beschermen, aangeleerd of aangeboren?

Ik weet dat vele honden training krijgen om te waken, verdedigen enz, maar hoe zit het bij jullie, heeft jullie hond het van natuurlijke of moest het aangeleerd worden?

Yuki (akita) en Isis (mechelaar) lijken dit grotendeels instinctief te hebben..
Yuki heeft al eens me s'avonds echt verdedigd toen er 2 gasten me begonnen duwen enz voor mijn gsm te krijgen, ben ik nog altijd ontzettend blij voor.
Isis zit dan met angst van vreemden en met haar nog niet meegemaakt maar wat ik wel weet is dat zij meteen tegen de persoon aanspringt of zal bijten naar de arm van de persoon die me probeert "pijn te doen" in haar ogen, zo heb ik dat al gemerkt als ik op bezoek bij mijn schoonfamilie ben en haar broer van 17 wil soms eens onnozel doen en worstelen en dergelijke en dan komt ze meteen tussenbeide, het is niet zo dat ze meteen komt maar wanneer mijn schoonbroer dus ruig wilt doen komt zij ertussen en wanneer ie stopt is isis ook koel,  haar methode is 2x blaffen en dan duwen of proberen bijten naar de arm tenzij ik het woord nee zeg blijft ze op een afstand staan en kijken. (wat ik dus ook meestal doe tenzij ik het vergeet ')



ben benieuwd naar jullie verhalen

met chicka doe ik aan knpv dus politiehondentraining maar chicka is heel waaks en als je haar uit zijn hok haalt een vreemd zou dat niet kunnen. maar bij chicka zijn de ouders ook van knpv en fokken ze eigenlijk goede waak honden die bij de politie kunnen dus chicka heeft het wel in zich niet geleerd of zo

Ik heb liever niet dat mijn honden dit doen. Wanneer er spelende kinderen zijn die, in de ogen van de hond, wat vreemd gedrag hebben t.o.v. de eigen kinderen, kan ingrijpen door de hond verkeerd aflopen.
Wanneer op het veld bij de training (politiehond e.d.), op commando wordt gewerkt heb ik er geen probleem mee.

Nero is niet waaks  en beschermend, nee ook niet. Ik wil het ook niet hebben dat hij bv, als de kinderen stoeien het gevoel krijgt om de boel te moeten sussen of te moeten regelen.
Ik bepaal dat zelf wel, niet hij.

Dat hij instinctief voor me zou gaan staan om evt 'in te grijpen', vind ik geen goed idee.
Dan zou ik dus  de regie uit handen geven en nee, dat lijkt mij voor niemand wenselijk.
Dat hij naast me loopt werkt al preventief

Het is altijd de vraag wie ze nu precies beschermen en uit welke motivatie.

Een waakzame en beschermende hond moet daar natuurlijk in basis een bepaalde aanleg voor hebben.
Het karakter van desbetreffende hond zal echter een wereld van verschil in het handelen geven.

Een wat onzekere hond zal gauw gaan blaffen/grommen/uitvallen (en wie wordt en dan beschermd?)
Een zelfverzekerde hond, die goed kan observeren zal zich veel meer op de achtergrond houden

Ik vind zelf dat het niet "instinctief" mag zijn, net als Annemiek vind ik dat honden moeten refereren aan hun baas, die bepaald, die heeft de regie. Het mooie daarvan is ook, dat een onzekere hond in die regie, weer een stuk rustiger kan worden.

Er zijn maar weinig honden die puur met het belang van de baas ingrijpen.
Meestal zitten ze aan de lijn en kunnen geen kant op, zou de hond loslopen....... zou hij / zij dan ook hebben
ingegrepen..........??
voor dat gedrag is heel veel nodig, een moedige hond, en een hond met een 100% verbond met zijn baas, en die zijn er niet zoveel, en daar is ook veel voor nodig, van 2 kanten.

Deze honden zijn zeldzaam, zo gauw ze loslopen is het echt een totaal ander verhaal.
Tenzij het een afgerichte hond is, die het op commando uitvoert, maar dat is dan weer niet vrijwillig.

Maar natuurlijk: als er onrust is, of de baas is angstig, is het altijd makkelijk als je een hond bij je hebt die dit overneemt en dat omzet een blaffen en/of grommen......... is heel effectief
Of het echt wenselijk is......... ik vind dus absoluut van niet.

Helemaal eens met Goja, mooi verwoord. Ook ik zou zulk gedrag, zo uit zichzelf, absoluut niet wenselijk vinden.

Een hond is een conflictvermijdend dier. Overgaan tot aanval(lend gedrag), daar moet toch een aardige trigger aan te pas komen (onzekerheid? Een zichzelf opgelegde taak, omdat de baas niet capabel genoeg is in zijn ogen? etc.).

Hier trouwens een hond die ontzettend zelfverzekerd is, en serieus nog nooit een grom of een knauw gegeven heeft. Heeft ze helemaal niet nodig, en dat mag van mij zo blijven ook

Nee, geen waak-verhalen hier. Mijn honden zijn absoluut niet waaks, het zijn allemansvrienden. Het is van oorsprong een ras dat erg nauw met z'n mensen samenleefde, en dus zijn ze gefokt op hun mensvriendelijkheid.
Er zijn natuurlijk ook rassen die net zijn gefokt op beschermend, verdedigend en loyaal gedrag. Ik denk nu spontaan aan de Tibetaanse Mastiff. Eeuwenlang al de beschermer van de nomaden op de barre hoogvlakte, Zij leven erg nauw samen met hun mensen, maar hun inbreng in dat samenleven is het beschermen van de rest vd familie, en die taak nemen ze erg ter harte.
Dus of je hond waaksheid in zich heeft, hangt af van z'n oorsprong, wat je met deze eigenschap doet, hangt af van jou.

Odi is enorm beschermend naar mij toe. Hij zou zelfs al een blaadje wegjagen om mij te beschermen.
Ik denk dat hij dit zichzelf heeft aangeleerd. In Roemenie had hij namelijk ook een roedeltje om te beschermen, namelijk zijn zusjes en broertje.

We zijn er nog mee bezig het iets in te dimmen, prima dat hij iets of iemand wil verdedigen, maar het moet wel hanteerbaar blijven. Dat is het op dit moment niet/nauwelijks. Hij moet leren dat ik het wel oplos, dat dat niet zijn taak is. Pas als ik het niet kan oplossen (raak bewusteloos ofzo), dan mag hij de situatie  overnemen.
Grappig vind ik wel, dat hij zichzelf de taak geeft de 'roedel' te beschermen tijdens groepswandelingen. Hij kent de hele honden niet, maar beschermt ze toch. Mooi om te zien... Hij valt dan verder niemand lastig hoor.

Mijn hond is niet waaks en iedereen mag 'binnen zonder kloppen'. Hij is echter wél alert op dingen om hem heen. Hij registreert alles, vooral bij schemer, maar doet er niets mee. Daar ben ik blij om.
Laatst werd mijn dochter wat lastig gevallen door tuig. Byr deed niks, reageerde niet. Bleef stoïcijns naast haar staan. Nu bleken die jongens wel bang te zijn voor honden, dat hield ze toch op afstand.
Maar nee, ik kan me niet voorstellen dat Byr ooit een mens grijpt, bijna onmogelijk.
 
Anderzijds, als ik aangevallen zou worden door een andere hond, dan weet ik het niet. Samojeden werden ook ingezet om de rendieren van de nomaden te beschermen tegen wolven. Dus tsja, misschien zit dat dan wel in zijn genen.

lola verscheurt iedereen die mij scheef aankijkt...
en dat heb ik erin getraind

haha nee hoor...verre van...

lola is helemaal niet zo beschermend...ze merkt aan mij wanneer ik iemand helemaal niet tof vind. dan staat ze niet meer te vragen om aandacht van die persoon...
ik heb maar 2x meegemaakt dat zelfs lola iemand niet echt vertouwde...dit was helemaal goed ingeschat.
maar ze doet dan verder opzich niets..

gelukkig maar...want als ze toch mensen aan zou vallen had ik dr terug gebracht.. "ze klopt niet, alsjeblieft" haha

het scheelt wel, mensen lezen een hoop verkeerd...dus ook met een enthousiaste lola kan ik mensen wel afschrikken, en dat heb ik zeker wel eens gebruikt

ik ga wle een heel eind met goja mee...je hoort het vaak geroepen worden, dat een hond zn baas beschermd...ik zou het nog moeten zien hoor...

ik kan ook zeggen mijn hond is zoooo waaks, ze slaat aan! ja, ze slaat aan omdat ze iets of iemand hoort...maar waken of beschermen, nee hoor...

in de roedel heeft ze het wel een beetje, heeft er 1 stront, dan komt ze helpen...wat eigenlijk lief bedoeld is, maar ik heb zoiets van doe maar even niet
maar dat is dus naar honden toe...dan kan ze ingrijpen

naar mensen, doet ze niet...

Ik heb Vito toen ze jong was zaktraining gegeven
Daarbij leerde ze dat waar ik m'n "agressie" op richtte, zij ook te keer kon gaan. Ze is nu oud (10,5) en heel soms neem ik haar nog welééns mee naar de sportschool. Ze gaat dan gelijk de bokszaal in en bij de zakken (hangen hoog in de lucht) staan janken. Ze is oud en versleten maar dan gaan haar oogjes glinsteren en wil ze toch nog met mij zo'n zak "molesteren"
Ik heb hier welééns beschreven hoe ze me ooit te hulp is geschoten en wist wat ze moest doen en ook dat ze moest stoppen toen ik zonder geluid het woord "los" zei
Ze is helemaal geen mannetjesputter, klein van stuk en nooit agressief geweest maar we hebben een hele close band en dat zorgt ervoor dat je voor elkaar opkomt

Mijn hondje doet het volgens mij niet.. ben ik wel blij mee..

Chris noemde het al sommige rassen zit het waakse en verdedigen zo in dat hoef je niet aan te leren dat doen ze van nature. En mij ras de Tibetaanse Mastiff is daar een heel goed voorbeeld van. Niet veel rassen zijn beter er in denk ik
Soms is dat ook wel lastig maar wel veilig gevoel.
Buiten eigen terrein is mijn Sarah heel lief maar op het terrein komt niemand zo binnen.

Misschien toch wel een beetje bij mij..

Mijn allereerste hond (zwarte duitse herder) heeft ooit heel zachtjes in de gang liggen janken toen wij te bed lagen. Na een tijdje werd dat gejank gegrom en is mijn vriend gaan kijken. Hij zag net iemand van het balkon springen. Hij is buiten gaan kijken en Lady is wel meteen meegegaan..

Buck, mijn engelse bulldog was een zeer zelfverzekerd ventje. Als ik met hem liep (meestal los) had ik nooit schrik (zit ook niet zo in mij). Hij heeft mij ook nooit verdedigd ofzo. Mijn vriendin die hem ook wel eens uitliet, zit in een rolstoel. Ik denk dat Buck haar op een of andere manier als 'zwakker' zag, want tegenover haar was hij wel erg verdedigend. Niet op een vervelende manier, maar als ze langs een groepje tuig moesten, manouvreerde hij altijd zo, dat hij tussen mijn vriendin en dat groepje liep (ook als hij los was, dus het was zijn eigen keuze). Dat deed hij ook als ze honden tegen kwamen die hij eigenlijk niet zo vertrouwde. Bij mij draaide hij dan om en liep een andere kant op..

Of hij echt waaks was? Ik denk het wel, maar meestal zal hij gedacht hebben dat ik het zelf wel op kon lossen.
Overigens hield hij me wel altijd in de smiezen, zo met zo'n scheef oog.. Dat werd duidelijker toen ik alleen kwam te zitten (nou ja, samen met Buck dan), hij was toen 'de man in huis'. Nooit vervelend, nooit blaffend, grommend, maar altijd heel beheerst de situatie inschattend en daar op reagerend.. Vond ik eigenlijk wel prettig

De meiden die ik nu heb, nee, niet echt. Lotje is in zoverre waaks dat er niemand binnenkomt (ik inclusief) zonder dat zij een keer moet blaffen, om te laten weten 'Er komt iemand!'. Van Babs is iedereen welkom..

Dwight is vooral 's avonds op straat als het donker is heel beschermend. Ik moet soms echt uitkijken want hij hapt zo in iemands jas. Aan de ene kant niet echt gewenst natuurlijk, maar op zich wel een veilig gevoel. En mocht het erop aankomen dan zet Joep het zo hard op een joelen dat ze het tien straten verder nog horen.

Voor mij hebben honden die waaks zijn of 'beschermen'vooral angsten en onzekerheden in het leven.

Eigenlijk moet je keus zijn dat je zelf je eigen zaakjes regelt en niet je hond er tussen laat springen.Kijk gebeurd het zo..dan gebeurd het ..maar ga er gewoon niet vanuit dat jouw hond jou in de toekomst dan altijd kan verdedigen,dan moet je niet willen voor je hond en niet voor de omgeving waarin jij wandelt met je hond.

Ik blijf er bij,een hond die gromt/bijt staat te communiceren,en als ze op die manier staan te communiceren doen ze het niet  omdat ze zich ontzettend goed voelen bij de situatie.

Dus ik zou er heel erg voorzichtig mee zijn.
Mijn hond is van nature wat banger/alerter op mannen,ik doe dus mijn stinkende best om haar juist een veilig gevoel te geven,zodat zij niet vindt dat ze hoeft te blaffen/grommen/bijten.Geef haar juist meer ruimte,ga vreemde figuren héél sterk uit de weg,want ik wil NIET in de situatie belanden,voor haar en mezelf,dat zij en ik ons onveilig voelen en we ons moeten gaan verdedigen,dat vind ik niet bevorderlijk voor onze wandelingen en dat die juist leuk moeten zijn.
(ik bedoel niet dat je het zelf op zoekt hoor..gekken zat ,dus de kans dat er 1 tegenkomt is niet onmogelijk)

hier drie totaal verschillende honden op dat gebied.
James hebben we net voor 99 % over zijn mannen angst heen geholpen na één incident met één man die wij niet in de hand hadden en is eerder bang in dit soort situaties dan dat hij ingrijpt
Leon gromde, wou happen en dan wegrennen, nu heb ik hem zo ver dat hij meteen naar mij komt. maar dat is in alle situaties die híj bedreigend vind en het  eigenlijk in feite niet zijn. 
Jerra is mijn beschermvrouwe. dit gaat echt om een super bijzondere band. ze voelt het niet aan aan mij, maar selecteert zelf en is daar super goed in, we hebben dit nog maar  drie keer meegemaakt maar ik sta voor haar in. Ze doet niks als het niet nodig is, maar blijft staan tot de persoon weg is, wordt het wel bedreigend dan blijft ze staan blaffen grommen wat er maar nodig is. 
ik ben haar weleens kwijt geweest (dacht dat ze verstopt zat in de struiken maar was niet zo) en toen stond ze zelf al bij een man te wachten tot hij doorliep. daarna komt ze naast me zitten en gaat pas weer weg als ik haar vrij geef. 
dit alles heb ik totaal niet aangeleerd of gestimuleerd, dit heeft ze echt in zich. 
door haar heb ik echt het gevoel dat die intense band met je hond die mensen ervaren ook echt bestaat.

Ik heb het dus dat Isis me beschermd zowel aan de lijn als los, maar als ik het woordje  "uh" of een stop gebaar geef dan blijft ie wel mooi staan waar die staat al zie ik haar ongeduldig kijken, ze komt wel van knpv bloedlijnen maar heb nooit politietraining of dergelijke met haar willen doen, ik doe liever agility en dergelijke dan zoiets.

De Jack Russell zie ik me nog wel verdedigen, slaat ook aan ect. De labrador moet bij iemand doodknuffelen wil ze iemand "pakken".

Dat het alleen maar voorkomt uit onzekerheid nee.. Dat onzekere honden vele malen erger zijn, ja.

Ik heb zo'n onzeker geval en ondanks dat ik er wel grapjes over maak vind het eigenlijk erg. Inmiddels gaat het stukken beter maar soms voelt ze zich nog extreem bedreigd. Je ziet dan ook een intern conflict. De genen zeggen de confrontatie niet uit de weg gaan haar angst zegt rennen. Soms staat ze alleen te springen, de andere keer rent ze weg om zo weer terug te komen. Toch wint de Bulldog in haar dus altijd maar het blijft een vreemd gezicht.

En dan laat je mega domme baas op een dag de sara pop voor haar tante in haar slaapkamer staan en vergeet dat zelf. Ik weet nu wat ze doet. Laat ik het er maar op houden dat ik haar opsluit als er iemand ongewenst binnenkomt.

Zo grappig van die sara pop

Heel goed Ivan dat je dat hebt meegenomen in je overweging. Dat gebeurt niet altijd.