Onze hond valt andere kleine honden aan

Wij hebben onze hond met 5 maanden overgenomen van iemand die haar uit Spanje had meegenomen uit een asiel. Van wat ze vertelde heeft ze de eerste 2 maanden op straat geleefd en is daarna in het asiel in Spanje beland. Ik wilde na een paar weken dat we haar hadden starten met de puppycursus, maar daar viel ze letterlijk elk hondje aan! En de trainer adviseerde ons toen om de volgende cursus maar met haar te doen, zodat ze met wat volwassenere hondjes te maken kreeg. Maar helaas zagen we ook hier weinig verschil,..de honden waren weliswaar wat groter, maar bij het zien van de andere begon ze gelijk als een gek te blaffen en snuffelen was al helemaal geen doen, want ze wilde ze werkelijk waar bijten! In deze cursus moest ik proberen om zoveel mogelijk aandacht van haar te krijgen tijdens het lopen. De gehele cursus bestaat uit oefeningen waarin je leert je hond te begeleiden langs andere honden, andere mensen en de hond onder controle te houden. Dit lukte wel een paar keer maar als er maar 1 hond te dichtbij kwam begon mevrouw gelijk weer te grommen en blaffen. Soepjes, leuk zijn, en correcties hielpen allemaal niet veel.

Nu een jaar later zijn we nog niet heel ver met haar gekomen; ze kent alle commando's prima en voert het allemaal super uit,...als er maar geen andere honden in de buurt zijn!
Overigens kan ze wel weer heel goed met grote honden en dan vooral reutjes. Maar zelfs dan durft ze ze nog wel eens te happen in de bek als ze haar te veel besnuffelen.
Ik heb haar, om haar zoveel mogelijk te socialiseren, ook vaak meegenomen naar de speelweide. Maar daar heb je het natuurlijk niet voor het kiezen en krijg ik ook vaak vervelende gezichten of zelfs nare reacties van mensen :-(  Dus daar ga ik nu ook al niet meer heen,..het resultaat; een gefrustreerd baasje en een hondje geïsoleerd van alle leuke hondjes op straat...ik weet even niet meer wat ik moet doen,..

Lastig he, ik had ook een hond die overal naar uitviel toen ik haar net had. Zij was wel ouder dan jou hond.
Niet elke hond vindt het overigens leuk om met andere honden om te gaan. Misschien voelt ze zich nog steeds niet genoeg op haar gemak om rustig te reageren op andere honden.


Zelf zou ik een nieuwe start maken of je haar net in huis hebt en even een time out inlasten, wat ik denk dat nu nodig is, is rust brengen in de hond en in jezelf.

Ga even een rustig vast dagschema aanhouden, waarbij je korte saaie wandelingen maakt zonder afleiding van andere honden en andere situaties die ze niet aankan.

Na een tijdje als je een andere hond tegenkomt ga je afstand scheppen, bogen maken, maak de wandelingen iets van jullie tweetjes.
Ga leuke zoek en aandachtspelletjes met je hond doen. Zonder druk. De hond moet gaan leren dat wandelen iets leuks is, iets ontspannends, zorg daarom voor veel succeswandelingen.

Na een tijdje krijgt je hond er vertrouwen in dat jij haar niet in situaties laat komen die ze niet aankan en krijgt daardoor meer zelfvertrouwen en meer rust, waardoor ze ook weer meer aankan.

Een mooie stap voor stap methode om de aandacht van je hond te krijgen en rust te brengen in de wandelingen is die van Turid Rugaas, beschreven in haar boekje Help mijn hond trekt.

Misschien moet je je eigen gedachten even wat veranderen

Het is niet erg als jouw hondje niet graag met andere honden omgaat. Ik zou het ook niet (althans voorlopig niet) meer proberen. Gewoon lekker jullie eigen ding doen. Samen wandelen, leuke spelletjes, rust en ruimte opzoeken en werken aan jullie band.
En mocht je honden tegen komen, net zoals Dorby ook zegt, gewoon lekker ruim er omheen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is en geen contact zoeken.

Het is ook niet 'zielig' voor je hondje als ze niet niet lekker met andere honden kan spelen. Hier kiest ze immers zelf voor want ze maakt heel duidelijk zich niet fijn te voelen met andere honden. Dus ik zou daar gewoon voorlopig in meegaan.
Er zal dan echt wel een keer komen dat je een (kleine) hond passeert, op genoeg afstand, en dat je aan haar merkt dat er minder weerstand is zeg maar. Dat ze bijvoorbeeld niet blaft of zich goed laat afleiden door jou.
Pas dan kun je wat gaan opbouwen door wat dichterbij te komen. Telkens hele kleine stapjes zodat het voor jullie allebei ontspannen blijft en er geen nare ervaringen ontstaan.

Maar het belangrijkste blijft dat je je niet gefrustreerd voelt! Sommige honden hebben gewoon veel meer tijd nodig en daar is de jouwe er 1 van. Dat geeft niets Richt je juist op de dingen die wel leuk gaan en zie het als een uitdaging. Jouw hond is speciaal, heeft al veel meegemaakt en heeft dan ook wat meer speciale aandacht nodig dan een doorsnee hond die niet zo'n moeilijke start heeft gehad. En ja, dit kost tijd en geduld

Gr. Alexandra

Ik heb ook gehoord dat ze na haar sterilisatie waarschijnlijk dominanter zou worden. En misschien klinkt dit raar, maar bestaat er niet iets om haar bepaalde vrouwelijke hormonen te kunnen blijven geven? Zo krijgt mijn moeder namelijk ook een bepaald hormoon na het verwijderen van haar baarmoeder, omdat ze anders geestelijk niet goed kan functioneren.