Waneer word de hond wat meer zichzelf?

Ja vast wel, hoe minder zorgen hoe beter

Ik denk dat je zelf zult moeten afwachten. Toen ik Romi 2.5 jaar geleden adopteerde was ze in het asiel een speelse hond. Dit kwam bij haar echter door het gebrek aan aandacht daar.

Vanaf ze thuis kwam werd ze immens rustig, spelen deed ze niet, wandelen deed ze ook niet graag. Het liefst van al lag ze bij mij op de zetel in mijn armen te slapen.

Ik besloot daar zelf iets aan te veranderen en ben met hondenschool begonnen. Romi is thuis en op wandelingen nog steeds rustig, maar ze heeft geleerd om te spelen met andere honden en actief bezig te zijn met baasje op cursus.

Echt leuk om te lezen zulke verhalen van mensen'
Ben blij dat jullie elkaar hebben gevonden, jullie zijn vast gellukig met elkaar
En wat is Romi een schatje, die oortjes en dat koppie gewoon te schattig
En ook een hele mooie vacht kleur

Geef hem de tijd om te wennen aan zijn nieuwe thuis, de omgevingsgeluiden die erbij horen, maar ook aan 't ritme en leven van jullie als gezin... het is misschien een wat rustiger hond, maar als hij goed gewend is bij jullie, zal je er een geweldig, lief maatje bij hebben... maar volgens mij heb je dat nu al... 

Bedankt voor de reactie'
Ja hij is echt een lieverd, het komt allemaal vast  op zijn pootjes terecht

Niet iedere hond is even 'speels' natuurlijk. Sommigen zijn gewoon rustiger en serieuzer van aard. Kan goed zijn dat de jouwe daar uiteindelijk één van is en nooit echt om speeltjes zal geven.

Eén van mijn kerels geeft ook bitter weinig om speeltjes in het algemeen. Van jongs af aan kon het hem niet echt boeien. Zoekspelletjes, kunstjes doen/leren en racen vindt hij geweldig maar apporteren, trekspelletjes of gewoon zelf wat met een speeltje rossen/kauwen daar trekt hij zijn neus voor op. Is gewoon niet zijn ding. Hij is een tijdje helemaal gek geweest van lege plastic flessen waar hij zich met ons of in zijn eentje wel een tijdje mee vermaken kon. Maar ook dat is een stuk minder geworden.

Dat kan erg lang duren, maar soms ook erg snel gaan... Bij Perdie merk ik nog dagelijks (na bijna 2 jaar) dat ze vooruitgaat! Maar het heeft bij haar wel 6 maanden geduurd voor ze minder angstig was dus moeilijk te voorspellen zoiets

Je hebt hem nog maar heel kort. Sasha komt ook uit het asiel en het heeft toch 6 maanden geduurd aleer ze zich echt volledig ontspannen thuis voelde.
De eerste dagen had mijn man haar bijna teruggedaan, zo bang dat ze was. Schrik van boten, wij wonen vlak tegen een kanaal, schrik van bruggen, wij moeten toch elke dag een brug over om naar het park te kunnen. Ik heb hem toen gezegd 'geduld, dat komt wel'. Al heel snel vertrouwde ze ons en volgde ze ons. De eerste maand dachten wij dat we een hond hadden die niet kon blaffen. Ondertussen zijn we erachter dat Sasha heel graag blaft en dat ook heel luid en schel kan. Ze zou graag met balletjes spelen, toch heeft het een maand geduurd voordat ze bij ons achter een balletje aan ging, nochtans doet ze dat echt héél graag.
Ondertussen hebben we een hond die ons vertrouwd, geen verlatingsangst meer heeft, best wel luidruchtig kan zijn, graag achter balletjes holt enz.
Ik vergeet het nog te zeggen, wat een leuke hond is Jef.
Komt vast wel allemaal goed. Beste geneesmiddel is tijd en een stabiele, rustige baas en omgeving.