Gewandeld met Rhowdy!!

Pas op, heel verhaal   : 

Sommigen weten misschien nog dat wij een rottweiler teefje van een jaar oud hebben, waar nooit mee is gewandeld. Ik woon nog bij mijn ouders, hond is van hun, maar ik vind het bijna een vorm van dierenmishandeling dat zo'n hond nooit buiten komt. Het probleem: ze weegt 45kg, ik weeg 50kg, en ze trekt me zo omver.

Ik wil beginnen met trainen, maar een weekje later vertrek ik op vakantie voor 5,5 week. Sinds vrijdag ben ik weer thuis. Komt gisteren een goede vriendin opeens mijn kamer binnenlopen "Hoi! Ik wist niet dat jij al thuis was!" "Huh, maar wat kom je dan doen?" "Ja Rhowdy uitlaten, bramen plukken in het bos." 
Vorige week is ze dus ook al gaan wandelen en ze zegt dat het heel goed gaat. Dus ik ga mee. In het begin trekken naar elk boompje, maar vriendin is heel geduldig en laat haar gewoon snuffelen. Ook bij elk stoeprandje laten zitten en wachten, zo goed dat ze nu uit zichzelf al gaat zitten (soms ) . En inderdaad, even snuffelen. " Kom je mee Rhowdy?" , en vaak reageert ze daarop. En zo niet, dan maar nog even wachten.
Zo naar het bos toegelopen (naja, heel klein 'bos'). Daar groot grasveld in het midden en mocht ze los. En wat blijft ze perfect dichtbij! En als je roept komt ze ook gelijk, echt ideaal. Toen kwamen we de eerste hond tegen. Rhowdy blijft stokstijf stilstaan, oortjes naar voren, frons op gezicht. Dus vriendin eropaf, pakt haar bij halsband en ze blijft keurig zitten. Wel constant oortjes naar voren, maar toch. 
Rhowdy en ik rennen over dat veld terwijl vriendin bramen plukt. Komt er een andere hond aan, Roemeens hondje blijkbaar. Ik pak Rhowdy bij halsband en roep of ze los kan (andere hond liep ook los), waarop ik ja krijg te horen. Dus Rhowdy los. Even was er wat spanning, neus aan neus, toen sprongetje, en rennen maar! En wat was dat hondje snel, Rhowdy zielig piepen omdat ze het niet bij kon houden. 
Die meneer liep uiteindelijk weer verder (heel gesprek mee gehad), komt er even later een andere hond. Die liep los, en vriendin en ik dachten dat de baas ook stil bleef staan. Dus we laten Rhowdy eropaf gaan. De man negeert de honden volkomen en wandelt stug door. Wij Rhowdy terugroepen, komt ze niet, ik sta op van het bankje om erachteraan te gaan, maar die man liep supersnel. Gingen ze een bruggetje over hup de straat op, en Rhowdy liep perfect naast die man alsof het een show was. Dus ik erachter aan rennen om hem in te halen. "Luistertie niet?" "Hehe, nee."  ( ) En Rhowdy zich van geen kwaad bewust, hehe. Opzich had hij best wel even voor het bruggetje mogen wachten, hij zag mij al rennen. (Bruggetje tussen 'bos' en woongebied).

Toen weer terug naar huis, nog een herderpupje tegengekomen (eerste hond die we aan de riem tegenkwamen), was natuurlijk heeel spannend. Oortjes omhoog, toch wel trekken enzo, maar niet heel haar gewicht in de strijd gooien zoals onze vorige hond deed. En als we er eenmaal langs waren liep ze weer perfect mee.
Wat een fijne dag was dat.. En dan nu het grote nieuws:

Vandaag heb ik het gedurfd om (precies hetzelfde rondje) in m'n eentje met Rhowdy te lopen! Helemaal alleen, en het ging super! Maar de OP is al zo lang, als er interesse is doe ik daar ook nog een verslag van, hehe.   Ik ben zo trots op Rhowdy, ook enorm vaak tijdens het wandelen omhoog kijken naar me of ze het nog goed doet. Wat heerlijk zeg, zo wandelen. Nu ligt ze voor pampus in de woonkamer.

Wat super! Klinkt als een erg leuke wandeling
Ik ben wel in voor een update!

Oooooh, wat vind ik dit super fijn om te lezen Irene!  Kunnen we binnenkort met z'n allen naar het strand toe en kunnen Rhowdy en Evy elkaar ontmoeten! Ik vind het echt super leuk voor je. Je vertelde op het strand al dat het je zo leuk leek als Rhowdy lekker los kon gaan en goed luisterde.

Ja het was zo geweldig leuk! Vooral hoe Rhowdy en dat Roemeens hondje hebben gespeeld, rennen over dat veld. Je zag ze echt genieten  . Dit heb ik haar zo lang gegund. 
Mn vriendin heeft echt het spits afgebeten door het ergste getrek eruit te krijgen,  zij zegt ook dat Rhowdy een stuk rustiger is dan half jaartje terug (toen nam ze haar ook weleens mij, zij is sowieso een stuk sterker dan ik).
En vooral als ik elke keer dat zelfde rondje loop, wordt het natuurlijk steeds minder spannend voor zowel mij al Rhowdy. Het viel me echt alles mee, mijn herinnering bij Breston (vorige rottweiler), die trok je echt omver, en in alle macht MOEST ze naar boom / hond / mens toe. Maar Rhowdy verstijfd meer en hangt beetje in de riem maar ze is wel te houden. 

Sanne, lijkt me GEWELDIG om naar het strand te gaan! Rhowdy blijft ZO dichtbij, echt geweldig (rottweiler-eigen? Dicht bij de baas blijven.) En hoe ze dan weer even naar je kijkt tijdens het wandelen "Doe ik het nog goed? Kijk mij eens!"  Ik ben er nog helemaal vol van.

Heb je je rijbewijs al? Wie weet kunnen we een keer naar het strand in Ouddorp / Hellevoetsluis? (Ik durf Rhowdy nog niet in de bus te nemen, misschien dat die vriendin keer een ritje met me wil doen )

Ja, ik heb inmiddels mijn rijbewijs.  Alleen Evy is loops.. Vanaf 15 september ga ik weer mee doen met wandelingen waarschijnlijk, lijkt mij dan wel dat het over is. Moet ik natuurlijk tegen die tijd nog even bekijken. Ze is 17 augustus loops geworden, dus we zijn dan bijna een maand verder.

.Ohja, loops zijn was ik even vergeten, haha. Maar het heeft geen haast.  

Update van vandaag:
Ik had de smaak te pakken, en wilde heel graag vandaag wandelen omdat ik nu nog in een  zelfverzekerde mindset was, en niet wilde wachten tot alle twijfels weer terugkwamen. Dus ik vrienden vragen, maar iedereen was weg of aan het werk, en m'n ouders konden ook niet mee want moesten ook werken. Dan zat er niets anders op, dan maar alleen.
Rhowdy was bij de deur al een STUK rustiger dan gisteren, toen was het springen springen hiep hoera, en nu werd ze pas een beetje druk toen ik de poort open deed, riem omdoen ging goed.

Ik zag al gelijk verbetering van gisteren. Minder lang snuffelen, minder hyper. Gisteren was ze ook heel erg op mijn vriendin gefocused, dus ik vroeg me af of ze mij genoeg zou vertrouwen om ook op mij te focussen. En jawel, elke keer even kijken of ik er nog was.  
Een parkje doorgelopen (zelfde route), waar een jongen met een voetbal aan het spelen was. Dat was even spannend, want Rhowdy was heel gefixeerd, maar ik rustig praten en toch flink doorstappen. Ze probeerde er wel heen te gaan, maar ging niet al een gek trekken. Kleine overwinning dus. Deze keer had ik ook snoepjes bij, om het terugroepen bij het loslopen ( was ze al goed deed), nog een flink extra te belonen. 
We lopen een grindpad op, dan loop je langs mensen hun achtertuin. Daar wonen in 2 huizen honden, die altijd als een gek gaan blaffen. En wat deed Rhowdy het goed! Ze schrok, oortjes omhoog, proberen erheen te gaan. "Nee, kom Rhowdy, doorlopen. Straks in het bos mag je los." , en zo gauw we er langs zijn is het weer goed. Toen bij de tweede hond, ze keek wel, maar voor de rest niets geen getrek! Wat was ik trots. 

Toen laatste stuk door een woonwijk en we kwamen bij het kleine bos. Daar mocht ze weer los, ik toch de hele tijd kijken of er honden komen. Maar er kwam niets. Stuk door het bos gelopen, en weer terug bij het open veld. Aan de overkant kwam er een klein wit hondje aan, meters verderop met slootje ertussen. Maar vanaf het eerste moment was Rhowdy heel gefixeerd, dus ik doe de riem weer om, laat haar zitten (met snoepje), en kijk of de mevrouw met hond onze kant op komt. En jawel. Maar Rhowdy mag ook wel leren om niet naar elke hond toe te gaan (en eigenaren van kleine hondjes vinden grote honden vaak beetje eng), dus we zijn maar weer richting huis gegaan. 

Toen weer terug in het steegje. Beide honden begonnen nu te blaffen, EN er rende een kat voorbij. Dus ik met een snoepje Rhowdy even laten liggen, en dat ging. En dan weer stug doorlopen toen de kat weg was. Maar toen gebeurde me er toch iets vreemds. Er liep daar een vrouw, en Rhowdy strak naar haar staren, en heel diep blaffen. Ik dacht wat krijgen we nou, ze blaft nooit zomaar naar mensen. Dus ik het grasveldje op, die vrouw keek ook raar: "Goh, terwijl ik er toch niet bang voor ben." , dus ik zeg dat ik ook niet weet wat er met haar is, misschien overprikkeld.
Maar achteraf was ze waarschijnlijk van slag van de sigaret die de mevrouw rookte, niemand bij ons rookt dus onbekende geur. Dat was wel even eng, ze kwam echt dreigend over. Maar op het gras kon ik haar ook laten liggen, hoewel ik haar aandacht moeilijk kon houden. 
Toen weer terug naar huis, en dat ging helemaal goed. Bij elk stoeprandje netjes wachten. 

Nu weet ik niet of ik morgen weer moet wandelen, of even een rustdag voor haar. Misschien was dat grommende blafje toch overprikkeling?

Vandaag weer wandelen, spannend. 

Ben benieuwt laat maar weten hoe het gegaan is

Het was echt gi-gan-tisch druk! We (ik en andere vriendin) gingen 1 uur weg (normaal rond uur of 3), en ontzettend veel kinderen in dat bos, allemaal honden. En kinderen is ze niet gewent, dus daar wilde ze maar al te graag naartoe rennen. Dus helaas heeft ze maar 5-10 minuutjes los gekund, in een eenzaam bospaadje. Maar het is daar echt klein. 
Al die hondjes waren ook heel klein, en die eigenaren hebben het vaak niet zo met grote honden, ookal is Rhowdy wel heel voorzichtig. 
Toevallig kwamen we wel het Roemeense hondje nog tegen, maar die gingen helaas net weg. Je merkte wel dat ze elkaar echt herkenden, Rhowdy reageerde veel rustiger op haar en veel minder 'oren naar voren en staren'. 
Morgen maar weer, maar dan wat later. Hopen dat het snel gaat regenen, dan keert de rust weer terug.

Nooit gedacht dat het ooit zo goed zou gaan.

Fijn is dat toch, en daar mag je best trots op zijn, op jullie allebei!

Dankjewel! Ik ben ook echt superblij, en heel trots op haar. 
Ik weet nu tenminste dat ALS ze een hond ziet, ze niet helemaal flipt en ik over straat gesleurd wordt (hoewel ze dat wel deed toen ze 6 maanden oud was). Ze is nu stuk rustiger geworden ofzo. 
Dus ik durf nu ook steeds meer met haar.

En in het ergste geval breekt ze los en rent ze op de hond af, maar ze is heel onderdanig naar andere honden (tot nu toe tenminste). Dus ik weet dat er dan ook geen ramp gebeurd.

Nog een update!  
Sinds dat ik het topic heb geopend heb ik elke dag een uur met Rhowdy gewandeld, op gisteren na. Vandaag het goed gemaakt door extra lang in het bos te blijven. Ik merkte toch dat op het einde van de wandeling ze vervelend werd en alles lastig vond, dus voortaan hou ik het weer bij een uur. Ik heb nu wel afentoe een andere route gelopen, en een nieuwe weg inslaan gaat supergoed.
Het eerste stuk wandelen ging heel goed, tot ik een straat in ging waar ik normaal niet kwam. Blijkbaar wonen er twee waakhonden (rottweiler en labrador) naast elkaar, en die begonnen te grommen en te blaffen. Dit was mijn worst-case-scenario, want voor het eerst hing Rhowdy in alle macht aan de riem, in haar hele rottweiler-glorie. Ik wandel met het u-lead tuigje, en nu weet ik once and for all dat ik haar in zo'n situatie kan houden. Ik weet wel dat ze zo ver heen was (en ik ook), dat de enige optie stug doorlopen was. Zo gauw we ervoorbij waren liet ik Rhowdy even liggen (omdat ik ook even moest bijkomen), maar zij leek er geen last van te hebben.
Nog geen vijf minuten later zie ik een vrouw met een collie op ons af lopen, dus ik steek de straat over (zoals altijd als er een hond komt), laat Rhowdy zitten, en wacht tot hond voorbij is. Ik ben er namelijk achter dat Rhowdy hond zien + wandelen heel moeilijk vind, maar hond zien + zitten steeds beter gaat. En warempel, de vrouw begon een praatje te maken en het hele gesprek bleef Rhowdy SUPERgoed zitten! Ik was zo trots! Op den duur ging ze zelfs op 1 heup zitten, tegen me aan leunen. Superrelaxed dus. Haar honden waar ook heel rustig, dus dat hielp zeker. Na zo'n schrik-moment als eerder was dit dus echt super getimed, en alle schrik was vervangen voor trots.
Toen weer terug oversteken, komen er twee wandelaars aan. Stoep is smal, dus ik laat Rhowdy tussen mij en de heg inzitten. Ze deed het heel goed, tot op het eind, toen sprong ze toch voor me en duwde haar neus tegen de vrouw d'r hand. Ze hadden Rhowdy totaal genegeerd, dus ik was bang dat ze niet van honden hielden, dus voelde me beetje schuldig. Ik had meer afstand moeten houden. Ik zei snel "Sorry!" , en ze zei gelijk "Geeft niet! " zonder om te kijken, dus ik denk juist dat zij zelf ook honden heeft en wist om te negeren. Echt super!

Daarna in het park / bos aangekomen, waar het heel druk was. Ik naar het rustigere stuk, kwam ik in gesprek met een vrouw en kleinkind. Dus we raken in gesprek, Rhowdy gefrustreerd want normaal mag ze hier los. Die vrouw zegt: "Laat haar maar los joh!" Waarop ik antwoord dat het goed kan dat ze op haar af komt stormen en springt. Dus ze zegt: "Neee dat doet ze niet!" , dus ik laat Rhowdy los, en ze ging perfect snuffelen en negeerde de vrouw en kind. Dus wij rennen door dat bos (als ik niet ren rent zij ook niet). Later zag ik ze weer op een afstand, en Rhowdy wilde erop af, dus ik roep haar terug, snoepje, weer los, terug roepen etc. Ze hebben we een tijdje achter ze gelopen op afstand, en elke keer kwam ze perfect terug. Nog een overwinning dus! Daarna heb ik nog op een bankje gezeten op afstand van spelende kinderen, wat ze heel interessant vond, tot ze rustig ging liggen.
Op de terugweg gebeurde er niets interessants. Dat ene straatje sla ik voortaan dus maar over. Ik zie dat straatje als de laatste stap. Zo gauw ze honden kan negeren aan de riem, ga ik dat straatje weer proberen. Wanneer ze daar goed door kan lopen, heb ik echt wat bereikt.  Wie weet over een jaartje.. haha!
In 2 weken tijd heeft ze zo enorm veel bereikt al. Ik kan het haast niet geloven!

top dat het zo goed gaat

super goed 

wat ik in dat straatje zou doen met die rottweiler en labrodor is als bij die honden bent, blijven staan. En wachten, wachten tot ze rustig wordt. Kan wel eventjes duren. 
Maar jij moet ook rustig zijn, niets roepen, niets aanbieden, gewoon wachten tot ze rustig wordt
als ze rustig is belonen
en dan verder gaan
bij het labje hetzelfde, stilstaan en wachten zolang tot ze rustig is

dat zou ik eens proberen

je hebt al veel bereikt hoor, je mag super trots zijn op jezelf

Dat is dus PRECIES hoe ik alle problemen oplos! 
Komt er een hond aan? Afstand nemen, laten zitten tot ze weer om zich heen begint te kijken in plaats van gefixeerd.
Volgende stap is bij een hond kunnen doorlopen, maar de komende weken gewoon 'zit'. 
Maar bij honden die in de tuin staan denk ik dan: "Die honden blijven daar toch. Dus de 'afleiding' zal niet langslopen en weer weg zijn. Dus, doorlopen." 
En zo wild als toen heb ik haar ook niet gezien. 
Je raad dus aan om gewoon diezelfde methode dan ook te gebruiken? Hm.. Over een maandje misschien die straat nog eens door, en proberen.
Ik weet wel, zo lang ze zit gaat het super. Zo gauw ze 1 stap zet is ze weer terug in gefixeerde modus. Daarom werkt het zo perfect met langslopende honden, ik wacht gewoon tot ze weg zijn.

jep, gewoon ook bij die honden doen

vanaf het moment dat ze hyper begint te worden, ook al ben je nog 10 meter verwijderd van de hond, stilstaan en wachten tot ze rustig is, dan weer vooruit, gaat ze weer fixeren, weer stilstaan. En ik zou zelfs als ik de 2 honden gepasseerd ben, mij terug draaien, weer wachten en verder als ze rustig is ... heel veel oefenen, heel dikwijls na mekaar, dan heeft ze sneller door wat van haar verwacht wordt

dus bij een naderende hond of bij een hond die achter een omheining zit, stop ... eerst rustig worden en dan gaan we verder wandelen

Ik probeer die methode inderdaad ook als ik een andere hond tegenkom die uitgelaten word. Mijn ervaring is dat zo gauw ik denk: nu kunnen we lopen, zo gauw haar kont van de grond afgaat is ze weer terug in spanning. 
Vandaar dat ik dacht: haar nu rustig krijgen lukt me niet. Zij zit op 'level 3' van honden kunnen negeren, en dit is een 'level 10 'situatie. Ik mag niet van haar verwachten dat ze hier nu al mee om kan gaan. Dus: stug doorlopen, zo snel mogelijk uit situatie, en vervolgens zorgen dat ze niet meer in zo'n situatie komt tot ik weet dat haar zelfbeheersing groot genoeg is.


Raad jij aan om er van de week nog een keer langs te lopen en op jouw manier te proberen (ik ben nu voorbereid) , of bedoel je: als je je toevallig nog een keer in zo'n situatie bevind, dan dit en dat doen.

Ik vind het namelijk oneerlijk een confrontatie op te zoeken waarvan ik vrijwel zeker weet dat ze dat nog niet kan. Of ze jij: oefenen juist?

Heb met veel interesse je verhaal gelezen en het is echt super ^__^ wat een vooruitgang~! Hoop binnenkort nog eens een update te kunnen lezen...

Dankjewel! Ik ben ook echt supertrots , ik zal updates blijven posten bij interessante wandelingen als vandaag. Het grappige is dat geen een wandeling saai is. Elke keer gebeurt er weer IETS waardoor ik reuzetrots ben, of spontaan een praatje met een persoon die langsloopt. Je hebt toch veel bekijks met zo'n grote hond als een klein meisje, haha. Regelmatig gehad dat er spontaan een heel gesprek uit vloeide, terwijl zonder hond zeg je elkaar alleen gedag en verder niets.

Scheelt ook dat ik ontzettend veel tegen Rhowdy praat, daar reageert ze heel goed op. "Nee Rhowdy, die meneer wil jou niet aaien. Kom maar mee. Goedzooo. " , en dan krijg je al snel reacties en gesprekken.  Ook een keer: "Ohh ze wil geaaid worden? Kom maar hoor!" "Ze wil nog weleens springen hoor." "Ohh dat komt wel goed." , en ze sprong niet!  Ook zo'n kleine overwinning.

Wat een fijn topic is dit!
Ik herinner me idd nog het verhaal van een rottweiler die nog nooit gewandeld had! En nu lees ik dit. Ik ben heel erg blij dat je vriendin de spits eraf heeft gebeten en dit voor jou blijkbaar net genoeg vertrouwen gaf om het zelf te proberen. Wat zal deze hond je dankbaar zijn! Wat heerlijk dat ze nu eindelijk volop ruimte krijgt om open te bloeien, de wereld te ontdekken en hond te zijn!
Je mag trots zijn op jezelf, Irene, doe zo voort! Ik vind het super!

.Dankjewel! Ik ben mijn vriendin echt superdankbaar. Zij heeft structuur in de wandelingen gebracht, EN wist gelijk een route met minste afleiding. "Niet door die straat, daar wonen veel kinderen." Wat ook een super idee was van haar, om heen en terug te lopen. Twee keer hetzelfde stuk dus. 2x minder indrukken. Ik ben nu op het punt dat ik een groter 'rondje' loop, en dat gaat nu zelfs ook heel goed. Ik merk inderdaad wel dat ze op die nieuwe stukken veel meer snuffelt, maar dan moet ik geduldig zijn. Zolang ze niet trekt om te snuffelen, mag ze al haar tijd nemen.

Mijn 'instinct' zei namelijk: doorlopen, niet snuffelen, dat mag niet. Nu wandelen we. Maar als ik Rhowdy de tijd geef, gaat het veel beter. En bij elk stoeprandje wachten, ze gaat nu vaak automatisch zitten. Ze weet nu al, bij een hond: zitten. Binnen een seconde dat ik het zeg zit ze alweer. Andere honden tegenkomen ben ik dus ook niet meer bang voor.

Super!

jij vermijd nu de confrontatie, zo snel mogelijk haar uit die situatie halen
maar daar leert ze niets mee

ik zou morgen al terug naar die honden gaan, wachten .... misschien heel lang wachten, 2 meter verder en misschien weer wachten, de eerste keer duurt altijd het langst
plak er geen tijd op, wachten 
maar je moet al beginnen met wachten vanaf het moment dat jij ziet dat ze reageert op de honden, al is het gewoon haar oren die vooruit komen, wacht ... wacht ... en nog eens wachten, niets zeggen, niets doen, alleen maar wachten
en dan verder, en misschien na 2 meter reageert ze al, dan weer wachten

zo zou ik het doen

Hm ik weet het nog niet.. Ze gaat in sprongen vooruit, maar ik heb het gevoel dat 2 grommende honden negeren nog teveel gevraagd is van haar. 
En als ik dat doe sta ik een half uur tussen de grommende honden, wat ik heel vervelend vind voor de buurt.. Als ik weer in die situatie kom, los ik het op die manier op, maar ik ga dit nu nog niet van haar verwachten. Dat ze stil blijft zitten bij een rustige hond vond ik al een SUPER goede stap. Ik denk dat dit nog te vroeg is.
Ze is een jaar amper buiten geweest, en zelfs een step kijkt ze van op. 
Ik snap dat ze niets heeft geleerd ,dat was ook niet mijn bedoeling. Mijn bedoeling was haar zo snel mogelijk uit de situatie halen, zodat ik verder kon met het leerproces van de 'makkelijke' dingen tijdens de wandeling. 

Heel erg bedankt voor je advies, ik neem het mee. Ik zal waarschijnlijk vaker worden overvallen wanneer ik met haar het dorp ga ontdekken, en dan weet ik hoe ik moet handelen, maar voor m'n gevoel moet ik haar niet bewust deze week al confronteren.

dat begrijp ik wel, alles op zijn tijd

ik lees wel hoe het verder met jullie gaat
en jij bent de reddende engel voor haar, daar mag je trots op zijn

.Dankjewel , het is ook voor mezelf. Ik krijg steeds meer zelfvertrouwen, en toch ben ik 10 minuten voor de wandeling altijd even in spanning "Zal ik wel gaan, want straks.. " ,en zo gauw ik aan het lopen ben genieten we beiden in volle teugen.
Zo ook zo'n grote confrontatie, ik zeg wel dat Rhowdy daar nog niet klaar voor is , maar ik zelf ook niet, denk ik.

het is omdat jij er nog niet klaar voor bent dat ze zo reageert
je moet gewoon trots zijn op jezelf en op haar en niet zenuwachtig zijn

het lukt wel hoor, rust creëren, eerst bij jou, adem in ... adem uit ... adem in ... adem uit en dan pas de lijn gaan halen (en ondertussen adem in ... adem uit )

dus je volgende wandeling ga je eerst bij jou rust creëren, en dan pas haar gaan aanlijnen en telkens jij in spanning bent, stoppen, "adem in ... adem uit"