helaas het valt me zoveel op nu!

Suzan heeft een beetje gelijk ' Mijn Lance moet niks van kinderen hebben....heeft nochtans nooit in een slechte situatie met kinderen geweest...misschien omdat die veel gillen en op hem afkomen ? Ik zou anders niks weten. 
En dat gedrag merk ik ook bij veel kleine hondjes. 

Nu is slecht opvoeden bij kleine honden misschien hemeltergend voor anderen, maar slecht opvoeden van grote honden is gewoon fataal voor kleine hondjes en kleine kinderen.

Ik ken geen Chi's die in handtassen worden gehouden, de Chi's die ik hier tijdens de wandelingen tegenkom zijn stuk voor stuk 'echte honden' - ze mogen los, ze worden nat en vies en worden niet tot zelden opgetild. Ja, er is wel eens naar mijn hond gesnauwd door een Chi, maar mijn hond kan zelf ook een ontzettende klier zijn

Het 'mode ras' hier is toch wel echt de labrador, want die zijn 'zo leuk voor de kinderen' en 'altijd vriendelijk'. Zelden word er mee gewerkt of worden ze goed opgevoed, met als gevolg dat ze toch ook snel weer weg zijn omdat ze de kinderen omver bowlen of een bloedneus slaan in spel. Ook zo jammer...

ik zou in Amsterdam veel meer Paris Hilton chi's verwachten dan ik zie..eerlijk gezegd

Daarmee wil ik niet zeggen dat ik geen schrijnende situaties tegenkom ... die ik met tanden knarsen doorsta.. of erger ik zeg iets... dan ben je je leven ook niet altijd zeker hier.

Dit betreft echter meer het soort van eigenaar ,en kunnen alle rassen beslaan.
waarom nemen sommige mensen honden?

Helaas idd niet alleen bij Chi's het geval,bij veel meer rassen.. omdat iemand anders ook "zo 1" heeft,bij kleine hondjes idd omdat "het zo handig is",of omdat de eerste zinnen van de rasomschrijving wel leuk klinkt,verder niet in verdiepen..

Vele honden worden om de verkeerde reden in huis genomen,heel erg eigenlijk!
Met de kans om vervolgens weg te moeten,omdat het tegenvalt oid..

De Maltezers,Boomers,kruisinkjes (velen in mijn eigen omgeving dan) worden gekozen omdat ze klein zijn dus handig,niet veel hoeven wandelen(zogenaamd),haren niet uit,lief en leuk voor de kids.. maarrr deze hondjes hebben ook gewoon een karakter en behoeften,moeten ook naar buiten,hebben ook vachtverzorging nodig,moeten dat ook leren,houden ook niet perse van kinderen en bovenal,het is geen speelgoed maar ook een hond van vlees en bloed met vier poten!!!
Ik zie vaak (in mijn eigen omgeving)dat deze hondjes niet bepaald opgevoed worden,leren niets,kennen dus niets en hoeven niets,wil je niet geborsteld dat hoeft dat niet hoor!
Ppff..

En idd Hannah,het voorbeeld van de Lab is ook een hele goeie!
Men denkt dat dat een perfecte gezinshond is,omdat hij snel leert en goed luistert,is lief voor andere honden,mensen en kinderen,vriendelijk en doet geen vlieg kwaad,kortom een mooie,dikke,lieve,luie en sociale lobbes!
Maar een Lab is in weze een leuke maar erg enthousiaste hond met veel energie die iedereen uitbundig wil begroeten,door zijn formaat toch al gauw lomp kan zijn,blijven lang jong,laat volwassen,dus heel lang onstuimig,druk,enthousiast en veel energie,hier moet je als eigenaar wel op voorbereid zijn EN rekening mee houden!
Het is een werkhond,moet wat te doen hebben,samen met en voor de baas,anders gaat hij zelf opzoek naar avontuur,met mogelijk bepaalde gevolgen die minder leuk zijn!
Bij dit ras is heel veel geduld,respect voor het ras,training,werken,samenwerken,consequent zijn,uitdaging bieden,zowel lichamelijk als geestelijk,van groot belang!!

Moderassen... helaas

Nu hebben we het over Chi's, maar ga langzaam terug in de tijd en je komt Golden Retrievers tegen Dalmatiers, Duitse Herders, jack Russells... nou ja vul de lijst maar aan. In al die situaties komen er honden bij mensen die eigenlijk niet uitgerust zijn om z'n hond goed op te voeden, of het nu om een Chihuahua of een Stafford gaat.

Wat er bijzonder spijtig aan is is hoe de br$$dfok er ook meteen op inspringt. Zeker bij een ras als de Chi, wat toch al geen sterk ras is, zijn dat soort fokkers de doodsteek, zowel qua fysieke gezondheid als mentale gezondheid. En juist die honden komen dan vaak weer bij mensen die eigenlijk geen hond zouden moeten hebben. Een optelsom voor drama.

Het is triest maar tegelijkertijd kan er niet zo heel veel aan gedaan worden.

Ik heb ook een chi Charlie overgenomen van iemand op mp ,
Charlie had ze aangeschaft omdat het hondje in de mode was,
Vervolgens gaat haar verkering uit van wie ze Charlie had gekregen moet weer volledig aan het werk ook in het buitenland ze liet het hondje soms weken alleen met eten op een flatje niet meer uitgelaten geen prikkelingen gehad voor bijna 2 jaar !

Wat denk je dat het met hem doet !
Hij is nu voor altijd bang voor alles en iedereen en wilt het liefste alleen maar op de bank naast je liggen,
Bang voor mensen ,regen,auto's eigenlijk alles wat nieuw is en beweegt ,

Niemand vind hem leuk behalve ons gezin natuurlijk,
Maar omstanders kijken echt van daar heb je weer zo een tril hondje of kijken heel raar en zuchten heel hard.

Nou moet ik wel zeggen dat het mij niets uitmaakt ik hou toch wel van hem maar ik kan er verder niets mee!
Qua hondensport en spel zit er echt niet in met hem.

Ik ben blij dat hij bij mij is het is mijn beste honden vriendje in 2014 een tweede hondje er bij
EEn zelfverzekerd teefje vanaf pup daar kan Charlie zich ook vast aan op trekken .

Iemand een mening?

Groetjes Sas en Charlie

Ah wat sneu zeg.

Wandel je wel eens met hem samen met andere (stabiele) honden?

Hij is nog zo jong, zou zielig zijn als hij zijn leven lang zo bang blijft.
Gelukkig heeft hij nu in elk geval een fijn huisje.

de enige mening die ik heb is dat mijn mond even letterlijk open viel van verbazing ... serieus gewoon eten neer gelegd en dan weg gegaan voor weken? ik vind het voor een kat al soms erg sneu (ook al weet ik dat die zich beter redden) laat staan een hond die zo veel meer afhankelijk van mensen is... 

super dat hij ook nu bij jou woont, en mag gaan leren dat het hondenleven ook mooi kan zijn . Je pupje wat in huis gaat komen kan zeker een groot verschil gaan maken, Zo was dat ook hier... Gaya heeft bij Dusty nog zoveel extra kunnen bereiken, ze heeft hem kunnen laten zien dat leven niet zo eng is en de wereld ook een speeltuin kan zijn... 
Ze heeft mij er zeker in geholpen om Dusty weer te leren meer hond te zijn. 

Dusty was ook zo ongelooflijk bang voor alles toen hij net bij me kwam wonen. had in zijn leven nog nooit zo iets als een scooter gezien laat staan een vrachtauto.
uren, dagen, weken heb ik op verschillende plekken gewoon met hem gezeten en samen kijken naar dingen. plekken waar hij plots bevroor bleef ik staan en ging aan het praten tegen hem. geen troostende woorden maar gewoon gesprekken voeren. kalmerende signalen als gapen, tongelen hielp ook goed. zoekspelletjes met brokjes in het gras bracht rust in zijn hoofd. er is echt met geduld, liefde en heel veel tijd nog een hoop te bereiken '

Dank je wel voor je reactie en ja ik neem hem bijna overal mee mee.

En die kalmerende signalen die werken zo goed !

Ik heb er veel aan gehad om honden boeken te lezen en honden programma's te kijken vooral een positieve opvoeding heeft veel baat maar.... kost wel soms engelen geduld (wat ik er graag voor over heb) en automatisch doe als ik mij in balans voel.
Ik merk dat ik niets bereik als ik haast heb of er is een huis vol vreemde visite dan kan ik hem beter een rustig plekje geven en even laten slapen dan dat hij gestrest naar iedereen zit te grommen ,niet iedereen begrijpt dat een hond een eigen space wil maar hij geeft het echt zelf aan .

Zelf hou ik er ook niet van als een vreemde mij in mijn gezicht gaat porren en me aan wilt raken .

Ik behandel een hond als ik zelf ook behandeld wil worden.
Met respect voor elkaars behoeftes.

Een hond heeft niets te kiezen
Wij mensen maken de keuzes voor de hond.

Waarom dan niet de goede keuzes voor het belang van je hond,  een hond in balans geeft jou een beste maatje voor het leven.

Groetjes Sas

Je kan er best wat mee Sas...maar het is hard werken dat wel..
Een goede baas ,maakt in mijn ogen keuzes op basis van wat de hond (met matige stress hooguit) kan hebben ,en wisselt dat af met nog veel meer ontspanning voor het zelfvertrouwen
Dan krijg je vooruitgang bij angst!

Ik heb een hond met kennel syndroom in amsterdam en hij was 7 toen ik hem kreeg.
Hij kan zich behoorlijk goed handhaven hier inmiddels na 2 jaar en gaat nog steeds vooruit
waar een wil is is een weg

Een hond met kennelsyndroom is toch niet te genezen daar van?

Ze kunnen wel hechten aan datgene en diegene waarmee ze eigen en vertrouwd zijn. Maar als het ware ''opnieuw leren, rehabiliteren'' 
Dat bestaat toch niet bij een hond met kennelsyndroom?

Er zijn natuurlijk vele gradaties in, dus dat zal het verschil maken. Maar weg gaat het nooit!

nee...overgaan doet het niet.
Ik heb een hond die dingen gedoogd en weet hoe zich te gedragen in de situaties waaraan ik hem blootstel...daarnaast heeft hij geleerd een blije hond te zijn..
Soms vergeet hij bang te zijn voor dingen en went meer aan dagelijkse situaties en objecten
(hij kon niks verdragen... geen mensen ,niet traplopen,geen verkeer koplampen,geen huishoudelijke objecten niks)

Het is eindeloos rekening houden met je hond in van alles, en mensen keer op keer vertellen niet aankijken niet benaderen...
Nu staat hij los op 1 1/2 meter van vreemden in hun dooie hoek ipv vluchten...of achter mijn hiel en kan ik met hem naast een rustige weg loslaten en sturen (hij vertrouwd mijn aanwijzingen blindelings als hij los loopt)
Hij blijft vooruit gaan stukje bij beetje
Hij krijgt steeds meer zelfvertrouwen ,maar over gaan nee...die illusie heb ik niet.
Wel stuk  beter hanteerbaar en gelukkige Waldo...

Respect voor je!

Zo iets lijkt me ook heel zwaar en lang niet iedereen zal het vol kunnen houden!

ach het is een levensstijl geworden.
Ik denk dat je die houding moet hebben...

Het is zo'n zoet kereltje als je hem kent...dan hou je wel rekening met hem.
Hij doet akelig zijn best voor je

Ik heb chi van 2 jaar, zalig beestje, sinds kort woon ik nu op een boerderij, en madame loopt hier heel gezellig rond, ok ze wordt wel eens meer gewassen (lol) en wil ze naar binnen, staat ze aan de deur en wordt mevrouw binnen gelaten, wat een luxe als ik dat soms allemaal hoor en lees, dus het kan ook anders ... en ja ze heeft jasjes ... voor in de winter ... that 's it!

Raya

Ik begrijp dat mensen met zo'n klein hondje hun hondje oppakken als ze de situatie onveilig achten, of zien dat hun hondje in conflict met zich zelf komt (angst/agressie).
Maar hier word denk ik vooral gedoeld op de mensen die dan ook direct hun hondje oppakken al bij het zien van een andere hond hoe groot de afstand ook is (zonder te kijken hoe hun eigen hondje reageert). Tuurlijk een chi is erg kwestbaar, maar denk dat er een groep is en daarmee kijk ik niet naar jou  die hun chi niet eens de kans geven om kennis te maken met andere honden en er zijn zat sociale honden die voorzichtig met een chi omgaan, ipv dat ze de aankomende hond + baas observeren voor direct te handelen of met die baas communiceren of hun hond goed overweg kan met kleintjes. 

Marktplaats en diverse anderen staan vol met Chihuahua's zelfde geldt voor staffords en dogs. Dat valt wel heel erg op. Ook veel herplaatsers door geen tijd meer of ander werk.... als je een hond neemt weet je dat die tijd aandacht en verzorging nodig heeft en niet continu alleen moet zitten, en je de bereidheid moet hebben dingen te laten voor de hond. Een kind geef je ook niet aan de buurvrouw omdat het te veel tijd kost. Dat is iets wat er bij mij gewoon niet in gaat. Als je voor een hond hebt gekozen pas je, je leven daarop aan en krijgt er zielsveel voor terug.

T is zonde maar mensen horen/denken/zeggen vaak dat een chi makkelijk is, kan op de kattenbak, hoeft niet uit, kan in een tas... maar mensen vergeten wel dat ondanks hun formaat het een echte hond is! Die van ons blaft echt zelden, waarom? nou omdat ze een hond is en zo behandeld word! Ze gaat hele stukken mee wandelen, heeft een heel goede conditie, word opgevoed en uitgelaten.. t is nu eenmaal een hond en geen modepopje.. 
*(Wel heeft Hailey patella luxatie en een slechte rug dus bij andere honden til ik haar even op, een speelse tik met een poot levert haar een operatie op, ik leg t vaak wel aan mensen uit haha anders denken ze daar heb je weer zo`n tutje)*

Vind het erg zonde, veel van de chi`s/kleine hondjes die je tegenkomt zijn van die verschrikkelijke keffertjes .. Met iets meer opvoeding en beweging zouden het vast erg leuke hondjes zijn geweest!

*(zindelijkheid moet ik wel bekennen ondanks Hailey goed uit gaat en veel mee, is het een echte gluiper en mag het graag even in een hoekje in de kamer doen grrr en ik krijg het er niet uit... )*

Hee, ben jij er ook weer!

Ik zou eerlijk toegeven Ik heb mijn eerste chi eerst genomen om de verkeerde reden. Maar sinds de eerste dag dat ik haar had wist ik dat het een hond was en niet wat ik dacht. Ik heb gelukkig het snel ingezien ze is nu 3, 5 jaar oud en heerlijk beest sociaal, ik vertrouw haar voor 1000 procent met alles en iedereen. Ze loopt bijna altijd loseen vind het heerlijk om lange stukken te lopen.  en voor de kittens en de zwervertjec van me zus de ideale hond om katten aan honden te laten wennen. Mijn 2e chi is en heel ander verhaal hem vertrouw   ik nergens alleen me hij is angstig voor kinderen en nieuwe mensen vind alle honden eng behalve van zijn eigen ras,  blaft naar alles en iedereen buiten kan ook niet los behalve op hele drukke honden plekken want dan is hij bang.  Voor mensen die hij kent een honden is het zo heerlijk beest hij is leergierig en vind het vooral leuk de 1 op 1 aandacht. Ik wil hier eigelijk bij zeggen dat ik vind dat het niet altijd aan het baasje ligt Ik denk en combinatie van op voeding en karakter.  Het zijn heerlijke beesten
Maar Door het gezondheid van dit ras zou ik er zelf nooit met voor kiezen.

Gisteren nog, het plaatje: oude man zit te roken op een bankje. Voet ongeïnteresseerd op een flexlijn met chi.
Wij lopen langs op 3m afstand. Als Byr nét voorbij is, schiet de chi vooruit en hapt in Byr's billen. Een verbaasd 'weuhh?' van Byr die nauwelijks iets voelde met zijn dikke broekvacht. Op 10m kwam op dat moment net een vrouw met twee grote windhonden me tegemoet. Ze had het tafereeltje gezien en zei tegen me: "Gelukkig dat het met uw hond gebeurde. Een van mijn honden heeft een flink rugzakje en had de chi meteen gepakt en wellicht doodgebeten!"
Verder commentaar overbodig, lijkt me....

Gelukkig ken ik ook hele leuke:



Zoals met alles ligt het 50% aan de baas en de rest is ras en fok. Die hondjes kunnen er niets aan doen. Vind het zielig genoeg allemaal.

Ook hier - eindeloos veel chi's
Ik vind het gewoon trieste boel, ik ken er bijna alleen maar die in een tasje vervoerd worden, liefst nog met een jasje en een strikje in het haar. Ik ken een chi die naar de overkant van de straat gedragen wordt om daar een plasje te doen... verschrikkelijk gewoon.

Teveel mensen die dit ras kiezen zonder te beseffen dat het eigenlijk geen gemakkelijke hondjes zijn om op te voeden. En net deze gaan ze hard verwennen, veel toelaten... tsja wat krijg je dan...

is dit nu een klaagtopic geworden over Chi's? want dan ken ik nog wel een paar rassen die veel irritanter zijn 

daarbij, veel Chihuahua's vertonen angstgerelateerd agressief gedrag dus daar heeft "hard verwennen" of "veel toelaten" niets mee te maken. wat er wel mee te maken heeft, is het feit dat er weinig goede fokkers zijn die op stabiele karaktereigenschappen selecteren, en veel baasjes die hun hond niet de juiste begeleiding geven

tsja, wat krijg je dan... de typische Chi, dus 

soms ben ik toch zo blij met de woonplaats hier, 

kom bijna alleen maar hele leuke, lieve honden tegen. Hier heerst weinig vooroordelen over rassen, van chi tot rotweiler en alles daar tussen is geweldig en leuk . 
En ach het handje vol wat niet heel vriendelijk is lopen we gewoon een blokje voor om.  

hier lopen vrij wel alleen hele stoere chi's, die alleen een jasje krijgen met een berg sneeuw. Rennen tijdens de zomer gewoon vrolijk op en neer tussen al het grote, middel en kleine gros aan honden door bij de waterplas.

Iedereen moet het zelf maar weten,, maar zodra ik parelkettingkjes, bling bling en baby kleding bij een Chi zie.. ga ik dus al meteen aan de andere kant van de straat lopen.

Er is natuurlijk een verschil tussen je hond kleden tegen de kou en nattigheid, en je hond als overharige baby aankleden, compleet met strikjes en kroontjes.

Het laatste zegt in mijn beleving wel iets over het baasje en dan maak ik me uit de voeten.
Waarom?
Omdat ik dan op voorhand al denk dat een hond, aangekleed als pop, niet geleerd heeft zich als hond te gedragen met alle narigheid van dien als het tot een confrontatie komt.

Ik vind het serieus jammer wanneer ik zie dat het beestje nog niet eens weet wat je met een balletje kunt doen of hoe leuk het is een sprint over het strand te maken... 

Ik vind het heel jammer, maar ik ken zelf geen Chi' die ik leuk vind. Mijn laatste ontmoeting was bij een collega thuis. 3 kleine hondjes aanwezig, een klein vuilnisbakkie, een teckel en een Chi'.
Heb heerlijk zitten kroelen met de eerste 2, wat een heerlijke beestjes! het liefst had ik ze mee naar huis gejat. De Chi' heeft de ganse avond zitten fixeren en dreigen naar me... dus wederom was ik afgeknapt op dit ras.
Alle 3 de hondjes in dezelfde situatie maar in hun gedragingen een wereld van verschil!

hallo,

Ik heb ook een chi, het is een geweldig beestje, super lief luistert goed en blaft nooit.
Hij loopt altijd zelf, met zijn 1,9 kilo loopt hij spontaan op de grootste honden af, hoe graag ik het ook zou willen, ik kan hem absoluut niet los laten lopen, als hij kinderen of andere honden aan de overkant van de weg ziet rent hij er zo naar toe, ik heb een paar keer gelezen hier dat chi s nooit loslopen, maar dat is bij mij iig uit veiligheid voor mijn hondje.

je weet op voorhand sowieso al , dat een Chi , "als het tot een confrontatie komt" , geen enkele partij is voor een andere hond

of ze nu zijn aangekleed of niet , of ze nu de hondentaal spreken of niet

Ehh.. ja, nu moet alleen de Chi dat zelf nog gaan begrijpen!
Een handje opvoeding kan daarbij van dienst zijn... en aan dat laatste twijfel ik dus wanneer ik pareltjes en strikjes zie.

Laat we het er dus maar op houden dat ik nooit zulk een risico neem. Immers is in de regel de grootste hond ''altijd'' schuldig!

Maar dat is weer een andere discussie!

ik zou er een stuk blijer van worden als juist de BAASJES van zowel de Chi als de loslopende bulldozers (a.k.a. grote honden) het zelf eens gaan begrijpen!

dan hoeven hier ook niet continue topics te worden geopend in de trant van "mijn Chi valt uit naar andere honden" , "mijn Chi is erg angstig voor vreemde mensen en honden" , "mijn Chi bijt iedereen die beweegt" etcetera

Ik las toch echt van jou dat Chi's volgens jou ''angst gerelateerd agressief zijn'' en dat verwennen en alles toelaten daar ''niks'' mee te maken heeft...

Dus wat moet het Chiuahua baasje dan gaan begrijpen volgens jou!?