Heftige gedragsverandering na dood andere hond!!!!

Lieve mensen, alvast bedankt voor het lezen want ik ben ten einde raad.

Ik heb een geweldig lieve hond (rottweiler) van nu 13/14 maanden en ze is 2 weken geleden gesterilliseerd. Mijn andere hond, een witte herder (7 jaar oud ook een teefje), is zo'n 2 weken geleden overleden.
De rottweiler was ongewenst als pup en zat noodgedwongen al bij mij thuis met nog geen 5 weken (kan er misschien wat mee te maken hebben, voor zo goed mogelijk advies moeten jullie zoveel mogelijk details weten!).

De rottweiler is vanaf dag 1 onafscheidelijk geweest met de herder.
Nu is de herder er niet meer....

Mijn rottweiler: Ze laat mij niet meer met rust. Ze is ontzettend lief voor mij maar is overdreven aanhankelijk geworden. Ik ga hier niet op in en behandel haar zoals ik normaal ook doe (advies van de DA).
Zij heeft nooit iets naars meegemaakt mbt agressie etc want ik ben daar zeer zwaar optegen.

Vorige week kwam de verwarmingsmonteur binnen en ik kreeg mijn hond niet meer rustig zo hysterisch als ze werd. Rugharen overeind, blaffen, grommen, GEEN tanden laten zien overigens, maar wel happen!! Vanmorgen beet ze de glazenwasser, en dan vanmiddag...: Mijn stiefbroer kwam op bezoek (hij had mijn hond nooit gezien dus hij was als vreemde op haar erf). Ze ging eerst kwispelend erop af, ze likte hem en ineens greep ze hem. Mijn moeder gaf hierop direct een correctie (omdat ik op dat moment heel even op kantoor was), en toen beet ze mijn moeder gelijk. Ik heb het niet over happen ik heb het over "ga nu naar de eerste hulp - beten". Vervolgens bracht mijn moeder haar snel naar mij op kantoor en toen piste en poepte ze alles onder! En geloof mij, ze is heel erg goed zindelijk..

Ineens hing ze net met uitlaten in de riem omdat een ouder stel hand in hand langs liep (zonder hond!). Ze gaat schuimen en kwijlen als de ziekte.

Andere honden gaan nog steeds prima maar de mensen dus niet. Wat ik wel duidelijk zie is dat deze agressie voortkomt uit angst.

Medische oorzaak heeft het niet ze is al helemaal nagekeken. Ze heeft nu een band om van de DA genaamd Adaptil(?geloofik) en ik merk duidelijk dat ze in huis haar rust terug heeft.
Maar de rust is weg zodra er iemand komt en zij was altijd heel lief voor iedereen, maar nu mijn andere hond dood is zit ik hier met een losgeslagen hond!

Wat moet ik doen? Dierenarts ben ik al geweest en die gaf het advies: Probeer eerst Adaptil of hoe het ook heet, en daarna zou je eens kunnen nadenken over een 2e hond erbij....
Graag wil ik jullie mening!


Ze eet en drinkt goed!

Ik zou toch met spoed een gedragstherapeut voor je hond inschakelen. Bijten dat die gene naar de eerste hulp moet is echt een probleem, vooral als er misschien kinderen in de buurt zijn.

In ieder geval even geen tweede hond erbij nemen.
Ik zou ook hulp zoeken bij een gedragstherapeut.

Ten eerste sterkte met het verlies van je witte herder.Erg jong nog.
Denk ook dat je Rottweiler de herder is gaan zien als haar moeder, daar ze vanaf 5 weken oud al bij jou en de andere hond was.Ze heeft alles van haar geleerd en dat is plots weggevallen. Dus er spreekt zeker een stukje gemis mee.Ze vind het nu haar taak de bescherming naar jou over te nemen wat niet nodig was met je andere hond er nog bij.Ik ga mee met de hierboven genoemde hulp en raad je aan zo snel mogelijk een gedragstherapeut in te schakelen.Er moeten niet nog meer bijt incidenten komen.Er zijn er hier vast wel die een hele goeie weten. Hoop voor jou en je hond dat hier spoedig een oplossing voor komt.

Sterkte met het verlies van een van jouw honden.
Liet je toen ze beide nog leefde, ze altijd samen uit? Of ook dagelijks 1 op 1? Het kan namelijk zijn dat als je ze altijd samen uitliet, jouw andere hond de steun gaf aan de hond die je nu nog hebt en dat die steun dus weggevallen is. Ik denk dat jouw hond niet zo goed met bepaalde situaties om kan gaan en de steun kwijt is waardoor ze dit gedrag vertoond.

Ik zou in eerste instantie de wandelingen kort en saai maken. Positief gedrag bekrachtigen. Stel er komen mensen aangelopen, vraag je haar aandacht en probeer je die vast te houden tot de mensen voorbij gelopen zijn. Dan beloon je haar en ziet ze dat jij de steun kan geven die zij mist.

Verder familie/vrienden vertellen dat ze jouw hond niet moeten aankijken of aanraken, jouw hond voelt zich duidelijk nog niet op haar gemak op dit moment.

Omdat ze echt uitvalt zou ik een gedragstherapeut inschakelen die bekend is met onzeker gedrag en niet van de 'harde' aanpak is maar goed kijkt naar de lichaamstaal van de hond en gedrag op een positieve manier probeert om te buigen.

Zolang dit gedrag is raad ik je aan GEEN hond erbij te nemen, je hebt namelijk een hele grote kans dat de nieuwe hond dit gedrag ook over gaat nemen en dan heb je 2 honden met deze problemen die elkaar ook in gedrag kunnen gaan versterken.

Heel veel succes, dit kan echt goed komen met de juiste begeleiding. Wees zelf niet onzeker en ga positief met haar aan de gang.

Dribbel heeft haar maatje dit jaar ook moeten verliezen. Dribbel was toen wel 3 jaar oud en is met 8 weken bij ons gekomen. Zij maakte ook een complete gedragsverandering mee. 1 van die gedragsveranderingen was dat ze mij wilde beschermen (ik was immers zwak door emoties). Een ander deel is dat ze geestelijk volwassen aan het worden was (dat doen bouviers pas met 3 jaar) en weer een ander deel is dat ze meer bouvier en minder herder achtig werd. Verder moest ze natuurlijk plotseling volledig zelfstandig worden en kwam ze plotseling een treetje hoger in de roedel rangorde.
Bij Dribbel is het echter nooit tot uiting gekomen in agressie, laat staan in bijten!

Ik zou daarom in jouw geval willen adviseren om er een deskundige bij te halen. De hond is nog jong, dus hoe eerder je erbij bent, hoe sneller je het er wellicht weer uit hebt.

Verder wil ik jou en je ouders adviseren om zo normaal mogelijk naar de hond toe te doen en consequent en 'streng' te zijn. Wat vandaag mag, mag morgen ook. Wat vandaag niet mag, mag morgen ook niet. Laat duidelijk blijken dat jullie bepalen en niet hij. Laat hem ook niet eerst op visite af gaan, maar stuur hem naar zijn plek en begroet zelf die persoon.
Laat mensen ook niet op de hond af gaan.
Als visite op de bank zit, mag hij snuffelen op jouw teken. Bij het minste geringste stuur je hem terug naar zijn plaats.

Verder is het voor jullie zelf natuurlijk een enorm gemis. Dit merkt de hond ook. Probeer dus de stabiele factor in zijn leven te zijn en voor hem sterk te zijn. Dat is wat hij enorm nodig heeft.

Jou hond heeft veel meegemaakt in korte tijd.
Zowel sterelisatie en het verlies van haar beste maatje.

Tegelijk en zeer kort op elkaar...

Je hond heeft nu een sterke baas nodig.
(Nee niet slaan, maar duidelijkheid met regels)
Nee is nee..en op het moment zal je hond opnieuw heropgevoed moeten worden.

Opnieuw leren hoe je om moet gaan met mensen.
Dit doe je door het hele pupy-proses opnieuw door te gaan.
Opnieuw gaan sosialiseren.
Overal...en ook met mensen.

Je hond heeft nu ook tijd nodig om te rouwen.
Het is niet niks om zijn beste maat te verliezen die hij al kent sins die 5 weken was.
Je hond is momenteel gewoon helemaal van de flos af....(even helemaal de weg kwijt)

Wat helpt is bezig houden, bezig houden en nog meer bezig houden.
Veel bewegen....want een hond die moe is heeft geen energie meer over om extreem te gaan waken.

Nu is het ook zo dat een Rotweiler een ontzettende goede waakhond is...en ik heb flink het vermoede dat de eigenschappen van dit ras nu extreem naar boven komen.
Je hond volgd nu sterk zijn instinct ipv de dingen die hem geleerd zijn.

Wees de komende tijd zeer duidellijk.
Hou je hond aan de riem als er andere aankomen...en ja zelfs op je eigen terein.
Leg duidelijk de regels neer.
Nee...mensen mag je niet bijten.
Nee...je mag niet uihalen.
Nee..je moet gewoon bllijven liggen als ik dat zeg.

Maar ook troost kan helpen.
Als je hond weer eens over de flos is en jou niet bijt...
Leg je arm over zijn schouder heen..en vertel hem in je eigen woorden dat je dit niet wilt.
Als Sasja aan het rommelen is...ga ik naast haar staan en leg mijn arm over haar schouder heen en blijf Nee zeggen op rustige toon, totdat ze het snapt.
Nu ligt het ook aan de situatie....

Verder...ook omdat je verteld dat je hond wel goed omgaat met andere honden.
Neem je hond mee naar losloopgebieden en laat hem daar lekker ravotten met andere honden.
Dan maakt die weer nieuwe vrienden.

Kijk verder ook naar jezelf.
Als jij zelf nog sterk aan het rouwen bent, dan merkt je hond dit op.
Sommige honden kunnen daardoor hun baasje extra sterk gaan bewaken, maar gaan ook meer aanhankelijk worden.

Neem ook jou tijd om te rouwen..het is heel wat om een hond te verliezen.
Huil als je wilt...steek een kaarsje aan...praat erover.
Maar denk ook aan de leuke dingen.

Je hebt nu nog een hond rondlopen die duidelijke leiding nodig heeft.
Wees duidelijk en laat zien dat ondanks je verdriet, je toch goed de leiding kan nemen.
En trek je het soms helemaal niet?
Ga lekker op de bank of de grond zitten en knuffel je hond extra veel.

Deed de hond dit voor de operatie nooit? Kan ze ook pijn hebben. Narcose kan soms lang nawerken. Ziet de wond er mooi uit of een beetje rood?

Als ze dit nog nooit eerder heeft gedaan dan denk ik eerder dat ze ergens pijn heeft.

Ik denk dat ze erg veel steun aan de herder heeft gehad en ze nu van binnen een soort hysterisch is in situaties waar eerder de herder haar rust gaf omdat die wist hoe te reageren. Nu komt alles voor haar beleving op haar pootjes terecht en kan ze dat misschien niet aan?

______
Haar in bescherming nemen, dat ze niet verantwoordelijk is te reageren?
Ze zal wellicht haar eigen identiteit compleet moeten ontdekken, omdat ze zich altijd op de herder gericht heeft.
verder is het inderdaad wat al genoemd wordt voor jullie beiden een rouw proces. Dat tijd nodig heeft.
Verder kan ze behalve haar eigen rouwproces ook sterker op jou reageren omdat ook jijzelf in een rouwproces zit.

Ik denk toch proberen gewoon te blijven doen, maar misschien tussendoor wat extra momentjes samen met haar inlassen, misschien wat afleiding geven met wat hersenwerk. (Is een topic over) en zowel jezelf als de rottweiler de tijd gunnen hiervan te herstellen.

Als ze 2 weken geleden geholpen is zou ik eerst kijken of de wond en alles wel goed genezen is en eventueel even langs de dierenarts gaan om dit alles uit te sluiten.
Als een hond pijn heeft kan deze ook agressie laten zien.

Mocht die nu allemaal in orde zijn dan zou ik ook zo snel mogelijk een goede deskundige erbij halen om het gedrag van je hond eens goed te observeren en kijken wat er fout gaat.

Heel veel sterkte met het verlies van je hond en heel veel succes met je meisje.

Allemaal heel erg bedankt voor de reacties!

Mijn hond heeft niets medisch, dat heb ik al laten nakijken en de wond van de sterillisatie ziet er heel netjes uit, ze heeft er ook totaal niet aan gezeten of iets.
Dat zij heel erg hing aan de herder klopt! Het rare is wel dat de herder een zachtgekookt ei was die tijdens een inbraak met een balletje naar de betreffende inbreker liep...staat helaas op camera het is bijna funniest homevideo materiaal zo idioot haha.

Ik ben gister al de hele dag aan het bellen geslagen voor een juiste trainer en met behulp van mijn dierenarts heb ik er 1 gevonden waar we vanmorgen zijn geweest. Ik kwam aan met de hond en ze deed niets. Kwispelen, losse houding, niet gespannen, en ze had ook meer oog voor de takjes op de grond. We gingen zitten en de trainer negeerde de hond compleet. De hond zat rustig op een takje te kauwen, en ineens vliegt ze overeind en ze haalt uit. Gelukkig had ze haar riem om...ze vloog hem ook duidelijk aan riching zijn gezicht/keel.

De trainer heeft verteld dat zij wellicht een tik heeft in haar hersenen en dat de enige oplossing een spuitje is om erger te voorkomen gezien ze aanvalt terwijl ze helemaal kalm is,  maar ik weiger dat te geloven. Het is wel mijn hond, en zij is alles voor mij, niemand vertelt mij dat zij een spuitje moet...dus helaas kon ik mezelf niet inhouden tegen de man met alle gevolgen van dien. Hij is zogenaamd trainer voor rottweilers...right.,.. Ik ben tot 7 keer toe gebeten door rottweilers waarvan ik 1 keer in het ziekenhuis lag vanwege de diepte van de wonden. Ben ik bang? Nee nooit. Sterker nog, ik heb al in totaal 12 rottweilers gehad van marktplaats/asiel etc en dan de meest vreselijke gevallen van mishandeling en verwaarlozing. Veelal honden die zelfs getraind waren om te pakken op commando of te vechten met andere honden.  Ik heb het er uitgekregen en 9 van de 12 honden hebben daarna binnen 2 jaar een leuk baasje gevonden.

Waar het op neer komt, is dat ik wel gewend ben aan honden met grote gedragsproblemen...maar ik heb nog nooit meegemaakt dat ik een ontzettend lieve en fijne hond had die ineens zo omslaat.

Ergens lees ik dat ik haar lekker met andere honden moet laten spelen...en daar is gelijk weer een probleem: alle honden vindt zij leuk....maar de baasjes daarentegen die moet ze niet. En bij de ene is het wel goed en bij de ander stuift ze erop af en gaat ze tekeer. Bijvoorbeeld als mijn broer binnenkomt kijkt ze niet op of om,  en komt mijn vader binnen dan gaat ze flippen tot hij weg is.

Ik lees het advies dat ik haar gewoon eigenlijk weer als pup moet heropvoeden.
Bedoel je daarmee dat ik gewoon elke ervaring, elk geleerd ding, haar opnieuw moet laten ervaren? Of doel je meer op een nieuw begin zeg maar voor haar?
Consquent ben ik absoluut, bij mij is ze dan ook ongelooflijk lief en ze luistert echt heel erg goed. Zij weet precies wat wel en niet mag....maar bij anderen luistert ze niet. Zelfs niet naar de basiscommando's. Ze raakt geirriteert als iemand haar laat zitten of het commando "kom hier" geeft. Dat pikt ze niet en dan vliegt ze je dus al gelijk aan. Wel ben ik 3/4 weken geleden teruggekomen van vakantie, en toen hebben mijn ouders opgepast samen met de herder die toen nog leefde. Ik weet dat mijn ouders ondanks mijn getier erover helemaal niet consequent zijn geweest. Zij zijn van het walgelijke soort die de hond bv eerst aan tafel laten mee eten, maar als ze de dag erna bij de tafel staat als ze eten krijgt ze op haar flikker. Of van die dingen als eerst haar eten geven en daarna pas de herder terwijl ik DUIDELIJK gezegd heb dat eerst de herder haar eten krijgt gezien de rangorde. Hier kwam ik allemaal helaas pas achter toen mijn broer me erover belde toen ik terug was van vakantie. Kan dit er ook mee te maken hebben? Echter was de gedragsverandering er toen nog niet hoor, die kwam echt pas na de dood van de herder.

Ben radeloos, maar het is mijn beestje en mocht het in het ergste geval niet meer goedkomen dan zorg ik wel dat zij toch nog een hondwaardig leven heeft. Gelukkig voor haar woon ik gunstig.

Voor mij wordt ze echter met de dag liever, maar wel zo aanhankelijk dat ze mij niet meer met rust laat. Als ze niet bij mijn voeten mag liggen naast de bank dan druipt ze af naar haar plaats en daar gaat ze dan zitten jammeren...dat gaat door tot sochtends vroeg...

Is er ook een hersenscan gemaakt. Rottweilers zijn ook wat gevoeliger voor een tumor in de kop (geldt ook voor berner)  al zou het wel heel toevalig zijn in combi met zijn overleden maatje.

Snap wel dat je bent uitgevlogen, je zoekt naar een oplossing bent bereid om daar flink voor aan de slag te gaan en eeste wat je te horen krijgt is spuitje. Dat komt natuurlijk gigantisch aan.

Echter is het wel heel duidelijk dat er iets moet veranderen en eventueel een ongewenst iets in de kop toch laten checken in de hoop dat je dat kan uitsluiten.

De pest is dat je niet kan vragen wat er is, je zou haast de optie overwegen om eens te informeren bij een dierentolk. (of je er nou wel of niet in gelooft dat dat kan elke info die op weg kan helpen is mooi meegenomen).

Vreemd advies om je hond maar in te laten slapen want hij zou een tumor in zijn hoofd hebben. ( Volgens mij komt dit niet veel voor bij honden) ALs je het zeker wilt weten zou je het na kunnen laten kijken. Ik begrijp dat de trainer dicht in jou buurt zat. Dat is niet handig want je hond is al gespannen. Welke provincie woon je, misschien kunnen we een goede gt adviseren als je dat nog zou willen.

Het kan zeker mee te maken hebben dat je hond nu minder vertrouwen heeft in anderen + de andere hond die overleden is en de operatie die nog maar twee weken geleden is gebeurd. Het is moeilijk om adviezen te geven zo achter het scherm. In het algemeen zou je kunnen proberen hersenwerk spelletjes te laten doen. Verder mensen ontwijken en mensen niet te dicht in haar buurt laten. Anderen moeten haar so wie so met rust laten. Je kunt inderdaad eens opnieuw gaan starten met rust te geven en niets van je hond "verlangen"daarna ga je in kleine stapjes uitproberen wat bij haar past.

Ik ga de dierenarts bellen voor een hersenscan, ik wil alles uitsluiten namelijk. Zou wel vreselijk zijn want mijn herder heb ik ook al moeten laten inslapen vanwege een hele hevige vorm van kanker. Zelf woon ik in de provincie Zuid Holland in een klein dorpje vlak bij rotterdam. Weet iemand hier een goede trainer die niet gelijk met bewoordingen komt zoals een spuitje? Iemand die met respect omgaat met mijn dier(lees: kind)?

Een dierentolk geloof ik inderdaad niet echt in maar dat komt meer door een programma dat ik ooit zag met een vrouw die gewoon thuishoorde in een psychiatrische inrichting zo achterlijk als dat ze liep te doen met die hond. Alle tips zijn welkom ik sta in dit geval OVERAL voor open, want ook al ben ik over sommige dingen niet te spreken, dat wil niet zeggen dat het gelijk ook niet werkt voor mijn hond.  Al komen Budha en Ghandi samen mijn huis in ik vind het allemaal prima als het werkt voor de hond.

Voor anderen is het lastig om te oordelen na dit gelezen te hebben over haar maar ik kan niet genoeg uitleggen hoeveel die hond voor mij betekend, en hoe fantastisch ze is voor mij zelf. Ze is echt niet gemeen ofzo van nature, ze is ontzettend lief maar ze is zo in de war het arme beest.

Wel even een update: Ik heb nu het zusje van mijn overleden herder te logeren en ze gaat overmorgen weer weg. Mijn eigen hond klaart onwijs op! Ze speelt de hele dag al sinds de herder er is ze is zo ontzettend blij ze kwispeld wat af ook en ze zit koprollen te maken in de wei. Dit gedrag heb ik niet meer gezien sinds de herder overleden is. Nu ben ik bang voor het volgende: Stort ze weer in als deze hond weer terug gaat naar haar baas?
Als jullie van mening zijn dat ik deze herder beter even zelf bij me kan houden kan dat ook want zij is niet super geliefd thuis omdat ze zich daar blijkbaar altijd misdraagt (sloopgedrag, ze krijgt geen beweging daar) dus haar baasjes laten haar rustig bij mij achter zo lang als ik wil.

Houden die herder,dat is wat me het eerste te binnen schiet.
Duidelijk dat ze haar maatje mist en dat ze met deze herder om haar heen weer opleeft.Maar ...of dit zo blijft met of zonder de herder dat weet ik eerlijk gezegd niet.Waar ik wel aan zat te denken hier op het forum is iemand die honden probeert te helpen die door een bijtincident in de opslag zitten. je zou haar een pb kunnen sturen en voorleggen wat er bij jou aan de hand is.Wie weet kan ze je helpen.Als je bij baasjes kijkt ,bovenaan deze pagina in de oranje balk en je zoekt op Margje en Biko kom je haar daar tegen .

Als je, jou hond zo goed reageert op de aanwezigheid van het zusje van je overleden herder...
En ze, mag zo lang blijven als ze wil omdat ze thuis eigenlijk toch niet gewenst is, ik zou haast zeggen waarom niet overleggen dat ze bij jou een gouden mandje krijgt zij blij jij blij je hond blij...

Als het mijn hond was, zou ik dan toch eerst die scan laten maken om een tumor uit te sluiten, maar het lijkt er op dat ze  haar basisveiligheidgevoel kwijt is met het verlies van de herder en dan nog de hele lichamelijke en geestelijke stress van de sterilisatie. Tenminste daar zou ik eerder aan denken.

Zelf krijg ik het gevoel dat ze in de situatie met de Trainer, ook al zat ze op een takje te kauwen niet op haar gemak was en de trainer wel degelijk goed in de gaten hield en het gewoon niet vertrouwde. Ze voelde vast aan dat die man daar voor haar was, misschien maakte hij toch een bepaalde beweging, of waaide er een blaadje op in zijn buurt.  Of ze had ineens ergens een pijnscheut misschien en dan de combinatie....In elk geval was het een situatie die ze blijkbaar niet aankon.

Het uitvallen is ook typisch iets wat honden doen die alle gevoelens van veiligheid kwijt zijn.

Als het mijn hond was, zou ik haar behandelen als een herplaatser die je net hebt, een herplaatser moet vertrouwen krijgen in de nieuwe situatie en vertrouwen in zichzelf en haar baasjes. En dat moet jouw hond nu ook weer leren.

Dus nu eerst rust gaan brengen in de hond, haar niet in situaties brengen die ze nog niet aankan, weer bj "af" beginnen en langzaam weer vertrouwen in elkaar krijgen. Dus echt helemaal nieuw beginnen alsof ze net bij je is.
Je zal met al je ervaring wel weten hoe ik het bedoel, maar ik schrijf het toch nog even op:

je houding en stem altijd kalm en rustig
nog geen bezoek ontvangen of op bezoek gaan
niet naar de hond toelopen, maar haar naar jou laten komen, alleen als ze wil, geen druk uitoefenen 
een rustig plekje om te eten zonder dat ze daarbij gestoord wordt
wandelingen kort en saai zonder afleidingen.
geen commando's onder druk, wel leuke kleine oefeningetjes en spelletjes

Het achternalopen is bekend bij veel herplaatsers, ze weten niet waar ze aan toe zijn, en houden je angstvallig in het oog. Wij hebben dit gewoon laten gaan en het is vanzelf over gegaan.

Misschien is ter ondersteuning een homeopatisch middel, of DAP, of Bachbloesems, Ttouch, Reiki of wat je aanspreekt, ook een goed idee.