarom niet. Anders is het zo stil. Al heb ik geen idee van welke muziek m'n hond houdt...
En een boek tekenen, nou dat kan toch een hoop troost bieden aan 't baasje. 
Dus overdreven? Nee niet echt. Ieder moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt.

voor mij gaat dit zéker niet te ver ,
in de afgelopen 30 jaar hebben we al meerdere dieren moeten laten gaan , onze eerste hond bleef achter bij de dierenarts , we hadden toen nog geen idee wat de mogelijkheden waren , de hond die achterbleef ging met andere honden tegelijk in de destructieoven , zéker niet samen met slachtafval hoor .dat zijn bakerpraatjes
verder zijn al onze dieren (1 hond en 5 katten) allemaal gecremeerd , bij onze laatste katten zijn we erbij geweest en ze zijn op het veld van het crematorium uitgestrooid , we hebben daar een heel goed gevoel bij .

ik vind het wel een waardig afscheid.ik zou het zeker ook zo doen.

nee vind ik niet te ver gaan, ik vind het alleen maar mooi. dat er toch nog mensen zijn die zoveel met hun trouwe vriend voor hebben! maar heel eerlijk: ookal was ik niet op het forum gekomen had ik niet geweten dat je een dier kon cremeren...

goed marijke dat jij weet hoe t overal in de wereld gaat

geen bakerpraatjes! een vriendin van ons werkte op een verbrandingsoven en als er te weinig dieren waren werden deze soms gewoon met de rest van het afval mee verbrand!!

Ik vind het ook niet te ver gaan hoor, voor veel mensen op dit forum is een hond zo veel meer dan een huisdier, waarom dan geen waardig afscheid?

Ieder baasje beleeft het afscheid van een maatje op zijn of haar eigen manier. Toen mijn Luca stierf kreeg ik niet eens de tijd echt afscheid te nemen, omdat diezelfde nacht mijn moeder op sterven lag. Ik heb hem individueel laten cremeren en dat besloot ik vanuit het ziekenhuis, toen Luca al 1 week in de koeling lag. Dat heeft me heel veel pijn gedaan en ik had het gevoel dat ik hem in de steek heb gelaten.  Ik had in elk geval wel mee willen gaan naar het crematorium. Maar het mocht niet zo zijn. En dat vind ik een absoluut gemis, vooral toen ik een kaart kreeg waarin vermeld stond, dat Luca gecremeerd was met datum dat het gebeurd was. Ik was geshockeerd,dat hij al gecremeerd was !
Toen Epke het vlinderhondje van een kennis stierf, heeft het baasje samen met haar dochtertje de kist beschilderd, waarmee hij de oven in ging. Dat is een grote steun voor hen geweest. Ieder beleeft het op zijn eigen manier en iedereen moet vooral doen wat er nodig is om het te verwerken. Een waardig afscheid helpt je bij het rouwproces. Dat is echt zo ! Nu staat de urn van Luca naast de urn van mijn moeder. Ik zou nooit kunnen oordelen over iemand die verlies op een bepaalde manier verwerkt. Ik weet hoe het voelt en daarom begrijp ik het heel goed !

Wel. heb mijn 2 laatste honden ook laten cremeren en hun as uitgestrooid in "" hun" bos, maar vind een opbaring even TE. .hou ook niet van opbaringen.. ook niet van mensen, dat beeld blijft maar in mijn kop zitten, denk liever aan de leuke en fijne herinneringen.
Maar snap nu wel iets beter waarom mensen zo ver gaan. .met hun hond.

Ik vind dat niet te ver gaan.. Iedere baas gaat anders met de dood van zijn dier om. Als de baas de dood van zijn hond kan afsluiten door het op die manier te regelen, vind ik het prima.. Ja, het kost wat, maar liever dat dan dat je telkens het gevoel blijft hebben dat je het niet goed gedaan hebt en je de hond geen waardig afscheid hebt gegeven.

Er zal altijd een meningsverschil zijn over zulke dingen. Maar ik weet wel dat ik nog steeds met een enorm schuldgevoel zit toen één van onze poezen gestorven is toen ik in het ziekenhuis lag. Er blijven maar vragen door mijn hoofd gaan van : "Wat als ik wel thuis was?", "Wat als ik nu niet ziek was?", "Wat als ik er wel voor haar was?", "Wat als ..."

Had ik maar afscheid van haar kunnen nemen. Dan had ik misschien niet zo een schuldgevoel. :-(

Vind het ook zeker niet te ver gaan.

Ik heb mijn beestjes nooit opgebaard, omdat ik ze simpelweg zo snel mogelijk weer thuis wilde hebben.
Wel altijd individueel gecremeerd. Het idee dat ze met andere dieren gecremeerd worden, vind ik een raar idee.

Het is maar net wat het baasje nodig heeft om zijn/haar vriendje te laten gaan. De één heeft er vrede mee dat het dier bij de dierenarts achterblijft, de ander wil gewoon nog een x aantal dagen naar het beestje toe kunnen.

Ik vind het zeker niet te ver gaan. Als het baasje op deze manier afscheid wilt nemen en het hem/haar helpt is het zeker mooi. Muziek prima toch, of de hond ervan hield? Misschien hield het baasje er gewoon van en daarom in zijn ogen ook zijn hond

Heb nooit een eigen dier hoeven inslapen, en ik hoop dat keeto nog heeeeel lang bij me mag zijn. Maar wanneer de tijd komt wordt hij individueel gecremeerd en wil ik een beetje as in een ketting. De rest wordt op een mooie plek uitgestrooid.

Heb al veel beestjes zien gaan, en kan je vertellen dat er nadat het baasje weggaat bij de DA er niet altijd voorzichtig met het beestje wordt gedaan. Hop in de zak en naar de vriezer een paar keer onderweg stoten kan sommige mensen echt niet boeien. Ik probeer ook een dood dier waardig te behandelen dus heel voorzichtig en netjes... het zijn ook wezens, geen dingen

Het gaat niet té ver als mensen daar behoefte aan hebben moeten ze dat doen. Ik heb het allerliefste mijn beestjes dicht bij me. Dat wil dus zeggen het allerliefste zou ik ze willen begraven in de tuin. En de meeste dieren liggen daar ook, behalve Lobbes. Die is dus wel achtergebleven bij de dierenarts, het ging niet anders. Ik heb er nog steeds spijt van... behoorlijk ook.

Het ergste van alles was toen nog dat ik ook niet wist dat ik hem daar zou gaan laten. Maar het ging zo snel slechter met hem dat ik de knoop daar doorgehakt heb omdat ik hem uit z'n lijden wou verlossen. Ik heb me in ieder geval getroost met het idee dat hij zelfs in de oven niet alleen zou zijn... Daar had hij een gruwelijke hekel aan... Dat opbaren vind ik ook verschrikkelijk, als 10 jarige kon ik maandenlang het beeld van m'n opa niet van m'n netvlies afkrijgen...brrr. Lobbes toen dood zien was iets heel raars en onwerkelijks en iets engs. Maar ik wist dat hij niet meer hoefde te vechten voor iets wat hij nooit meer kon winnen.


Wat betreft die muziek... Lobbes was geen muziek-liefhebber. Maar ik zou iets episch gekozen hebben voor hem van Hans Zimmer denk ik. Dat paste bij hoe die was.

Punk is dinsdag gecremeerd. Ik heb extra betaald voor een "directe" crematie. Als in, we kwamen daar aan, we waren daar alleen, en konden Punk na de crematie meteen in een asbus mee naar huis nemen. Punk werd ook opgebaard, als in, ze werd uit de zak gehaald waar ze die nacht in had gezeten in de koeling, en op een mooi kussen gelegd. Had voor mij niet per sé gehoeven, maar toen ze daar eenmaal lag was het wel fijn om nog even afscheid te nemen, nog een laatste keer door haar (koude..) vachtje te woelen..

Ik heb altijd geroepen dat ik een crematie overdreven vind. Dood is dood. Totdat ik bij de dierenambulance ging werken en een overleden hond naar de BAT (Brabants Afval Team) moest brengen. Samen met mijn collega probeerde ik de zware Boxer reu in een container te krijgen, en daar ging hij.. Viel bovenop aangereden wild, dode katten, etc. Op dat moment zei ik dat wanneer Punk dood zou gaan, ze gecremeerd zou worden, en dat ik er bij zou blijven om te kijken of alles wel netjes verliep. Deze taak heb ik zeer serieus genomen. Ik heb Punk zelf naar de koeling gebracht zodat ik zeker wist dat ze daar in ging. De volgende ochtend opgehaald en zelf naar het crematorium gereden. Haar zelf naar de oven gereden. En zelfs nu Punk er niet meer is, ben ik ontzettend beschermend over haar as. Ik wilde mijn assieraad laten graveren, maar daarvoor moest ik hem een aantal dagen daar achter laten. Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt..

Overigens vind ik het ook heel erg afhankelijk van de persoonlijkheid van de hond.. Punk wilde altijd dicht bij me zijn. Had niet gek veel met andere honden. Dus individueel, en in een asbus mee naar huis. Cosmic heeft ook niet zo veel met andere honden, dus die zou ik ook individueel laten cremeren, maar ik zou haar direct uitstrooien. Cosmic wil vrijheid, de velden over, achter de konijntjes aan. Die wil niet hier thuis op een plankje staan.. Als ik een hond had gehad die erg veel met andere honden had, zou ik zo'n hond misschien collectief laten cremeren. Maar wel bij een écht "honden uitvaartcentrum", en niet tussen de roadkill..

ik vind dit echt niet te ver gaan. Ik zie een hond als een gezinslid, en daar moet net zo mee omgegaan worden als wanneer mensen overleden zijn. Zou er niet aan moeten denken dat ik mijn hond had achter moeten laten bij de dierenarts, ik zou dan echt geen moment rust in mijn lichaam hebben. Ik hou persoonlijk niet van cremeren, ik wil zelf ook niet gecremeerd worden, daarom heb ik mijn hondje ook niet laten cremeren. Iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Mijn meisje ligt hier in de tuin begraven, het is allemaal gegaan zoals wij het wouden.