De husky heren worden nat en Spot bezorgt ons benauwde minuten

De husky heren worden nat, waarbij Spot ons wat benauwde minuten bezorgt..

Er wordt weer een warme dag voorspelt. De heren luieren zich wel door de dagen, maar raken hun energie niet kwijt. Een puzzeltje, een balletje, het is geen vervanging voor een lekker stukje rennen. Aan de lijn zijn ze vooral in de avondschemering ongedurig. We zien onderweg konijnen, hazen en een kat, aanleiding om een deel van de wandeling van links naar rechts en op achterpoten te voltooien. Met enige tegenzin gaan ze hun nachthok in. Niet dat ze er niet graag liggen, maar ze zijn nog lang niet 'moe en aan bedje toe'. 'S ochtends komen we erachter dat ze ook niet zijn gaan slapen. Het nachthok is nog niet helemaal klaar en in de tussentijd berg ik de fles met zalmolie op in een overgebleven bench. Op een of andere manier hebben ze die open gekregen en de gles vakkundig gedemonteerd. Gelukkig zat er niet zo heel veel meer in, maar genoeg om kussen en vloer te impregneren en een lekker geurtje te geven.
Het is half acht, al heet en benauwd en Shadow (de prime suspect) staat al klaar voor de poort. Olie werkt laxerend, we vermoeden hoge nood. Dan maar eerst wandelen en later ontbijten. We besluiten naar de Maas te gaan. Achter een aantal boomgaarden is een lange strook weiland. Het is net gemaaid, alleen langs de over staat nog een strook hoog gras gemengd met brandnetels, distels, berenklauw en andere planten. Op enkele plekken kun je wel bij de oever komen. Die bestaat uit ronde maaskeien. Een  meter is ondiep, daarna wordt het zwemmen geblazen. Wijzelf zwemmen er nooit, te veel schepen en de honden baden meestal pootje, heel soms zwemt Shadow wat heen en weer op een paar meter buiten de oever.
Op deze tijd van de dag komen we er toch niemand tegen - denken we. Het weiland ligt onder aan de dijk, op de dijk staan wat bosjes waar konijnenholen zitten. Als je de boomgaard inloopt, zie je niet wat er op het weiland gaande is, maar op deze tijd van de dag verwachten we er niemand. Halverwege de boomgaard laten we ze los. Als gekken stuiven ze er vandoor. Meestal schiet Shad meteen rechtdoor de Maas in maar de plons blijft uit. Er is een viswedstrijd gaande, dus is meneer op 'zijn' strandje even op bezoek bij een visser. Oeps... We roepen Shadow en zeggen sorry en lopen boven langs de dijk door. De heren sjezen weer vol enthousiasme voor ons uit en terug en weg... Wij kuieren verderop naar beneden. Shadow duikt het water in en zwemt wat heen en weer. We lopen door en zien Spot achter de graskraag verdwijnen en horen een hoop gesnater. Oeps, daar zat een eend... We zien het beestje wegvliegen en horen toch een kabaal, gesplutter en gesplat. Zo stel ik me een kudde olifanten in een poeltje voor. Spot probeert kennelijk achter de eend aan tegaan. Al vrij snel wordt het weer stil en we lopen door, erop vertrouwend dat hij achter ons aan komt. Voor ons uit zien we een hond de bosjes in duiken, in de schaduw en met tegenlicht is het lastig te zien wie het is. We zijn zelf in druk gesprek over huis, verbouwng, werk. Het zijn hectische weken geweest en we lopen lekker slenterend bij te praten, blij dat de honden zichzelf nu even moe maken.  Daarnaast is dit stuk wat minder gemaaid en we moeten opletten dat we niet in de brandnetels gaan staan. Er komt een hond uit de Maas; Shadow, dan zal Spot wel in de bosjes zitten. Ik roep, geen Spot. Ik zie ook niks bewegen. We lopen om het bosje heen, geen Spot. Ik roep en fluit, niks.... In de boomgaard dan, zich de buik rond etend aan kersen? Nee, niets te bekennen. Ik wordt een beetje zenuwachtig, vooral als ik in de verte ganzen hoor gakken. Tussen ons en de ganzen zit een diepe sloot. Spot zwom nooit... Hij zal nu toch niet?? We lijnen Shadow aan en gaan richting huis. Ik bedenk al plannen, fiets halen, telefoon mee, HP berichtje plaatsen, vissers om hulp vragen tot we ineens een wild gespetter horen en het riet zien bewegen. Welja! Spot zit nog steeds in het water en vrijwel op dezelfde plek.... Blijkbaar was hij het helemaal niet die de bosjes in dook maar is Shadow heen en weer gerend. De eend zit er ook nog, telkens net buiten bereik van Spot blijvend. Opgelucht roepen we hem en daar komt meneer aangestoven. Door en door nat, grijnzend van oor tot oor. Uiteraard schudt hij zich pas uit als hij bij ons is. Hij laat zich netjes aanlijnen en met twee tevreden heren aanvaarden we de thuisreis. Het is inmiddels echt bloedbenauwd. We ontbijten en de heren strekken zich tevreden uit. Ik maak van de gelegenheid gebruik om ze even te kammen. Ze zijn ook zo heerlijk schoon, alle stof is eruit. Rond elf uur betrekt de lucht en begint het waaien. Er komt een forse bui aan, het lijkt wel avond. Terwijl wij alles naar binnen halen en de  ramen en deuren sluiten, gaat Shadow voor de poort zitten. Hij moet eruit... Snel trek ik een jas aan, pak een lijn en doe een schietgebedje dat het nog heel even droog blijft. Terwijl Shadow uitgebreid staat te leuteren, gaan boven ook de sluizen open. We rennen terug naar huis maar de paar honderd meter zijn genoeg om  doorweekt te raken. Shad heeft de oren in de nek en kijkt me vuil aan. Tja jong, jij moest plassen..... 
De rest van de dag geniet ik van twee schone, brave, zachte honden. Ik ben wel bang dat ik er een nieuwe uitdaging bij heb. Bleef Spot eerst op de oever staan kijken naar de eendjes, dat is nu wel voorbij, vrees ik. Hoewel, bij de wandeling daarstraks liep hij nog steeds keurig om de modderplassen heen.....

haha wat een boef je zal wel een hart verzakking nabij geweest zijn.
Hoe oud is spot ? Onze akita nu 20 weken loopt erg netjes met mij in het bos. Wacht elke 10 meter en draait zich om om te kijken waar ik blijf. Zit op afstand lukt ook . Toch snuffelt hij ook best veel maar telkens houd hij mij ook in de gaten.
Ik begin me af te vragen hoe lang hij nog op mij gaat blijven wachten. Want ik wil het moment toch wel voor zijn wanneer hij er tussen uit dreigt te knijpen.
Is dat met husky's ook zo of kunnen deze wel los.

Dit is echt een zo'n verhaal waarbij je echt alles in je hoofd voorbij ziet komen.
Zo fijn is het geschreven. Ik merk ook echt dat ik t met een glimlach lees.
Echt een stel ondeugende mannen

enne...leuk he die hoosbuien...

haha, van zalmolie tot eenden! een geweldige dag

oooo dat laatste stuk is zo herkenbaar  ... Hier zo'n kleine bruine draak die me regelmatig een hartverzakking kan bezorgen, heerlijk die karakters 

maar zo te lezen hebben jullie knappe heren een geweldigde dag gehad... 

Spot en Shadow zijn nu bijna 2 (september) en ik kan ze zeker niet overal los laten. Shadow blijft redelijk in de buurt - tenzij hij een andere hond ziet - maar Spot is enorme jager, dus ik doe het alleen daar waar ik overzicht heb en waar ik zeker weet dat er geen grof wild zit. 
Bij husky's is het moment dat ze er echt tussenuit gaan heel wisselend, ik heb ooit het lijstje gekregen van een kennis die er een stuk of zes had, en dat varieerde tussen 9 maanden en 3 jaar. De eerste husky die wij van pup af aan hadden kon ik terugroepen als hij ergens achteraan wilde tot hij 1 jaar was, daarna moest ik bij hem ook heel erg opletten en liep hij maar zeer zelden nog los.

Wat ben ik blij dat jouw heren af en toe weer iets doen waardoor wij weer een heerlijk verhaal hebben om van te genieten vooral wederom de manier waarop je het hier neer zet  

Luna wordt volgende maand 1 en denk steeds vaker, wanneer komt het moment bij haar. Nu laat ik haar ook alleen maar los daar waar ik overzicht heb, op tijden dat ik weet dat het rustig is. 

Ze komt nog steeds dus ik geniet nog maar van deze momenten.

Hahahaaaaa, laat jouw mannen maar lekker stout zijn, dan lijken de mijne plots minder erg 

ahh, als je nog eens een andere inkomsten bron zoekt, kan je altijd nog verhalen kan schrijven, heerlijk om te lezen

ik zie het helemaal voor me
van dat eendjes jagen ken ik, en das wel een lastige, want als ze eenmaal in het water jagen,kom je er helemaal niet meer bij, maar hij had jullie wel mooi gefopt

het laatste stukje...... heerlijk, ik zie jullie wel gaan