Ik mis mijn grote vriend

Ik ben een tijdje weg geweest van het forum maar heb nu toch erg de behoefte om mijn gevoelens te delen met mede honden liefhebbers. Ado mijn grote vriend, 10 jaar oud heb ik op 18 juli laten inslapen. Een week daar voor heb ik een foto laten maken van zijn knie in de veronderstelling dat er iets aan de hand was met zijn kruisbanden. Wat er zichtbaar werd op de foto was niet mooi. Een enorme tumor in het bot. Het was alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg met een enorme moker. Om hem komend ernstig lijden te besparen heb ik hem een week later laten inslapen. Maar wat een hel. Ik heb hierna nog een heel lang gesprek gehad met de dierenarts die me op het hart drukte dat ik het juiste had gedaan. Mijn verstand weet dat ook wel maar mijn gevoel ging de eerste paar dagen een hele andere kant op. Inmiddels gaat het wel wat beter en ben ik bezig om te accepteren dat hij er echt niet meer is. Ook Lady mist hem enorm. Ik weet dat het vanzelf wel weer beter zal worden maar op dit moment is het gemis enorm!

veel sterkte hier al een traan aan het laten

Welkom terug ...dat eerst
Pff het blijft heftig zo'n verlies..zeker die onverwachte afschuwelijke dingen hakken er in..
Ik herken het gevoel maar al te goed.

Sterkte

Wat een vreselijk verhaal.
Je gaat naar de dierenarts in de veronderstelling dat het iets is wat met een goede operatie te verhelpen is en dan krijg je dit bericht.
Wat moet dat ontzettend moeilijk voor je zijn geweest.
De beslissing die je hebt genomen om Ado in te laten slapen, is uit liefde voor Ado gedaan. Maar dat weet je natuurlijk zelf ook wel.
Waar je mee achterblijft is het grote verdriet en het grote verlies omdat hij er niet meer is.
Ik wil je heel veel sterkte wensen.

He, gatver :(

Wel heel dapper dat je hebt besloten om hem (verder) lijden te besparen. 
Misschien een gekke vraag, maar was een amputatie van zijn poot geen optie? Of was ie daar te oud voor, omdat ie dan ook opnieuw zou moeten leren lopen?

De scherpe kantjes gaan er wel vanaf, maar dat kost tijd. Er komt een dag dat je aan iets geks denkt wat hij altijd deed en dan verschijnt er ineens een glimlach op je gezicht. Misschien nog samen met een traan, maar dat is normaal.

Heel veel sterkte, ook voor Lady.

vreselijkkkk,

heel veel sterkte, ...

dubbel .... fijn dat je weer terug bent, maar het verdriet wat je beschrijft is enorm.

je hebt er goed aan gedaan, een vriend van me het zelfde overkomen, dachten een meniscus, bleek botkanker, en tijdens de narcose in laten slapen. leed verder bespaart, maar amper op voorbereid en geen afscheid kunnen nemen.

erg voor je, en wat een gemis. en het zal moeilijk zijn om op deze manier je hond te verliezen en dat dan een plekje te kunnen geven.

fijn dat je terug bent, en ik hoop dat je hier je verdriet kwijt kan.

heel veel sterkte
je hebt gedaan wat het beste was voor je maatje,ook al deed het veel pijn
in je hart zal hij er altijd zijn

Wat een verdriet!

Heel veel sterkte!

Fijn al die lieve berichtjes. Ik heb gelukkig een week lang de tijd genomen om afscheid van Ado te nemen. We hebben nog allerlei dingen gedaan die hij leuk vond. En er waren zoveel vrienden die afscheid van deZe bijzondere lobbes wilde nemen dat we op woensdag avond zelfs een soort van feest hebben gehouden. Een eerbetoon aan deze fijne hond. Wat betreft de opmerking over het amputeren van zijn poot. Ten eerste is dat iets wat ik bij een 10 jaar oude zware Rotweiller zowieso niet zou doen. En ten tweede is deze vorm van kanker zo agresief dat er waarschijnlijk al uitzaaingen waren.

Amputatie van een poot bij een rottweiler kan ook bijna niet. Die zijn al snel te groot, dus te zwaar om op 3 poten te kunnen functioneren. Ik zou er ook niet voor gekozen hebben.
Begrijp je verdriet heel goed. Het is altijd enorm verdrietig als je je hond moet laten inslapen maar normaal als je hond ouder en ouder wordt gaat je er vanzelf al rekening mee houden dat het er een keer aan zit te komen. Dat was nu niet zo. Dit was zo onverwachts en abrupt. Dat doet zo zeer. (normaals, dat doet het altijd maar........) 

Heeft Lady afscheid kunnen nemen?

Mijn vraag was niet rot bedoeld hoor. Ik snap ook heel goed dat je dat bij zo'n ouwetje geen optie vindt en al helemaal niet als het een zeer agressieve vorm met mogelijke uitzaaiingen is.
Was gewoon iets wat in mij opkwam, wat ik me afvroeg.

Fijn dat jullie toch nog een mooie laatste week hebben gehad, hopelijk kun je over een poosje met een goed gevoel terugkijken op deze laatste dagen (hoewel natuurlijk veel te vroeg).

Hoi Cindy,

Ik snap dat je je dat afvroeg hoor. En inderdaad als je er op tijd bij bent valt een amputatie onder de mogelijkheden. Ik probeer inderdaad om me te richten op alle mooie momenten met Ado. Ik doe mijn best maar het valt nog niet altijd mee. Daarom vind ik het ook erg fijn dat ik hier een beetje mijn hart kan luchten.

Wat erg om zo'n uitslag te krijgen.
Vind het heel moedig dat je het welzijn van Ado voorop hebt gesteld.
Je hebt hem een grote lijdensweg bespaard.
Wat zal je hem missen.
Veel sterkte.

Allereerst heel leuk dat je terug bent, maar we hadden natuurlijk liever een ander topic gelezen dan dit.. Heel veel sterkte gewenst nog verder, het is al een goed begin dat je het nu toch stilletjesaan een plaats kan geven. Je hebt inderdaad het beste gedaan voor hem.
Ook heel mooi dat je een hele week afscheid hebt kunnen nemen, en een soort van afscheidsfeestje hebt kunnen geven.

Dat is een klap voor je...

Ik wilde nog vanalles zeggen, maar schiet toch tekort.

enkel; veel sterkte

en; welkom terug

Heel veel kracht en sterkte !

veel sterkte

Sterkte met je verlies, ik ben dit jaar ook een dier verloren. Het is heel heftig en heeft veel tijd nodig.

Heel veel sterkte met het verlies van Ado

Erg... Zo onverwacht die diagnose... Maar je hebt het juiste gedaan. Beter zou het zeker niet worden.. Integendeel...

Fijn dat je toch nog de tijd kon nemen voor het afscheid. Het gemis zal zeker nog een hele poos als een donkere wolk op je wegen. Ik hoop wel dat Lady je bijtijds vrolijk kan maken en jij haar. En roep Ado er maar gerust bij tijdens een knuffelmoment.

Sterkte en mooie herinneringen gewenst.

Emoties zijn vreemde dingen. Het éne moment lijkt het best goed te gaan en dan nog geen minuut later draait het weer compleet om. Langzaam, heel langzaam gaat het beter. Eind september laat ik een portret van Ado op mijn bovenarm zetten. Ik hou van tattoos en heb er al meerdere. Maar deze tattoo wordt een eerbetoon aan alle Rottweilers die in mijn leven zijn geweest en nog mogen komen. Het zijn voor mij de meest fantastische honden!! Jullie gaan het resultaat nog wel zien!

Je verhaal komt me erg bekend voor ... wat verschrikkelijk dat je je maatje hebt moeten afgeven, en dan nog zonder je echt te kunnen voorbereiden, is allemaal heel snel gegaan...

Ik wens je erg veel sterkte toe, de goede en slechte momenten gaan er nog komen, maar na een tijdje meer de goede. De slechte momenten maken meer en meer plaats voor fijne herinneringen en dankbaarheid voor jullie fijne tijd samen!

Fijn idee van de tattoo, ben wel benieuwd naar het resultaat!

Hoi Lupi, bedankt voor je mooie woorden. Ik merk dat dit soort berichtjes me toch wel goed doen. Ik denk dat je ook echt de spijker op zijn kop slaat. Het ging allemaal heel snel. Ik heb me heel groot gehouden en nog een prachtige week voor Ado geregeld. Terwijl iedereen om me heen liep te grienen, hield ik me maar groot voor Ado. Ik denk dat daarom de klap van zijn overlijden zo knetter hard aan is gekomen. Ik hoefde niet meer zo stoer te zijn. Ado was weg en toen kwam alle stress en al het verdriet. Daar kwam ook nog eens bij dat mijn kereltje niet wilde gaan inslapen. Dat duurde en duurde. En ik heb echt een goede dierenarts. Drie doses had Ado nodig voor hij eindelijk ging slapen. Ik denk dat hij donders goed merkte dat zijn vrouwtje ontzettend onrustig en wanhopig was. Nee, het ging niet zo als ik had gehoopt. En ook dat geeft me een naar gevoel. Ik probeer dit te gaan zien als Ado's teken van zijn ongelovelijke trouw aan mij. Maar het is allemaal nog zo vers, dat lukt zeker nog niet altijd.Hieronder twee foto's van onze laatste week.