Andere honden tegenkomen tijdens wandeling

Ik heb dit bij "opvoeding puppy" gezet in de veronderstelling dat een hond van 15 maanden nog niet een volwassen hond is.

Andere honden.
Misschien is het je ook wel opgevallen dat in de oppervlakkige mensenwereld de hardste schreeuwer de schuld krijgt van de problemen. Nu is Logan zo'n schreeuwer die bij het minste of geringste al alarm slaat. Stabiele, rustige honden is nooit een probleem bij hem maar zodra we een instabiele, onzekere, agressieve, kortom; mentaal zwakke hond tegenkomen dan verliest Logan z'n shit en dat is erg vervelend als dat meerdere keren gebeurt op een lange wandeling.
Het zit erg diep. Hij had dit al als puppy en heb er op meerdere manieren aan gewerkt maar ik krijg 'm niet zo ver dat hij bij de niet stabiele of niet rustige honden ook kalm blijft.
-Het ontwijken van de situatie door aan de andere kant van de straat te gaan lopen of om te keren heb ik heel lang en vaak geprobeerd en bleek averechts te werken
- Correcties in de vorm van een por of een aanraking of een duidelijke "NEE" heeft geen zin en wordt simpelweg niet op gereageerd en werkt in de meeste gevallen wederom averechts.
-Afleiden met eten was even effectief als het doodgooien van een olifanten met wattenstaafjes.
0,0 reactie op wat voor vlees dan ook. Ja, als de andere hond uit het zicht is heb ik zijn aandacht weer en wil hij het vlees wel hebben.

Als ik 'm los heb lopen gaat 't beter, dan waarschuw ik 'm met een harde "NEE" of "TERUG" en dan blijft hij wel uit de buurt van de hond, Hier moet ik 'm vervolgens wel aan blijven herinneren dus het probleem zit 'm puur in het wandelen aan de lijn en situaties waarbij ik 'm niet constant kan corrigeren.
Aan de lijn lopen gaat verder fantastisch. 
Geen getrek en loopt ook niet voor me.
iemand nog geniale ideen? Want ik sta te springen om iets nieuws te proberen maar ik ben wat door mijn ideen heen.

Klinkt als 2 druppels water op mijn hondje,..ben dus erg benieuwd naar de reacties!

Lastig en bekend van toen ik Lola net had.

-Het ontwijken van de situatie door aan de andere kant van de straat te gaan lopen of om te keren heb ik heel lang en vaak geprobeerd en bleek averechts te werken

Misschien heb je dan toch nog te weinig afstand gehouden? Leidt je hem daarbij ook af? Hier hielp het om voordat de hond in fixatie kwam op de andere hond, tijdig dus, bogen te gaan maken, afstand scheppen. Als er dan genoeg afstand was deed ik even een klein snuffelspelletje door wat lekkers op de grond te strooien, ter afleiding en kalmeriing.

 Correcties in de vorm van een por of een aanraking of een duidelijke "NEE" heeft geen zin en wordt simpelweg niet op gereageerd en werkt in de meeste gevallen wederom averechts.

Ook dan zal hij al te hoog in de fixatie zitten en was je te laat met afstand nemen. Correcties zijn dan ook zinloos, hij zal er eerder gefrustreerd van raken dan kalm.

-Afleiden met eten was even effectief als het doodgooien van een olifanten met wattenstaafjes.
0,0 reactie op wat voor vlees dan ook. Ja, als de andere hond uit het zicht is heb ik zijn aandacht weer en wil hij het vlees wel hebben

Ook dit duidt er, naar mijn mening op dat je te laat was met afstand nemen en aandacht vragen.

Dit is dus wat ik eerst zou doen, bogen maken, aandachts- en ontspanningsoefeningetjes doen. Onderweg ook eens een leuk spelletje of kleine leuke oefening inlassen, om de hond te leren dat jullie samen wandelen en dat wandelen leuk is. Als hij ziet dat jij hem niet in contact laat komen met situaties die hij nog niet aankan zal hij zelf ook rustiger worden en weer meer aankunnen, zodat je later de afstanden weer kleiner kan maken en kijken hoe het dan gaat.

Een mooie, stap voor stap methode om uitvallen tegen te gaan, rust te brengen in de wandelingen en de aandacht van je hond te vragen is beschreven door Turid Rugaas in haar boekje Help mijn hond trekt.
Ook haar boekje Kalmerende Signalen is een aanrader om je hond beter te leren "lezen".


Later, als er eenmaal rust in de wandelingen gebracht is, kan je ook gaan uitproberen hoe het gaat als je de lijn kort neemt, de hond naast je houdt, ervoor zorgend dat hij niet voor je langs kan schieten naar de andere hond toe en ritmisch stevig doorstappen, evt. met een rustige bemoedigende commando.

Bedankt voor je reactie.

De wandelingen zijn perfect trouwens. Hij blijft mooi naast me lopen aan een korte lijn en is helemaal rustig. Maar als hij even een andere hond ziet dan wordt er een knop om gezet.
Dit is het enige probleem. Hij doet het trouwens ook bij het zien van bekenden. Als hij iemand  ziet die we kennen dan moet ik echt de hakken in de straat boren om 'm tegen te houden.
En als de andere hond of persoon bij ons staat, en we maken even een praatje dan wordt hij wel rustig. Dat is allemaal al gelukt. Daarom weet ik zeker dat het komt omdat hij naar een andere hond toe MOET door een of andere drang. hij MOET weten wat dat voor hond is. als hij dat eenmaal weet dan wordt hij wel rustig en gaat hij uiteindelijk zelfs liggen. 
We zijn gister nog 2 uren om een hondenstrand aan het cirkelen geweest omdat hij niet rustig wilden worden. Als we in de buurt kwamen ging hij als een gek trekken. Dan liep ik weer de andere kant op en werd hij weer rustig en volgde me perfect. Kwamen we weer dichterbij dan ging hij uit zijn plaat. Ik heb nog geprobeerd om stukje voor stukje dichterbij te komen maar ook dat mocht niet baten. 2 uren zijn we bezig geweest en toen uiteindelijk ben ik maar weer naar huis gegaan. We proberen het morgen weer, dus het zou fijn zijn als ik dan iets nieuws heb om te proberen.
Ja ik ben veel bezig geweest met het voorkomen dat hij gefixeerd raakt maar daar kan ik heel kort over zijn: Onmogelijk. Ik houdt niet van het woord onmogelijk maar in het geval van Logan kon ik beter iets anders gaan verzinnen omdat hij gefixeerd is vanaf het moment dat hij een hond opmerkt. Hij ziet een hond en direct is zijn aandacht compleet weg.
Afstand houden werkt enkel en alleen om te voorkomen dat hij begint te trekken of lawaai begint te maken.

Ik ben altijd met Logan bezig. We wandelen 4 keer per dag en zijn erg vaak aan het spelen als hij kalm is. Ik heb altijd iets te eten bij me en daar reageert hij ook wel op tenzij er een andere hond in de buurt is. 
Ik heb me ook gefocust op het laten merken dat ik hem niet in situaties breng die hij niet aan kan maar dit heeft ook geen effect omdat dit niet het probleem is. Het probleem ontstaat wanneer hij heel erg graag naar die andere hond toe wil maar hier in wordt belemmerd. Als hij los loopt en naar een hond toe loopt wordt hij kalm.

Wat ik zelf meemaak nu lijkt daar een beetje op. Suzy Q valt niet uit naar andere honden aan de lijn, behalve soms als de andere hond aan de fiets mee loopt (apart probleem mja)
Goed wat zij doet gaat als volgt: ze gaat liggen, fixeert, wil niet verder lopen totdat die andere hond uit zicht is en het liefst gaat ze er dan nog achteraan ook.
Dit is al vanaf het begin dat wij haar hebben. En ik gebruik eigenlijk vanaf het begin dezelde methode. Eigenlijk dezelfde die Dobry beschrijft: afstand nemen, bogen maken, belonen voor aandacht, ed. En nee dat werkte ook nooit bij mij.. heeeeel soms, en dan was ik heel blij.
Ik kon geen andere methode bedenken en dacht ook dat het hopeloos was.. MAAR
De afgelopen paar dagen begint ze ineens gewoon door te kunnen lopen als er een andere hond aan de overkant van de straat loopt (ja, die afstand is nog wel heel groot maar goed "babysteps" dan komen we er ) en ik krijg haar aandacht ook nog eens En Suzy Q is nu ook iets rond de 15 maanden...
Wat ik zelf dus denk, is dat 1 methode gebruiken voor lange periode het belangrijkste is.
Daarin laat je natuurlijk ook weer een soort consequentheid zien denk ik? En ik zeg ook wel eens tijdens de wandeling "kijk eens" en als ze dan kijkt, ook al is er geen hond krijgt ze ook wat lekkers. Zodat die link in haar hoofd heel sterk wordt "aandacht = lekkers".

Geen nieuwe methode sorry Alleen dus het advies om 1 methode voor lange tijd vol te houden ook al lijkt het hopeloos..?

Succes! Ik vind Logan een erg mooie hond Dat moest ik nog even kwijt :P

Ja, klopt. Ik ben een groot voorstander van geduld, maar als de situatie zienderogen verslechterd dan is dat vaak wel een teken dat we iets anders moeten proberen omdat we duidelijk het gedrag voeden in plaats van beter maken.

Lola trok ook niet, ze liep rustig naarst me, totdat we een afleiding (andere hond, mensen, verkeer) tegen kwamen, dan wilde ze of het liefst wegvluchten, of al knorrend uitvallen.

Bij ons was het een kwestie van elkaar leren kennen en vertrouwen.

Misschien speelt er bij jullie meer mee, hormonen bijvoorbeeld?

In elk geval zou ik hem als je gewoon over straat loopt op weg naar een gebied waar hij zich kan ontspannen, goed naast je laten lopen en niet voor je. En aan de lijn in elk geval niet in contact komen met andere honden.

Ga je ook met hem naar een hondenschool of cursus?

Misschien moet je ook even nagaan wat er op een normale dag zoal gebeurd, of er balans is tussen genoeg geestelijke, lichamelijke aktiviteiten en genoeg rust om alles te verwerken.

Ja, hij is heel consequent. Het is altijd, in iedere situatie en vanaf dat we hem hebben.
We zijn niet op cursus. omdat ik zelf al veel tijd voor hem vrij maak, en ik de theorie wel ken.

We gaan 4, soms 5 keer per dag te wandelen. om de dag gaat hij los in het bos op rustige plekken. Op het hondenstrand zijn we ook eens in de zoveel tijd. Geestelijke activiteiten probeer ik wel regelmatig maar hier is heen beginnen aan. Heeft hij gewoon geen trek in.

Hoelang heb je hem al en heb je wel de puppycursus gedaan? Want juist in groepsverband oefeningen doen leert hem om te gaan met andere honden in de buurt. Ik zou 'm alsnog doen, want met alleen theorie kom je er niet,..

Afstand nemen, lijn kort, niet naar die andere hond kijken, ook niet naar jou hond, en er stevig aan voorbij lopen, met een, kom, door lopen, meer niet.

Geef er verder geen aandacht aan, dan maak je er zo'n ding van in de ogen van je eigen hond, het moet gewoon zijn dat je een andere hond tegen komt.

De andere hond en Logan geen aandacht geven op zo'n moment is logisch, dat doe ik ook. Maar dat lost het probleem niet op. Dat helpt me enkel wat sneller uit de situatie en is dus meer een snelle praktische oplossing omdat ik er zelf even geen zin in heb. En als een hond op ons af komt lopen is dat zelfs een erg slecht idee omdat hij dan rijkelijk wordt beloond voor zijn gedrag. Dat is dan namelijk waar hij heen wil en we lopen er nog stevig op af ook. Dit zijn de situaties dat hij zo enthousiast wordt dat hij iedereen compleet omver beukt.

Aanlijnen,toch met grote bogen om andere honden heen lopen,hem meer ruimte gaan geven op zo'n moment.
Is hij niet met voer te paaien dan met een speeltje?
Laat hem even zitten,vraag zijn aandacht,beloon met speeltje.
De situatie van die andere hond is dan al voorbij en jouw hond heeft er op dat moment weer een positieve ervaring bij,wat betreft andere onzekere honden en er niks mee te moeten.

Hij is trouwens jong volwassen,ik vind deze leeftijd de laatste fase in wat lastig is aan een jonge hond opvoeden,daarna ga je goed zien wat je er zelf in hebt gestopt.

Wat ik lees bij het gedrag dat hij vertoont dat hij heeft wat rust nodig in zijn koppie.En dat creëer je dus door meer afstand te gaan nemen,niet voor dagen,niet voor weken maar voor maanden.
Houdt hem aangelijnd,zie je die andere hond fixeren of veel kijken en snel weg kijken,dan is het een onzekere hond,een hond waar je jou hond niet op af wilt laten gaan.
Zie je een hond waarvan je ziet hé die let helemaal niet op mijn hond,die doet zijn eigen ding,dan laat je jouw hond los en loop je zelf wel door en roept hem mee.
Op deze manier krijgt hij de kans weer te leren dat hij niks hoeft met andere honden,en verder de kans krijgt om door te groeien tot een stabiele volwassen hond.
Trouwens een hond die zo reageert op onzekere/instabiele honden is zelf ook onzeker,daarom zijn ze er zo gevoelig voor en willen ze er bovenop duiken.

Ja, bij gebrek aan een ander idee blijf ik dit ook maar gewoon proberen. Mijn beste idee is om vol te houden. Maar hij lijkt in de meeste gevallen totaal niet onzeker. Hij loopt er op af, wordt rustig, snuffelt aan de achterkant van de hond en dat wordt dan wel of niet geaccepteerd door de ander. Door kleine honden wordt hij vaak direct aangevallen wat 'm niet heel veel interesseert. Hij blijft in zo'n geval proberen om te snuffelen en uiteindelijk, na de zoveelste uitval van de andere hond is Logan het pas zichtbaar zat. maar zover laten we het niet komen.

je zegt dat je bij het hondenstrand als je op een bepaalde afstand bleef het wel ging, maar dichterbij dan weer niet. je kan denk ik het beste rond die grens gaan oefenen. als hij al helemaal gefixeerd is zodat hij nergens meer op reageert dan ben je dus al te dichtbij.

je kan eens uitproberen om hem volgend mee te nemen richting strand. als je dan goed oplet dan kan je zien wanneer hij zich begint te richten op het hondenstrand, maar nog niet echt gefixeerd is. dus dat je nog wel zijn aandacht kan trekken. op die afstand ga je eens lekker zitten, en dan belonen elke keer als hij naar jou kijkt, of evt. elke keer als hij naar iets anders dan de honden kijkt. als je merkt dat hij het strand niet meer interessant vindt, kan je weer eens een stukje gaan wandelen rond die grens, en dan een nieuwe plek uitkiezen.

het in stappen naar het strand toe gaan, gaat waarschijnlijk wel werken, alleen die stappen maak je helaas niet in 1 dag. maar door dagen of wekenlang weer terug te gaan naar zo'n plek en het telkens weer te oefenen.

een hondenschool heeft meer nut dan alleen het leren van de theorie voor het baasje, ik geef zelf les op de hondenschool, maar train er ook met mijn puppen, juist zodat ze leren dat ook al staan er 50 honden in verschillende groepen op het veld, ze alleen maar met mij bezig hoeven te zijn...... dit zou voor logan misschien ook een hele goede oefening kunnen zijn....

Nou. die grens die is er dus niet. of de grens is variabel. Hij begint al 10 minuten van te voren in de auto als hij merkt waar we heen gaan. Dan hebben we hem rustig en mag hij uit de auto, Zodra zijn voorpoten de grond raken begint het getrek al richting hondenstrand. Dat duurt vervolgens een enorm lange tijd voor hij rustig is. Zetten we dan 1 stap dan zijn we weer terug bij af. De tegengestelde richting op lopen werkt dan, maar zodra we ons om draaien en richting strand lopen begint het gedonder al weer. (het strand licht sowieso nog 5 minuten lopen vanaf het parkeer terrein.) Je kunt überhaupt niet dicht bij het strand komen. We hebben dit gister wel gedaan omdat we 20 minuten bij de auto hebben gestaan en het toen gewoon zat waren en we met een trekkende Logan richting strand liepen (Heel slecht, ik weet het, maar anders komen we nooit ergens) en toen op het bruggetje nog een keer geprobeerd. Terug lopen was prima maar zodra we richting strand liepen was het weer mis. Auto ergens anders parkeren heeft geen zin omdat hij donders goed weet waar we ongeveer zijn. Als de auto ver genoeg weg staat dan is het ook eigenlijk niet meer te lopen. en dan nog, tijdens het lopen komt hij er al weer achter waar we heen gaan.

Ik snap wel wat je bedoeld, maar je moet ook niet recht op die hond aflopen, je moet gelijk voor afstand zorgen.

Als ik vroeger met Diesel recht op een andere hond af liep, kon ik het ook wel vergeten, en viel niets meer stevig door te lopen, ik verloor het dan van zijn kracht.

Diesel was vroeger ook heel erg, was echt een ramp, en ik probeerde ook altijd zijn aandacht te krijgen op zo'n moment, maar die andere hond was altijd veel leuker. Pas toen ik afstand ging nemen, flink door liep, is het over gegaan, en ik heb hem ook toen niet meer bij andere honden gelaten als hij aan de riem liep, dan dacht hij iedere keer weer dat hij naar alle honden kon gaan. En nu nog, loop ik op een smal pat, valt er niets uit te wijken, neem ik hem naast me en loop tussen hem en die andere hond in, en we lopen er gewoon zonder getrek aan de riem aan voorbij.

Ik heb ondervonden dat gewoon "blijven staan" soms ook wil helpen.

Charlie begint soms ook te lawaaien als hij sommige honden te spannend vind. En gewoon blijven staan, maakt hem rustiger. Dan bekijkt hij de situatie (denk ik ) moet hij verder niets doen en ziet hij (denk ik ) dat het toch allemaal zo erg niet is.
Heb zo zelfs al gehad dat hij andere honden kalmeert als we gewoon blijven staan. De tijd nemen, geen stress, geen bevelen, gewoon de tijd nemen tot het kalmeert.

Misschien ideetje.

Probeer ik ook regelmatig. Ik moet zeggen dat de honden in dat geval wel iets dichterbij kunnen komen. Maar uiteindelijk is het resultaat het zelfde. Maar het verschilt enorm per hond. De ene is prima, de ander is echt een enorm probleem. Het is ook niet gebonden aan ras of grootte dus dan neem ik aan dat het als reactie op de andere hond is.

Het fixeren,uit zijn dak gaan,geen aandacht voor jou kúnnen hebben op dat moment komt voort uit onzekerheid.


Hoe heb jij zijn socialisatie aangepakt als pup tot nu met andere honden?

Kernwoord is: frustratie. En de hunker naar controle. Ik herken beiden '.

Hier ook een hond die alles opmerkt en alles wil weten. En als dat niet mag, zorgt dat voor frustratie. Afstand is toch het toverwoord, maar die afstand is voor elke hond verschillend. Bij de ene werkt een afstand van 5 meter, de andere heeft wel 50 of 100 m nodig. Dat wil niet zeggen dat je de rest van z'n leven op 100 m afstand moet blijven, dat wil gewoon zeggen dat je op dat punt begint met de training. 
Dus zoek eerst de afstand die Logan nodig heeft om zelf rustig te blijven. Waarbij je merkt: hij heeft de andere hond wel gezien, maar z'n aandacht blijft toch bij mij. En dan hangt het van jou af wat je wil gebruiken: wil je z'n aandacht het liefst door samen iets te doen, zoals bijvoorbeeld een zoekspelletje, of wil je hem leren z'n aandacht bij jou te houden door ook echt z'n blik naar jou te laten gaan, door bijvoorbeeld het commando 'kijk'. 
En dan ga je op die afstand aan de slag: steeds duidelijk maken aan je hond dat zijn beheerste gedrag en aandacht voor jou (terwijl ie zich bewust is dat daar ginds een andere hond loopt) goed is. Als dit goed werkt, ga je de volgende keer de afstand wat kleiner houden. En weer: belonen of  prijzen als ie rustig kan blijven. En zo langzaamaan de afstand verkleinen en verkleinen.

Nanu heeft net hetzelfde. Het lukt ons nu als we een 10-15 meter afstand houden: ik zie iemand met een hond op het bospad, dan duik ik even in een boogbeweging het bos in, haar aandacht bij mij houden en wat verder weer het pad op. Dat gaat prima. Maar bij grote triggers zoals: honden die achter ballen aanrennen of erg hypere, keffende, springende honden moet ik de afstand weer vergroten. Dan is die prikkel te groot.

Als ze los is, heeft ze geen problemen met andere honden, want dan kan ze vrij en ongedwongen haar hondentaal spreken. Ze heeft dit gedrag enkel aan de lijn (lijnfrustratie).

"Dus zoek eerst de afstand die Logan nodig heeft om zelf rustig te blijven. Waarbij je merkt: hij heeft de andere hond wel gezien, maar z'n aandacht blijft toch bij mij."
Ja, nou, die is er dus eigenlijk niet. Zodra hij een hond ziet is de aandacht weg. Ik kan met 'm lezen en schrijven, tot dat er een andere hond zichtbaar is. Daarom zeg ik, afleiding is absoluut geen optie. "kijk" of in ons geval "let op" werkt ook prima als er geen honden zijn. 1 keer klikken met mijn tong en hij laat direct alles voor wat het is en kijkt me aan...Als er geen hond in zicht is. Er zijn een aantal honden waarbij ik zijn aandacht wel krijg als de hond nog heel ver weg is. Maar dit zijn er maar een paar. Daar komt nog bij dat het me al gelukt is bij de hond van mijn schoonouders en bij de hond van mijn oom en tante en bij die van mijn buren. Maar het moet specifiek, per individuele hond, Hij denkt niet "Oh! hond, dus rustig zijn" Hij denk "Oh, donja! dus rustig zijn".

Vroeger ging ik ook vaker naar het strand...en als mijn hond ergens ook heel druk van werd,dan was dat wel het strand,eigenlijk worden veel honden 'compleet "gek "'als ze het strand al ruiken..
Het zal te veel ruimte zijn voor ze om in 1 keer te kunnen overzien.

Op een gegeven moment,ging ik gewoon niet meer naar het strand,want ik wilde graag rust in mijn hond zien,en toen ook minder met andere honden in contact laten komen,meer aanlijnen,meer zoekspelletjes onderweg,meer samen iets doen zeg.

Ondertussen -mijn hond is nu 5,5 jaar-is ze sinds haar 3,5 rustiger,maar dat is omdat ik het allemaal rustiger aan ging pakken.

Als ik nu weer vaak naar het strand zou gaan en haar weer met alle honden die we tegen komen in contact zou laten komen,dan heb ik binnen een week weer een doorgedraaide hond.
Dan zal ze ineen weer zoveel stress(hormonen) opbouwen en prikkels binnen krijgen,dat er geen land mij te bezeilen is.

Oh er is geen punt geweest dat het mis ging. Dit zat er al met 8 weken in.
Kwa opvoeding heb ik 'm regelmatig bij oudere honden gehad die goed met puppy's overweg kunnen. Die kregen 'm wel rustig door te negeren en hun energie alleen al. Puppies heeft hij ook wel mee gespeeld. Maar hij is überhaupt nooit echt een drukke puppy geweest. Hij is al vanaf 8 weken vrijwel exact hetzelfde als dat hij nu is. Naja, hij is zindelijk geworden en hij daagt mensen wat minder vaak uit door te happen :P

Het strand-verhaal gaat over zelfbeheersing. Bij het andere-honden-tegenkomen verhaal gaat het over meerdere dingen (interactie met de andere hond, lichaamstaal), maar bij het strand gaat het over: ik wil, ik wil, ik wil.
Persoonlijk vind ik dat een makkelijke. Ik hou niet van drammerige honden, dus dan krijg ik zelf altijd heel erg een houding van 'niks van'. 
Je hond heeft nu geleerd: als ik lang genoeg blijf doordrammen, gaan ze toch met me naar 't strand. Dat zou ik ten eerste al helemaal omgooien. Namelijk: het is niet omdat we op de parking van het strand staan, dat we ook naar het strand gaan. Dus: ritjes naar de parking. Wachten. Weer doorrijden en ergens anders gaan wandelen. Op de parking tussen de auto's lopen, weer doorrijden. Een stukje richting strand stappen, weer terugdraaien en ergens anders wandelen. Enz. Enz. Het strand loskoppelen als beloning dus. Het strand moet gewoon een plek als een ander worden. 
Je zou heel veel naar nieuwe plekjes met je hond kunnen gaan, andere stranden, vijvers, meertjes, en dus niet zozeer steeds deze lokatie kiezen om te trainen op zelfbeheersing. Deze lokatie is nu zo'n grote beloning voor hem geworden, dat het vast erg moeilijk is om net daar te gaan oefenen. En 't heeft nog als extra voordeel dat je zelf ook weer wat nieuwe natuurplekjes ontdekt 

Ja dat is niet makkelijk! Herkenbare stukken in je verhaal tov. Ten van mij. Die wordt inmiddels alweer bijna 3!!! Alleen maakt het bij hem niet uit hoe de andere hond wel of niet is. Hond is hond.

Pas het laatste half jaar komen we met baby stapjes vooruit en zijn we nog lang niet op de eindbestemming.

Heb helaas geen gouden tip voor je behalve consequent blijven en niet 10 verschillende tactieken tegelijk te proberen. Maar ik volg je topic, wie weet kan ik er ook nog wat nuttigs uithalen.

Geduld en succes'

Ja hoor, ken dit zeer goed. Denzel is net hetzelfde, als hij vrij loopt is er niks aan de hand maar is hij aangelijnd zou hij elke hond wel opeten, bij wijze van spreken.
Gisteren na bijna twee jaar voor de eerste keer naar mij gekeken en stil gevallen door aan te tikken met mijn voet. Hoop doet leven en volhouden!!!
Ben benieuwd of het bij de volgende hond die we tegenkomen nog een keer gaat lukken.

Max heeft dit niet, maar de ZWH van mijn vriendin wel...
Los kan hij heel normaal en netjes doen. Echter is het aan de lijn een monster...
Dit hebben zij (wij) opgelost door de lijn op zijn langst vast te houden en telkens een stapje verder weg te doen...
Op een gegeven moment kom je dan op dé afstand die voor de hond helpt... In dit geval de juiste afstand voor de ZWH.

Toen zijn we, op die afstand, gaan lopen naast elkaar... Dus, een meter of 6 ertussen en gewoon lopen zoals je altijd loopt.. Belonen bij het "negeren" en negeren bij het fixeren...


Nu kunnen we met 3 meter ruimte er tussen samen lopen Het gaat telkens beter.

Maar inderdaad het sleutelwoord is hier denk ik; Afstand.