Terug naar fokker

.het gaat niet om het geld. Ook niet om garantie. Maar omdat de fokker niks wil toegeven en omdat deze hond gewoon niet te redden is wat natuurlijk Supersneu is. Dankjewel voor je reactie en het meedenken.

Er staat al aardig wat en daar heb ik even doorheen gescand, niet alles gelezen, zo lang  en vele quotes enzo..

Kennelsyndroom bestaat in heel veel gradaties.
Je hebt een hele erge vorm die vooral bij laboratorium honden ziet en bij honden uit nesten van broodfokkers die er echt niets mee gedaan hebben, behalve in de schuur gezeten, of een andere kleine ruimte. Die honden hebben verschrikkelijke angst buiten wat ze kennen, zo erg dat ze compleet blokkeren. Ze vertonen geen agressie, maar sluiten echt af. (is ook een kenmerk van kennelsyndroom, geen agressie, wel volledig blokkeren) Advies voor deze honden is eigenlijk inslapen. De hond zou je kunnen houden, maar dan alleen laten plassen in de tuin, kleine ruimte binnen houden, geen vreemde mensen over de vloer. Dat is, naar mijn mening, geen leven voor een hond.

Je hebt ook minder erge vormen. In alle gevallen van kennelsyndroom is de primaire socialisatie mis gegaan. Sommige hebben nog prikkels van andere mensen gehad, of andere dieren, andere honden hebben echt niets gehad. Dan verschillen veel honden ook nog van karakter, wat ook meespeelt in hoeverre ze na die cruciale inprentingsperiode nog enigszins kunnen leren.

Wat ik lees had deze hond duidelijk kennelsyndroom.
Waarschijnlijk voelt hij zich nu 'thuis' bij de fokker wat beter.
Wat ik je vrienden zou aanraden is de verenigingen waar de fokker lid van is aanschrijven en de Raad van Beheer. Landelijke Inspectiedienst kun je ook nog informeren.

Oeps, ik heb blijkbaar dikke vingers. Wil steeds drie doggies geven maar sommigen hebben er eentje en jij maar twee. Sorry!

Dank je wel voor je antwoord. Inderdaad veel reacties. Het is al duidelijk dat deze hond echt kennelsyndroom heeft. Mijn vraag was dan ook hoe te handelen op deze fokker die hen de schuld geeft. Dus bedankt voor je hulp.

.Hoezo mijn advies? Ik heb hen verteld wat ik wist en links gegeven waar ze konden lezen. Verder zijn er zoals ik in het startbericht schrijf twee verschillende GT's bijgeweest. Ik heb geen advies gegeven. Dat kan ik niet, zoals ik zei weet ik niets over een kennelsyndroom. Ik heb wel verteld wat mijn mening was, maar dat is wat anders als een advies. Als iemand veel problemen met een hond heeft en niet weet hoe te handelen ben ik de eerste die zegt dat ze er een GT bij moeten halen.

Alleen dat al is toch ook advies geven. Maar het ging er mij alleen maar om dat de mensen zelf geen deskundigen waren.

Nee ze zijn geen deskundigen.
Ze hebben wel eerder pups opgevoed tot heerlijke, gelukkige, blije honden die een geweldig hondenleven bij hen hebben gehad en nu nog een die er nog steeds een geweldig leven heeft.

Ze hebben een behoorlijke lap grond en eromheen veel bossen. Wonen dus lekker ruim. Fijn voor honden lijkt me dat. De hond die ze hebben loopt ook lekker los en blijft in de buurt.

Jeetje wat een triest verhaal voor alle partijen.
Ik vraag me wel een paar dingetjes af... meer nieuwsgierigheid en wil er zeker niet mee op de tenen trappen... Ik heb zelf geen ervaring met het kennelsyndroom, dus misschien denk ik wel net iets te makkelijk hoor....

- Is er bekend wat de fokker nu met deze puber (hond is nu 10maanden als ik het goed heb gelezen) gaat doen... houdt ze hem nu zelf of gaat ze weer voor herplaatsing?
- Is er medisch gezien niets te doen voor de hond om hem uit zijn schulp/angst te halen... ik denk dan even als bij mensen een soort van anti-depressiva o.i.d. zodat je toch een soort opening kunt vinden om zo'n hond wat toegankelijker te maken, dat het enigsinds wat trainbaar wordt? 
- Heeft kennelsyndroom echt puur en alleen met socialisatie te maken of spelen er ook nog andere medische factoren in mee? Bijv een teveel of te weinig aan bepaalde lichamelijke stoffen?
- Is 3 maanden niet te kort voor een hond met zulke problemen...  kost dat ook niet veel meer tijd om het trouwen te winnen om hem uit de angst te krijgen?
- Je wilt het ras niet benoemen (logisch) maar komt dit bij sommige rassen sneller/makkelijker voor, dan bijv bij andere rassen of het is echt puur individuele aanleg van het karakter?
- Zijn er meer honden vanuit deze fokker met dit soort problematiek?

Ik denk dat je het beste kunt melden bij het raad van beheer en de rasvereniging waar ze lid van zijn. Die hebben mogelijk meer gegevens van over hun fokbeleid (het aantal nesten die geboren worden en uit welke combinaties) als ook aanleg/erfelijkheid van dit extreme angst gedrag mee speelt (los van de socialisatie) is het misschien ook verstandig om uit een bepaalde combinatie/ of teef/ of reu geen nieuwe pups meer te laten komen, als dit via 1 of beide ouders kan worden door gegeven. Daar zou het raad van beheer en/of de rasvereniging dus misschien wel waarde aan hechten om dit soort info te krijgen. Of je verder echt iets kunt doen tegenover de fokker... dat weet ik niet. Ik denk dat het een wellis-nietis ding kan gaan worden, waar beide partijen waarschijnlijk niet gelukkiger uit gaan komen. Ik denk dat ze daarin het beste zelf naar de fokker toe dit los moeten laten, enkel achter de schermen misschien organisaties kunnen inlichten. Ook spelen er nu mogelijk nog allerlei emoties mee en kun je er niet rationeel naar kijken.... soms is even afstand nemen goed om voor jezelf alles op een rijtje te krijgen.
In elk geval wens ik je vrienden veel sterkte met het verwerken van het gemis.

Dankjewel! Lief berichtje.
Het is niet iets waar deze honden gevoelig voor zijn.
Drie maanden.......ik heb geen idee of dit kort is, maar het gaat erom dat er in deze maanden zelfs niet iets heel kleins aan verbetering te zien was. 

Wat de fokker gaat doen met de hond? Weet ik nu nog niet. 
Inderdaad ligt het voor nu allemaal heel emotioneel en ben ik met je eens dat je beter even niks kunt doen. Misschien besluiten ze straks wel helemaal om niks te doen.

haha nee hoor dat schreef ik
nav de contacten die er met de fokker waren geweest in de periode voor afgaand aan de adoptie

met nadruk op leek !!! dus

wat dus achteraf gezien dus helemaal niet de waarheid was, tenminste niet dusdanig dat de hond bij je vrienden in staat was tot ontspsnning en communicatie.

dat geen agressie en volledig blokkeren herken ik zo goed.

Ik heb Waldo met kennelsyndroom en sluit me volledig aan je antwoord Margje

er is extreem veel aanpassing  voor nodig wanneer je zo'n hond hebt
en dan nog..hangt het van de hond af in hoeverre deze kan herstellen hiervan.

Met Waldo gaat het gelukkig goed...al blijft het een hond waarnaar je je zal moeten aanpassen..het blijft een precaire balans

Ik las laatst over een stichting die een hond met kennel sydroom had opgenomen voor socialisatie ,na tip van da die was gevraagd de hond te laten inslapen.
Ik vertrouw die fokker voor geen meter, al begrijp ik heel goed dat de meeste mensen geen hond met kennelsyndroom in huis kunnen hebben..
Daar moet je echt voor kiezen want anders is het zeker  niet te doen.

Wat fijn voor Waldo om toch een thuis te hebben!

Ik ben super blij met mijn dappere dodo, het is een  zeer dankbaar dierbaar  vriendje.

heb zelf een hond die was geslagen met een ketting 7 striemen.
Deels fijn gekauwde staart punt  ( 10 cm geamputeerd )
bijzonder smerig onder de douce zagen wij meer beschadegingen.
ze had het blauw al in de ogen.
Haar hebben we zelf links laten leggen tot ze zelf bij ons kwam
het is nu een van mijn liefste honden dus hoop is er altijd.

Mishandeling is iets heel anders dan een kennelsyndroom.
Daarnaast is het - zoals alles bijna - een combinatie van nature en nurture.
Een hond die in de kritieke socialisatie fase, zo tot een maand of 4 niet aan nieuwe dingen blootgesteld wordt, zoals fietsen, auto's, andere mensen, andere honden, neemt deze als het ware niet op in zijn repertoire als 'horende bij het leven van alledag'. Dat is niet zomaar te herstellen.

Het karakter van een hond draagt er wel toe bij hoe erg hij het vindt om met iets volkomen onbekends geconfronteerd te worden. Als ik even kijk naar bv de honden die onze fokker wel eens uit het hoge noorden haalt (Alaska, Noorwegen), die hebben naar Nederlandse begrippen een beperkte socialisatie gehad. Deze honden hebben bv nog nooit een fiets gezien. Een van hun honden was doodsbang voor vrouwen met boodschappen tassen. Toch kunnen deze honden in de context van de roedel aardig functioneren en omdat ze wel honden zijn met een sterk en expressief karakter, zijn ze niet zo snel onder de indruk van iets nieuws. Een al wat angstige en onzekere hond zal bij eenzelfde achtergrond en dan  bv bij plaatsing op een flatje in A'dam een heel ander beeld laten zien.
Hoe minder verschillende dingen een hond heeft gezien, hoe minder hij of zij ook met weer nieuwe dingen om zal leren gaan en dat laatste zal ook weer mede bepaald worden door het onderliggende karakter. Ik heb een keer een filmje gezien van een hond die als pup nooit mensen had gezien, dat was zoooo zielig, zo bang als die was, die hebben ze uiteindelijk ook in laten slapen.

Ik woon in Amsterdam op 3 hoog.' het verschilt per hond en baas
 
 het werkt ook zeker in waldo's voordeel.
Mits je maar doseert naar vermogen en veel herhaalt.Juist door enorm impulsen aanbod kan je ook goed dingen trainen.
De kunst is  dus hoe je ermee omgaat.
waldo moest wel langs een draaiende pomp naar hun eerste veilige losloop plek
en daarvoor ook een drukke weg over..
de hemel van het loslopen en lekker snuffen daarna deed wonderen
en verrek opeens liep hij om 6 uur in de ochtend voor mij uit richting die weg
Ik had hem toen ruim 3 mnd en hij kroop de muur in van elk mens of geluidje toen ik hem kreeg.
Nu kan ik hem los laten op 10 meter van een bouwterrein waar gewerkt wordt
(dit is overigens bekend terrein..en went  ondertussen wel aan bouw geluid zonder vlucht gedrag)


Het heeft mij overigens 1 1/2 jaar gekost om waldo zonder  totaal "bevriezen" uit zijn mand te krijgen wanneer hij uit ging.(bibberend als verlamd ineengedoken zitten)
Ik noemde dat hem van de handrem halen
Wanneer je hem eruit had zette hij dan 2 stappen rekte hij zich uit en was klaar voor de wandeling..en kwam lekker even met zijn snuit tussen mijn knieen wrijven...van he lekker we gaan..
totaal op slot daarvoor ..nu heeft hij dat heel soms nog.
als ik geen rekening met hem zou houden in wat hij kan hebben gaat het weer rap achteruit.
Maar hij weet prima hoe de tram te overleven zonder paniek.


dat is kennel syndroom

Complimenten voor je toewijding en vasthoudenheid

Inderdaad!
In die kritieke fase worden in de hersenen bepaalde verbindingen gelegd, wat alleen in die tijd mogelijk is.
Je kunt het zien als een groot wegennetwerk. Er missen bepaalde tussenwegen die nooit zijn aangelegd. 
Die wegen kun je niet meer aanleggen en als je al een grindpaadje kunt maken, dan moet je over al die bestaande drukke wegen heen en is het dus veeeeel meer werk en kost het veel meer tijd.

en ze blijven altijd wel een "beetje" leunen..ik merk aan waldo dat hij een kader nodig heeft om zich te kunnen spiegelen.

Hij moet weten hoe zich te gedragen bij veel impulsen...zijn "rust" komt van vertrouwen in dat iemand weet hoe het moet.. en ervaren dat hij dat zelf ook in kan schatten en wij wel zorgen dat het veilig is
Hij gedoogt dingen door ervaring...maar leuk vinden is een ander verhaal.
Hij raakt alleen niet in de problemen...en dat maakt dat hij sneller herstelt.

waldo is een levensstijl...veel werk weinig moeite,  mijn beste motivatie om te onthaasten..
Hij heeft het ook heel leuk hoor !
hij doet het echt super goed en het is ook een geweldige lieve olijke grapjas!

Dat ben ik met je eens. Deze hond mist echter alle wegen. Nogmaals, ik heb werkelijk nog nooit een hond gezien die zo extreem angstig is. Zelf ben ik van mening dat deze hond dan ook absoluut geen leuk leven heeft. 

Ik weet het niet, maar ik denk dat niemand iets voor hem kan doen. Jullie zouden spontaan in tranen uitbarsten als je hem zou zien. Ik zeg dit heus niet om een excuus te verzinnen voor mijn vrienden hoor. Zelf vind ik het nl heel moeilijk als ik een topic lees over mensen die een hond wegdoen. Dat vind ik nog steeds. 

Ik denk dat ik de hond in eerste instantie al niet had meegenomen, maar ja.......er was zoveel contact over en weer geweest met de fokker en hoe deze alles vertelde en uitgelegd had kan ik me best voorstellen dat de man van mijn vriendin hem dus wel meegenomen heeft. Volgens de fokker had het heel even tijd nodig. 

Het is zo jammer dat dit gebeurd en zo niet nodig ook. 
Waardeloos gewoon! 

Super te lezen dat het bij jou wel veel beter gaat Roos!!

Ik geloof je onmiddelijk.
Het is vreselijk voor zo'n hond, alles is vreemd, alles is beangstigend en het vermogen om daarvan te herstellen is er niet.
Eigenlijk kun je dat een hond niet aandoen.

Het grote verschil is dat ik voor angstige hond heb gekozen...
Ik kon dus ook mijn voorbereiding doen...en waldo werkte mee...dus ook geluk gehad
Het is verschrikkelijk dat je vriendin is voorgespiegeld dat het wel los zou lopen!
Dat zegt genoeg over de aard van de fokker.
Hij had haar moeten wapenen met kennis ,over hoe ermee om te gaan!

OMGANG OP HET FORUM

HP stimuleert het respectvol reageren naar elkaar. Neem daarom ook gezamenlijk de verantwoording om de site leuk, leerzaam en gezellig te houden.

In je emotie kun je soms iets te fel overkomen, een verkeerde aanname doen of te scherp oordelen. Dit kun je voorkomen door de tijd te nemen om je mening goed te forumleren en eerst je bericht nog eens goed door te lezen voordat je op de reageerknop drukt. Stel eerst eens een vraag voordat je meteen je oordeel geeft.

Afbranden draagt niet bij aan een goed gesprek en jaagt mensen weg. Dat laatste willen we graag voorkomen omdat het doel is om zoveel mogelijk honden en baasjes te helpen.

Wij zetten waar nodig een moderatormelding in om mensen hieraan te herinneren, maar stimuleren ook dat leden elkaar hier netjes op wijzen.

Samen maken we de sfeer en de kwaliteit van het forum!

Ik heb ondertussen even gemaild met mijn vriendin en ze heeft een hele vervelende email gehad van de fokker. Een en al beschuldiging. De fokker heeft geschreven dat zij het zelf 2 maanden geeft, als de hond geen verbetering laat zien laat ze hem inslapen.

Wel heeft ze toegegeven dat de hond extreme angst heeft/had toen de man van mijn vriendin hem opgehaald heeft daar. Verder heb ik nog geen nieuws.

Bassie, ik heb gevraagd of ze iets weten over het zusje en de mama. Omdat de man van mijn vriendin ze drie keer gezien heeft moet ze dit even aan hem vragen. Als ik iets weet laat ik het aan je weten.

Bah vervelend joh...Ik heb zo te doen met  die arme hond..
Ik denk niet dat die fokker uit de kast gaat trekken wat nodig is om verbetering te krijgen..

voor je vriendin moet dit ook verschrikkelijk zijn..

Sorry, wederom dikke vingers op iPad. Wilde je er echt drie geven hoor!!

Dat vindt ze dus ook heel erg. Ze vertelde dat de fokker hier niks over gezegd had en toen ze de hond eenmaal terug had dit per email verteld heeft. Mijn vriendin is daar ook best verdrietig over. Natuurlijk weet zij heel goed dat de hond waarschijnlijk niet te helpen is, maar ze heeft er een hard hoofd in dat de fokker hier iets energie in gaat steken.

Ik zou zeker alle instantie proberen met klachten tegen de fokker
Als we iets kunnen doen laat het weten..

Wel mooi dat je dat aanhaalt want ik denk ook dat dat een karaktertrek is, het *kunnen* leunen en vertrouwen.

Ja klopt,
als de hond niet wil proberen houd het op..
de beschadiging is simpelweg te groot.

Ik heb Jeff en waldo samen op de zelfde dag geadopteerd.
Daarvoor hebben ze succesvol samengewoond in asiel in spanje en samen de kattentest gedaan.
Waldo spiegelde zich al aan jeff vanaf dag 1.
Jeff is sociale allemans vriend.
dat gaf mij een ingang.
eten/kluiven en rust in zachte mandjes en wandelen bij nacht en ontij... deed ook veel

Helaas zeggen alle mooie certificaten, lidmaatschappen en papieren niet altijd dat de fokkers het beste voor hebben met de hondjes die ze fokken... heel erg sneu voor je vrienden en de hond .

Ondanks dat hun hoofd er waarschijnlijk totaal niet naar staat zou ook ik hier wel werk van maken, het is duidelijk niet een goede fokker.

Als, als.. Hebben we allemaal niet soms de illusie dat wij iets wel opgelost krijgen? Ik dacht met Spot en Shadow ook, deze heb ik van pup af, nu weet ik hoe het moet, deze krijg ik wel getrained dat ze niet zomaar overal achteraan gaan. Twee jaar en een illusie armer .

Ik moest laats een cursus 'reflectie gesprekken' doen, dat betekent dat je met iemand moet gaan praten over zijn werk en wat hij als problemen ervaart, maar je mag NIET helpen en geen oplossingen aanbieden. Moeilijk joh! Ik denk ik misschien ook had gedacht 'ok, deze hond is bang, maar we helpen hem er wel overheen'. En als dat dan ondanks alle hulp en goede bedoelingen niet lukt, dan moet dat ongelofelijk pijn doen. Eigenlijk vind ik het dan ook moedig om te zeggen naar de fokker 'dit lukt ons niet' nadat je de hond echt een eerlijke kans hebt gegeven.