Het is gebeurd.. 
Marijke 
3 doggies
Veel sterkte!
Roos, had je gedichtje gelezen, dacht , nee he. altijd zo ontzettend verdrietig....
Roos voor jou en je ouders, heel veel sterkte , en weer een verlies, nu niet meer he.
Bedankt allemaal!
Ik hoop echt dat er nu niets meer gebeurd dit jaar...
De 2 bouviers zijn nu alleen nog over.. Een reu van 13 en mijn teefje van 3 jaar.
Mijn ouders hebben gezegd dat ze geen dieren meer erbij willen.. "Het doet alleen maar pijn en verdriet", zeggen ze. Ondertussen hebben ze nog nooit zonder huisdieren geleefd..
Mijn pa zei van het weekend "Als ik behoefte heb aan een hond, bel ik jou gewoon op".
*M*A*C* en K*Y*L*I*E*†
3 doggies
Heel veel sterkte gewenst. Het is fijn dat Bob nog van eten kon genieten en plezier hebben tot aan deze laatste dag. Maar de kans dat het al heel vlug ging omslaan was groot. Bob was niet mer in een toestand dat je met goede hoop voor morgen of komende maand kon leven... Integendeel.
Laat je ouders maar even in het idee dat ze geen hond meer willen. Misschien blijft dat, maar ... Hoevelen onder ons hebben dat al niet gezegd bij of na een overlijden... En behalve indien de mogelijkheden er niet echt waren wegens werk, zelf ziek zijn enz... zullen de meesten wel terug een hondje hebben.
Je ouders hebben Bob een goed leven gegeven. 't Zou me verbazen als zelfmedelijden de weg naar een andere hond gelukkig maken zou versperren.
Maar geef het zijn tijd. En pin je niet vast op die 13. Ik denk dat het meer ongeluk had betekent als je hondjes die tochwel mooie leeftijd niet bereikt hadden.
Sterkte Roos en een dikke knuffel! Geniet van je honden die je nog om je heen hebt en bewaar mooie herinneringen aan aan hen, die nu, wie weet, elkaar teruggevonden hebben.
Ik sta volledig achter de beslissing van mijn ouders om Bob te laten gaan. Ik vergelijk dat wat hij had, met wat Rex had. Bij Rex was het alleen zichtbaar op zijn neus en bij Bob was het niet zichtbaar doordat het bij zijn prostaat (dus in zijn lijf) zat. Het effect is echter hetzelfde (ik zal daar niet over in detail gaan, want dat is niet smakelijk).
Het was dus inderdaad vroeg of laat volledig mis gegaan, nog erger mis als dat het nu al was en dan had Bob zich nog veel en veel beroerder gevoeld.
Bob heeft tot het laatst een redelijk hond waardig bestaan gehad en dat is ook belangrijk.
Of ze wel of geen hond meer nemen, moeten ze echt zelf weten. Ik vind het niet erg om Dribbel mee daar naartoe te nemen. Dat deed ik toch al 
Ze zien Dribbel als hun kleindochter. Dat hebben ze ook al eens uitgesproken 
Voorlopig hebben ze de grote bouvier nog en ik hoop dat die wel nog vele jaren mee mag gaan..
Het zal erg wennen zijn zonder Bob, vooral voor mijn ma. Mijn ma is er echt kapot van, dat weet ik gewoon. Daar hoef ik haar niet voor te spreken..
Ondertussen probeer ik een mooie A4 kaart te maken met het gedichtje, wat ik aan ze wil geven.
Angelique; Bruno, Charlie & Fenna 3 doggies
veel sterkte voor jou en je familie (en voor Dribbel ook natuurlijk...)
xx
Helene en Tybor 3 doggies
Het is een samenloop van omstandigheden dat beide honden 13 jaar zijn geworden,maar als je het goed bekijkt zijn het een groot aantal jaren voor een hond.Kwijt willen we ze nooit en het liefst willen we ze wel 20 jaar om ons heen hebben.Helaas komt het dubbel hard aan om twee honden te moeten afstaan in één jaar.Wil jou en je ouders dan ook heel veel sterkte wensen met het verlies en gemis van jullie honden.maar Rex staat vast Bob al op te wachten bij de regenboogbrug,laat dat een kleine troost zijn.
Het was vanmorgen zo raar.. Ik stond bij mijn garage en dacht aan Bob, toen er een klein labrador teefje op me af kwam om gekriebeld te worden. Die hond loopt daar normaal altijd hoor en is dol op me (krijgt altijd aandacht van me en de vorige keer zat Dribbel in de auto, dat vond ze wel heel leuk en was ze niet vergeten). Maar het was gewoon een heel dubbel gevoel. Ze lijkt erg op een kleiner formaatje van Bob.
Ik ben benieuwd hoe het met mijn ma gaat.
*M*A*C* en K*Y*L*I*E*† 3 doggies
Roosje... Ik weet niet of jullie veel over je gevoelens praten in zulke omstandigheden. Maar laat je ma in elk geval weten dat je weet hoe ze zich voelt en dat je het begrijpt.
Ik zie immers dat je meermaals schrijft dat je weet hoe erg het voor haar is. En een mens voelt zich dan al vlug onbegrepen. En dat soms terwijl iemand zelf geen zin heeft om "z'n hart uit te storten"...
Maar jij kent je ma het beste ... Dus het is maar een bedenking van mij. Misschien gewoon een sms-je met "Ik weet hoe het voelt.." ofzo ?
Ik zie immers dat je meermaals schrijft dat je weet hoe erg het voor haar is. En een mens voelt zich dan al vlug onbegrepen. En dat soms terwijl iemand zelf geen zin heeft om "z'n hart uit te storten"...
Maar jij kent je ma het beste ... Dus het is maar een bedenking van mij. Misschien gewoon een sms-je met "Ik weet hoe het voelt.." ofzo ?
"
Ik ben van plan om morgen even langs te gaan. Even kijken hoe het gaat. Vandaag nam ze haar telefoon 2x niet op en dus SMSte ik maar. Ze gaf toen duidelijk per SMS aan vandaag even niets te willen en me morgen te bellen. Dat respecteer ik. Ze zal haar rust hard nodig hebben.
We hebben gister en vrijdag goed gepraat.
*M*A*C* en K*Y*L*I*E*† 3 doggies
Goed van je. Sterkte nog iedereen. En nog een extra knuffel voor Dribbel.
Eurasier jongen 3 doggies
Je topic gevonden.
Mooi gedicht Roosje.
Sterkte voor jou en je familie, heftig jaar 2013 voor je.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?