Zonder baasje is het niet hetzelfde!

Het baasje is een paar dagen weg en we hebben sindsdien elke namiddag onweer gehad..Jess heeft altijd al respect gehad voor onweer,wat ook logisch is want hier in de bergen dreunen de donders je af en toe gewoon overhoop..Maar nu was ze een beetje veel nerveus!En het valt niet mee haar niet te troosten en te doen alsof er niets aan de hand is als de ramen er bijna uit knallen van de donder ..
Ze volgt me weer overal naartoe,als ik ons dochtertje naar bed breng ligt ze voor de slaapkamerdeur te wachten,en gisteren vond ik haar boven in de badkamer!En net zoals helemaal in het begin komt ze weer controleren als ik naar de wc ga!Ze komt s'nachts mee naar boven en wil bij mij slapen,wat ik okay vind,ik wil ook niet alleen zijn als ik bang ben,dan moet een roedel samen zijn.En ze besluit zelf waar ze wil slapen(meestal in de serre..)
Ze reageert ook heftiger op andere geluiden,ik geloof dat ze me echt aan het beschermen is,ik dacht dat ik het haar wel duidelijk gemaakt had dat ik ook alleen dingen kan doen en situaties kan meesteren,maar sinds t baasje weg is merk ik toch weer aan d'r dat ze haar plaats in de roedel een beetje 'opgeschoven' heeft,als t baasje terugkomt schuift ze weer terug,misschien is dit ook de gang van zaken in een roedel?
In ieder geval,toch fijn om te weten dat t baasje en Jess aan elkaar hangen en dat terwijl t baasje niks wist van honden!En in het begin niet wist hoe en wat!
Jammer dat Jess nogsteeds een man in haar leven nodig heeft om zich net even wat veiliger te voelen!Emancipatie is niet voor Jess

onweer, in de bergen, ja dat klinkt altijd naar en heftig. denk dat jess alles bij elkaar wil hebben, als er wat onzekers aan de hand is, denk niet dat jess alleen maar op je man zo gericht is, welnee.

vaak is het toch zo dat als er wat gebeurt de hond alles bij elkaar wil houden en behouden, en ook om zich fijn te voelen.

Emancipatie ? als jij er niet zou zijn zou jess zeker weten dat zelfde gedrag vertonen.

ik kan haar begrijpen nadat ik eens een urenlang onweer in de bergen meegemaakt heb.

Zelf denk ik dat ze niet probeert jou te beschermen of haar plaats in de roedel verandert is oid.
Eerder denk ik dat ze van slag is en doordat baasje er nu niet is en door het hevige onweer.


Overigens negeer ik Lola niet als ze bang is, maar laat haar onder mijn bureau bij me zitten (wil ze zelf graag) en spreek ik haar af en toe bemoedigend toe. Het lijkt me juist raar voor een hond als er een hevig onweer is dat iemand gaat doen alsof je daar niets van merkt. Dus niet negeren, maar ook niet overdreven gaan troosten of angstig doen, een soort middenweg kiezen...

Goed Idee om haar nu maar gewoon bij jullie te laten slapen tot langzaam aan alles weer  in de oude routine is gevallen als baasje er weer is.'

Ja, onweer in de bergen... Brrrr.
Ik herinner het me nog wel als we op vakantie waren in Zwitserland... Het kon echt dreunen...
We zaten dan in Nieder Ernen (als je het zo schrijft). Vrij hoog in de bergen dus.

Kan me wel voorstellen dat ze dan alles in de gaten wil houden...


Ik denk dat het heel goed is wat ze doet, ze wil de roedel "bij elkaar" houden, door er geen "lege plek" in achter te laten, ze wil er voor haar roedel zijn. Ik zou het ook fijn vinden als mijn hond dat zou doen!