Ernstige nekhernia bij Keeshondje ( reu )

Hoi Allemaal,
mijn Keeshondje van 7 jaar jong heeft een heel lastig probleem, en ik hoop dat iemand mij kan vertellen of hier nog iets aan te doen is anders dan pijnstillers geven en maar afwachten tot het volgende ongeluk...

Het begon allemaal 4 maanden geleden, normaal gesproken springt hij zo het bed op maar opeens stond hij maar te draaien voor het bed en pas na 3 "pogingen" sprong hij erop. verder niet veel aandacht aan besteed want verder was er niets te zien. Op een dag belde mijn moeder mij op ( zij past op overdag ) dat hij rechtsvoor mank liep, we hebben het even besproken en besloten even af te wachten. de dag erna werd ik weer gebeld: hij begon af en toe te piepen als ze hem optilde. Hierna heb ik meteen een afspraak bij de dierenarts  gemaakt omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde. daar aangekomen kreeg hij een onderzoek en inderdaad als ze zijn pootje optilde gaf hij heel af en toe een piepje, niet echt piepen maar meer een klein kreuntje heeeel zachtjes. ook zijn nek is onderzocht maar daar gaf hij geen kik bij toen ze dit onderzocht. constatering: waarschijnlijk een verrekte spier, dus pijnstillers mee en een ontstekingsremmer. de dag erna begon hij om te vallen, door zijn poten zakken tijdens het plassen en niet mee willen. wij zijn toen weer terug gegaan en hebben besloten een röntgenfoto te laten maken voor de zekerheid. hierna kregen we een afspraak en kregen we de uitslag te horen... een nek hernia, de dierenarts geloofde eerst niet dat het dezelfde hond was die ze dagen eerder had gezien en waarvan ze de nek had onderzocht. Blijkbaar geeft hij dus niet aan als hij pijn heeft. wat uit de foto's blijkt is dat er geen tussenwervelschijven meer te zien zijn en dat de nek scheef staat.hierna is contact gezocht met een expert die eigenlijk een MRI of CT wilde maken maar eigenlijk al kon vertellen dat echt herstel niet zou gaan lukken omdat het zo ernstig is... Dit alles heb ik ook bij een andere dierenarts nagevraagd en die trok dezelfde conclusie helaas. Besloten is toen dat we het zouden proberen met Moderin en Tramadol. Ondertussen werd hij steeds depressiever, niet meer spelen, niet meer willen lopen ( ja 200 meter en daarna begon hij alweer te hijgen en zijn lippen te likken, terwijl we voorheen iedere avond minstens een uur met hem liepen want dat deed hij zo graag    probleem is dus ook dat hij niet goed aangeeft dat hij pijn heeft. dit gebruikt hij nu ongeveer 8 weken... maar nog steeds heb ik een depri hond die niets wil... hij is wel blij als je thuiskomt maar dan loopt hij weg en gaat onder de bank liggen en je ziet hem verder niet meer alleen als je naar de deur loopt dan gaat hij kijken wat je gaat doen. als je hem dan wil aaien dan loopt hij weg.

Nu wil de dierenarts nog een andere pijnstiller gaan proberen ( ik kan die vanmiddag halen weet alleen nog niet hoe het heet )  maar de vraag is of dit gaat werken...


mijn vraag is nu: weet iemand nog een andere oplossing? 
het is zoooo verdrietig te zien dat hij nergens zin meer in heeft en het een totaal andere hond is geworden die nergens zin meer in heeft!! nu weet ik dat tramadol zooi is ( ik heb het zelf ook gebruikt ) maar ik begrijp dat na 8 weken hij toch zeker wel wat vrolijker moet zijn geworden en geen pijn meer zou moeten hebben want dat heeft hij blijkbaar nog steeds! ik heb eventueel de rontgenfotos in mijn bezit maar ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ik ze kan posten hier.

Helaas zal dit altijd een zeer zwakke plek blijven dus als meneer weer eens wat uithaalt ( kans is helaas heel klein geworden na zijn gedragsverandering ) dan zitten we weer bij de dierenarts...

Ach gossie wat sneu. Ik heb geen tips voor je maar wil je wel beterschap wensen. Zo zielig als een hondje niet fit is.

Persoonlijk zou ik eens kijken om te overwegen om hem in te laten slapen. Klinkt heel hard maar je zegtzelf hij is depressief en heeft nergens zin in. En hij heeft pijn. Is het voor hem niet beter om hem dan los te laten?

Hij geeft het wel degelijk aan. Honden geven niet alleen pijn aan door te piepen. Het hijgen en het likken van zijn lippen, het niet meer willen lopen zijn al 3 tekenen dat je hond sowieso niet op zijn gemak is, en in dit geval hoogstwaarschijnlijk door de pijn. 

Ik zou denk ik die nieuwe pijnstiller nog proberen en als die ook niet werkt zou ik het opgeven. De beide dierenartsen geven al aan dat herstel onmogelijk is. En een hernia is echt geen pretje. Mijn moeder heeft een rughernia gehad waarbij het 3 jaar duurde voor ze er achter waren wat het was. Dat was 3 jaar lang helse pijn. Jouw hondje had al pijn voordat de hernia werd vastgesteld, maar heeft al die tijd waarschijnlijk zijn nek ontzien door net anders te bewegen. Pas NU, nu dat het op zijn aller ergst is laat je hond wat merken, maar dat betekent niet dat hij niet al heel lang bergafwaarts is gegaan. 

Ik zou zeggen kijk het nog eventjes aan met die nieuwe pijnstiller, maar bedenk je wel dat ook dat geen oplossing is en je de belangrijkste beslissing er alleen maar mee uitstelt. Kijk naar hoe je hondje NU leeft: heeft hij er plezier in? Wat zie je meer: ellende of geluk? 

Puur gebaseerd op je topic denk ik dat je hondje er klaar mee is. En ik denk inderdaad dat je serieus moet gaan overwegen om hem te laten gaan.

Dat is inderdaad waar we al aan denken ( al eventjes ) maar ik wil graag nog de andere pijnstiller proberen, vooral omdat hij nog maar zo jong is  en eigenlijk nog maar op de helft van zijn leventje zou zitten als hij gezond was... inslapen is natuurlijk het laatste wat kan. En ik zou niet met mezelf kunnen leven als ik niet alles heb geprobeerd. Maar als daar binnen week of anderhalf ( dat zei de DA )  geen verbetering te zien is dan is het ook klaar, hoe erg het ook is.
En wat er ook gebeurt zijn welzijn en geluk staat voorop en niet omdat ik hem niet wil missen. Hij heeft ook een fantastisch leventje gehad en daar hou ik me aan vast, het zou ook niet eerlijk zijn om hem zo te laten rondlopen en alleen voor mezelf terwijl hij er klaar mee is. Alleen ik zie hem af en toe gewoon nog even opleven en de oude zijn en dat vind ik zo moeilijk! ( dan ziet hij bijvoorbeeld een kat tijdens het lopen en dan racet hij ernaartoe luid keffend zo van kom maar hier ik lust je rauw )

Maar misschien zijn er nog anderen die dit herkennen en die iets anders hebben geprobeerd wat wel heeft geholpen! ik zou hem zo graag weer enigszins de oude zien worden want hij was altijd zo lekker druk en vrolijk

In ieder geval bedankt voor jullie reacties en ik hoop dat er nog iemand is die een alternatief weet ( hoewel ik eigenlijk wel beter weet )

Een droevig verhaal; ik vraag me af of jullie hondje nog wel enig plezier in zijn leven heeft en of dit een hondwaardig bestaan is.

Honden geven pas in een zeer laat stadium pijn aan en jullie Keeshondje geeft duidelijk aan dat hij zware pijnen heeft.

Het is een intens moeilijk besluit. Laat je hondje niet zo lijden. Houden van is ook kunnen loslaten.

Ik zou als ik jou was als allerlaatste optie naar Dr. Dorit Aharon gaan, ze is naast DA orthomanueel therapeut, en behandelt redelijk wat honden met hernia's.
Foto's meenemen en zien wat zij ervan zegt. Is wel redelijk duur, de meningen zijn nogal verdeeld over haar, maar mijn hond heeft er baat bij gehad.

Mocht dat niet beteren dan zou ik ook denken aan laten gaan.

Sterkte ermee!!

Het is net alsof ik jou verhaal had kunnen schrijven.  
Wat nu volgt is een verdrietig verhaal en waarschijnlijk wil je het niet weten, maar ik vertel het je toch omdat het erg lijkt op wat mijn hondje had.
Ik heb een klein hondje gehad met precies hetzelfde begin en verloop van een nekhernia. Ze was bijna 13. Ze gaf ook niet aan dat ze pijn had. Op een moment was de pijn zo erg dat ze er hele hoge koorts van kreeg. Pas toen wisten ze wat eraan de hand was.
Ik heb het 10 dagen aangekeken. Ze heeft veel pijnstillers gehad. De pijnstillers werkten alleen als deze geinjecteerd werden. Tabletten of druppels hielpen niet. Opereren kon ook niet: ze was al oud en het revalideren na een operatie zou ze niet meer aankunnen.
Ze was dood en dood moe. Ze kon niet meer. Maar dat vond ik geen waardig einde. Ik wilde dat het afscheid van het leven voor haar anders zou zijn. Dus: heb haar nog 1x stijf laten spuiten met pijnstiller. Ik heb haar een redelijk leuke laatste dag kunnen bezorgen. Ze heeft tevreden een wandelingetje gemaakt, muizen geprobeerd uit te graven, en ze heeft koekjes gegeten en lekker blikvoer. 's Avonds heb ik de dierenarts thuis laten komen. Ze is heerlijk tevreden ingeslapen. 
Mijn huidige honden mogen niet meer op de bank springen of aan behendigheid doen. Ook hebben ze tuigjes om en geen halsbanden.

Ik ben het helemaal eens met Jacqueline,

Ga a.u.b zo snel mogelijk naar Dorit Aharon en laat haar naar je hond kijken voordat je een beslissing neemt tot inslapen.
Als je hond een nekhernia heeft, heeft hij heel veel pijn en nergens zin meer in. Dat kan een heel vertekenend beeld geven.
Mijn hond had een hernia en is helemaal opgeknapt na een behandeling bij Dr. Aharon. Een buurvrouw van mij had een hond met een nekhernia. Hij kon nauwelijks meer lopen en had nergens meer zin in. Het was vreselijk om te zien. Na een behandeling bij Aharon was hij weer z'n eigen vrolijke zelf.
Misschien kan zij jouw hondje niet helpen, maar dan weet je dat je wat dat betreft alles hebt geprobeerd. En als ze je hondje wel kan helpen, worden jullie allebei weer een stuk gelukkiger.
Er wordt veel gezegd en geschreven over Dr.Aharon. Zij is een prima dierenarts en een kei in haar vak. Ze is recht door zee en zegt waar het op staat. Als hondenbaasje weet je ook meteen waar je aan toe bent. Ik vind dat waardevol en leerzaam. Ik denk dat als mensen niet tevreden over haar zijn dat dat vooral te maken heeft met haar directe manier van communiceren.

Maar ik herhaal, geef jezelf en je hond een kans en ga naar Dorit Aharon.

Toen Romeo een ernstige verrekking had in zijn rug, door zijn poten zakte, was hij enorm apathisch en had behoorlijke pijn. Het eerste dat ik dacht, was dat hij een hersenbloeding had gehad. Hij sleepte zijn achterkant over de grond, had duidelijk pijn.De dierenarts dacht dat het een hernia was, maar dat was gelukkig niet zo. Het kwam allemaal goed. Inslapen zou ik nu echt nog niet overwegen, omdat er misschien toch wel iets aan te doen valt. 7 Jaar is nog veel te jong. Hij verdient een tweede kans. Maar dat is mijn mening.