wil niet meer wandelen...

ik opende een tijdje geleden een topic dat mijn hond kort na het vertrek van onze wandeling weigerde verder te lopen.

het is puur angst, maar ik weet niet vanwaar het komt...
ik ben altijd heel volhardend geweest en niet telkens teruggegaan wanneer hij het wou.
speeltjes, koekjes, kaas, enthousiast doen, spelen... het helpt allemaal niet meer en het word telkens erger!!
ik krijg hem nog amper van de oprit af! hij kruipt plat over de grond en bibbert heel hard...

ik sta wel open voor een gedragstherapeute, maar ik woon alleen en denk dat dit een hele tijd gaat duren en me dus ongelofelijk veel geld kosten...

iemand nog ervaringen hiermee of tips?

Kan je niet helpen maar alleen meedenken.
Heb je als eens een andere halsband/tuig geprobeerd?

mischien kan je een ander tuig of halsband proberen

Hond in de auto en meenemen naar een rustige afgelegen plek voorlopig?

Zou wel hulp inschakelen met dit probleem. Je hoeft niet continu begeleiding, maar zeker wel op weg geholpen worden. Bij veel hondenscholen kan je indivivuele lessen afnemen. De eens een blokje lessen en ga dan kijken of je zelf verder kan komen.

ander tuigje heb ik al geprobeerd maar was nog erger...

als ik hem in de auto zet en naar een nieuwe plaats rij gaat het inderdaad goed... maar ik heb deze mogelijkheid niet altijd. + ik werk fulltime en heb iemand wat hem 's middags uitlaat en kan van deze persoon niet verwachten dat hij telkens de hond in de wagen zet en ergens naartoe rijdt...

ik wou na het werk zo'n DAP band halen bij de DA. heeft iemand hier ervaring mee?

Aaah, als je naar een nieuwe plaats rijdt gaat het wel goed.

Dan verwacht je bij angst voor buiten, dat hij toch nog banger wordt.
Is het een optie dat hij zich stierlijk verveeld en dit rondje wel kent?

nee vervelen doet hij zich niet denk ik... het gaat hier ook zeker niet om koppigheid of dergelijke...
het is echt schrik wat hij heeft ( een vriendin van mij is gedragstherapeute, zij heeft dit ook vastgesteld maar is terug naar frankrijk waar ze nu woont en kan me van daaruit dus niet echt verder helpen... )

ze heeft me wel tips gegeven, maar deze helpen ons ook niet meer...

hij is wel altijd een héle bange hond geweest

Is er een keer iets gebeurt vlak bij jullie huis waar hij van geschrokken is of iets?

Wat doet hij als je eerst met de auto een stukje rijdt en dan ong een kilometer van huis uistapt en naar huis loopt. Als hij in de buurt van huis dan weer bang wordt dan weet je in ieder geval of het plaats gebonden is.

Ooit geprobeerd om vanuit de achtertuin, als dat kan, te gaan?

En als je gewoon op de oprit gaat zitten? Dus niet met de intentie om te gaan wandelen maar gewoon om een bakkie thee te drinken of zoiets? Is hij dan ook zo?

Is er iets voorgevallen waardoor hij angstig(er) is geworden?

Misschien kun je op dagen/tijden dat je vrij bent afspreken met iemand anders die een stabiele hond heeft, om samen een stuk te wandelen. Hopelijk krijgt je hond wat meer zelfvertrouwen als hij ziet dat zijn maatje normaal wandelt.

Van de DAP banden hoor ik wisselende verhalen, maar ik zou het zeker proberen.

Misschien is Bach bloesemtherapie een oplossing? Daar zijn ook rustgevende druppels van.

Ik ben er geen voorstander van, maar je kunt eens googlen op youtube. Je kunt er filmpjes aantreffen van gedragstherapeuten aan het werk in verschillende situaties. Misschien is er een geval wat overeenkomt met dat van jou? Ik denk wel dat je met een trainer/therapeut aan huis beter af bent. Eventueel een die ook bloesemtherapie erbij combineert. Vertel gewoon dat je krap bij kas zit. Misschien kun je dan in termijnen betalen.
Veel succes!

Wij zitten in precies dezelfde situatie, een aantal weken ook echt niet durven lopen hier, dus vaak met de auto erop uit.
Inmiddels doet ze de ochtendwandeling wel weer, al is ie maar kort (max. 10 minuten).
Ik weet dat het hier ook echt afhankelijk is van het weer, toen het vorige week regende was ze helemaal in d'r nopjes en zijn we 3 kwartier buiten geweest.
Heel soms durft ze 's middags bij zonnig weer ook een plas te doen, maar ook dan maar een heel kort wandelingetje, er hoeft maar een geluid ergens vandaan te komen, of we zien fietsers en ze durft niet meer.

Vorig jaar hebben we er een GT bij gehaald, maar uiteindelijk heb ik mijn eigen manier gevonden: doen wat zij aan kan.
Ik heb wel het geluk dat ik een auto heb en dat ik halve dagen werk, dus ik heb de mogelijkheid én de tijd om 's middags lekker naar het bos of naar de dijk te rijden.

Heb ook nog een periode Bach druppels gegeven (2 verschillende mixen), maar daar zag ik geen verbetering bij.

Een kant en klare oplossing heb ik dus niet voor je, maar ik weet wel heel goed hoe lastig het kan zijn. Gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen

ik ben al een aantal weken bezig met bachbloesem, maar geen resultaat blijkbaar...

soms komt hij wel een eindje mee, naar huis lopen is dan heel makkelijk en zal hij nooit moeilijk doen.
is me ook opgevallen dat hij 's morgens en 's avonds laat ook niet moeilijk doet en wel meegaat...

is er iets gebeurt...? nee niet specifiek. hij is altijd een bangerdje geweest ( mss te maken met het feit dat hij verstoten is in het nest, toen we gingen kijken kroop hij onder de andere pups in terwijl de andere vrolijk kwamen kwispelen kroop hij overal weg )
maar een échte aanleiding, zou niet weten wat. bij mij toch niet, bij de uitlaatdienst ook niet veronderstel ik, ik vertrouw hem wel dat hij hier eerlijk in is...

langs de achtertuin gaat niet...
als ik op de oprit blijf zitten, wat ik soms doe om hem te kalmeren, dan blijft hij voor de deur zitten en na een aantal minuten loopt hij naar me toe en wil hij op mijn schoot kruipen omdat hij bang heeft ( niet echt een lichtgewicht zo'n staff )

Is hij wel goed gesocialiseerd? Mijn hond niet namelijk. 

Bij Mellow weet ik ook de echte oorzaak niet, ik denk zelf dat het vorig jaar is mis gegaan, toen is ze enorm geschrokken van een grote groep (stuk of 20) wielrenners die ineens langs kwamen rijden (kwamen van achteren), zij heeft ze dus niet aan zien komen. Sinds die dag valt ze ook heel erg uit naar wielrenners.
En vanaf dat moment is ze in de zomermaanden veel schrikkeriger en banger dan anders.
Als het mooi weer is is het ook veel drukker buiten, niet alleen met fietsers, maar uit alle tuinen hoor je stemmen, spelende kinderen in de tuinen en in de straat. Veel geluiden waarvan ze niet ziet waar het vandaan komt en dan schrikt ze of raakt zelfs in paniek.

Maar zij is sowieso ook al bang aangelegd, beetje nerveus, snel schrikken en houdt niet van drukte en herrie.
Zoals ik net al zei, als het regent is ze helemaal blij (en ik inmiddels ook )

Is het geen optie om de middagwandeling kort te houden (plas en weer naar huis) en dan 's morgens en 's avonds wat langer te gaan wandelen?

Voor ons hielp het dus om te doen wat zij aan kan. Maakt het voor ons allebei een stuk relaxter. Ik kan haar wel dwingen om hier te gaan lopen, maar dan moet ik 16 kilo hond meeslepen en daar word ik op zijn zachtst gezegd niet blij van; mijn hartslag gaat omhoog, ik raak geïrriteerd, zij zet zich schrap en 16 kilo voelt aan als 60 kilo...
En dan heeft ze na een meesleep-ronde nog steeds niks gedaan en is ze helemaal van slag (en ik ook).

In het bos of op de dijk kunnen we gewoon allebei lekker ontspannen en dat is mij meer waard dan plassen en poepen hier in de wijk.

Hier helpt een sociale hond niet, dat heb ik ook al geprobeerd

Heb je al eens geprobeerd hoe het in een andere woonwijk is? Wij hebben Mellow laatst meegenomen naar mijn ouders, omdat ik hun hond even moest uitlaten. Mellow moest ook uit, dus we hebben het gecombineerd (ik had Fleur, mijn vriend had Mellow). 
Dus én met een redelijk stabiele hond én in een andere woonwijk: ging goed! Ze was wel wat timide, maar niet schrikken van pratende mensen op de fiets, niet uitvallen naar fietsers, gewoon meegelopen, geplast en gepoept. 
Ik moet Fleur nog steeds een keer ophalen, zodat we hier bij ons in de wijk kunnen lopen (maar dat doe ik niet alleen).