angst voor de dierenarst - update

Hi,

Ik zou graag jullie mening horen.

Mikey is een witte herder en bijna 2. (in november wordt ze 2). Ze is echt super lief maar heeel erg wantrouwend. Nieuwe dingen vindt ze vaak spannend en vreemden (zonder hond) vertrouwd ze ook niet zomaar.

Mijn reactie hierop is heel geduldig. Bijv. de eerste keer bij de dierenarst wilde ze absoluut niet op de weegschaal. Dit was helemaal eng natuurlijk en er werd flink tegengestribbeld. Dus ik ben bijna 10 min. bezig geweest met koekjes tot er uiteindelijk 1 seconde 4 pootjes op dat vreselijke ding stonden
Dit bij ieder bezoek herhaald. En ondertussen kan ik haar met 1 vingerbeweging op de schaal krijgen en dan gaat ze rustig en netjes zitten en krijgt ze een beloninkje.

Maar ja, op de tafel bij de da heb ik natuurlijk niet 10 min. de tijd. Dus kost het de nodige inspanning van 3 personen (arts, assistente en ik) om haar op de tafel te krijgen en te houden.
Deze negatieve stressmomenten blijven natuurlijk lekker hangen en (zeker na de steralisatie) wordt ieder bezoek lastiger. De weegschaal gaat goed, maar verder in de wachtkamer - naar de behandelkamer toe zeg maar - wordt het dan al weer een 'gevecht'.

De laatste keer had ik een frikandel meegenomen om het nog extra positief te maken en probeerde haar zo weer te overtuigen dat het niet helemaal een drama is.
Maar mijn dierenarts zegt juist dat ik veel strenger moet zijn en haar gewoon moet meenemen. (lees: sleuren met een hond die denkt afgemaakt te worden!)

Ja, ik snap ook wel dat hij geen uren de tijd heeft, maar ikzelf weet ondertussen dat meer stress door dwang het juist veel erger maakt.
Iedere nieuwe spannende situatie heb ik met geduld en hier en daar wat lekkers overwonnen en dit werkt bij alles perfect, behalve dan bij de dierenarts.

Gelukkig hoeven we voorlopig niet meer, maar ze moet straks ook weer voor haar enting. Pff daar zie ik nu al tegenop en wil me er eigenlijk op voorbereiden.

Wat denken jullie, ben ik te lief? Moet ik gewoon (zoals mijn dierenarts zegt) niet zo tutten en strenger zijn of bijv. gewoon ruim een kwartier van te voren gaan en proberen haar ontspannen te krijgen en het positief te krijgen?

Gr. Alexandra

Ik zou haar niet gaan dwingen! Kiba is ook zo'n scheitert en ik ben zelf naar een andere dierenarts gegaan.

Nu is Tannetje Koning onze vaste dierenarts. Ik wilde zowiezo naar een da die met homeopathie werkt maar toen ik daar voor het eerst kwam was ze zo geduldig met Kiba. Tijdens het eerste gesprek negeerde ze Kiba volkomen tot hij wat rustiger geworden was (hij mocht gewoon los rond lopen) en toen ze zijn hart moest beluisteren enzo ging ze hem eerst paaien met koekjes (dit heeft rustig tussen de 5 en 10 minuten geduurd. Toen liet ze heb snuffelen aan dat ding terwijl ze koekjes gaf (ook zeker minuten lang) en Kiba zag je echt steeds meer ontspannen. uiteindelijk heeft ze kunnen luisteren EN een prik kunnen geven! Hij was niet totaal ontspannen maar het was zeker geen gevecht meer.

Zelf zou ik dus kijken naar een dierenarts die wel die tijd voor je wil nemen. Druk en dwang maakt het uiteindelijk alleen maar erger en de kans op bijten word ook steeds groter.

Ik denk dat het antwoord wel duidelijk in je tekst staat, niet?
Bij de weegschaal heb je geduldig en belonend gewerkt. Gevolg: ze gaat er zonder probleem op.
Bij de onderzoekstafel is er dwingend gewerkt. Gevolg: de strijd wordt steeds heviger.
Dan lijkt het me heel erg duidelijk welke manier het beste is.

Wat je zou kunnen doen is dit: vraag aan je DA welke momenten vd dag het mogelijk zou zijn om te komen 'oefenen'. Bijvoorbeeld: na z'n spreekuur, als ie zelf nog met andere dingen bezig is in de praktijk (gegevens in computer zetten, of stock aanvullen, of iets dergelijks) en de onderzoekstafel dus vrij is. En dat je dan op een positieve manier aan de slag kan. Al zal het niet zo snel gaan om de negatieve link die de hond nu heeft gelegd met de tafel weer om te buigen.

Dat klinkt echt super mooi!
Ja het is gewoon lastig met zo'n schijtertje

En als ze eenmaal doorheeft dat het niet erg is dan is het ook gewoon goed verder. Maar ja, het is op dit moment ook vervelend en dus is die overtuiging er gewoon niet.

Helaas is Tannetje te ver voor mij, (Den Haag) maar misschien kan het geen kwaad om eens te googlen naar andere mogelijkheiden.

Onze dierenarts doet trouwens ook huisbezoeken, maar ik wil geen risico lopen op een hele negatieve ervaring in haar vertrouwde omgeving. Dus dat is ook geen optie voor mij.

Gr. Alexandra

Op maandag zit ze in Amsterdam (nogsteeds ver haha maar goed ) Je kan haar ook even bellen met de vraag of zij een goede da weet bij jou in de buurt. Zo heb ik dat ook gedaan toen ik heupfoto's ging laten maken. Toen stuurde ze me naar Ede

Ja ikzelf denk er ook wel zo over, maar het maakt me in de war als de dierenarts dan zegt dat ik haar verkeerd behandel. Dan ga ik ook twijfelen en weet ik het even niet meer.

Ja oefenen zou kunnen. Maar ik ben dan ook weer zo'n muts dat ik niet zo lastig wil zijn en niet wil dat het overkomt alsof ik het beter weet. (beetje lastig uit te leggen) 
Maar het zou wel iets zijn wat misschien goed kan werken. Haha, dan moet ik even de moed verzamelen om zoiets voor te stellen want het is waarschijnlijk niet een werkwijze waar mijn dierenarts achter staat.

Gr. Alexandra

Ik herken dat, dat je onzeker kunt worden van de dierenarts. Ik heb voor Bora een hele fijne dierenarts die begrip heeft voor haar angst. Toen ik een tijd geleden bij een andere dierenarts was merkte ik ook dat die ongeduldig werd en het van me over wilde nemen. Ondanks dat ik wat onzeker werd heb ik gezegd dat ik het toch liever zelf wilde doen. Jou gevoel is prima. Je zou Soraya eens kunnen vragen waar zij bij is, zij woont dacht ik ook in den Haag.

Wat een onaardige dierenarts !
Ik zit bij een maatschap met 2 dierenartsen. Van de mannelijke dierenarts laat Spikkel veel toe, van de vrouwelijke dierenarts moet ze niets hebben. Meestal bel ik van tevoren wie er dienst heeft of maak een afspraak. Dit was 2 keer niet mogelijk, ook vorige week ben zonder eerst te bellen of afspraak gegaan omdat de enting al 3 maanden te laat was. In de wachtkamer is er niets aan de hand maar eenmaal in de behandelkamer zette ze het op een huilen. 

Toen we klaar waren vroeg de dierenarts waarom ze bang was. Ik heb toen maar eerlijk gezegd dat ze alleen zo raar doet als zij dienst heeft, bij haar collega hoef ik Spikkel niet eens vast te houden op de tafel. Ze keek hier echt van op, de meest agressieve honden zijn bij haar makke lammetjes. Ze stelde voor om af en toe even binnen te lopen 'om aan hun relatie te werken'. Dat vond ik wel heel erg aardig. Geen idee of het gaat werken, ze is bang voor de dierenarts, niet voor de behandeling.

Als je Mikey mee gaat sleuren wordt dierenartsbezoek steeds negatiever voor hem. Doordat de dierenarts het niet eens is met jouw methode en jij niet met zijn methode krijg je spanning. Geen tijd vind ik geen excuus om bange honden nog banger te maken. Als ze Mikey even de tijd gunnen gaat het waarschijnlijk al veel beter dan dat hij opgejaagd wordt. Ik vind zelf dat Spikkel bang mag zijn maar waar we voor komen moet wel even gebeuren. De dierenarts probeert dat zo snel en onopvallend mogelijk te doen.

Heb je geen mogelijkheid om van dierenarts te veranderen ? In plaats van Mikey een beetje op zijn gemak te stellen maakt die dierenarts hem alleen maar banger. Dat lijkt me niet de bedoeling.

nee niet dwingen, een dierenarts is niet voor iedereen een leuk uitje, de dierenarts moet maar geduld opbrengen zodat jij je hond rustig kan toespreken , en stres voorkomt.

hier geen stres als we naar Utrecht moeten, als ze onder narcose moet, mag ik er bij blijven, ze moet dan op een tafel, die op de grond staat, en die gaat dan omhoog als ze erop zit, lukt niet altijd, ze weet wat er komt.

en degene die daar zijn, laten mij rustig mijn gang gaan, zo hoort het, geen stres en geen gepusch, dierenarts neemt de tijd maar. zo niet dan zou ik even een gesprek aangaan met de dierenarts. jouw hond, en jij wilt stres voorkomen.

Ik zit met mijn hond bij een maatschap van 5 artsen.
2 vrouwen en 3 mannen. Heeft 1 van de vrouwen dienst springt hij zowat op tafel maar heeft 1 van de mannen dienst moet ik hem erop tillen en echt met snoepjes aan de gang.
Waar dit door komt geen idee.

Zijn castratie en verwijderen van 2 1/2 wolfsklauwtjes heb ik bij een andere DA laten doen om de relatie met mijn vaste DA niet te veel onder druk te zetten. Met de controle afspraak was ik daar ook erg blij mee. De hechtingen van de wolfsklauwtjes verwijderen was een heel gevecht. Heeft totaal meer dan 20 minuten geduurd voor ze er uit waren waren 2 kleine hechtingen. Hij moest zelfs een snuitje om omdat hij begon te happen.

Ik neem aan dat er in Den Haag wel meerdere DA zitten. Ik zou als ik jou was een DA zoeken die rustig de tijd neemt om Mikey te onderzoeken en de handelingen uit te voeren.

Hmm, ik snap wellicht wel wat je dierenarts bedoelt. Soms is de ervaring al zo negatief dat al het geduld en belonen op de wereld niet meer helpt. Ik geloof in 'gently but firm'. Dus niet corrigeren of rossen aan de lijn maar wel duidelijk vastpakken en 'gewoon' meenemen. Ik weet dat dat zo makkelijk niet is met een grote sterke hond maar mijn ervaring met Juno is dat hij duidelijkheid en veel overtuiging wel nodig heeft. En uiteraard als ze klaar is op tafel even zeggen dat ze een grote meid is en belonen.

Dus wel positief maar duidelijk leiden.

Het vervelende is wel dat we echt een hele aardige dierenarst hebben. We lopen er al jaren ook met onze vorige hond en katten. Dus ik wil hem ook niet beledigen. Maar ja, Mikey gaat wel voor natuurlijk. Onze vorige hond was niet zo bang uitgevallen en vond alles wel best, maar ja, Mikey is gewoon anders.
Misschien dat ik gewoon eens voorstel om te oefenen en wordt dat helemaal niets kan ik op zoek gaan naar iets anders.

Ben wel blij te lezen dat niemand het echt raar vindt dat ik liever voor de 'geduldige' aanpak kies.

@ mimi
Bedankt voor de tip ik zal haar vragen waar zij goede ervaringen mee heeft.

Gr. Alexandra

Volgens mij is dit ook wel wat mijn dierenarts bedoeld. Het nadeel is alleen dat je inderdaad een klein hondje rustiger kan vasthouden, dan is het snel voorbij en niet al te veel gedoe.
Maar Mikey is nu 28 kg en worsteld echt alsof haar leven ervanaf hangt en krijgt het voor elkaar om 'uit' 3 man sterk te ontsnappen.
Het is ook niet 'snel' want eer dat ze in een houding staat en stil staat ben je al minuten verder :(

Het is dus niet dat ik het niet begrijp, maar gewoon vind dat het niet werkt omdat ik het qua kracht niet kan winnen zonder dat het heel stressvol wordt.

Gr. Alexandra
.

Zo vaak mogelijk oefenen daar. Eerst zonder dierenarts en dan met een assistente en dan met de dierenarts.
En je kan ook vragen een dubbele afspraak te plannen als het toch moet, dan heb je meer tijd.mhangt een beetje van je dierenarts af of het ook meer kost.

Heb je al eens gevraagd/geprobeerd om het onderzoek (voor zover mogenlijk) gewoon op de grond te laten doen? Voor veel honden zorgt die tafel voor extra stress en dan is het onderzoek en evt. behandeling nog niet eens begonnen.

Die van mij worden ondanks dat ze bijna alles zonder commentaar ondergaan gewoon op de vloer behandeld. Dit zijn tot nog toe alleen standaard controles en inentingen geweest waarbij de DA's (1 vaste in NL en 2 vaste hier) gewoon ernaast knielen en hun ding doen. Laatst in Nederland stonden ze voor het eerst sinds lang weer eens op de tafel. Ik weet eerlijk gezegd niet eens waarom wel of niet. Dat is gewoon een beetje zo er ingeslopen denk ik.

Misschien de moeite vh proberen waard een vlg. keer.'

Ik wilde het net zeggen! Hier hoeven ze ook niet op de tafel. Mijn oudste reu vindt t ook stressvol om op die tafel te moeten sinds hij HD foto's heeft gehad. Hij laat t wel allemaal toe, dus er is in principe geen probleem. Maar als ik vraag of de entingen/onderzoek op de grond mag, is dat helemaal okee! Dan ga ik er rustig naast zitten, en is er niets aan de hand. Voor jouw hond ook een stuk beter lijkt me, dan leert ze dat er niet gepusht wordt in dat kamertje om boven haar eigen grens te gaan..

Ja precies.'

Veel honden zijn zowiezo al erg opgewonden bij de DA al is het positieve opwinding door alle honden (en overige dieren) geuren.

Dan is Mikey vd TS ook nog eens van nature wantrouwend naar vreemden, moet ze ook nog eens op de tafel en worden er ook nog eens 'hulptroepen' ingeschakeld wat het alleen maar stressvoller en moeilijker voor iedereen maakt.

Ik denk dat ze gewoon met 4 poten op de grond met ondersteuning van alleen het baasje en een klein beetje meer geduld vd DA zo veel makkelijker en sneller! de behandeling zal ondergaan.

edit: taalfoutje

Niet gaan dwingen, maar ik zou toch wel gaan proberen om meer vertrouwen in jou te kweken zeg maar. Want hoe meer ze jou vertrouwd, hoe meer je ook met haar kunt doen binnen dat vertrouwen. Je kunt bijvoorbeeld al heel simpel haar optillen en weer neerzetten. Eerst een klein stukje en later steeds hoger en pas neerzetten als ze zich weer rustig houd (natuurlijk wel opbouwen he ). Of een klein wipje maken van een lange, brede plank en een steen waar je haar aan de lijn voorzichtig overheen laat lopen. Of til (laat haar niet springen want dan houd ze alsnog het in eigen poot en het gaat er juist om dat ze het jou laat doen) haar eens in een kruiwagen en til heel voorzichtig de kruiwagen op. Steeds een stukje hoger en op een gegeven moment zelfs een stukje rijden.

Dit soort oefeningetjes kun je doen zodat ze meer en meer vertrouwen in jou krijgt. Zelf zou ik als beloning niet met eten werken maar met een 'braaf' of een knuffeltje. Want ik kan me best voorstellen dat het voor een dierenarts erg vervelend is als jij komt met een hond die constant koekjes en snoepjes krijgt en waarbij het zo lang duurt voordat er ook maar iets klaar is. Succes!

Los van de situatie van de TS.

Streng zijn kan in sommige situaties echt wel de juiste oplossing zijn. Niet trekken aan de riem en dergelijke, maar gewoon echt streng zijn tegen de hond. Meekomen en niet zeuren. Er zullen zat honden die niet echt angstig zijn maar er gewoon geen zin in hebben. Dan kan streng zijn wel een oplossing zijn.

In het geval van de TS is dat toch anders denk ik, daar zal streng zijn uitmonden op dwang. Dwang gaat niets verhelpen hoewel met dit soort angst waarschijnlijk niets zal gaan helpen.

Ik heb het tegenovergestelde probleem. Luca is veel te happy als hij naar de DA moet. Dan zit hij al vol ongeduld in de wachtzaal te piepen tot het zijn beurt is. En hij kan maar niet snel genoeg op de tafel zitten. Laatst was de DA niet oplettend genoeg en ze was gewassen

Maar ik denk ook dat je vooral geduldig moet zijn. Ik denk dat dwingen een tegendraads effect zal geven in deze situatie. Pakt ze eten aan op zo een moment? Want sommige zijn zo bang dat ze het lekkers niet opmerken. Zo kan je ze belonen zodra er iets goeds gebeurd. En zelf lekker positief doen.

Bedankt voor alle reacties!

Ja, Mikey heeft 1x 's nachts tegen een vuilniszak staan grommen die zich blijkbaar verdacht gedroeg zo aan de rand van de stoep. Toen heb ik haar ook gewoon meegetrokken van kom op.. En er was verder niets aan de hand. Dus ik snap ook echt het idee wel.

Maar dit bij de dierenarts is echt meer vlucht gedrag. Meer echte paniek dan dat ze aangeeft het niet te vertrouwen. Ze gromt ook helemaal niet, blaft niet en doet verder ook gelukkig naar niemand lelijk.

Maar het op de grond laten is ook al een hele goede! Het is inderdaad ook die tafel dat zo raar is. Ik ga ook zeker proberen haar op te tillen en vertrouwen proberen te krijgen zoals Dobber zegt (bedankt!)

Pff, van geen idee wat ik moet gaan doen heb ik nu wel heel veel opties

Ik heb het net nog even nagekeken en als er niets geks gebeurd (waar ik natuurlijk niet vanuit ga!) dan hoeft ze pas in januari voor de enting dus ik heb de tijd om ons goed voor te bereiden. Ook ga ik zeker in de tussentijd nog overleggen of ik misschien een paar keer langs kan zonder dat er iets gebeurd. (Mocht het dan geld kosten jammer dan  )

@ Kristina, leuk juist dat enthousiaste! 

Nogmaals bedankt allemaal voor de reacties, ik heb er echt veel aan!

Gr. Alexandra

Momenteel vind ik het iets minder leuk want ik kan hem amper houden. Mijn kracht moet eerst wat terug komen. Dus nu steeds een slachtoffer zoeken om mee te gaan naar de DA. En dan staat altijd iedereen te kijken hoe gek Luca wel niet is. Zelfs andere mensen in de wachtzaal staren hem met grote ogen aan. Geflipte bulldog

Goed advies wat we ook wel gedaan hebben als ik bv dingen voor d ekippen of schapen nodig had.
Gewoon hond meenemen naar binnen bij de DA...even in de wachtkamer zitten.
spulletjes pakken, en weer weg gaan.

Mag ik vragen welke DA dat is,volgens mij wonen wij heel dicht bij elkaar

Mag ook pb natuurlijk.

Mocht nou alles niet werken en je voor de 'reguliere dingen' de stress wil beperken, kan je de mobile dierenarts eens overwegen Dierenartsen aan huis

Niet alles valt thuis te behandelen, maar puur voor entingen en klein onderhoud is het wel een goede optie denk ik...., kan ze (hopelijk) positieve ervaring opdoen met de DA in haar eigen omgeving.

Zeker niet dwingen... Neem de tijd... Mijn DA lag laatst nog op de grond... Tja, het moet toch leuk zijn voor de hond? Wat is er nou leuker als een DA op de grond... Max wist het meteen! SPELEEEEN!

Ze nemen uitgebreid de tijd voor Max, omdat ze weten dat Max het heel spannend vindt.

Maak het leuk voor d'r (of de DA het nou wil of niet  )

Waarom mag een hond niet bang zijn bij een da??
Waarom moet er van alles aan gedaan worden om te proberen de hond anders te maken.
Wij mensen zijn ook bang voor bepaalde dingen.....
Door spannend en anders te doen maakt je het alleen maar erger.
Gewoon naar binnen,zitten in de wachtkamer en hopen zo snel mogelijk weer naar buiten te kunnen.
Doe ik ook bij de dokter.....vreselijk vind ik het!!!

Pffft, natuurlijk moet je niet sleuren! mijn tip is een andere da gaan zoeken. Wifi wil niet op tafel, prima, dan blijft ze op de grond staan. Dat verwacht ik van mijn da.

Edit: tip is al gegeven

Bij onze dierenarts hoeft geen een grote hond op tafel als ze niet willen. Bij de witjes en ook onze grote x ging de dierenarts gewoon op de grond zitten. Hij onderzoekt ze/behandeld en geeft spuiten op deze manier. Assistente geeft alles aan , voor de honden absoluut geen stress. Is er echt een behandeling nodig, dan krijgen ze eerst een lichte verdoving en als die werkt wordt de hond pas op tafel gelegd.

Dwang werkt altijd averechts. Een gulden middenweg zien te vinden niet. Je kunt met consequentie en lichte druk en onderwijl verbaal belonend hetzelfde bereiken. Maar nog belangrijker vind ik de dierenarts en zijn assistentes zelf.
Ik heb ook een hond die erg angstig is bij een dierenarts. Mijn dierenarts neemt de tijd voor het dier zelf, om het op zijn eigen manier stress af te laten bouwen en mijn hond loopt in het begin los in het behandelgedeelte. Een dubbel consult waar ik niet extra voor hoef te betalen. Hij wordt niet meteen op een tafel gezet en gaat het niet, dan wordt hij gewoon op de grond behandeld. Zonder extra druk, enkel stevig vasthouden bij een bepaalde handeling. Een dierenarts hoort hier naar mijn mening rekening mee te houden en zichzelf anders op te stellen in de omgang met zo'n dier.