Een stop op onbeperkt dekken van reuen?

Niet ideaal kan toch ook gewoon te groot of te klein zijn.
In een gezin zijn ook niet alle kinderen even groot of even klein en daarom niet minder gezond.

Een chihuahua hoeft bvb niet kleiner te worden.

Niet geschikt om mee te fokken wil niet altijd "ongezond" zeggen hoor.

...maar dan ge je je wel weer spitsen op extreme gemiddelden ipv van dat je zegt
bv mijn teef is iets te groot ...ik kies een lijn van relatief kleinere reuen?

zo kan je ook balans zoeken

Je zegt zelf "doodleuk" een andere reu, spreek je jezelf nu niet tegen?
.

Ik denk dat iemand die mij kent wel weet dat ik insta voor verantwoord fokken.
Heb een reu die Wereld Kampioen is.
Heeft in één combinatie met een teefje dat niet van mij is een pup gegeven met SA.
Niettegenstaande er niets van de erfelijkheid bekend is heb ik hem toch uit fok genomen.
Het is vooral de verantwoordelijkheid van de fokker.

De niet verantwoorde fokkers en broodfokkers zullen echt niets aan hun fokbeleid (als je dat al zo mag noemen) aanpassen hoor. Die zullen heus de gaatjes wel vinden.

Hoe vaak heeft deze kampioen gedekt?

(daar ben ik dan wel weer benieuwt naar)

Sorry, begrijp je vraag even niet.
De nestbroer van die reu die dan niet meer gebruikt mag worden heeft immers genetisch gezien dezelfde achtergrond.

Heeft twee nestjes bij mij gehad.
Geen nakomelingen in fok.

Twee nestjes bij een vriendin.
Nakomelingen die gepland waren om mee verder te fokken zijn uit fok genomen.

Een dekking bij een andere fokker die één nakomeling heeft om verder mee te fokken maar deze niet uit fok neemt.

Zijn nakomelingen hebben 50% kans dat ze drager zijn (indien inderdaad beide ouders drager moeten zijn om dit te vererven, maar het komt zo zelden voor dat men het niet weet, ik veronderstel dus dat hij drager is)

Onderzoek wijst wel uit dat het ook door een mutatie van het gen kan ontstaan,
in dit geval zou hij dus geen drager zijn,
maar men weet het niet en daarom mijn beslissing.

Wanneer je mijn profielfoto ziet,
ze je me met de hulphond van vrienden en mijn hartedief Diego.
Diego is nou net een zoon ( andere combinatie) van dat teefje dat in het buitenland een pup met SA gegeven heeft.
50% kans dat hij drager is. 50% kans van niet.
Ook met hem wordt niet gefokt.

Dit zijn zware emotionele beslissingen.
Fokken is echt niet zo leuk en zo simpel en ik blijf er bij,
verantwoordlijkheid is belangrijk, regeltjes lossen niet alles op.

dus je bent je heel bewust  van dat het op langere termijn kan fout gaan...ook al heb je een kampioen met maar matig (en bekend ) risico

Wanneer je hond kampioen was geweest en dit gen defect er niet in had gezeten
Had je dan je hond 100x laten dekken?

Mooie kop, jammer dat de hersens er niet in passen
BIOLOGIE Door het fokken op uiterlijke kenmerken hebben heel veel rashonden erfelijke gebreken — van epilepsie tot angststoornissen. 
Lucas Brouwers 
Hukkeltje was een rashond, een vrolijke Chow Chow, compleet met stamboom en een hondenshowkarnpioen als moeder. Ze was twee jaar oud toen ze werd afgemaakt. Ze had pijn bij elke stap. Een dierenarts stelde de diagnose patellaluxatie, een ontwrichte knieschijf. Opereren kon wel, maar het dier zou daarna nooit meer mogen rennen. Ook had ze een zwik aan huidproblemen. Hukkel beet haar flanken kaal en rood. Hukkels voorname afstamming was geen garantie voor een gezond hondenleven. Integendeel. Uit een gezondheidsenquête onder Nederlandse hondenbezitters blijkt dat veertig procent van de rashonden in de eerste helft van zijn leven te maken krijgt met een genetisch defect. De lijst met aangeboren aandoeningen is lang. Hartruis, epilepsie, doofheid, diabetes, heupdysplasie en kanker staan erop, maar ook gedragsproblemen als nervositeit en diverse angststoornissen. "Erfelijke afwijkingen horen nu eenmaal bij het leven", zegt populatiegeneticus Ed Gubbels van het adviesbureau Genetic Counselling Services, die het onderzoek uitvoerde. "Ook bij de mens zijn genetische defecten niet te vermijden, maar wat we bij rashonden zien, overschrijdt alle grenzen." Gubbels neemt al jaren enquêtes af onder hondenbezitters, in opdracht van verschillende rasverenigingen. Het onderzoek van Gubbels is niet in een peer reviewed tijdschrift gepubliceerd, de rapporten staan op de website van Genetic Counselling Services. "Sommige hondenrassen hebben geen bestaansrecht", zegt dierenarts dr. Paul Mandigers, die als veterinair neuroloog werkzaam is. Hij noemt de mopshond als voorbeeld. Het ras wordt geplaagd door erfelijke hersenontstekingen, huidproblemen en wervelafwijkingen. "Het is best een koddig hondje hoor, maar genetisch gezien is het een gedrocht."
Ruggen verzakt 
Inteelt en selectie op overdreven raskenmerken hebben de rashond gemaakt tot het kwakkelende dier dat hij nu is. Dierenartsen, genetici en dierenbeschermers roepen fokkers en hondenrasverenigingen jaren om schadelijke fokpraktijken aan te pakken, met weinig resultaat. Op 1 februari vergadert de kamercommissie dierhouderij met staats secretaris Bleker over het Nederlandse fokkerijbeleid. Hondenfokkers fokken in eerste instantie op uiterlijke kenmerken die de keurmeesters van de hondenshow moeten behagen. De gezondheid van de hond komt op de tweede plek. "Elke hondenfokker wil op de volgende hondenshow weer achter bordje 1, 2 of 3 staan", zegt Gubbels. Honden met een stamboom en met ouders van hetzelfde ras heten `raszuiver'. Om op de hondenshow te scoren moeten rashonden aan lang geleden bedachte rasstandaarden voldoen. Is de keurmeester tevreden, dan krijgt een bond het keurmerk `uitmuntend'. Een vacht met de verkeerde tint of een vlekje te veel wordt door de keurmeester bestempeld als `grote font'. Rasstandaarden zijn zelden in bet belang van de rashond zelf. Zo vraagt de rasstandaard van de Engelse bulldog om een `relatief kort gezicht' en die van de Duitse herder om een `licht afvallende rug'. Na jaren van selectie op korte neuzen en scheve ruggen is de snuit van de bulldog zo plat dat het dier niet meer normaal ademhalen kan, en zijn de ruggen van de Duitse herder compleet verzakt. Omdat vooral met de `raszuivere kampioenen' wordt gefokt, raken bloedlijnen met elkaar verknoopt en droogt de genenpoel uit. Fokkers kruisen nauw verwante dieren om snel en eenvoudig de gewenste raskenmerken 'vast te leggen'. Maar met de genen voor die rechte staart of mooie krul liften ook onzichtbare gendefecten mee. Zolang een dier één recessieve genmutatie draagt is er nog niets aan de hand. Pas zodra hij twee defecte genen van zijn ouders erft, wordt de hond ziek. In een gezonde populatie vormen recessief overervende mutaties geen groot probleem. De kans dat een partner toevallig dezelfde gen mutatie draagt is klein. Maar door inteelt verschraalt de genetische variatie binnen de hondenrassen. Elke nieuwe generatie loopt daardoor meer risico op een dubbele dosis gendefecten.
Hartafwijkingen 
Brits onderzoek laat zien hoe zeer de genenvoorraad van de rashond de afgelopen jaren is geslonken. De genetici publiceerden een stamboomanalyse van twee miljoen honden die tussen 1970 tot 2006 waren ingeschreven bij de Britse Kennel Club (Genetics, mei 2008). Voor zeven van de tien hondenrassen die zij bestudeerden, gold dat 90 procent van de unieke genetische variatie binnen zes generaties verloren was gegaan. De genetische kaalslag verergert doordat een gering aantal dekreuen veel nakomelingen verwekken.
'Elke hondenfokker wil Op de hondenshow weer achter bordje 1,2 of 3 staan' Populatiegeneticus Ed Gubbels 
Uit de stamboomstudie bleek bijvoorbeeld dat een op de tien Golden retrievers met geregistreerd nageslacht meet dan honderd nakomelingen had. Een retriever was de vader van 1.386 in Engeland geregistreerde honden. Mede daardoor is de `effectieve populatiegrootte' van de bestudeerde hondenrassen treurig klein. De effectieve populatiegrootte zegt niets over de totale omvang van een ras, maar geeft aan hoe veel reutjes en teefjes zich per generatie gemiddeld voortplanten. Voor zes van de tien Britse rassen bedroeg dat getal 50 of lager. Zoals bij de Boxer, terwijl de Britse populatie van dit ras toch meer dan 44.000 honden omvat. Biologen die zich bekommeren om bedreigde diersoorten zien een effectieve populatiegrootte van 50 als een kritische ondergrens. Is de effectieve populatie kleiner, dan is de genetische variatie zo laag dat een soort bijna niet meer te redden is. Volgens dit ecologisch vuistregeltje zouden de Britse populaties van de Akita Inu, Boxer, greyhound, Engelse Bulldog, Chow Chow en de langharige collie ('Lassie') met uitsterven worden bedreigd. Voor sommige rassen is het misschien al te laat. De BBC-documentaire Pedigree Dogs Exposed (2008) bracht bet lot van de Cavalier King Charles spaniels (Pim Fortuynhondjes') onder de aandacht. De schoothondjes betalen een grote prijs voor hun kleine kop en bolle ogen. Op YouTube plaatsen Cavalierbezitters schrijnende filmpjes van hun lijdende huisdieren (zie  nrch.n1/54v) . Die kermen, krabben, en schuren over de grond. Niet omdat ze jeuk hebben, maar uit pijn. Hun kop is zo klein gefokt dat hun hersenen niet meer in hun schedel passen. Ze puilen uit het achterhoofdsgat van de schedel (Chiari-malformatie). De doorstroming van het hersenvocht kan hierdoor geblokkeerd raken, in het ruggenmerg vormen zich holten (syringomyelie). Meer dan 97 procent van de Cavaliers heeft een te kleine kop, ongeveer 12 procent heeft syringomyelie. Daar bovenop komen nog hartafwijkingen, bloedziekten en oogproblemen. Toch wordt geprobeerd om met screening en selectief fokken de erfelijke ziekten van de Cavalier uit te bannen. De Raad van Beheer, de koepelorganisatie van Nederlandse rasverenigingen, voerde vorig jaar samen met de Cavalier Club een fokprotocol voor de Cavalier in. Het protocol is gebaseerd op een advies van Paul Mandigers. Elke fokcavalier moet, voordat ermee gefokt wordt, met een MRI-scan op Chiari-malformatie en syringomyelie worden gescand. Wijken de ouderdieren te veel af, dan krijgen hun puppies geen stamboom. Zell' noemt Mandigers de maatregelen "een doekje voor het bloeden". In theorie zijn ze goed, maar ze zijn nog steeds te omzeilen. "Sommige fokkers laten de scan maken als de Cavalier pas één jaar oud is. Dat klinkt heel nobel, maar je weet pas zeker wat de syringomyeliestatus is als de hond gescand wordt na zijn derde levensjaar." Daar komt bovenop dat Cavalierfokkers in het buitenland zich niet houden aan het Nederlandse protocol. De dierenorganisatie Dier en Recht dreigde het afgelopen jaar met een rechtszaak tegen de Raad van Beheer, om een fokverbod op de Cavalier af te dwingen. Vanwege de invoering van de Cavaliertoets zag de organisatie daar uiteindelijk van af. "Ik geloof totaal niet in het protocol, maar een rechter zal door dit nieuwe initiatief voorzichtiger zijn en liever willen afwachten hoe de situatie zich ontwikkelt", zegt directeur Hans Baaij. 
Blindheid 
Toch is de rechtszaak nog niet van de baan. Baaij heeft hoop dat een nieuwe conceptwet over gezelschapsdieren die nog bij de Eerste en Tweede Kamer ter beoordeling ligt, een steun in de rug gaat zijn. Daarin staat dat 'de wijze waarop met gezelschapsdieren wordt gefokt het welzijn en de gezondheid van het ouderdier of nakomelingen niet mag benadelen'. Het is de vraag of de wetenschap nog iets voor de rashond betekenen kan. Onder veel rassen ligt het inteeltniveau al op 30 procent. Ja, er worden wel genen geïdentificeerd die aangeboren ziekten veroorzaken. En ja, daar kan systematisch op gescreend worden, zoals de Raad van Beheer voor een aantal rassen van plan is. Maar wat als blijkt dat elke hond binnen een ras dezelfde defecten heeft? Neem de Engelse springerspaniel. Veel van deze honden lijden aan een erfelijke vorm van blindheid, waarbij de lichtgevoelige cellen in het netvlies langzaam afsterven (progressieve retinale atrofie). Genetici ontdekten een mutatie in het RPGRIP1-gen die de kans dat een springerspaniel blind word t twintig maal vergroot. Toen duizend springerspaniels werden getest op de mutatie, bleek dat 42 procent van de dieren lijder is, en 38 procent drager. Slechts 20 procent was mutatievrij. "Zo'n ziekte fok je er niet meer uit. Dan sluit je te veel dieren uit", zegt Mandigers. moet dan toch gaan fokken met lijders en dragers." Zelfs hondenrassen waar niets mis mee lijkt, komen in de genetische problemen. Zoals de Berner sennenhond, op het oog een kerngezond hondenras. Fors postuur, golvende haren en een vriendelijke kop. "Toch gaan deze honden geen hondenleven lang mee", zegt Gubbels. De meeste dieren sterven aan een erfelijke kanker voordat ze goed en wel tien jaar oud zijn. Gemiddeld wordt een Berner sennen zeven jaar. De Raad van Beheer heeft een aantal algemene maatregelen voorgesteld om inteelt onder rashonden te beperken, maar die initiatieven komen maar langzaam van de grond. "Met de Wageningen Universiteit starten we binnenkort een pilotproject hoe we de verwantschap tussen twee honden het beste kunnen meten", zegt John Wauben, bestuurslid van de Raad van Beheer. "In de toekomst zouden we dan alleen een stamboom uit kunnen geven als de verwantschap tussen de twee ouderdieren laag is." Gubbels reageert: "Met die aanpak kun je de inteelttoename hooguit vertragen. Je blijft nog steeds zitten met bet huidige niveau van erfelijke ellende." 
Echte kampioenen 
De Raad verleent inmiddels geen stambomen meer aan honden waarvan de ouders zeer nauw verwant zijn, zoals vaders en dochters. Maar het kruisen met ooms, tantes, neven en nichten wordt nog altijd toegestaan. "Dat komt waarschijnlijk dit jaar nog aan de orde op een ledenvergadering", zegt Wauben. Ook is de Raad van plan gezondheidsgegevens van meer rassen dan alleen de Cavalier te koppelen aan stambomen. Daarbij balanceert de organisatie tussen de wensen van fokkers en de belangen van de hond. Want wordt de drempel voor een stamboom te hoog, dan draaien fokkers en rasverenigingen de Raad de rug toe. Dat is al eens eerder gebeurd, toen rottweilers verplicht een gedragstest moesten afleggen voordat zij een stamboom kregen. "Vóór de koppeling werden er jaarlijks nog een paar duizend rottweilers ingeschreven. Daarna waren het er een paar honderd, terwijl er niet minder Rottweilers werden gefokt", zegt Wauben. De FCI (Federation Cynologique Internationale), de internationale vereniging waarin de nationale kennelclubs verenigd zijn, stelde onlangs voor dat geen enkel fokdier meer dan 5 procent van de geregistreerde nakomelingen binnen een ras op zijn naam mag hebben staan. "Dat is een leuk begin, maar het gaat niet werken", zegt Gubbels. "Zolang je verwante dieren blijft kruisen, blijft de inteelt toenemen. En wat als een topreu in Nederland binnen die 5 procent blijft, en daarna Europa ingaat? Je kan de genetische variatie alleen herstellen als je bet stamboek openzet en er met een ander ras vers bloed inkruist." Voor veel honden fokkers is dat ondenkbaar. Het kruisen met een ander ras staat voor hen gelijk aan het opheffen van hun eigen ras. Ook Mandigers ziet de rashond liever verdwijnen. 
'Idee van rashond is absurd. Alsof mensen uit Heerlen alleen met elkaar mogen paren' Dierenarts Paul Mandigers 
"Als dierenarts vind ik dat de rashond verboden zou moeten worden", zegt hij. "Het hele idee is natuurlijk absurd. Het is alsof mensen uit Heerlen alleen nog maar met elkaar zouden mogen paren." Op een dag heeft iedereen in Heerlen een genetische aandoening. "Veel rassen kunnen alleen gered worden als je het idee van raszuiverheid laat gaan. Maar ik zie ook wel dat zo'n verbod er nooit gaat komen. Mensen willen een rashond, net zoals ze een Mercedes willen." Zowel Gubbels als Mandigers verwachten weinig van de vergadering tussen de Kamer en Bleker die over een paar weken plaatsvindt. "Bleker laat zich vooral adviseren door droogzwemmende dierenartsen", zegt Mandigers. "Ik ben bang dat ze noch de markt, noch de motivatie van kopers snappen. Ze zien de slachtoffers niet. En dan bedoel ik zowel mensen als honden. "Als de overheid geen paal en perk stelt aan gevaarlijke fokpraktijken, moet de consument het doen, denkt Mandigers. "Het is wachten totdat een stel hondeneigenaren zo boos wordt dat hun huisdieren zo jong doodgaan, dat ze zich bundelen en een fokker voor de rechter slepen. "Zolang dat niet gebeurt, draait de molen van hondenshow, inteelt en selectie door. Zieke dieren of niet. "De meeste fokkers hebben hun hart ongetwijfeld op de goede plaats, maar letten ze we op gezondheid en karakter? Ze hopen toch vooral dat er in hun nestje één of twee pups zitten waar ze de bloedlijn mee voort kunnen zetten, de rest zetten ze op de markt", zegt Mandigers. "En de consument trapt er in." Net zoals de kopers van Hukkeltje. Met de broertjes en zusjes van Hukkel is gewoon doorgefokt. Het zijn echte kampioenen geworden. 
Waar op te letten bij aanschaf van een rashond 
Wie een hond wil kopen, doet er goed aan zich te informeren over de erfelijke aandoeningen die vaak voorkomen in het ras. Dat kan veel verdriet en geld besparen. Aangeboren afwijkingen zijn vaak duur om te behandelen, en kunnen de leeftijd van een dier dramatisch verkorten. Om consumenten voor te lichten over rashonden en hun kwalen, heeft de dierenorganisatie Dier en Recht de website www.rashondenwijzer.nl opgezet. "In de Rashondenwijzer zijn de 80 rassen die het meest voorkomen in Nederland met 250 veelvoorkomende aandoeningen opgenomen", zegt Hans Baaij, directeur van Dier en Recht. Elk ras heeft een score gekregen, al naar gelang welke ziekten ze krijgen en hoe vaak ze voorkomen. Die informatie is afkomstig uit wetenschappelijke publicaties en databanken. "Het is opvallend dat de dieren die het beste scoren ook het minst goed zijn onderzocht." Op basis van de score geeft de website een koopadvies. Dat varieert van 'weinig bezwaren tot 'zeer af te raden'. De Raad van Beheer, de overkoepelende organisatie van hondenrasverenigingen, is ongelukkig met de website. "De Rashondenwijzer is suggestief", zegt John Wauben, bestuurslid van de Raad van Beheer. "De rekenmethode van de Rashondenwijzer is niet wetenschappelijk. Bovendien komen de hondenrassen waar weinig mis mee is niet in de wijzer voor." 
Bron: NRC,  Mooie kop, jammer dat de hersens er niet in passen”, door Lucas Brouwers uit NRC Handelsblad d.d. 7 januari 2012




X-tine, ik kom terug op de onverantwoorde fokker. Ik lees dat jij zo bewust mogelijk er mee om gaat! Chapeau, maar je weet nooit welke verborgen "gebreken" misschien pas na enkele generaties zich openbaren.

Het feit of een hond Kampioen is of niet,
heeft voor mij niets te maken met de beslissing fokken of niet fokken.

Reuen bij mij dekken heel beperkt.

Dat dacht ik al...maar wilde het even horen.
Wat is jou  motivatie om het zo te doen?
...ik ben geen fokker...heb alleen maar gecastreerd  onherleidbaar  mix overschot
vandaar mijn interesse naar jou antwoorden als fokker

Klopt,
weet je nooit.
Mijn mama is gestorven aan een hersentumer.

Misschien krijg ik dat ook wel,
misschien krijgt mijn dochter dat wel,
of mijn eventuele kleinkinderen.

Uiteraard nemen wij mensen onze eigen beslissingen,
en nemen wij beslissingen voor onze honden.

Het is dus onze taak om deze beslissingen zo verantwoordelijk mogelijk te nemen.
Kennis, informatie, verantwoordelijkheid,
van zowel fokker als koper zijn zeer belangrijk.

Een grote teef met een kleine reu geeft geen "gemiddelde" maat.
Een grote teef met een kleine  reu geeft grote en kleine pups.

Net zoals een witte hond met een zwarte hond geen grijze pups geeft
maar witte en zwarte pups.

maar als de ouders gezond zijn kan je toch weer met de kleinere pups verder gaan en  de grotere niet?
dan heb je nog steeds balans...zonder kleinere genenpool

Hoe bepaal je welke reu mag dekken, en hoe vaak?

Een vraag, want dit klinkt me wat raar in de oren. Is het niet juist de bedoeling om een match te zoeken met een hond die jouw hond aanvult op gebieden waar het beter kan?

Ik zit in stilte dit alles te lezen wat er allemaal bijgekomen is  en ik ben blij dat het dus niet tot de norm behoort om een hond zo vaak te laten dekken.

Xtine ik vind dat wat jij beschrijft heel verantwoordelijk overkomt. Daaruit blijkt voor mij dat je echt van het ras houd , dat vind ik leuk!

d&d ..onderschat niet dat diervriendelijk hp geen  gemiddelde afspiegeling is van de samenleving hierin..maar gelukkig groeit het maatschappelijk bewust zijn wel!

Inderdaad, aanvullen.
Maar niet overcompenseren.
Wanneer je hond bvb vooraan heel smal is, ga je er toch geen hond tegenover stellen die veel te breed is.
Je gaat bvb toch ook geen koehakkige hond combineren met een hond met O benen.
Dan ga je dus twee fouten met mekaar combineren.

De min punten van de ene hond moeten juist zo perfect mogelijk zijn bij de andere hond.

Het gaat heus niet zo makkelijk hoor.
Mijn laatste nest komt van een dochter uit mijn oudste teef. Die teef is te groot, daar is een standaardreu opgezet geweest.

Pups uit dat nest hadden standaardmaat, 3 zijn te groot (1 teef en 2 reuen).

Met een prima standaardteef heb ik een nest gedaan met mijn eigen jonge reu. die reu is aan de kleinere kant.
ook uit dat nest zijn ondertussen al te grote pups gekomen.

Fokken is heus niet zo simpel dat 1 + 1 gelijk is aan 2.

Ik begrijp dat de keuzes die je moet maken qua de ouderdieren echt een kwestie is van lijnen volgen enzo, maar als dan bijvoorbeeld de combinatie niet goed is ( wat jij zegt Maart) word dat dan ergens genoteerd? zodat andere dat ook kunnen zien?

.Dat begrijp ik

Maar  ook dus kleinere..1 en 1 maakt niet altijd 2....maar dat geld ook niet voor die kampioen neusje van de zalm met al zijn nesten

...ook daar wordt toch weer meest geschikte geselecteerd?
en ook jij denkt dus aan kleinere reu op net te grote teef...dat vind ik dan wel weer grappig...

Fokken is zeker niet simpel,, helemaal omdat er veel onvoorspelbare factoren meespelen. Zoals "verborgen gebreken" die pas generaties later zich openbaren... Een hele klus!
.

Een veroordeling van een hondenfokker uit het Brabantse Oud Gastel legt "een bom” onder het fokken van rashonden. Dat zegt de stichting Dier en Recht.
De fokker had een Ierse setter met erfelijke epilepsie verkocht aan een Rotterdamse vrouw, zonder erbij te vertellen dat die ziekte bij dit ras erg veel voorkomt. De kennelhouder had dat risico ook niet op de website vermeld. Toen de ziekte zich na vijftien maanden openbaarde, ontkende de fokker dat er sprake was van epilepsie, volgens de kantonrechter in Bergen op Zoom vermoedelijk uit angst voor negatieve publiciteit.
FOKKER SCHULDIG AAN ONEERLIJKE HANDEL
De kantonrechter bepaalde vorige maand dat de fokker zich heeft schuldig gemaakt aan oneerlijke handelspraktijken. De fokker moet de gedupeerde hondenkoper ruim 4.500 euro betalen: de volledige aankoopsom, een vergoeding voor medische kosten en rechtsbijstand plus 1.500 euro smartengeld. "Een consument mag zeker van een relatief dure rashond met stamboom verwachten dat deze gezond is ”, aldus het vonnis.
Hans Baaij van de Stichting Dier en Recht, die de Rotterdamse vrouw juridisch bijstond, noemt de uitspraak "baanbrekend”. Fokkers die erfelijk zieke dieren verkopen, maken zich niet alleen schuldig aan wanprestatie, ze zijn ook verantwoordelijk voor schade en leed. Elke gedupeerde hondenbezitter met een erfelijk zieke hond kan de fokker voortaan aansprakelijk stellen.
FOKKER MOET ALLES DOEN VOOR DE GEZONDHEID VAN DE HOND

Volgens de kantonrechter in Bergen op Zoom is al enkele jaren bekend dat veel rashonden aan erfelijke aandoeningen lijden. Een fokker is verplicht om adequate voorlichting te geven, aldus het vonnis. Een fokker moet ook alles in het werk stellen om te zorgen voor een gezonde hond. Baaij van de stichting Dier en Recht zegt dat dit bij sommige hondenrassen neerkomt op een fokverbod. Die rassen zijn zo verziekt dat het onmogelijk is om nog gezonde honden te fokken.

Het moet ergens beginnen!

in de werkhonden wereld is het vaak wel duidelijk te zien als een combinatie niet goed is geweest
als je er niets van hoort of de honden "verdwijnen" ineens, dan weet je al wel genoeg.

Er zijn helaas ook veel fokkers die dingen verzwijgen. een 8ste wervel vb... of foto's nemen van de heupen en als die niet goed blijken te zijn, de foto's niet laten beoordelen.
de wereld is gelukkig klein en via via hoor je regelmatig wel eens wat

tuurlijk maakt een kampioen geen kampioenen. Die kampioen is tenslotte gemaakt geweest door een mens, dat doet een hond niet zelf
Mijn reu is geen kampioen, zijn vader was er ook geen hoor.
Het is niet omdat hij kampioen is, dat het daarom een goede dekreu is, dat staat los van elkaar. De huidige wereldkampioen zou ik vb geen pup van willen, niet mijn type hond.
Pracht van een hond, maar dat komt zeer zeker grotendeels door zijn geleider.

en bwa, de meest geschikte geselecteerd... selectie gebeurt al in het nest he... groeien ze goed uit in mijn ogen en zijn ze fokgeschikt, dan ga ik er mee verder. Maar over nestbroers/nestzussen heb ik tegen dan al niets meer te zeggen natuurijk, vermits die dan eigendom van iemand anders zijn.

Inderdaad, het moet ergens beginnen.
Maar je kan niet alles voorzien.

Heel simpel hoor,
ik ben een gepassioneerd, zelfs meer dan gepassioneerd kleinschalig Havanezerfokker,
heb enkel sporadisch eens een nestje.
Ik ben enorm streng voor mezelf en voor mijn keuzes.
maar, er kan altijd iets gebeuren,
en eerlijk gezegd, wanneer er iets misloopt, kan ik zulke sommen niet betalen hoor.

Dus, wat kan de kleinschalige fokker nog doen in de toekomst ?
Stoppen, stoppen met fokken en het opgeven.

Wie gaat er dan nog door ?
De broodfokker uiteraard.
En ? Is er dan een verbetering van het ras ?

dat broodfokkers niet goed bezig zijn wisten we al...maar dat sluit niet uit dat er in de andere fok geen rare dingen plaatsvinden..en die mogen best aan de kaak gesteld worden of scherp bekeken...

20% stamboomfok tegenover 80% broodfok.

Tegenwoordig durf je al niet meer te vermelden dat je stamboomhonden hebt en fokt omdat het dan net lijkt alsof je een misdadiger bent.

Wat gebeurt er met die 80%

Niets, die gaan gewoon door,
daar hebben ze geen vat op.