Hier mag iedereen zich voorstellen, wel zo leuk te weten wie wie is en hoe je Berner(s) bij je kwam(en)

Ik ben Renate op dit moment 37 jaar.
Bij mijn ouders thuis hebben we een Berner gehad en ja eenmaal een Berner in hart wil je eigenlijk alleen nog een Berner (is mijn ervaring)

In 2005 kwam Beauty bij me (op een leeftijd van 9½ mnd) een beschadigde hond met een behoorlijke rugzak. Ik had haar al gezien en kreeg toen geen contact met haar en twijfelde of ik er goed aan deed dus besloot het niet te doen. Echter enkele dagen later werd ik gebeld met een smeekbede alsjeblieft haar op te halen omdat ze anders naar het asiel moest. Mijn oordeel was dat een berner als zij en eigenlijk geen enkele Berner in het asiel terecht moet komen dus heb haar opgehaald. Vanaf dat we in de auto zaten was er een klik. We hebben samen veel doorgemaakt en ik heb haar mogen helpen bij haar groeiproces en het leren leven met haar rugzakje en zij heeft wederzijds heel veel betekent in mijn leven met mijn eigen rugzakje.

Niet zo lang geleden toen we al aan het kijken waren voor een pup bleek dat Beauty een kwaadaardig gezwel had, omdat beauty erg stress gevoelig is en zo'n slechte start in haar leven heeft gehad, hebben we besloten haar niet aan de stress van operaties en medicatie e.d. bloot te stellen maar haar te laten gaan zo gauw we merkten dat ze last begon te krijgen.

We hadden een afspraak op zaterdag 17 augustus om bij een nestje te gaan kijken en juist voordat we erheen gingen en Beauty bij mijn moeder zouden brengen (zij zou oppassen) had Beauty Bloed bij zowel ontlasting als Urine. Op dat moment wisten we dat we een knoop moesten door hakken we wilden in geen geval dat ze zou lijden maar we hadden zo graag gewild dat ze dat pupje kennis mee had kunnen maken en zou weten dat ze ons en vooral mij niet alleen achter zou laten. Voor 19 augustus smaandags afspraak gemaakt bij de dierenarts, hoewel het heel erg dubbel was toch bij het nestje gaan kijken en er was een klik met Sadi.
Sadi mochten 25 augustes op een leeftijd van 7 weken en 6 dagen ophalen. Dus 1 dag te vroeg.
Smaandags Beauty begleid in haar heengaan en toen ik aangaf tis goed meis ik heb er vrede mee ik laat je los, gaf ze zich over. Zelf haar naar crematorium gebracht. daarna thuis in stilte geen hond die in je zij prikt met de neus om te melden dat ze extra aandacht wil. Geen extra alarm dat afgaat na het gaan van de deurbel, leegte... en de uitkijk naar de komst van een pup wat heel veel werk kost en voorbereiding om de woning puppyproof te maken dat heeft wel wat afleiding geven.

Hoewel ik haar mis en haar steun mis ze was voor mij een hulphond heb ik er tegelijkertijd vrede mee, we hebben haar die lijdensweg mogen besparen en hebben voor haar de juiste keus gemaakt.

De komst van Sadi betekent een heel ander leven, met een heel andere hond die onbeschadigd eigenwijs onderzoekent intelligent en onbevreest is. Reken maar dat ze ons aan het werk houd. Dat wordt een hele klus om in goede banen te lijden.

Inmiddels heb ik het boekje Kalmerende signalen (in gesprek met je hond) van Turid Rugaas in huis. Dat kende ik niet en sinds ik erover las wist ik dat ik het moest hebben. Een manier om nog meer van je eigen en andere honden te begrijpen te leren zien.

We hebben nog een lange weg voor de boeg met veel werk, een uitdaging en een snel afgeleide snel geprikkelde en geactiveerde pup.

Voor zover het voorstellen van Mij en Sadi En Tjaard is mijn vriend met wie ik een relatie heb met dank aan Beauty, zij bracht ons bij elkaar en hebben haar belooft dat we altijd bij elkaar blijven.