Wat moet ik met hem aan?

Het eet probleem is heel erg makkelijk op te lossen....afzonderen.
Afgezonderd laten eten van alles waarvan hij denkt dat het bedreigend is.
Dus in een andere ruimte laten eten.

de tip kwa eten heb je boven mij al gehad wat je ook kan proberen is hem leren zitten en wachten voordat die zijn eten krijgt ... en niet eerder zijn eten geven totdat die netjes wacht.

Gucci had namelijk echt allemaal die problemen die jij nu allemaal opnoemt en zelf nog wel wat meer ..oke hij was wel stuk jonger maar wij hadden een puberende hond met al die problemen

En de tips die ik je eerder al gaf hebben bij mij erg goed geholpen en ook dat zitten voor zijn eten.. en we hebben zelf geleerd hem met rust te laten met een botje in zijn mand .. 
bij Gucci is dat trekken snel overgegaan toen hij een tuig kreeg.. hij had namelijk bij zijn vorige eigenaren een slipketting en daar was die enorm bang voor heeft ook een tijdje geduurd tot die met alle plezier uitgelaten wou worden..
Ik ben eigenlijk ook vanaf dag 1 bezig geweest met een band opscheppen lekker veel spelen en hij sliep al snel bij me op bed en dat hielp bij de angstige Gucci toen enorm..
en echt als je hem nu ziet denk je is dat die bange hond van al die jaren terug ? is dat die zogenoemde rothond die beet en blauwe plekken veroorzaakte ..



Oke af en toe heeft die wel even een terug val en ook af en toe haalt die de bloed onder mijn nagels vandaan maar dan ben ik er om  rustig te blijven en hem op te vangen ..

En echt Gucci is mijn eerste hond 
dus ik heb niet zoveel ervaring maar de ervaring die ik door hem in al die jaren heb gekregen ben ik super blij mee.. 
en echt als ik dan mensen hoor die een pup weg doen omdat die aan schoenen kauwt denk ik had je mijn hond even moeten lenen dan vond je dat een makkie 

En echt het is letterlijk bloed zweet en tranen.. maar een hond weg doen die al die jaren bij jullie in huis heeft gezeten schep toch wel een band .. 
Je moet nu helemaal overnieuw beginnen en dat is erg lastig dat begrijp ik..
Maar neem niet te snel een conclusie .. slaap er een paar nachten over .. zet op papier wat je precies wilt en laat dat aan je moeder zien .
Bekijk alle leuke dingen die jullie hebben meegemaakt en bedenk dan of dat het waard was tegen al die slechte dingen.
En als je dan denkt ja het blijft toch mijn hondje na al die jaren van tegenslagen en nu al die problemen wil ik het nog niet opgeven. ga dan grenzen leggen trek geen enkele hond voor en leg ze die zelfde grenzen voor..

Bespreek ook dat met je moeder zodat jullie die zelfde grenzen gaan leggen en dat nee ook nee blijft .. 

Nogmaals ik wil je echt enorm veel succes wensen en je hebt al vele goede tips gegeven .. en echt het is niet makkelijk en dat begrijpen we allemaal hier op HP.

Dus .. Good luck 

En ik vind dat je, ondanks dat je al zoveel honden het gehad, dat je er met heel weinig geduld en liefde over spreekt. Dat begrijp ik niet. Iedere hond is verschillend, en jij voelt alleen woede als je hem ziet ? Mijn beste doe hem vlug naar een ander baasje of asiel, dan heeft hij nog kans op een gelukkig leven. Zó is het voor hem ook niks daar bij jou.

Anny, ik 'snap' dat je dit kunt denken vanop afstand.
Ikzelf zit ook op afstand, maar wil graag nuance.

Als een hond waar je je over 'ontfermt' toch zoveel moeite kost, dan is het echt niet raar dat je hem soms liever achter het behang zou willen plakken, omdat je niet meer weet van welk hout pijlen maken.(en een asiel of andere eigenaar hebben dan wel even 'nieuwe adem', maar dat is geen oplossing voor het probleem)

Ik zou afstand nemen en de hond zien als hond.

Een hond wil graag jagen,
geen eten delen en alle aandacht voor zich.

Rafel alles uit.

Geef eten apart
geef aandacht zodat de hond het zich beseft
en laat  de hond hond zijn;

nee, een hond laat uit zichzelf kuikens niet met rust, dat moet geleerd worden.

geef hem aandacht en houdt de 'lijn' kort.

nee is nee, ja is ja.

ik kan me je situatie heel goed voorstellen, en snap dat je met de handen in het haar zit, maar, als jij de moed opgeeft, dan doen anderen dat ook....(verwacht geen roze wolk van asielen en opvangadressen)

geef je hond een duidelijke lijn; is dat tijdelijk met minder moed, dan is dat voor de hond ook een leerschool, want; geen aandacht.

laat hier op tijd en stond je wel en wee weten,

wij volgen!

Ik wil graag mijn oplossing delen en velen zullen wel weer zeggen fout maar bij ons heeft het geholpen.
Wij hadden ook zo'n Tibetaan hoe meer wij er aan deden hoe erger het werd leek het wel.
Ook wij hadden jaren ervaring met honden en zelf probleem honden heropgevoed maar bij onze tibetaan leek niets van die wijsheid te werken. Op een gegeven moment was ik een gefrustreerd baasje dat echt haar hond haten. (ja oordeel maar ik luister toch niet) Tot een moment dat iemand tegen mij zei vergeet vooral niet van hem te houden. Tot mij grote schrik kwam ik er achter dat ik hem echt haten. Ik ben daar aan gaan werken er kwam iets meer rust maar nog steeds geen hond om te handelen. Toen heb ik Ceasar zijn advies opgevolgd heel geen gevoelens even meer geen boosheid geen liefde helemaal niets. Zo dat was een verademing borstelen zonder vechten en boos worden (was niet makkelijk) binnen een week zagen we hem veranderen hij ging in eens alles doen wat we hem jaren probeerden te leren. Toen was het heel moeilijk om hem niet meteen te gaan prijzen want dat mocht echt niet en als je het deed gingen we gelijk een stap terug. Na 2 weken heel rustig goed zo zeggen als hij iets goed deed. Langzaam veranderde hij in een ontspannen hond die wilde volgen. Hij is nu gewoon onze kroelkip geworden hij heeft zijn uitspattingen nog wel eens maar zelden. Streng zijn werkt bij hem echt niet wel consequent zijn regel is regel en vooral rustig praten en geduld en blijven volhouden zonder emotie. Voorbeeld kammen poot, als we poot pakken met hier en luisteren , nou vergeet het dan maar dan wordt hij een monster. Als ik zonder gevoel steeds zijn poot pak van jammer het moet gewoon geeft hij het op.

verkeerd gelezen...