Patella luxatie, opereren of niet?

Pffff... Ik zit met een dilemma. Ondanks dat Kilo een mooie stamboomhond is en zijn ouders etc netjes de verplichte erfelijkheidstesten hebben ondergaan, heeft hij toch patalla luxatie. Het is wel een milde vorm, dus volgens de dierenarts is een operatie niet nodig. Hij heeft er ook geen last van, want hij hinkt nooit ofzo. Maar je voelt zijn knieschijfje wel naar boven uit de kom schieten, en er terug in schieten. Zelf voelt hij het precies niet, want hij gaf geen kik toen de dierenarts mij liet voelen hoe het bewoog.
Operatie is dus niet nodig, maar de kans dat hij later dus pijn zal lijden door artrosevorming is enorm groot. Dat wil ik hem eigenlijk niet aandoen.
Ook wil ik graag in de toekomst agility met hem doen, maar gaat dat wel met zijn lichte vorm van patella luxatie zonder hem later meer te laten lijden aan artrose?
Dus, operatie? Ik twijfel, maar het vermindert wel de kans op artrosevorming enzo denk ik dan?? Wat denken jullie?

Jet heeft/had ook PL, maar zij had er wel duidelijk last van. Vorig jaar november geopereerd. Vele uren hydrotherapie gehad en nu is een operatie aan haar andere knie niet meer nodig. Ze had het dus aan beide knieën. 
 
Door de operatie kan er trouwens alsnog artrose ontstaan...

Behendigheid zou ik afraden. Waar ik de hydrotherapie volgde met Jet heeft dit ook ten zeerste afgeraden. Vooral de scherpe bochten en de slalom is enorm slecht.

Edit: als een operatie niet nodig is, zou ik dit ook zeker niet doen. Echt geen pretje voor de hondjes...

Luca heeft hetzelfde. Hij heeft er totaal geen last van maar mijn DA heeft me ook laten voelen wat het probleem is. We kiezen nu bewust om hem niet te opereren omdat de revalidatie een ramp zou zijn. We kunnen Luca geen 5min stil houden dus het zou voor hem heel lastig worden.

Het lijkt niet op een milde vorm van patella luxatie, want als de knieschijf er zo makkelijk in en uit kan zit er behoorlijk wat ruimte?
Of zie ik dat verkeerd?
Die pijn ontstaat naar mijn idee pas als de luxatie moeilijk gaat.
Het kan inderdaad best wat slijtage veroorzaken en pijn als hij wat ouder is.
Kan erover mee praten want heb zelf verschillende patella luxaties gehad en moet er binnenkort aan geopereerd worden. 
Door die luxaties is er behoorlijk wat schade ontstaan, dus kan me voorstellen dat het niet echt goed is als de knieschijf er zo makkelijk in en uit schiet?
Maar goed, ik ben geen dierenarts.
Maar ik denk dat ik zeker zou overwegen, nu hij nog zo jong is, om hem er wel aan te laten helpen.

er is geen wetenschappelijk bewijs dat chirurgische stabilisatie van de knie bij volwassen honden zonder klinische symptomen van patella luxatie zinnig is
in Kilo's geval (asymptomatische patella luxatie graad 1) is er dus geen directe reden tot chirurgisch ingrijpen (er zitten immers wel risico's aan een operatie)

overigens: agility met een Chihuahua levert meer risico op arthrose aan de voorpoten 

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1571132/

Pfuh, daar vergaat opeens een droom van agility :( Is wel even slikken... het is volgens mij ook een zware operatie en revalidatie, maar zou hij daarna dan niet minder last hebben (en later)?

Ikzelf heb ook een hondje met PL.. echter herstelt ie nu nog van een herseninfarct en heb hem daarom de operatie even ontzien.  
Ik ben zelf bij een specialist in Borsbeek gegaan en die raad me aan het mijn hondje niet aan te doen hem niet te opereren.  Het is momenteel geen urgente operatie (in het begin hebben ze geen pijn), maar hij zei dat het problematisch wordt wanneer de knieschijf zomaar naar achter in de poot kan schieten.

Persoonlijk heb ik zelf geredeneerd: als ik niet opereer, kan het op gegeven moment ook te laat zijn (een knie kan dan niet meer gered worden).  Dit wil ik absoluut vermijden.. ik zou eeuwig spijt hebben.  Even tanden bijten dus... ik heb namelijk ook vernomen dat in 95% van de gevallen onze lieverds hier succesvol mee worden verdergeholpen.

Toch even overwegen lijkt me?

Mijn hondje had aan de ene poot graad 3 aan de andere 2. De eerste poot is 2 jaar geleden geholpen de andere de graad 2 was in een jaar tijd zo verslechterd.
Ik heb zo iets waarom wachten tot ze last er van hebben maar de andere kant bij mij hond moest de ene poot ik kon niet de spieren erom heen trainen ik heb die keus nooit gehad. 
Ik weet ook niet wat mijn orthopeed jihad aangeraden als ze maar graad 1 had.
Ik vind het wel raar dat de vorige eigenaren jou hier niet van op de hoogte hebben gebracht

Ik denk ook inderdaad in de zin van: even korte pijn, alles op alles zetten met revalidatie zodat hij later geen pijn moet hebben en na de revalidatie een leuk en sportief leven tegemoet kan gaan. Ik ga denk ik eens met de dierenarts praten over dit geval, want we hebben zelf wel een actief leven.
Ik heb de vorige eigenaars, tevens zijn fokkers, gemaild met dit geval dus ik vermoed ook dat zij er geen weet van hadden  Ik ga niemand met de vinger wijzen, hij heeft het nu en ik wil alleen het beste voor hem!

Mijn overleden Cavalier had P/L gradatie 3, maar ik heb haar destijds niet laten opereren, omdat zij al zeer ernstig ziek was door cm/sm. Ik liep toen al met een hondenbuggy, omdat door de cm/sm zij regelmatig niet meer kon lopen. Toen ik tot overmaat van ellende ook de P/L ontdekte, schoot de knie regelmatig uit de kom. Later wist mijn hondje zelf de kop in de kom te houden.

 
Bij P/L gradatie 1 zou ik het volgende in acht nemen en met de dierenarts overleggen. Als je voor een operatie kiest, laat de operatie wel door een dierenarts doen die voldoende ervaring heeft met P/L; m.a.w. een DA die regelmatig een P/L operatie verricht.
 
Citaat
 
Graad 1 patellaluxaties worden nogal eens niet behandeld (niet in de laatste plaats omdat de verschijnselen zo gering zijn). Toch is het zeer waarschijnlijk dat, door de regelmatige luxaties, een pijnlijk gewricht ontstaat. Bovendien kunnen hierdoor botafwijkingen ontstaan waardoor de luxatie steeds erger wordt.Het is dan ook zo dat de meeste van deze gevallen beter geopereerd kunnen worden.
 
Einde citaat
 
Bron http://www.dierendokters.com/honden/ziekten/patellaluxatie-losse-knieschijf

Interessant! Bedankt voor de link! 
Ik wil gewoon het beste voor hem. Pijn zal hij hebben, maar het is te kiezen tussen korte pijn of lange pijn, en dan weet ik wat mijn keuze is...

Ben benieuwd wat de dierenarts er van vind. Je moet natuurlijk doen wat jou het beste lijkt voor kleine Kilo. 

Ik heb van filmpjes van Jet na haar operatie.

De dag na de operatie:


Hydrotherapie:


Een maand na de operatie:


En dit was afgelopen mei: (don't mind mijn stem, 2 weken daarvoor zijn mijn keelamandelen verwijderd... )

Wauw, haar revalidatie is goed gegaan zo te zien!!

Klopt! Zodra de hechtingen eruit waren zijn we gestart met hydrotherapie. Eerst 2x per week en later 1x per week (En steeds een uur heen rijden, uur daar en weer een uur terug...)

En het wandelen moet weer langzaam opgebouwd worden. Ben vanaf 5 minuutjes per keer begonnen. Elke week/2 weken 5 minuten erbij op geteld.

Lotje heeft het ook, ze heeft in haar jongere jaren wel een beetje last gehad (knieschijf schoot er soms uit). Ze heeft toen een injectie gehad met anabolen en ik ben haar primeval gelatinaat beginnen geven. Paar maanden later had ze er geen last meer van en knieschijf kon ook niet meer verschoven worden. Ik ben met haar op 8 jaar oud nog begonnen met agility tot ongeveer 12 jaar oud, zonder problemen. Ze is nu 16 jaar en nu loopt ze wel wat stijf met haar achterste pootjes soms, maar met 16 jaar is dat verder niet abnormaal

Is dat gezond? Zo'n injectie met anabolen etc??

Is jaren geleden, maar ik lees dat dat wel vaker word gedaan, dus ongezond zal het niet zijn. Is 1 maal geweest dat ze dat gehad heeft. Ik denk persoonlijk zelf niet dat die injectie zeer veel gedaan heeft, want de meeste honden krijgen dat blijvend en bij Lotje was dat dus maar eenmaal. Eerder combinatie van injectie, primeval en veel beweging inclusief zwemmen en waarschijnlijk ook gewoon ouder worden en ook de agility zelf die ervoor zorgde dat ze nog gespierder werd. Lotje is altijd heel gespierd geweest.

Verder als je agility op recreatief vlak wilt doen, dan kan je ook gewoon op veteranen hoogte laten springen. Met Lotje deed ik dat ook (ze was natuurlijk al wel veteraan toen ze eraan begon). Kunnen ze bijna over stappen op die hoogte.

dit kan iedereen wel roepen, maar ik mis de wetenschappelijke onderbouwing. het is niet bewezen dat opereren bij honden met PL zonder klinische symptomen een positieve invloed heeft op de ontwikkeling van arthrose in de aangedane knie

en bij agility loop je meer risico met betrekking tot de voorpoten... zeker bij een klein ras als de Chi. in de kleinste klasse zijn de sprongen voor een hondje van 2 kg verhoudingsgewijs nog behoorlijk hoog (mits je officiële wedstrijden wilt lopen, op amateurniveau worden de hoogtes vaak wel aangepast). op de lange termijn geeft dit vaak arthrose in alle gewrichten aan de voorpoot. niet bedoeld om je sportieve ambities in de kiem te smoren hoor  , maar wel iets om over na te denken

Jah, is inderdaad iets om over na te denken! Ik zie bij Fennah dat haar achterhand meer ontwikkeld is sinds agility, maar zij is geen kleine hond natuurlijk :p

Helaas deel ik hetzelfde probleem met je. Hier een engelse staf met stamboom en helaas ook pl geconstateerd. Links en rechts. Links had ze het een stuk erger dan rechts. Ze hinkte nogal vaak. Pl schijnt voor een hond erg pijnlijk te zijn ook al laten ze dit niet merken. IK heb mijn hond voorbereid op de operatie door middel van een anabolen injectie en toen elke dag met haar te trainen, lopen en zwemmen. Na 3,5 week is ze 2,5kg aan spiermassa aangekomen.
Nu is het 3 weken geleden dat ze de operatie heeft ondergaan. De da is niet aan haar knie geweest maar heeft het botje onder de knie losgezaagd verplaats en met krammen vastgezet. Mijn hond had een soort o beentje. De spier boven op het been ligt schee wat er voor zorgt dat de knieschijf van de knie wordt afgetrokken. Door middel van verplaatsen van het botje wordt dit gecorrigeerd. Dit is een operatie die meer slagingskans heeft dan het gleufje waar de knie schijf dieper wordt gemaakt.
De eerste week is moeilijk, maar na de 2e week zag ik al verbetering en nu na 3 weken dribbelt ze al goed mee. Kleine en rechte stukjes. Ze heeft nog minstens 4 weken rust nodig aangezien het bot vast moet groeien.
Ik heb voor de operatie gekozen aangezien het a voor de hond erg pijnlijk is en b al de hond er te lang mee loopt de knie zo ernstig beschadigd raakt dat opereren niet altijd meer lukt. Vooral voor een jonge hond, die van mij is toevallig vandaag pas 2 geworden, vind ik dat ik het verplicht ben om haar een goede gezonde toekomst te geven, vandaar de operatie.
Succes

Ik zal deze methode van operatie eens bespreken als we binnenkort naar een specialist gaan (eerst nog eentje zoeken, en wat sparen). Ik voel me ook ergens verplicht, ik wil hem later niet laten lijden aan continue pijn als ik hem nu met een operatie kan helpen. Wij wonen 2min van een hondenzwembad (de Klaverhoeve) en een vijver, dus zwemmogelijkheden genoeg! Pijn gaat hij hebben, dat is zeker, maar liever kort dan altijd :( Alleen inderdaad nu uitzoeken welke manier de grootste slaagkansen hebben zodat hij minder pijn zal hebben. Het voordeel is dat hij nu niet hinkt of niets, ik heb alleen het gevoel dat hij soms met stijve pootjes loopt (hij buigt ze niet echt)