whippet al tijden diaree en bloed,vergoot hartje vocht longen

Halo ik weet niet of dit het goede toppic is,maar hier mijn verhaal,ben razdeloos wanhopig.


mijn whippet/mechelse herder is nu ongeveer 12 of iets ouder.
heeft al heel wat op zijn medisch raport.
Na een amputatie van haar teentje door een tumor is ze goed hersteld.

Maar na een tijd stevig te hoesten blijkt ze een vergroot hart te hebben,en vocht bij de longen.
Hier heeft ze medicatie voor gekregen,wat een tijd goed ging,alleen het hoesten is weer redelijk terug.

Maar sins een maand of langer heeft ze flinke last vann diarree,en sins een week /2 weken zit er steets vaker bloed bij,of na het poepen blijft ze persen maar dan komt er niks uit als alleen bloed.
Het is helder rood bloed.
wel heeft ze al een paar keer zwarte ontlasting gehad.
iso-gel werkte tot nu toe goed(niet voor de oorzaak maar wel voor de klachte)maar zodra er mee gestopt word is het meteen terug,nu zelfs bij het gebruik van iso-gel,is het peopen heftiger en vaak na bloeden of bloeden bij en na het persen.
De dierenarts weet niet wat er mis is.
En geeft aan als de huidige medicatie niet aanslaat is het beter om er mee te stoppen,omdat ze al zo veel medicatie gehad heeft en ik al het mogelijke heb geprobeerd.
Deze dierenarts is zeer behulpzaam en houd erg veel rekening met mijn finiancele situatie.
staan altijd klaar,dus aan hun twijfel ik zeker niet.
weet iemand me raad te geven,ondanks al haar problemen,lijkt ze nog te levendig om te laten inslapen,ze is af en toe nog speels altijd maar ook echt altijd lief en blij.
Ik merk tuurlijk wel dat het allemaal wat minder word wat ook door de leeftijd komt denk ik.Vaak ligt ze afstandelijker aan de ander kant van de bank,maar dat is al tijden zo,voor deze ellende begon.eerst kwam ze altijd naast me liggen of het liefst op me.maar ze heeft ook div (vet bulten denke ze bij de buik)dus wellicht dat dat daar aan ligt.

En ik merk nu ook door de diarree dat ze minder aktief is en meer slaapt,soms lijkt ze haar draai niet te kunnen vinden.
Ze word heel onrustig hijgen weet gen raad met zich zelf op dat moment.
tot alles er weer uit is dan is ze weer zich zelf.
Vandag bij de dierenarts geweest ivm giadia is onze laaste poging.
Maar ik kan het niet snappen ze blijft vrolijk en redelijk allert,ook als ik bezoek ontang wil ze overl bij en tusse liggen,de mensen zegge dan ag er is toch niks mee aan de hand etc...nee dat zou ik zelf ook graag denken,maar als ik weer alleen ben ervaar ik haar toch anders dna voorheen. 

Het dier moet niet gaan lijden,maar zolang ze zelf wil en niet moedeloos ergens ligt vind ik het waard op nog van alle ste proberen,zij heeft me zoveel gegeven,ondanks mijjn chronische ziekte ik hr een stuk minder,maar dat kan ze wel acepteren,maar zeker in het geval van nu,al zoude we nog maar 1 maand bij kunnen krijgen datze wel gewoon hond kan zijn dat ik er goed afschhied van neem toch leuken dingen ga doen met der en als princesje behandel,wat ze dubbel en dwars verdiend heeft.
Het is een heel verhaal,sorry daar voor.
Ik hoop dat mijn verhaal/vraag duidelijk is.
Alvast bedankt.

Hoe moeilijk ook, ik vind dat je niet moet kijken naar wat jij als eigenaar graag zou willen, maar wat het meest waardig is voor je beestje.

wat verdrietig is dit toch, je lieverd zo moet zien, met allerlei kwalen, ouderdom dat is een feit, je hond is 12 jaar oud. en heeft al van alles waar wat aan gedaan wordt .

je beschrijft dat tie niet echt meer bij je is maar afstandelijk ergens naast de bank gaat liggen, een hond die afstand gaat nemen is al een teken dat het einde dan naderd.

geniet nog van je lieverd zo lang het kan, maar hou wel de gezondheid van je hond goed in de gaten, wat je beschrijft dat tie veel bloed poept, is geen goed teken, ook dat het soms zwart is, dat is een teken dat het van binnen niet goed zit.

het is altijd moelijk om afscheid te moeten nemen, je kan dit best met je dierenarts bespreken of het zover is , zeker als je er zelf niet goed uitkomt.

geniet samen nog zolang het kan, maar wees wijs met je besluit.

Wat een moeilijke tijd voor je hondje, maar ook voor jou.
Is het zo dat de diarree momenteel het belangrijkste probleem is ?

12 jaar is al een mooie leftijd en ik begrijp je als je zegt dat je hondje al zoveel medicatie en behandelingen heeft gehad dat er niet nog veel bij kan komen. Maar ik zou het toch proberen om stilaan naar andere voeding over te schakelen.

Ik weet niet welke je nu geeft en ben niet speciaal pro vers of pro blik of om het even wat. Maar als er iets met de maag, darmen, spijsvetering of allergieen is vind ik het een optie om over te schakelen.

Je hebt het over je financiële situatie... maar een overschakeling hoeft niet altijd duurder te zijn. Medicatie kost ook geld. Maak bijvoorbeeld een kippensoep met vlees van een goede kip.... misschien is het wat zoeken want je vindt het bijna niet meer.

Maar als je een grote pot maakt, lang laten koken (dan geven de botjes ook nog glucosamine af) ... dan kun je dat verdelen in diepvriesporties voor jezelf en voor je hond. Er mag zelfs wat pasta in en tuinkruiden. Die voor jezelf kun je als je wil bij het opkoken verder kruiden met peper en zout enzo. Dit is dus geen verliespost.

Als je dan regelmatig een portie rijst voor je hond kookt met daar een schep soep met redelijk wat gekookte kip (zonder botjes) in kan dat wel goed voor hem zijn.

Als het kan kun je ook een keer per dag vers vlees voor je hond snijden. Het hoeft niet veel te zijn, maar daaruit kan ze stoffen halen die ze nodig heeft.


Heel fijn dat ze nog blij en speels kan zijn.


Ik hoop dat je haar nog een hele poos mag houden en dat ze opknapt en geen last meer heeft van diarree.

Als je hondje 12 is weet je dat een afscheid nadert. Maar ik wens je toe dat je nog kunt genieten en zij ook.

Sterkte, goede moed en wijsheid gewenst.

Veel moed met je hondje, de laatste periode van zijn leven is er. Jij kan hem begeleiden met zijn moeilijke momenten, knuffelen als hij triest is.....maar als het echt te triest wordt dan moet je beslissen. Jouw geluk en hemm niet kunnen afstaan , tegenover zijn afscheid en rust voor altijd.
Zware overweging maar je moet je er nu al op voorbereiden. En.....wat voor vreugde en plezier hebben jullie samen al gehad, denk aan de goeie kanten. Hij verdient een rustig en pijnloos afscheid als het zo ver is. 
Ik duim voor nog een mooie tijd samen. Zeker weten '

Hoi,
allemaal erg bedankt voor de tips
Alleen wil ik wel duidelijk maken dat ik het niet allemaal doe zodat ik der maar niet af hoef te staan.
Het zal een enorm gemis worden,en ik betwijfel of ik ooit weer zo connectie zal hebben met een ander dier,maar dat is niet de reden.

Het gaat me er om zolang ze nog speels is en blij is,heeft ze er nog zin in,ook met uitlaten als ik de riem pak is het een en al dolle boel.
Dat lijkt me geen teken dat het op is.
Tuurlijk ze is al 12 maar er zijn genoeg honden die ouder worden(de een in betere conditie als de ander)
En ze ligt zoals ik zei op der eigen plekje op de bank beetje afgezonderd  omdat ze (dat heeft ze altijd gehad)lekker onder der dekens onderduikt,maar tusse door draaid ze graag op haar rug om aandacht te vragen of komt ze vaak genoeg ff een aai halen.

hopelijk zie ik het verschil goed tussen idd echt afzondere omdat ze zich ellendig voelt of gewoon omdat ze zo fijnst ligt.
zodra ik ook maar denk dit is te zielig met geen vooruit zicht,kies ik tuurlijk voor de hond zelf wat het beste is.
Maar ik vind dat de meeste(niet hier op het forum bedoeld)nogal vlug zeggen spuitje omdat ze al op leeftijd is,bij een bejaarde zeg je ook niet oh aanhoudende diarree we stoppen er maar mee.

ik heb nog 2 dingen die ik kan uitproberen,de giardia ,of een darm ontsteking wat ik nog met de diernarts zal overleggen.

mocht er dan nog geen verbetering in zitten en ze word steets ellendiger sja dan moeten we wel ondanks dat het moelijk zal zijn.
Maar ze krijgt nu medicatie tegen het giardia virus,en een soort prednison tegen andere klachten al is het laatste meer om de klachte te bestrijden en niet de onbekende oorzaak.

Ze is nog steeds gek op eten,ik hoef maar het blikje vast te pakken of ze staat al op.
Wat ik wel ook ga doen is idd overschakkelen op speciaal voer van de dierenarts wat licht verteerbaar is,en verzachtend voor de maag.
Ik ben zelf vegetarisch en heb geen idee hoe je kip moet maken hehe,maar wel een goede tip.

Ik mag dan wel niet alle finiancele middelen hebben,maar ik doe het zo goed als ik kan en stel vaak de hond boven mij in dat opzicht,dus dat gaat goed komen.
Nu maar hopen dat de medicijnen aanslaan,zal zich toch moeten laten zien deze week,is er geen verbetering ja dan zal ik zoals ik zeg na de adviezen moeten luisteren en overleg wat het beste is.

aan de ene kant gaat het iets beter,ze lijkt weer vaste tijden te hebben met ontlasting ipv heel de dag door.
Maar vanacht heeft ze het ook binnen gedaan,wat erger voor haar is dan voor mij,aangezien ze zich flink druk gemaakt moet hebben,ze zal het zelf ook liever niet binnen doen.
Maar er zat gelukkig geen bloed bij!

Nogmaals bedankt voor alle reacties,ik zal nog wel een update geven maandag na overleg met de dierenarts.

Een heel helder en duidelijk bericht Sjef. En zo had ik het ook begrepen... Het bloed is beangstigend.. maar het kunnen goedaardige

Zoals jij er tegenover staat zul je haar niet te vroeg of te laat laten inslapen.

Sommige kwalen of kwaaltjes kun je niet onderuit. M'n moeder is 82 en als ze lang gezeten heeft, zeker in zo'n beetje dezelfde houding en ze staat op zal ze zeker zeggen "aiai... de oude dag... wat is een mens stijf als hij gezeten heeft"... Maar 10 minuutjes later loopt ze in de keuken te koken en te bakken en te zingen...

Ik denk niet dat ik dan over een spuitje zou moeten beginnen Hoewel ze voor euthanasie is als er geen levenskwaliteit meer is (fysiek of mentaal).

Voor een goede kippensoep vind je zeker recepten bij de vleet via google... al zou ik bouillonblokjes en zout en dergelijk weglaten. Een gezonde niet met antibiotica en andere middelen behandelde soepkip vinden is moeilijker


Ik vond op internet ook nog dit :

Colitis

Colitis is een ontsteking van de dikke darm (liet colon) en wordt gekarakteriseerd door het veelvuldig produceren van kleine beetjes dunne ontlasting, soms gepaard met bloed en/of slijm. Vaak heeft het dier pijn of gaat de ontlasting moeilijker (persen). Colitis kan vele oorzaken hebben zoals parasieten, infecties en voedselallergieën of intoleranties. De klachten zijn zeer wisselend. Sommige dieren hebben slechts geringe problemen, terwijl andere ernstig ziek kunnen zijn. Ook is colitis bij een aantal dieren een steeds weer terugkerend probleem. Dieetbehandeling en ontstekingsremmende medicijnen kunnen helpen de ontstekingen te verminderen en herhaling te voorkomen. Ontstekingsremmende medicijnen zijn vaak nodig, zeker in het begin van de aandoening om de ontsteking zoveel mogelijk te beperken en de klachten te verminderen. Bij bepaalde vormen van colitis, zoals de chronische, idiopathische colitis (d. w. z. dat oorzaak niet bekend is), kan het geven van een speciale dieetvoeding de benodigde hoeveelheid ontstekingsremmende medicijnen op de lange termijn verminderen.

Chronische, idiopathische colitis is een van de meest voor komende oorzaken van chronische diarree bij de hond. Om de ontsteking in de dikke darm tot rust te brengen kan uw dierenarts een speciaal hypo~allergeen dieet voorschrijven, zoals het Sensitivity Control dieet (zie laatste pagina). Dit dieet is zeer lichtverteerbaar en bevat slechts één dierlijke eiwitbron en één koolhydraatbron, waardoor het ervoor zorgt dat er zo min mogelijk allergie-opwekkende stoffen de dikke darm bereiken, Hierdoor wordt de allergene prikkeling van de darm tot een minimum beperkt, wat de kans op een allergische reactie aanzienlijk verkleint.

Link :


http://www.dedierenkliniek.nl/htm/dier/hond+kat/maagdarmp.htm

Ga dus best na met de DA of je (zeker voorlopig) wel iets anders mag geven en best wacht met gekookte kip !

Heel veel succes gewenst.

Hoi  K*Y*L*I*E* ,en de rest
erg bedankt voor het mee denken en voor de info.
Het is een tijdje goed gegaan,met pillen tegen de gardia en prednizon.
Ik had dure blik voeding (wel van de supermark)maar daar leek het goed mee te gaan.
Tot sins kort helaas alles weer terug,maar in elk geval geen bloed.
Dus ik ben met sofie na de dierenarts geweest ,wilde gewoon zeker zijn dat ze alles checkte en even na der kijkte,aangezien ze steets vocht/ontlasting lekte,heb alles wel 100 keer schoon gemaakt,maar dat is geen probleem zij leek er veder geen besef van te hebben en dan is het goed,alleen met de poep momentjes leek ze het erg lastig te vinden.

Nu dacht de dierenarts toch aan kanker wat gewoon in haar hele lichaam zit:(
de kliere waren de vorige keer erg opgezet,der neus is helemaal aan het verkleuren.,ze heeft al is een tumor aan der poot gehad waarbij een teen geamputeerd is,en ze is in en korte periode veel afgevallen begint redelijk mager te worde.maar goed als het kanker zou zijn dan komt het uiterraard hier door,maar kan het ook van de diaree zijn en beperkte voeding?beetje dubbel dus.
dus ja erg vervelend om te horen.

Ik twijfel nog wel een beetje,er is veder geen bloed onderzoek gedaan of ontlastings test om de diagnose te bevestige.Maar goed ze zal natuurlijk in haar ervarings als arts wel het een en ander kunnen zien,ga er toch over denken om als laaste klein onderzoekje te doen,zodat het gewoon bevestigd word,dan weet ik waar het heen zal gaan.

De arts vond zelf ook dat het nog te vroeg is om voor inslapen te kiezen,ze loopt gewoon vrolijk rond allert enz,al begint dat nu na de laaste bezoek aan de dieren arts  soms uit het niks helemaal in te kakken erg veel slapen.en ook weer wonderbaarlijk opleven.
Ze heeft nu het duurste blik soort mee gekregen,en de pillen weer,ik kies idd nu toch voor het beste voer,dan zelf maar een boterham minder,zolang zij maar genoeg heeft.
geen idee waar ik aan toe ben nu,maar het is zo stressvol,elke keer denke is het nu begonnen niet wetend wanneer ze er genoeg van zou hebben pf pijnlijk allemaal.

dat mormel van me ligt bijna de hele dag bij me doen alles samen dus kan het niet beschrijven wat voor band ik er mee heb.
maar goed kanker is kanker,bij mens en dier weinig tegen te doen als alleen verlengen,aangezien me pa overleden is aan kanker die strijd daar moet ik echt niet aan denken,ik weet niet hjoe dat bij honden is.
Maar dan zien we dan wel.
sorry voor he warrig verhaal,er speelt zo veel in me hoofd op het moment. 

Met de blik voedinig van de dierenarts leek het vanaf dag 1/2 al beter te gaan zelfs vaste ontlasting gehad,maar helaas sins gister/vandaag weer diarree.

Nu even goed na denken wanneer het voor der zelf genoeg is,continu aan de diarre en daar bj wat ik niet weet maagpijn hebben zenuachtig zijn is ook niks,alsdat erger word.

maar goed kunnen hun mij vertellen dat ze geen pijn heft hooguit ongemak met de poep momentjes ,dan blijf ik er bij zolang ze vrolijk is laat mij maar poetse en dweilen de dekens wassen geen probleem
als ze nog maar geniet,maar het beangstigd me wel als ik verhalen bij hou van honden met kanker hoe snel het kan gaan wat toch altijd onverwachts is.
dus ik probeer ook wel realistisch te blijven.

binnenkort een gesprek met de da over als het zo ver zal zijn wat de mogelijkheden zijn en om het evt thuis te laten doen lekker in haar vertrouwde omgeving rustig zonder alle stress.

ik zal dan nog wel weer een stukje schrijven.
ga me nu concentreren op me kindje sofie

Hoi "Sjef".

Nee, warrig is je verhaal zeker niet. Ikzelf en ik denk heel velen hier op HP weten hoe het is een huisdier, en zeker ook een hondje te hebben in een periode dat het afscheid naderbij lijkt te komen.

Zolang je nog ergens een kans ziet dat iets echt kan helpen of een ander licht op de zaak werpen wil je het dan proberen. Zo denk jij nu ook aan een bloedonderzoek, om meer zekerheid te hebben.

Dat kun je nog laten doen als de DA je kan zeggen of het leven van je hondje dan nog op een andere manier makkelijker gemaakt kan worden. Maar ook om je beter voor te bereiden op iets wat dan misschien onvermijdelijk blijkt te zijn.

Maar je hebt echt al zoveel gedaan. Ik merk ook in je bericht op dat je niet zeurt over moeite die je toch echt moet doen, zoals het poetsen en dweilen en dekens wassen. Je haalt die moed ook uit het feit dat je hondje nog vrolijk kan zijn. Ik wens je toe dat je die moed behoudt zolang je hondje nog van het leven geniet en zolang er geen reden is om aan te nemen dat ze erge pijn lijdt. Niet makkelijk, want ze kunnen hard zijn voor zichzelf en tegenover hun baasjes. Ga dus af op jou gevoel met daarbij de meer objectieve waarnemingen en de kennis van de dierenarts.

Ik wens je nog heel veel sterkte en goede moed toe. Ook dat je zelf nog geniet elk moment dat je ziet dat je hondje geniet.

Spijtig dat kanker ook het leven van je pa kostte. Die ziekte, dat woord zal zeker pijnlijke herinneringen bij je oproepen. Is hij jong overleden ? Ik hoop van niet.

Ik wens jou en Sofie alle goeds toe. Als ze moet gaan dan hoop ik op een vredig afscheid voor je. Laat je hondje dan weten, voelen, dat ze mag slapen, dat ze het goed heeft gedaan.

Heel veel liefs en een knuffel voor sofie. Wij leven met jou mee en sofie heeft jou aan haar zij. En ja, laat zeker nog iets weten.

Dankje kylie voor je warme reactie,
ja me pa was pas 50 helaas.

ja het is ook erg moelijk in te schatten,of ze wel of geen pijn heeft.
Soms is ze helemaal van slag hijgen als ze tussen door zo vaak na buiten moet en er komt bijna niks uit of juist veel.

Ik ben net even een stukje gaan lopen,maar nu is het weer zo dat er niets of een paar druppeltjes ontlasting komt,terwijl ze paar keer perst,erg vervelend,ik weet niet hoe lang ze dit volhoud als er weer niks na buiten komt,ze blijft wel goed eten en drinken,drinken word steets meer.Eten is ze nog zot op ze snuffeld alles af ze vraagt vaak om eten,maar goed ik kan niet meer geven als alleen het speciale dieet voer.

Veder slaapt ze redelijk veel,maar dat kan ook door de medicijnen komen.
Ze blijft wel gewoon vrolijk,en staat te huppelen als de riem gepakt word

Toch jong dus. M'n innige deelneming. Mijn pa is ook maar 46 geworden en nu ik zelf 58 ben vind ik dat heeeeel jong

2 mensen die ik ken hebben een hond met gardia.. Ze hebben hen ongeveer gelijktijdig uit een asiel gehaald. Allebei zijn ze nu al aan de 3de kuur tegen gardia bezig en zijn nog niet genezen... Nog steeds diarree, hoewel het honden zijn van anderhalf en 4 jaar. Nog jong dus. Bij een van de 2 wordt op dit moment een andere variant gardia-medicijn geprobeerd. En allebei vertellen ze me dat hun dierenarts met de handen in het haar zit omdat het niet betert... ???...

Nogtans heb ik in de loop der jaren al meer dan eens een topic op HP gevolgd waar het hondje er door kwam. Wordt het virus meer resistent ? Ik weet het ook niet.

Ik denk dat je dus best op je eigen gevoel afgaat.

Dat moeten wij hier ook doen met een poes van 15 die we een paar jaren geleden geadopteerd hebben. Ze krijgt regelmatig ontstekingen in de keel... Mondje en tandjes zijn echter in heel goede conditie. Zelfs geen tandsteen... Ze zou wel met een virus zitten, dat net zoals herpes, regelmatig terug de kop opsteekt en noot echt weg gaat. Dan krijgt ze weer ontstekingen bij haar amandelen en is ze er slecht aan toe wat kwijlen en moeilijk eten betreft. Maar ze blijft speels, actief en kwam laatst zelfs nog met een muis aangedragen

Als ze een antibiotica-kuur gehad heeft is ze weer een poosje helemaal goed. We nemen het dus ook zoals het komt. Maar ik blijf wel lezen en zoeken naar mogelijke voeding of toevoegingen die haar weerstand tegen het virus kunnen verhogen. Hopelijk vind ik nog iets.

Jeetje 46 is ook geen leeftijd:(

Ja het virus ik zit er zo mee,gister kon ze bijna niet poepen,dus kwa er allee vocht uit,soms komt de ontlasting half na buiten als ze gewoon ligt zit.
Vanmorgen weer een lading binnen,half uur later na buiten en spuit poep div keren,met bloed.
dierenarts gebeld,en geeft echt aan ze hebben alk medicijn zo wat geprobeerd,ze weten het ook echt niet meer,ze hebben niks sterkers,ook heeft ze nu anderhalf week ruim,op speciaal dieet voer van de dierenarts gestaan,en er komt gewoon geen verbetering.

De dierenarts geeft aan dat ze toch echt denkt dat we er mee moeten stoppen,
ze kan gelukkig wel gewoon thuis ingeslapen worden,maar ik heb zo strijd van binnen,ze is gewoon te vrolijk eet nog te graag het voeld zo fout om nu die keuze te maken ondanks dat ze contineu blijift gaan met haar diaree,de dierenarts vind het ook erg vreemd dat ze zo vrolijk blijft,ze zegt ook dan kent ze toch nog (voldoende)geluks momentjes.

Dus ik moet er nu over na denken,maar ja wat valt er te denken medicijnen slaan niet aan het voer niet,als het idd kanker is,zou ik het wel voor kunnen zijn dat ze gaat lijden pijn krijgt.

,tis zo naar allemaal.

even een update de laaste helaas.
het ging de afgelopen week al slechter
het bloed bij en na de diaree kwam terug,de laaste paar weken was eten een obsessie voor haar,natuurlijk ook door het speciaal dieet voer denk ik.

ik heb in de afgelopen tijd al 3 of 4 keer een afspraak vast gelegd om sofie te laten inslapen,maar elke keer gaf ze mij een teken dat het toch nog ging.
vandaag zou ze ingeslapen worden,maar helaas ging het sneller.
afgelopen zaterdag avond,ze was onrustig ze jankte piepte echt iets wat ze nog nooit gedaan had,ik heb der een prednizon gegeven 10mg in de hoop dat ze wat zou slapen,en geen last had van haar buikje.
Dat leek te werken,tot het gruwelijkmis ging,in haar slaap werd ze wakker in paniek en ze kreeg een toeval schuim uit haar mond der ogen op een rare stand,ik heb haar zo veel mogelijk gerustgesteld ik dacht dit is het dan,uiteindelijk er uit gekomen,maar ze was totaal haar zelf niet meer,uit wanhoop pootjes geven verstrooid,zelfs over de tafel lopen bijna grom achtig na eten vragen.
Dus ik heb de dierenarts gebeld en gezegd dat het tijd was.

Met ontzettend veel pijn afscheid genomen,over een uurtje zou mijn meid er niet meer zijn,al die tijd zo veel tegen aan gehikt bangvoor geweest,maar na die toeval nee dat mocht geen 2de keer gebeuren.
Ik heb haar nog zo veel eten gegevem als ze wilde lekker een stuk chocolade waar ze altijd om vroeg maar nooit kreeg natuurlijk.

toen kwam de dierenarts,voor me gevoel ging het veelste snel,ze had een slaap prik gegeven,ik wilde haar op schoot,maar ze klimde nog maar half op de bank en ze slaapte al soms even bij komen,toen ben ik er maar langs gaan liggen haar aangekeken en gedag gekust gezegd.
ze kreeg haar laaste prikje en het was meteen gedaan in nog geen 30 sec.
ik heb me nog nooit zo vreselijk gevoeld.
heb haar op haar eigen deken gelegd,op haar plekje op de bank,na een uur van aaien huilen,toch het deken om haar heen geslagen,de nacht laten liggen,na veel keer toch het deken af doen voor even te kijken en een aai te geven,ook der kopje onder gelegd.

Smorgens na amper geslapen te hebben,is het naar wakker worden,de dag van de 2de beslissing.
Een aai geven kon niet meer,dus maar over de deken gewreven.
daarna veel afvragen wat het beste te doen,crematie of begraven,heb ik besloten om haar in de tuin te begraven,in haar deken met haar speeltje.

ook ontzettend moelijk.
Akelig dat ze zo verstijfd was
om haar op te pakken en op haar laatste lig plaatsje te leggen,ging het deken half terug,wat een droevig gezicht,ogen half open maar ze zat er niet meer in.
maar goed nu ligt ze begraven op een mooi plekje,altijd dicht bij me.

En is het aan mij om het te verwerken,iets wat nog heel lang gaat duren.
Vanmorgen wakker worden in een leeg kil huis zonder mijn trouw maatje 
wat is het zwaar wat een gemis.

rust zacht

Mijn oprechte deelneming met het verlies van je maatje Sophie. 
Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken hier van.

Angelie

Vreselijk om je lieve hond nu te moeten missen.
Het is nog maar zo kort geleden; het verdriet om haar gemis zal langzamerhand lichter worden.

Heel veel sterkte.

Ach wat vervelend maar jij hebt alles gedaan voor haar je bent een GOUD baasje geweest voor je schatje.

Sterkte met dit verlies en vooral blijf over haar praten je zal zien de mooie herinneringen komen terug

Heel veel sterkte met het verlies van Sophie,de pijn zal moeten slijten....
Rust zacht lieve Sophie

Ik hoop dat je je verdriet een beetje kunt verwerken Sjef.  Je hebt zoveel voor Sofie gedaan.

Voor ons veel te jong... Maar 12 jaar is een heeel hondenleven... En je was er voor haar tot aan het afscheid. 
Sterkte en mooie herinneringen gewenst !

bedankt allemaal voor de reacties.
Het ging dan ook echt niet goed,ik was ben zo gehecht aan sofie.
alles voelden even leeg en zwart,toch het schuldgevoel,ook al weet ik dat ik alles gedaan heb wat ik kon.maar in zo laaste moment wat moet ze wel niet gedacht hebben ,de spuit werd ook te snel gezet zodat zoals ik al zei niet echt afscheid op het moment zelf kunnen nemen,of haar goed bijstaan.

maar goed een vriend kwam met een idee om toch een nieuw beestje in huis te nemen ook voor het te verwerken ik was er eerst op tegen(goh wat moet dit koud over komen ,sofie vergeet ik nooit en  dat zal nog een hele tijd pijn doen)
maar we zijn na het nestje gaan kijken,en er kwam als enige een puppy op me af terwijl de rest van de pups  door het dolle heen spronge na alle kante,deze pup kroop helemaal tegen me op aan kijkend likken,sja ik was verkocht.

Ik merk wel dat het iets beter gaat nu,al is dit me eerste puppy en er zitten achteraf noga wat twijfels,maar hij lijkt het goed te doen.
Dus ik ga even zoeken op het forum desnoods een toppic plaatsen om me gerust te stellen
Hij is 7 weken,wel erg klein en mager,een echte whippet
uit een nest van 6 als ik het goed heb.
ik maak me vooral zorgen achteraf na veel lezen over pups en fokkers,dat de moeder?overleden?was en een pup uit het nest was compleet wit blind en doof.
de andere waren wit grijs,en 2 zwarte met een witten streep eentje van deze  heb ik er nu

weer terug na sofie,tijd zal de wond moeten helen,maar het vertrek uit het lichaam zal me altijd blijven volgen ben ik bang,naast tuurlijk alle goede en leuke tijden

Wat en verdriet en wat een weg... Uiteindelijk is de moeilijke beslissing genomen en was je trouw tot het einde aan je meisje. Mooi en triest tegelijk...
Hoop dat je nieuwe pupsel wat verlichting geeft..