Enge man.. of nee.. gewoon een enge fiets!

Net even een rondje door onze buurt gelopen met Misia. Het gaat prima, we slenteren, ze snuffelt, loopt weer een stukje.. en dan opeens vliegt ze vol in de remmen. Iets verderop staat een getinte (indiase?) man zijn kindjes in de auto vast te maken. 
Nu weet ik wel dat Misia vreemde mensen wat eng kan vinden, maar zo op deze afstand, terwijl hij niet eens contact zoekt? 'Zou het zijn omdat hij een kleurtje heeft?' schiet het door mn hoofd.. Net op het moment dat ik wat afstand wil nemen begint ze ook nog te blaffen.. de man kijkt een beetje verbaasd op en ik schaam me een beetje. Heb ik een hond die blaft naar donkere mensen.. 


Gelukkig stapt de man in en rijd weg.. ik wil weer doorlopen..Maar Misia geeft niet mee en blijft maar blaffen. Ik snap er niks van. Ik ga op mijn hurken zitten en probeer te kijken wat zij ziet.. Opeens zie ik het. Aan de andere kant van de stoep staat een paaltje, met een fiets er aan vastgemaakt. 


Eindelijk geeft Misia een half metertje mee, ze zit duidelijk ergens tussen spanning en nieuwsgierigheid in,.. Achter ons komt een vrouw aangelopen, met een fiets aan de hand en 2 rolschaatsende kindjes..Teruglopen is dus ook geen optie, dus we moeten er toch echt even langsaf.. met frolic in mijn hand en aanmoedigend met mijn stem trek ik haar zachtjes dichter richting de fiets, gelukkig geeft ze steeds meer mee, maar zodra we voor de fiets staan trekt ze een klein sprintje opzij een paadje in..
Daar wacht ik even, tot de vrouw en rolschaatsende kindjes voorbij zijn.  Dat gaat gelukkig goed. Ik wil weer doorlopen en doe mijn frolics in mijn jaszak terug, maar 1 frolic ontsnapt en rolt weg. Misia ziet het gebeuren en wil de frolic achterna, maar beseft halverwege in haar achtervolging dat die frolic nou wel vrij dicht bij de fiets ligt. Ze kijkt me twijfelend aan.. Ik moedig haar aan om hem toch te gaan pakken. Heel voorzichtig nadert ze de fiets. Ik strooi nog wat frolics neer..en voila, ze gaat ze nog halen ook. Ik maak gebruik van de situatie en loop een stukje terug met haar, zodat we weer aan de andere kant van de fiets staan.. nu lopen we weer terug.. en keurig dat ze het doet, ik moedig haar aan en dit maal loopt ze netjes langs de fiets af...en ze snuffelt er zelfs even kort aan Ik prijs haar de hemel in en beloon in overvloed met lekkere stukjes frolic en kipfilet. Echt een overwinning weer  .. En stiekem ben ik ook blij dat het niet de man was.. maar gewoon een oude fiets, haha..
Wel gek dat ze normaal niet echt reageert wanneer er mensen voorbij komen gefiets..en dan bij een stilstaande fiets zo kan gaan blaffen.. maar goed, het is dan ook een gek hondje 

Wat een leuk verhaal! En goed dat je je hond zo goed ondersteund!