Gradaties in bijtgedrag?

Dit even naar aanleiding van het 'hond-bijt-kind' topic waarbij ik het niet kies vind om daar deze vraag te stellen.

Waarom bijt een hond eigenlijk in het gezicht? Als een hond echt dodelijke plannen heeft dan bijt hij toch beter in de nek, is toch 'effectiever' vanuit de hond gezien? Of is het toevallig omdat het hoofd op dat moment dichtbij is, dus had net zo goed een been kunnen zijn?

Bestaan er gradaties in het bijten (vanuit de hond geredeneerd), gerelateerd aan de plek waar de hond hapt? Bedoelt de hond iets anders met in een arm bijten dan in het gezicht?

(Getver, wat een nare vraag zeg, ik word er zelf even niet goed van maar ik zou het wel graag willen weten.)

Ik zelf denk dat een hond die echt gericht naar de keel bijt, gevaarlijker is als een hond die in een been bijt. Bij het bijten in de nek moet de hond opspringen.

Maar met alles geldt: er is een rede dat een hond agressief word..

Ik denk dat het bij dat andere topic inderdaad het hoofdje was dat dichtbij was... Als het groter was geweeat had het waarschijnlijk een been geweest. Maar je hebt zo weinig informatie, dat het heel erg gissen blijft...


En hond bijt niet zomaar, daar is een reden voor... Hetzij mediach, hetzij aangeleerd gedrag, uitgelokt gedrag.... Gradaties, tja.... Ik denk dat wanneer een hond iemand naar de keel grijpt (gericht), en je dat vergelijkt met een hand. Dat je opzich wel van gradaties kan spreken, als je het zo bekijkt....

een hond als die bijt pakt alles, als er een man staat die twee meter is, bijt tie in zijn been, een kind staat altijd op kophoogte bij de hond, en is dan meestal het gezichtje wat als eerste gebeten wordt.

we hebben het hier niet over afgerichte honden, die bijten alleen op de mouw, nimmer in gezicht of lichaam, op been kan ook aangeleerd zijn. maar dat zijn afgerichte honden.

een hond die agressief is zal niet een man van twee meter hoogte in zijn nek hals of gezicht bijten, nee toch op kophoogte en kinderen zijn dan vaak de dupe.

Het is niet naar het is natuurlijk gedrag. Wij mensen doen het ook allemaal alleen dan niet met onze mond maar met handen en voeten.

Voor mij bestaan er zeker gradaties.

De eerste is een schrik 'hap'. Je gaat perongeluk op zijn staart staan en krijgt een knauw in je been.

Dan de waarschuwingsbeet. Hond heeft aangegeven op veel manieren iets niet prettig te vinden en daar wordt geen gehoor aan gegeven. Dat is meestal in een hand/arm of voet. Maar kan ook je gezicht zijn als die dichterbij is.

De laatste is naar je keel vliegen, doorbijten, niet meer loslaten of niet meer stoppen. Dan moet je of heel dreigend zijn of de hond moet niet sporen.

De laatste is een lastige en ik denk dat je als eigenaar heel goed moet evalueren waarom de hond dit deed/heeft kunnen doen. Jij kan bijvoorbeeld aangevallen worden en de hond reageert zo maar ik heb het er ook eens eentje zien doen omdat een kleuter eten van tafel pakte (het hondje lag 3 meter verder). In het laatste geval is het herplaatsing of een spuit. Misschien hard maar dat valt bij mij onder 'niet sporen'.

Van wat ik gezien heb, grijpen ze gewoon naar wat het dichtste bij is. Nadenken is er op dat moment niet meer bij.

Ja er zijn gradaties in bijten, want wat is de rede dat de hond bijt. Uit angst/onzekerheid/stress/pijn of uit dominatie agressie/doelgerichte aanval.
Wanneer een hond uit angst/onzekerheid/stess/pijn bijt zal dit in de meeste gevallen een hap zijn in het voor de hond dichtstbijzijnde lichaamsdeel. Het zal geen beet zijn waarbij de hond vast blijft houden maar weer direct los laat. De schade is stukke minder dan bij een doelgerichte aanval.
Een beet die uit dominantie agressie/doelgerichte aanval voorkomt is vaak richting vitale delen van het lichaam gericht dus in de richting van de hals. De beet is doelbewust en de hond zal proberen vast te houden, door te bijten of telkens blijven aanvallen.

Misschien gooi ik nu een hoop olie op het vuur, maar het zit hem in dit geval ook echt wel een beetje in het gegeven dat het hier om een staff gaat. Het is gewoon van oorsprong dat dit ras 'voldoening' KAN halen uit het bijten.
En nee, lang niet alle honden van dit ras zijn zo!! En ik probeer het ras ook niet aan te vallen of zwart te maken!!!

Maar juist doordat hij er waarschijnlijk zo 'in op gaat' wordt er zodanig veel kracht op de kaak gezet dat deze gewoon 'vast' schiet. En bij langer vasthouden kan vermoeidheid en te veel energie verbrand in de kaakspieren veroorzaken dat er een soort van verzuring / verkramping kan ontstaan waardoor de hond nog moeilijker los kan laten.

En in zo'n geval denk ik niet dat je kan spreken over gradaties of over gericht aanvallen. Maar meer over een moment dat misschien begon of bedoeld was als waarschuwing, waarbij het 'instinct' de overhand krijgt en de hond zichzelf verliest in zijn gedrag. En dat het nu toevallig een gezicht is, komt in mijn ogen gewoon puur door de hoogte van het kindje t.o.v. de hond. Was het een volwassen geweest dan was het misschien een been geweest.

In andere situaties, niet gerelateerd aan dit voorbeeld, denk ik wel degelijk dat er gradaties zijn en ga ik mee met bovenstaande.

Gr. Alexandra

ik denk dat de intentie op moment van de beet al duidelijk was, en niet tijdens,ineens intensiever wordt

zo kan een neusstoot, of een hap niet ineens veranderen in een vasthoudende beet...denk ik

als ik naar lola kijk, die kan bijten, en bijten..maar die weet van tevoren dondersgoed wat ze gaat doen. wel zie ik eens een vasthoudende beet steeds intensiever worden, maar dan was de bedoeling op voorhand al heel serieus

als ik alleen al kijk naar bv haar rubberen speelring, en de bijtrol...allbei spelen, maar met heel verschillende intensiteit...ring is leuk, lekker gek doen. bijtrol is bijten en niet meer lossen, en das een serieuse beet

In een hond-hond situatie denk ik ook zeker dat het gericht is. Evenals in 'gewone' gecontroleerde omstandigheden als bijvoorbeeld spelen. Dan geloof ik ook dat een hond weet wat hij gaat/wil doen en bereiken.

Maar in dit geval kennen we ook de situatie niet. We weten niet welke signalen er misschien al waren, wat de omstandigheden waren op dat moment of wat dan ook.

En dit was een kind.
De grootste vraag is misschien wel hoe de hond dit kind gezien heeft.
Was het bedreiging? Een lagere die even flink op de plaats gezet moest worden? Of een extreem uit de hand gelopen spel? (En dan meer in de zin van dat het kind werd gezien als een prooi/speeltje dat hij niet meer wilde afstaan)

Maar over het kunnen omslaan, ik denk wel degelijk dat dat kan. Als ik naar Mikey van mij kijk dan zie ik het wel eens gebeuren. Ik was van de week nog aan het oefenen in de tuin waarbij haar safestick de beloning was. Maar ik ging iets te lang door waardoor ze toch ineens de stick echt 'vast' had van zo.. en nu ik. Daarvoor was het commando 'los' voldoende, maar ze was toch ineens omgeslagen. Bij Mikey is het dan echt gewoon net even iets te veel en wordt ze te fanatiek en overprikkeld. Toen ze los liet sprong ze daarna ook gelijk happend op en kwam omdat ik de stick al omhoog bracht ook in mijn arm terecht. Niet hard, het deed ook geen zeer verder. In mijn ogen wilde ze echt niet gericht in mijn arm bijten, maar was het een poging om de stick te pakken, maar door haar ongecontroleerdheid en mijn snelheid miste ze de stick en had mij.
Natuurlijk nooit te vergelijken met een beet in een kinder gezichtje, maar toch.. het eerst zo gecontroleerde gedrag van vast en los was ineens ver te zoeken.

Dat bedoel ik eigenlijk meer met niet gericht. Het zal vast de bedoeling zijn geweest om te bijten maar het gezichtje hoeft niet perse ook echt de bedoeling te zijn geweest.

Gr. Alexandra

hier ben ik het niet mee eens.
het is afhankelijk van motivatie en doel waar de hond zal bijten

het gezicht in mijn optiek ook geliefd omdat het net als bij honden veel mimiek heeft en veel geur verspreid, ik ben er van overtuigd dat een hond die geen idiote tumor heeft, heel goed weet WAAR hij bijt, honden weten over het algemeen precies wat ze doen, kijk maar naar hun ritueele gevechten met andere honden, ze weten exact waar ze happen, hoe hard en hoe diep...........

een snap, angst, onzekerheid hap zal naar een been gaan (ik heb het dus over honden die niet afgericht zijn op bijten) en weer snel terug trekken, een hond die keihard zijn punt wil maken, daar het lef en karakter voor heeft, gaat gewoon 2 meter hoog, en dat weet ik heel beslist bijzonder zeker.

Het is trouwens niet zo, dat zo'n hond op de dood van de ander uit is, want dat is in de hondenwereld helemaal niet nuttig, je hebt elkaar tenslotte nodig om te functioneren, als het om territorium gaat, kan het wel zeer kwaadaardig worden.

Hoe honden inbijten is van diverse dingen afhankelijk, allereerst hun motivatie, en dat in een combi met een aangeboren mogelijkheden of ingefokt gedrag............

maar een korte snap naar mn been verwacht ik van een angstige onzekere hond
maar een hond die keihard zn doel wil bereiken zal hoog gaan

in het geval van het bijten naar een kind...... er is dan niks hogers als het gezichtje
bovendien geeft het gezichtje de meeste taal en de meeste geur af (het hoofd überhaupt, daar komen de meeste geurschilfers los)

Ik heb geleerd dat een hond die voor de kill gaat bij een andere hond in de oksels duikt. Daar zit weinig haar, grote bloedvaten net onder oppervlak en je kan de andere hond omgooien zodat je uit de buurt van de kaken blijft.

Als die twee van ons vechten (gelukkig niet vaak) gaan ze wel voor snoet/oren/strot. Ook in spel hangen ze regelmatig in elkaars wangen en ik vind het dan verwonderlijk hoe stevig ze vast hebben en hoe weinig schade er is. Wij hadden laatst een vechtpartij waarbij we ze niet los kregen van elkaar. Uiteindeljk hadden we ieder een halsband vast en hebben we net zo lang gestaan tot ze wilden 'overpakken' en konden we ze scheiden. De schade; schaafplekken en wat missende haarplukken. Was dit bij een mens gebeurt, dan was er heel wat meer schade geweest. 

Overigens was er geen enkele neiging om ook maar een hap naar ons te doen, blijkbaar in woede toch heel goed onderscheid te maken tussen broer en baas...

Zal ras specifiek zijn.
Onmogelijk om 1 gebruiksaanwijzing te maken voor 300 en nog wat hondenrassen.
Dan hou ik nog even in het midden dat het aanvallen van een mens toch niet echt gericht is op het voeden van de maag .. 
Een 1 op 1 aanval om zich te verdedigen zal dus weer een andere gedachtegang bij de hond teweeg brengen dan dat familie wolf op hertenjacht gaat.(mocht je daar vergelijkingen mee willen maken over hoe een dier gedood wordt).


Voor mij is het een soort van blinde woede, een uitbarsting.
En de hond grijpt wat hij grijpen kan.

En natuurlijk verder de speelse beetjes.
Het bijtgedrag als ze hyper zijn, opgewonden dat het te lang duurt voor de bal gegooid word.
Dus genoeg verschillen lijkt mij.

Even om het op hond-hond te betrekken, volgens mij kunnen ze wél kiezen waar ze willen bijten, maar is het aan het slachtoffer om nét zo te bewegen dat kwetsbare delen vermeden worden. Daardoor hing die Stafford ook in de overgang hals/schouder en niet in de hals bij Dobby toen.

Vergeet ook niet dat een flink aantal hondenrassen extra haar heeft rond de hals, dat is ook niet voor niets. Dat zou er niet zijn als honden niet kunnen "mikken".

Natuurlijk is bij het op de staart staan het dichtstbijzijnde de pineut. Maar bij meer tijd kunnen ze volgens mij wel écht mikken.

inderdaad...
er is denk ik weinig toeval hoor, als honden het aan de stok krijgen..
ze weten dondersgoed waar ze bijten, en hoe hard het gaat...

zo gaat lola zoals je zegt, voor de nek...een snauw/hapbeweging is meer toevallig in het rond, dat is dan ook een waarschuwing...een beet, gaat ze voor de nek...

het frappante vind ik altijd wel, hoe lomp je ook met dr speelt...je moet het soms eens zien, nog nooit zijn haar tanden in mijn handen gekomen..

Een pup zal zacht "aangepakt" worden. 
Des te meer in gevaar, des te gerichter.... Dat geldt voor elk levend wezen denk ik.

Ik heb 1x een hond (een enorme DH reu) een aanvaller van "zijn"roedel zien doden.
Zijn baas probeerde eerst tussen beiden te komen, maar de aanvaller keerde zich (en hij had al een pup verwond) tegen de eigenaar.

De DH greep de aanvaller boven op zijn nek, over zijn nek heen dus, wachtte heel even, en toen was het "krak", niks geen bloed, inbijten, gedoe, vasthouden......... het was in 1x over.

Ik was er zelf bij, en het staat op mn netvlies gegrift.

De eigenaar van de aanvaller trouwens zat er totaal niet mee "was tie mooi vanaf" was het commentaar, dan sta je toch raar te kijken hoor.

Ik heb mijn eigen hond ditzelfde een paar maanden terug ook zien doen bij een hond die bezig bleef met hem aanvallen (de eigenaren stonden te gillen vanaf moment 1 op 20 meter afstand, helemaal in paniek), op het moment dat Gorby met zijn bek over de nek van de hond stond, ontspande de andere hond totaal, liet zijn houding zakken, en mocht toen ook gelijk weg van Gorby. De andere hond was wel danig onder de indruk, Gorby deed nog even een plas, schraapte nog wat en wandelde achter ons aan.

Ik denk dat honden, die goed zijn ingeprent op hondengedrag, onderling heel goed weten wat ze doen (mits er geen excessen in zijn gefokt), maar naar mensen toe pakt dat natuurlijk helemaal verkeerd uit.

Daarom is socialiseren op mensen zo belangrijk en de hond aanleren dat mensen niet zijn om in te bijten..............

Honden wel dan? Nee, sorry hoor Goja! Ik weet hoe je het bedoelt .

Afschuwelijk om zoiets me te maken! Hier een boxer die een kleintje pakte, tot 2 keer toe. Wij probeerden steeds de boxer te pakken. Ik ben me een ongeluk geschrokken...

Laat staan het baasje van de aangevallen hond, erg sneu... Een meid, voor zover we gezien hebben deed haar hondje niets verkeerd, triest!

Ook het baasje van de boxer was erg geschrokken, niet leuk! Voortaan zal hij hem niet meer los laten... Ook sneu voor de boxer.

Dat ben ik niet met je eens: honden kunnen wel degelijk gaan jagen op een mens. In het brein zitten een aantal voorgekookte patronen, en 1 daarvan is jacht, die getriggerd wordt door een snelle beweging. Dat is in het brein een ander circuit dan een aanval uit bv territorium agressie. Op het moment dat de jacht sequentie getriggerd wordt door een rennend kind, wordt dat wel degelijk als prooi gezien, en wordt het jagen, grijpen, schudden. Wat je een hond wel kunt leren, is waar wel of niet op gejaagd mag worden. Ik ben heel alert geweest op ook maar enig begin van de sequentie bij kinderen in hun blikveld, dus die twee van mij weten nu dat een kind niet iets is om op te jagen. Bij jacht is de eerste beet primair gericht op neerhalen (vlucht stoppen) dat kan de strot zijn, maar bv ook een been, en pas bij neerhalen verplaatsen naar de strot.

Iets dergelijks meegemaakt met Chenak; die pakte een keeshond op bij zijn nekvel, bleef zo rustig staan tot de hond gekalmeerd was en deponeerde hem toen op de grond. Hond had niks, droop af.

Chenak heeft ook ooit een Yorkie pupje gepakt en ging schudden, dat was echt een reflex getriggerd door een snel bewegend klein beestje, vandaar dat ik altijd erg voorzichtig ben met rennende kleine hondjes. Gelukkig stond mijn man ernaast en heeft hij het hondje kunnen redden. Gekneusde poot en grote schrik was de schade....

Onze hond houdt niet van ruzie, dan gaat hij zich ermee bemoeien...

Ruzie of stoeierijen, wil ik dus niet waar onze hond bij is! 

En of het nu is of hij geen ruzie wil of weet ik wat... Ik blijf voorzichtig.

Thuis rust, willen de kinderen "spelen', dan moeten ze met hem gaan wandelen...

Tja. ik geloof vaak niet meer zo heel veel in de theorie van de  overlevingsmechanisme uit de oertijd
Dan mag iemand mij eerst bewijzen dat dit stuk DNA altijd geheel aanwezig is.
Zoals je schrijft, onze asielzoekrt heeft dat ook.
Vluchtgedrag van onze katten en kippen geven bij hem kortsluiting.
En dat wil ik absoluut toeschrijven aan dat stukje DNA.

Maar net als met mensen die door een ongeluk of aangeboren een geestelijke stoornis hebben, zijn bepaalde dingen niet meer aanwezig om een gezonde afweging te maken naar aanleiding van een situatie.
Zijn alle honden dan geestelijk niet in orde.?
Dat zal wel meevallen denk ik.
Maar het is te simpel om er 1 stempel op te gooien aangezien wij apen op belachelijke manier aan het selecteren zijn geslagen.
Soms juist gebruik makend van dat oude DNA.
Nog vaker last hadden van dat oude DNA, en dus zijn gaan selecteren op de zachtaardigste, meest vergevingsgezinde honden om te gebruiken.
Sommige rassen ...zullen het hebben.
Andere rassen niet.

(dit alles uiteraard vanuit mijn niet doorgeleerde gedachtegang  )

.Liever niet, dan zou mijn man met de knots of pijl en boog achter zijn prooi of toekomstige vrouw aan gaan...

Mens, of dier met een verstandelijke beperking, streven vooral de eerste behoeften na... (grappig, heb er stage gelopen, eeuwen geleden, maar heel verhelderend... Maslov)

Honden en mensen met een stoornis, door tumor of psychose oid, zijn heel onvoorspelbaar. Ik werk in de psychiatrie, tragisch soms, je of je hond zal het maar hebben!

Maar, dat in je achterhoofd hebbende, je weet maar nooit.... 1% van de mensheid heeft een psychotische stoornis. Ik denk dat het voor de hond niet veel anders is (o jeee, wat heb ik gezegd)

Ik denk dat we vaak niet nadenken over hoe honden eigenlijk mensen "bezien"
En er een enorm menselijke gedachte gang aan toe kennen
En daardoor ook menselijk gedrag en het zo gaan proberen te omschrijven

Maar honden zijn geen mensen, honden zijn gewoon honden.
Of dat een oer-dna is.... ik denk dat het gewoon dna is.
Maar bij honden is wel een diversiteit in specialismes gefokt
En daar heb je rekening mee te houden.

Veel mensen vinden mijn hond niet leuk, hij houdt niet van vreemden, is argwanend en afstandelijk, en beslist geen leuke "kwispel die iedereen aaien kan", dat is zijn karakter uit de fokkerij, met dat karakter kon hij zijn (harde) werk doen.
Maakt hem dat abnormaal?
Of abnormaal agressief?
ik vind van niet
Maar als hij bijt, zal het anders zijn, met een andere motivatie dan bv een .... labrador.

Maar ik kan soms in verbazing horen en meemaken hoeveel jachtinstinct sommige honden hebben, en daarbij nog wel degelijk over kunnen gaan tot het doden van hun prooi (hoektandjes he, ze zitten er niet voor niets), iets wat in het hoofd van mijn hond dus niet opkomt, daar kan een konijn voor zijn voeten langslopen..... hij neemt het wel waar, maar het doet hem niks.

En zo denk ik dat bijten heel verschillende intenties kan hebben en dat de manier van "bijten" zeker wel wat zegt over de motivatie van de hond om te bijten.

.Net als de mens en achterliggende motivatie heeft, zal de hond dat ook hebben.

Bij verdiepen in het ras "stafford" leert men dat de stafford idd is gefokt met het doel van behendigheid en kracht voor grote prooien.

Echter, is de menslievendheid erin gefokt, omdat dit ras hoort te presteren en alles hoort te doen voor baas en gezin.
Een stafford moet je officieel geestelijk en lichamelijk kunnen breken en dan nog zal deze geen agressie mogen tonen naar de mens.

Even ter voorbeeld.. Ik heb er een uit Hongarije, m.a.w volgens velen het nog fellere karakter dan wat hier gemiddeld voor komt.
Qua karakter is zij naar mensen toe blind volgend en geen grijntje agressie.
Tegenover andere honden die haar zullen aanvallen, zal zij zich verzetten zoals het in een staff gefokt zit, maar nimmer heeft zij ook maar een lip opgetrokken naar een persoon of kind.

Als je een staff (pit achtige boomloze hond hebt) die ook maar iets van agressie durft te tonen naar een mens is ie niet oke!

Voorbeeld: mijn neefje van bijna 2 aait de hond (collie x herder) van me pa, pakt ineens haar oor en knijpt en draait deze.. Resultaat, hond begint te gillen van de pijn en durft hap beweging naar kind te maken.
Doet mn neefje dit bij mijn staff, zal ze niks laten merken van pijn en enkel ons aankijken of proberen weg te lopen.

Blijft jammer dat als er een oordeel over een ras is het altijd van mensen komt die echt 0,0 kaas hebben gegeten van oorspronkelijk fokdoel, vervolg fokdoel.
Ten tweede... Het vast willen blijven houden kan ook uit drive komen omdat de meeste mensen ditect beginnen te gillen, trekken en morren, dit alles bouwt net als bij ons de nodige adrenaline op.

Er zal zich zeker iets afgespeelt hebben of de hond zal iets gemankeerd hebben, helaas blijft het feit dat er een onschuldig kind de dupe is..
Ik hoop in elk geval ten zeerste voor het kind dat er geen ergste schade i toegebracht (wat helaas wss wel zal zijn).

Het is zeker een mensenlievend ras. Je zal mij ook niet horen zeggen dat dat niet zo is. Maar het zo gedreven vasthouden is toch iets waar deze honden gewoon in uitblinken.
En in dit geval is het gewoon helemaal mis gegaan. En dat ligt niet aan het ras, maar aan deze - 1 individuele - hond die met zijn kunnen iets verschrikkelijks heeft gedaan. Het hoe wat waar waarom valt daarbij dan ook in het niets.

Ik weet dat het overkomt alsof ik bedoel dat het aan het ras ligt. Aan de ene kant zeg ik dat ook inderdaad, maar ik bedoel het zeker niet als iets negatiefs. Alleen maar deze honden echt de kracht en daarbij de wilskracht hebben om zoiets te doen.
Als je ook mijn volgende reactie leest zie je dat ik ook zeg dat deze reactie heel goed ontstaan kan zijn als reactie op de omgeving. (niet bedoeld om goed te praten overigens)

Misschien was mijn reactie niet helemaal duidelijk, want ik heb wat moeite het te omschrijven. Maar als reactie op de openingstopic of er sprake is van 'gradatie en gerichtheid' bij het zo vasthouden van het gezichtje bedoelde ik meer van, nee, zo vasthouden is iets wat staffs gewoon goed kunnen. Het gedrag is alleen gewoon heel misplaatst in dit geval. Juist omdat het zo'n menselievend ras is denk ik dat het eerder een 'ongeluk of verkeerde reactie' was dan op een gerichte aanval.

Maar gericht of niet, het had gewoon nooit mogen gebeuren en het is voor alle betrokkenen een verschrikkelijke ervaring.

Gr. Alexandra

*drukt op modknop...euh..o wacht.!..* 


Nee, maar van mij mag je het schrijven.
En soms is daar een denkspelletje bij doen niet genoeg.
Of de verplichte rust, of 85 km per dag snuffelend door het bos.
Als daar de kortsluiting bij ontstaat, dan is het voor mijn gevoel gewoon vol in de aanval.
En elke redenatie die dan volgt of de hond eerst dit of dat, of zus en zo denkt of doet omdat dit in het DNA zit, en hij dit al honderden jaren zo doet omdat dit gedrag op natuurlijke wijze is doorgegeven.??
Nope, voor mijn gevoel niet.
En de voorbeelden van de juist geconcentreerde honden die exact weten wat ze op dat "adrenaline" momentje doen zijn een mooi voorbeeld dat het er inderdaad nog inzit bij veel honden.
Maar ik blijf erbij..*kuch*...
Veel honden knallen er bovenop zonder echt plan.
Enkel in een roedel honden zouden deze "bommetjes" het niet overleven.
En de kans zit erin dat wij apen er de afgelopen 3 jaar 4 nestjes mee hebben gefokt.

Veel honden knallen er bovenop zonder echt plan.
Enkel in een roedel honden zouden deze "bommetjes" het niet overleven.
En de kans zit erin dat wij apen er de afgelopen 3 jaar 4 nestjes mee hebben gefokt.




Idd Landseer , wat vind je van mijn topic; "spelende honden" ? Ook controversieel ... Idd lastig, wanneer ik een hond had die anti-hond was geworden door wat voor reden ook...