Hond uit opslag: Solo

*proest* wat ben je toch een vervelende mafketel! ha,ha,ha! 

Maar inderdaad, het is haast emotionerend te zien hoe Margjes vingers de bek van het monster weer heelhuids uitkwamen.

Prachtbeest hoor!

Moet zeggen, het thuisfront was ook erg blij met tien vingers, tien tenen en een ongehavend gezicht

super! Dit soort verhalen maken me net een weekdier . Succes verder met solo! Ik hoop dat jullie heel wat bereiken samen en hij uiteindelijk een gouden mand vindt.

Geweldig!
Vind het super dat jij Solo nog een herkansing geeft op een mooi leven en ik hoop dat hij een geweldig baasje gaat vinden.

Wat goed van je! En wat een prachtige hond is dat, zonde van zijn oren maar toch een mooi beest. En wat een leukerd!

Ik blijf een zwak houden voor staffies en pitjes, hoe mooi en leuk andere honden ook zijn.

Ik vind het ook echt super wat jij voor de honden in de opslag betekend.
Ik volg jou en de honden op FB, en heb daar zoveel bewondering voor.
Zo kun je vaak zien hoe anders een hond kan zijn qua baas/hond verhouding.
Het is dat ik er 3 heb ,anders zou ik me er echt voor willen inzetten.
Margje...heb echt respect voor hetgeen je doet

Ik hoop dat Solo zichzelf zal herplaatsn. Hij doet in ieder geval flink zijn best.
Margje succes in je pioniers missie.

Met alle respect voor wat je doet Margje.........

Maar ff toch een kritische vraag:
a. jullie weten eigenlijk niet wat er precies met deze hond gebeurd is, maakt het dat niet heel lastig om te bepalen of hij wel veilig terug kan komen in de maatschappij

b. wat is nu 3 dagen, ik denk dat jij toch ook weet dat je dan eigenlijk nog helemaal niets weet over hoe deze hond omgaat met relaties met mens en dier, hij is alleen maar bezig nu om te anticiperen op wat er nu opeens allemaal op hem afkomt, het kan wel 3 maanden duren voor hij weer zijn eigen karakter zal gaan laten zien, en wat hem motiveert en wat zijn echte reacties hierop zijn.

Het feit dat Biko hem eerst niet vertrouwde............ vind ik wel een punt van zorg, of heb je dat zelf niet?

Ik gun iedere hond een heerlijk honds leven, maar het moet wel veilig zijn voor mens en dier, en dan vraag ik me af hoe kritisch jullie gaan zoeken naar een baas voor deze hond, hoelang jullie daarmee wachten, en hoe jullie dat begeleiden.

Nogmaals, respect voor wat je doet, maar zoals je weet heb ik zelf een moeilijke herplaatser, dacht ik ook de eerste 3 weken dat hij zo makkelijk was, ik snapte gewoon niet wat de problemen waren bij de vorige eigenaren........ nou, daar kwamen we vanzelf achter, want toen hij wat gesetteld was, kwam zijn echte karakter boven, en dat was niet zo simpel (voorzichtig gezegd) je zou dat nooit geloofd hebben als je hem de 1e 3 weken bij ons als mak lammetje had zien rondlopen.

Sorry, voor mn wat kritische reactie Margje, ik hoop dat je hem op zijn waarde weet te schatten (of juist niet), het is ook geen aanval of wat dan ook, maar meer een kanttekening, want menige herplaatsing gaat pas na verloop van tijd fout............

Het is inderdaad zeker waar dat Solo niet het schatje hoeft te blijven wat hij nu is.
Maar waar het mij wel om gaat: hij heeft de potentie. Hij kan zich voorbeeldig gedragen. Wat hij niet deed in de opslag, vanaf dag 1 niet.
Ik hou er rekening mee dat hij nog veel ander gedrag kan laten zien en ik let goed op tekenen daarvan, want meestal gaat dat erg geleidelijk, zodat je het haast niet door hebt.

Dat Biko hem in eerste instantie niet vertrouwde baarde mij zeker zorgen. Dat zei mij ook meteen dat ik goed moest opletten en dat Biko daar zeker een reden voor heeft.
Wat ik wel in mijn achterhoofd heb gehouden is dat Biko zo'n twee maanden geleden twee keer in 1 week is gebeten door kruisingen pitbull/staffords. En hij is al voorzichtiger met alle bullachtigen.
Nu nog steeds zal Biko geen initiatief nemen om Solo op te zoeken, maar hij gaat hem ook niet uit de weg. Ze snuffelen aan hetzelfde graspolletje, dat soort dingen. Solo zoekt ook niet zelf contact met Biko, hij volgt hem wel en kijkt af en toe naar hem om te zien wat hij doet, zoals in de sloot springen

Bij de vorige eigenaren gaf Solo niet zoveel problemen, alleen eigenlijk bij de postbode. Of Solo toen wel gedragsproblemen had, maar die nooit erkend zijn door de eigenaar, dat weet ik natuurlijk niet.

Overigens heeft Solo wel het risico assessment gehad en dus de gedragstest.
Hij liet daar wel (veel) angst zien, maar eigenlijk geen agressie. Dat is voor mij ook een graadmeter. Een kleine.. want ik sta niet achter die test en hoe hij uitgevoerd wordt. 

Uiteindelijk kan iedere hond gevaarlijk worden. Dan heb je met een vlinderhondje minder een probleem dan met een pitbull.
Deze honden hebben dan ook nog eens tegen dat ze al een incident gehad hebben.
Dus ook al lijkt deze hond stabiel, het is niet ondenkbaar dat bij een andere baas, in een bepaalde situatie hij weer uit zou kunnen halen. Dat risico zal altijd aanwezig blijven. Al is het iemand die inbreekt in het huis bijvoorbeeld.
Dus risicoloos is het niet. Maar dan zou je iedere hond die gebeten heeft moeten af maken. Want voor al die honden geldt dat ze het nog een keer zouden kunnen doen. 
We herplaatsen de honden naar mijn mening wel zorgvuldig. We gaan meerdere keren op bezoek, rustig kennis maken, dat soort dingen. Contract erbij, training erbij.
Maar je moet dan het vertrouwen hebben in de nieuwe eigenaren. En dat kan mis gaan. Natuurlijk hoop ik van niet, maar uitsluiten kan ik het niet.

Het enige wat ik kan doen is de hond zo goed mogelijk voorbereiden, net als de nieuwe baasjes. De meest geschikte baasjes uitzoeken, helpen met wennen. En dan moet je het loslaten.

Super Margje.
Dat rollen herken ik van toen Lola net bij ons was ontroerend om de filmpjes te zien.

Op het eerste gezicht denk je: bijtincidenten met deze hond???? Dan moet hij toch wel echt tot het uiterste gedreven zijn.
Ik vind hem er ondanks zijn gecoupeerde oren eigenlijk zo kwetsbaar uitzien.

Goja heeft denk ik wel een goed punt, de hond is zichzelf nog niet, dat kan niet, vertrouwen opbouwen, wennen aan een nieuwe situatie daar gaan maanden overheen. Maar het ziet er heel bemoedigend uit en de juiste persoon zal er vast een fantastische hond aan hebben.

Hoi
Ik vind het goed wat je doet, maar ik heb een paar vraagjes

Die hond zit nu (denk ik) in een pension/asiel, waar jij hem dan ophaalt om met hem te trainen.
Dan lijkt mij dat die hond daar best voor in is, want hij is uit het hok en krijgt op een positieve manier aandacht.

Maar wat als hij een nieuw baasje heeft en in een huis zit. Het niet meer zo bijzonder is om aandacht te krijgen maar gewoon iets wat je de hele dag door krijgt
Werkt het dan nog steeds?
En hoe zoek je een nieuw baasje uit voor deze hond als je de achtergrond niet helemaal kent.
En als de hond dan een baasje heeft, controleren jullie dan nog hoe het gaat?

Ik denk dat je dat bij geen enkele herplaatser weet......

Waar we ook mee werken is met gastgezinnen.
(we zoeken er nog!!)
De vorige herders hebben we bijvoorbeeld in een gastgezin geplaatst na training om te zien hoe het daar gaat. Die gastgezinnen zijn zelf ook ervaren hondenbezitters en houden zich ook bezig met gedrag.
Zo kom je dan meer te weten. Dat zou ook een optie zijn voor Solo.

We controleren inderdaad na verloop van tijd hoe het gaat met de hond. Tenzij de hond herplaatst is via het asiel, want dan doet het asiel de 'follow up'.

gedachtes als D&D had ik dus ook
want is dit wel het werkelijke beeld van de hond
en kan dat überhaupt op deze manier

in huis wonen, ruimtes delen met mens (en soms dier) en als ik dan lees hoe moeilijk deze hond benaderbaar was in zn kennel..........  wat bouwt hij dan op voor gedrag als hij eenmaal een huis als het "zijne" gaat zien.

je kan zo'n hond toch niet herplaatsen voor je werkelijk weet wat zijn echte gedrag is

net als Wilma en Dobby...... wij dachten het ook wel gelijk zo goed te doen, want tja, de hond was voorbeeldig, echt voorbeeldig, wat een schat van een dier, negeerde alles wat hij negeren moest, lief tot en met, alles kon......... ja...........tot hij dus vaste grond onder zn voeten kreeg en toen werd het toch wel een tikje anders

en alles eruit getraind..... nope.......absoluut niet, we werken nog 2 wekelijks intensief met een trainer, vooral voor feedback, en we hebben ook wijs moeten worden en dat ging niet zomaar, integendeel.

Maar hoe gaat het nu met Dobbey? En hoe gaat het nu met jouw hond?
Jullie zitten er bovenop, volgen training en cursussen.
De mensen die een hond van de stichting adopteren weten wat er is voorgevallen met de hond. Ze krijgen ook meteen begeleiding. We zeggen ook dat hij nu een schatje is, maar dat het altijd afwachten is hoe het in huis gaat.

Het is niet gek dat een hond zijn kennel op een gegeven moment als dat van hem gaat beschouwen. Niemand kwam erin, hij kwam er niet uit. Op een gegeven moment kun je er dus ook niet meer in.
Dit is ook wat er bij Gaus ervaren wordt, laat je een hond de eerste dagen 'bijkomen' in zijn kennel, dan kom je er vaak niet meer bij. Maar ga je vanaf dag 1 wandelen en de kennel in en vooral de eerste dagen zeer intensief, dan heb je dat probleem niet.
In een huis loopt het gezin ook rond. Als je een verband zou kunnen leggen met de situatie in de kennel, dan zou het kunnen dat je problemen bij de mand zou kunnen krijgen.

Maar Solo leefde voor de opslag al in een gezin, hij is het huiselijk leven wel gewend.

Ow ja dat zeg ik ook niet
Ik vind het ook heel goed.

Ik vraag me alleen een paar dingetjes af en die heb ik in een ander bericht gesteld, alleen nog geen antwoord op gehad.

Sorry, was een beetje druk! Maar nu heb je wel antwoord op je vragen toch?
Anders gewoon nog een keer stellen!

Wauw vind het zo knap wat jij *(jullie)* doen voor deze honden!!
Een heel speciaal topic!!

Jeeetje wat een mooi beest zeg!!

Je hebt veel info gegeven, fijn.

Vooral die gastgezinnen vind ik echt super, een tussen station bij mensen die weten wat ze doen.

En ja, elke hond heeft in potentie te kunnen bijten in een bepaalde situatie. Waren mensen zich daar maar allemaal van bewust, niet uit angst maar juist uit respect en liefde voor wat een hond is.

Ik had gewoon een beetje moeite met de start van dit topic wat mij een beetje het gevoel gaf dat als je nu maar een hond liefde geeft alles wel goed komt...maar zo simpel ligt het in mijn beleving niet.

Ik hoop natuurlijk ook voor solo een baas die hem op waarde schat en waardeert... En wens je veel succes met zijn herintroductie in het gewone leven !!!

Dank je!
Nee alleen liefde helpt niet, er zijn zoveel meer dingen die je moet doen en voorwaarden die je moet scheppen.
En inderdaad denk ik dat heel belangrijk is dat mensen begrijpen wat voor dier een hond is en daar respect voor hebben. Dat alleen al zou vele hondenbeten voorkomen.

Wauw wat een mooie, imponerende hond!
Hoop dat hij snel zijn plekje vind met mensen die veel om hem geven en die weten waar ze mee bezig zijn!

Maar jij Marje, jij bent een topper!

Leuk om te zien, margje! 

Maar ik vraag me altijd af, waarom is het beest nu lief maar kan hij zich ook ontpoppen als een monster? Als je zegt, hij kan zich dus wel van de goede kant laten zien, dan kan hij dat ook van zijn slechte. Ik begrijp jouw man wel, dat hij dat niet bij de kinderen wil hebben.

Ik vind het wel een mooierd, het is net Bruce, groot, sterk en als een lammetje in het gras rollen

Mijn opa en oma hadden vroeger een kruising boxer, een enorme jongen. Beest was voor eigen erg lief, maar verder greep hij alles en iedereen. En vanuit het niets. Verjaardagen, familie had hij al 20x gezien, niks aan de hand, en ineens nam hij zijn kans. 
Waarom, geen idee? Het gekke was, mijn oma was maar een klein vrouwtje, en als ze naar haar pantoffel wees en ze zei, " je weet het hè" dan droop hij af naar zijn mand. Hij was bang voor haar, terwijl ze hem nog nooit met 1 vinger had aangeraakt. 
Deze hond was een afdankertje, dus een voorgeschiedenis weten we niet, maar dat er wat mis mee was, was wel duidelijk. Waarom grijpt een hond vanuit het niks?

Ik denk dat een hond een engeltje en een duiveltje kan zijn en wat naar buiten komt, dat ligt aan situatie, de manier waarop er met hem omgegaan wordt, misschien iets lichamelijks, invloed van een persoon. Het kan van alles zijn waarom de hond bij de ene persoon een doetje is en bij de ander een waar monster.

Ik weet niet wat er met Solo is gebeurt tijdens en vlak na het in beslag nemen. Maar ik gok dat hij met een vangstok uit de auto is gehaald en in de kennel is gezet. Met meerdere mensen daarbij, misschien zelfs wel een dubbele vangstok. Daarna is hij die kennel een tijd niet uit geweest. Dan zit hij ineens in een vreemde omgeving. De adrenaline torenhoog. Dan wil een medewerker hem gaan aanlijnen. Waarschijnlijk ook met wat angst, want het is een indrukwekkende hond om te zien. En hij had net iemand 'gebeten' (het was een schram, dat noem ik geen bijten.. maar sommige andere wel). Uit de test bleek dat Solo heel erg bang was. Ik denk dat hij dat die eerste dagen ook heel erg is geweest. Dan zit hij in een kennel, kan geen kant op. Dan krijg je angstagressie. En door die angst bouwt de adrenaline torenhoog op. Waardoor je uitvallen uit het niets kan krijgen, dat lijkt uit het niets, maar als je goed kijkt, zie je hoe gespannen zo'n hond bijvoorbeeld al loopt, of dat hij niet gaat liggen.
Ik denk zelf dat als de mensen die zo'n hond ophalen en vervolgens overzetten naar een kennel veel meer geduld zouden hebben, veel meer rust dat je dan al een hele andere start hebt.
Uiteindelijk is Solo redelijk vertrouwd geraakt met 1 medewerker. Maar die angst zat er nog in.
Als ik Solo  door puur mijn lichaamstaal en wat lekkers te gebruiken binnen tien minuten kan aanlijnen, dan kan een ander dat ook. Ik dacht overigens dat het uren ging kosten na de verhalen die ik gehoord had Dus ik zat er ontspannen bij, geen haast

Over de hond va je opa en oma. Zelden zie ik een hond die bijt uit het niets. De tekenen zijn er eigenlijk altijd, maar kunnen heel erg subtiel zijn. De adrenaline was bij de hond waarschijnlijk al erg hoog opgebouwd en dan kan het ineens razendsnel gaan. Meestal als je het dan filmt en terugkijkt zie je de signalen wel.
Er zijn wel honden die uit het niets grijpen, maar meestal mankeren die iets. Of een afwijking in de hersenen. Of ergens erg pijn kan ook, maar dan zie je meestal ook al wel verstijven of iets anders.