Gezwel op milt en bloed in de buik

Hi, ik heb een super kanjer witte herder van 8 jaar oud. Sedert 2 dagen geleden was ze echt ziek, overgeven en niet mee willen wandelen. Echo laten nemen vandaag en dierenarts zei dat ze er ernstig aan toe is! Milt toont gezwel en buikholte vol met bloed.nierfalen er ook nog bij. Ze moet nu aan Infuus en morgen testen ze de pancreas nog en dan laten ze me weten wat er kan gebeuren maar de da zei me voor te bereiden op het ergste. Ik zou alles doen voor haar maar weet niet of ik haar hier heen moet laten gaan. Als de da zegt operatie maar we weten nietof ze erdoor raakt wat zouden jullie doen?? Ik wil haar zeker niet laten lijden!

tja...... das moeilijk, ik zou goed (als de relatie goed is tenminste) naar mn da luisteren.
Als die een operatie eigenlijk geen nut meer vindt hebben, moet je dat niet meer doen.
Ziet hij een kans, en je vertrouwt hem.........

Uiteraard zou ik wel de afspraak maken dat mocht het blijken bij het openen van de buik dat het echt heel fout zit, dat ze je lieve hond niet meer bij laten komen.

In mijn directe omgeving heb ik nu 2x een hond meegemaakt met een gezwel op de milt.
Bij de ene was het zeer kwaadaardig en zat de kanker in no-time overal, de andere hond, heeft nog een flinke poos heel goed geleefd.

Dus als je da zegt nav alle uitslagen, en die met je bespreekt, ik zie er een kans in, zou ik die kans grijpen.

heel veel sterkte Stephanie, 8 jaar is nog veels te jong, ik hoop van harte dat een operatie mogelijk is, en de hond nog een poos bij je kan blijven.

sterkte !! ook met de beslissing

Het enige wat ik kan zeggen is heel veel sterkte voor zowel jou als je hond.... We denken aan jullie!

Je zegt het zelf al.....  Je wilt haar niet langer laten lijden.....
Het vergtvmoed om als baasje die stap te nemen, maar als het moet dan moet het. Veel sterkte.

Meestal wordt er een rontgenfoto gemaakt of er uitzaaiingen in de longen zijn. 
Bij mijn hond was er geen sprake van een tumor. Zijn milt was door trauma(geen idee wat) beschadigd. 
Onze insteek was dat hij voor hij instortte te goed was om niet te opereren. We wisten vantevoren niet wat er aan de hand was, alleen dat hij niet stollend bloed in de buik had. Hij was na een paar dagen al goed aan het herstellen, wel wat slapjes maar hij had ook flinke bloedarmoede, zelfs na bloedtransfusie.

Heel moeilijke dagen voor jullie. Ik voel heel erg met je mee.

8 jaar is gelukkig toch al een redelijke tijd. Je kanjer heeft zeker al van het leven genoten en jullie van haar... Maar er hadden nog een aantal jaren erbij gemogen he...

Ik wilde schrijven wat ik denk, maar het komt eigenlijk overeen met wat Goja reeds schreef.

Wat jij voelt bij je hond, samen met de kennis van een DA die je vertrouwt...

Ik wens dat je herder nog een kans heeft. Maar als dat niet zo is en je moet de zware beslissing nemen om haar te laten gaan dan zal het verdriet groot zijn, maar dan heb je jgedaan wat het beste is voor haar.

Heel veel sterkte gewenst en weet dat je nooit fout bent als je kiest wat je voor haar het beste vindt... Hoe het dan ook afloopt...

Wat vreselijk wat jullie hondenmeisje en jullie overkomt. Ik vind het heel erg en ik leef erg met jullie mee. Maar zou het niet beter zijn, naar een hierin gespecialiseerde klniniek te gaan en dit te laten onderzoeken en behandelen door specialisten, bv. in Utrecht ? Ik hoop van ganser harte dat ze nog een kans krijgt. Het verhaal van Wendy toont dat het niet altijd verkeerd hoeft te lopen, ook als je het ergste vreest ! Heel veel sterkte. Ik zal straks een kaarsje voor jullie meisje aansteken !

Onze vorige oude bull had een gezwel zo groot als een sinaasappel aan haar milt, ook veel bloed in haar buik (op dat moment was ze ook in een shock) Het rare was dat zij zich voor die tijd niet ziek toonde, waarschijnlijk zonder dat ik het door had, veel pijn gehad. Zij begon op een zaterdagavond als een gek te hijgen, naar de DA. Na veel toestanden,spuitjes, bloedonderzoeken naar huis. Zondagochtend vroeg met spoed naar Utrecht, daar constateerde ze dit (nog niet wetende hoe groot de tumor was). Maar omdat zij al veel bloed had verloren, moesten we op dat moment gelijk kiezen, ook ivm knappen van het gezwel, of operen of in laten slapen. Wij hebben gekozen voor opereren, kans was ook groot dat ze het niet zou redden ivm hartruis, leeftijd en de toestand waar ze in verkeerde. Ze is er doorheen gekomen. Het herstel heeft zeker een maand geduurd. Toen was het weer ons vrolijke oudje. Helaas kreeg zij niet veel later zeer zware epileptische aanvallen (wat niets met dit verhaal te maken heeft) en hebben we haar alsnog moeten laten gaan.
Kan voor jou natuurlijk niet beslissen en ik weet niet in hoeverre de ernst is van het nierfalen. En dan nog de pancreas afwachten.
Hele moeilijke keus. Ik kan je er verder niet in raden, maar ik wens je veel sterkte!