Het "opspring-probleem"

Ze kent plaats alleen op een deken/kussen..

En ja, die stoffen benches lijken best cool, ik pas wel eens op de hond van een vriendin en die neemt altijd haar stoffen bench mee

o en als je zo'n korte riem wilt heb ik er nog wel één voor je te koop, nog nooit gebruikt.
haha ik vond het maar een onding.
het is een korte zwarte.

@ kito: wij hebben het met een riem aangeleerd, omdat je die altijd bij je hebt.

ja klinkt logisch. Soms moet ik nog even nadenken hoor.
Waarom is het ook alweer handiger dta die links van je loopt ipv rechts etc.....
hahaa vergeet het al wel eens.

Haaha, ik hoop het! Als ik het me zo voorstel, denk ik dat ze vooral héél bang gaat worden hiervan en ik mijn vloerbedekking kan gaan staan afdeppen met wat keukenrol.. 

En als je haar op haar plaats nu iets te kluiven geeft? Stukje bullepees ofzo?

Dat doe ik momenteel, en da's hier thuis als de begeleiding er is oké, want dat is maar een uurtje, maar bij mijn vader thuis betekend dat dat ze uuuuuren ligt te kluiven, daarna veel drinkt, en vervolgens binnen plast..

Oei, okay. Meh, ik wilde dat ik betere tips voor je had! Helaas...

't Is ook zo'n lastige druif.. Ze kan zichzelf zó opdringen, en dan verhef je je stem en gebeurd er niks, en dan raak je haar aan en dan is het paniek.

Oh, shit.. Het is wederom alsof ik over mezelf praat.. O.O

Haha leuk hè, van die spiegels

Eh bleh, ja heel leuk.. 

Misschien heb ik Cosmic gevonden, en leer ik met haar om gaan, en leer ik daarmee ook mezelf beter kennen, en beter met mezelf om gaan..

Wat een diepe gedachtes zo laat op de avond! Ik krijg er hoofdpijn van!

Opspringen en schreeuwen gebeurd hier sowieso niet, dan komt het niet meer goed.. 

Maar ik denk dat ze van het vasthouden van de halsband ook angstig wordt, dus ik ga het eerst proberen met een lijn. Als dat mag van mijn begeleider, in ieder geval, ik denk niet dat we veel gedaan krijgen als ik Cosmic on de minuut terug naar haar plaats moet brengen.. 

Net een paar uurtjes bij mijn moeder geweest. Natuurlijk Cosmic's kussen en lichte riem vergeten. Dus haar tuigje om gelaten en de deurmat even als "haar" plekje gelabeld. 

Al gauw stond Cosmic bij de vriend van mijn moeder. Niet zo heel gek, want hij kijkt haar steeds aan, en als ze komt doet hij zijn armen uit elkaar, wat natuurlijk vrij uitnodigend is. Ook kriebelt hij vaak met zijn vingers over de tweed stof van de bank, iets wat ik met Cosmic doe als spel, dus ja. Maar goed. Zodra ze één pootje op de bank legde, pakte ik haar rustig bij haar tuig en bracht haar zonder iets te zeggen naar de mat, en zei dat ze daar moest blijven. Ik heb een hond nog nooit zo verbaasd zien kijken. Zodra ik ging zitten kwam ze weer van de mat af, terug naar de vriend van mijn moeder, pootje op de bank, en ik haar weer terug geleid. Op den duur werd ze er onzeker/bangig van, haar staartje ging tussen haar pootjes en ze dook ineen als ik haar tuigje vast wilde pakken. Maar na vijf keer haar terug naar de mat gebracht te hebben, snapte ze het. Ze heeft op de mat liggen pitten, en kwam daarna bij ons op het vloerkleed liggen. En dat mag van mij ook, zolang ze niet opspringt..

Het is alleen wel lastig, hoor, want onbewust is de vriend van mijn moeder heel uitnodigend naar haar. Ook haalt hij haar constant aan als hij langs haar loopt, als zij dus op de mat ligt, en dan volgt ze hem naar z'n stoel, en dan wordt ze weer weggejaagd, want dat wil hij dan weer niet. Allemaal erg verwarrend voor Cosmic, maar ja, met zijn dementie kun je hem dingen moeilijk/niet duidelijk maken en ook niet zoveel van hem verwachten..

Ook bij het wandelen geeft hij regelmatig een klopje op Cosmic's bips als ze niet doorloopt, waar ze zich helemaal van ondersteboven schrikt en daarbij gilt van schrik. Het is een kwestie van tijd tot ze een keer uit haalt, ben ik bang, want ik dacht haar vanavond al even uit schrik een hap-beweging te zien maken. Ik heb hem al meerdere keren gezegd dat hij haar tijdens het wandelen niet aan mag raken, maar ja, dat blijft maar vijf minuten hangen natuurlijk..

Ook in huis klapt hij regelmatig ineens hard in zijn handen, of hij slaat op tafel terwijl hij op staat, of laat zakjes ontploffen door ze op te blazen, etc. etc. Cosmic is daar doodsbang, maar zoekt hem wél steeds (op onderdanige wijze) op. Vandaag ging hij de tuin sproeien, en dat vond Cosmic natuurlijk ook dood eng, dus die vertrok naar de achterkant van de tuin (waar hij toevallig ook wilde beginnen met sproeien). Hij joeg haar dus onbewust in een hoekje. Ik heb daarna een kwartier met een hijgende, bibberende Cosmic op schoot gezeten..

Dan is het toch helemaal goed van haar dat ze op haar plek bleef liggen.

Het probleem is eigenlijk de vried van je moeder, die trekt steeds haar aandacht, dus eigenlijk kan ze er zelf niets aan doen.

Voor mij had het op de plaats zetten geen zin, ik moest dan een gevecht aan gaan met mijn eigen hond, die had zoiets van, nee nee nee, ik ga daar niet zitten, dus daar had ik geen zin in.
Naar buiten doen was de oplossing, daar viel geen strijd te leveren tussen ons, en dat wilde ik ook niet, want verliezen doe je altijd, haha.