Een nieuw huis voor Dobby.

Zondag was alles nog normaal. Nou ja, normaal... overal dozen, drukke baasjes. Maar, het was nog in het oude huis. Maandag ochtend was ik al voor de wekker wakker en dan maar opgestaan. Eerst de auto gepakt en het huisvuil weggebracht. Toen Dobby uitgelaten. Zijn laatste kleine ronde door het park. Wist hij veel. Thuis kreeg hij zijn tuigje om. Da's vreemd, dat krijgt hij normaal alleen om als we met de auto weggaan.

De verhuizers kwamen, en ik klikte mijn politielijn aan de halsband van Dobby, werkte het andere uiteinde achter mijn sterke, leren broekriem langs en de andere musketonhaak ging aan het tuigje. Dubbel gezekerd. Na een enthousiaste begroeting van de verhuizers en een ronde door het huis van wat er allemaal mee moest (stofzuiger laten staan, trapleer laten staan, ladekastje laten staan) waarbij Dobby noodgedwongen aan mij vastgeplakt zat, ging ik zitten. Langzaamaan werd het huis leeggehaald. Dobby vond het prima. Hij zat aan mij vast, of... zat ik aan hém vast?? Drie mannen haalden alles uit het huis en Dobby gaf geen protest. Toen het bijna klaar was ging ik nog even naar het toilet, Dobby ging mee. Beetje krap, moet ik toegeven.

Toen in de auto, naar het nieuwe huis. Dat is een flat en we zitten richting het einde van de galerij. Het oude huis zit aan een drukke weg met veel verkeer en voetgangers (aandacht!). Na 15-20 minuten heb ik Dobby los gelaten. Hij is niet verder geweest dan op de galerij, direct voor de deur. Geen ontsnappingspogingen, geen gekke fratsen. Los. Thuis.

Normaal als we ergens op visite zijn gaat hij na een paar uur lopen piepen, want hij vind dat maar niks. Maar nu bleef hij liggen zonder piep, zonder mokken. En 's avonds lekker mee naar bed. Even kroelen en knuffelen, en toen gewoon naast mijn bed neergeploft. Zoals vanouds.

Hij heeft één stressmomentje gehad, een dag later. Hij lag te slapen en ik stootte hem aan toen ik er langs ging. Een gegrauw en gegrom. Hee, dat pikken we niet. Tja, in een huis vól dozen lig je al snel in het looppad. Dat neem ik hem niet kwalijk, hij hoeft niet de hele tijd voor me op te staan. Zeker niet als ik niets draag. Maar gesnauw als ik je dan per ongeluk aanraak, dat is volledig onnodig.

We hebben sinds maandag vier keer in het natuurgebiedje zo'n 5 minuten verderop gelopen en tot nu toe nog geen één keer dezelfde route gelopen. In het park bij het oude huis was dat wel anders. Daar kon ik op één gedeelte twee paadjes nemen en verder had ik de opties linksom en rechtsom haha.

Gisteren gingen we nog even naar het oude huis, even stofzuigen en iemand kwam de loopband ophalen. Die kon niet door de deur in het oude monumentale herenhuis, laat staan dat hij in het nieuwe huis naar binnen kwam. Via Marktplaats heb ik die gratis laten ophalen. Daarna de Greenwheels huurauto teruggebracht een stukje verder (dit soort autootjes staan door de hele stad) en mét Dobby aan de lijn terug gefietst. Naast de fiets lopen kent hij, maar dit was in een nieuwe omgeving. Dat ging wéér prima. Maar goed ook, want willen we naar het bos dan zullen we een stukje moeten fietsen.

Kortom, een groot avontuur deze week, maar Dobby heeft zich er voorbeeldig doorheen geslagen. Zo dubbel vast aan een tuigje en halsband aan mijn broekriem was ideaal. In ieder geval beter dan hem ergens naartoe bregen voor een logeerpartij, want dat is hij helemáál niet gewend. Het was een gok. Logeren had een drama geweest, en hem bij me hebben op de verhuisdag had ook een drama kunnen zijn. Maar het is goed uitgepakt.

Dobby is een topper!

Dobby is zeker een topper!
Fijn dat het zo goed gaat!

Hartstikke goed.
En heel veel woonplezier in het nieuwe huis.

Gelukkig gaat Dobby niet alleen, maar gaan de baasjes mee...

Fijn dat alles goed verlopen is met Dobber tijdens de verhuizing!
Veel geluk in jullie nieuwe huis

fijn dat alles goed gelopen is

wat spannend zeg verhuizen! Gelukkig goed gegaan, en nu meoten jij en Dobby lekker wennen en thuis gaan voelen

Dat doet hij verder toch goed he, buiten de snauw dan. En leuk dat je nu meer wandelmogelijkheden hebt
Veel plezier nog samen in de nieuwe woning

super dat Dobby zich zo voorbeeldig heeft gedragen