Angstige adoptie hond 11 mnd

Hoi,

Zo'n 5 maanden geleden heb ik een hond van 6 maanden geadopteerd uit roemenie. De organisatie
heeft me van te voren verteld dat het om een pup met "een verhaal" ging. Ze hebben Simba gevonden langs de kant van de snelweg toen hij 3/4 maanden oud was. Doodsbang voor alles en iedereen. Toen hebben ze 2/3 maanden met hem getraind, en doordat hij zo veel vorderingen maakte (eerst kon je hem niet eens aanhalen) uiteindelijk toch ter adoptie aangeboden.

Omdat ik wel wat ervaring met honden heb, dacht ik dat ik met een koffer vol liefde en een schatkist gevuld met geduld, simba wel op het goede pad zou krijgen. Maar nu is het inmiddels 5 maanden later, en hij gaat gewoon niet vooruit. Sterker nog, de laatste 3 weken is hij banger dan ooit.

Telkens als er fietsers, brommers, of groepjes mensen achter ons lopen, dan gaat hij zitten, en
achterom kijken. Heel soms kan ik hem dan mee trekken (en dan moet ik echt een paar meter
doorzetten), maar vaag eindigt hij dan op zijn buik, dus daar ben ik maar mee gestopt. Hij wacht
dan net zo lang tot "het gevaar" verdwenen is en dan pas wil hij weer verder lopen. Komen er
te veel "gevaren" achter elkaar wil hij helemaal niet meer lopen..ja alleen terug naar huis.

Hij is overigens absoluut niet bang voor honden. Eerder heel nieuwsgierig. En hij wil ook graag
spelen met andere honden. Maar zodra de baas
van de andere hond er aan komt schiet hij weer weg. Als ik bezoek krijg, vliegt hij naar zn mand
en komt daar de hele dag niet meer uit. 

De laatste tijd (vooral doordat er door het mooie weer zo veel mensen op straat zijn) kom ik
de straat niet of nauwelijks meer uit. Erg frustrerend. Voor ons beide.

Het rare is, dat als ik bij mijn ouders, die veel landelijker wonen, op bezoek ben het een totaal
andere hond is.  Daar rent hij super vrolijk door het bos alsof er niets aan de hand is. Ik ken hem
dan niet meer terug. Dat angstige is dan helemaal weg.  maar ben ik weer terug in de grote
stad, dan begint het bij de eerste de beste fietser weer opnieuw. 

Wat raden jullie mij aan? 

Kun je niet samen met een zekerdere hond aan de wandel gaan. de zekere hond aan de lijn en hem aan de zekere hond lijnen mss aan een tuig of zo zodat die ziet hoe die reageert op fietsen auto"s voorbij gangers etc.

Succes en denk zo trek nog maar weer een paar potjes geduldt open ooit gaat die het zien als geen bedreiging

Doorzetten... 
Roemeentjes zijn allemaal honden met 'rugzakjes'. Ze vinden het moeilijk zich aan te passen en hebben al het één en ander meegemaakt. 

Ik heb ook een Roemeentje in huis, hij is nu 6 maanden bij mij. Hij functioneert nog steeds niet als een normale Nederlandse huishond, en dit moet je ook niet gaan verwachten van je hond.

Ik zou doorgaan met de socialisatie, lekker mee blijven nemen, niet teveel van hem verwachten. Uitbundig belonen als hij uit zijn schulpje kruipt, al is het maar voor 2 seconden. Ga met hem op cursus, zo bouw je een band op met hem. Hij moet leren op jou te kunnen vertrouwen, juist als het hem teveel wordt, moet hij erop vertrouwen dat hij van jou steun krijgt. En vertrouwen krijgen van een Roemeens straathondje kan lang duren

Wat moeilijk, zelf heb ik een hond uit Polen die denk ik ook geen druk verkeer gewend was, en nog steeds bij de spoorwegovergang niet helemaal op haar gemak is (na vier jaar) Zij was ook in het bos helemaal niet op haar gemak.
Zij deed wel precies hetzelfde, bij het gevaar stil blijven staan, en als het teveel werd liet ze zich op haar zij vallen. De eerste keer dacht k dat ze dood neergevallen was omdat ze geen teken van leven meer gaf. Toen ik dan een beweging  richting huis maakte stond ze ineens op en liep snel mee naar huis.


Wij hebben het stapje voor stapje gedaan, eerst korte saaie wandelingen op rustige tijden. Soms deden we niets anders dan naar een rustig parkje om de hoek lopen, daar snoepjes strooien die ze kon zoeken en lekker snuffelen . Een klein spelletje en dan weer terug naar huis. Zodat de wandelingen leuk  en rustig waren en ze daardoor ook al minder gestressed de deur uitging.
En dit hebben we langzaam aan uitgebreid. Eerst steeds hetzelfde rondje en later met steeds meer afleiding. Maar nog steeds houdt ze niet echt van tractors of vrachtwagens en blijft ze staan, als die voorbijkomen, alleen is het geen probleem meer voor haar.

Ik zou het dus zo aanpakken. En komt er een "gevaar" langs en ze will blijven staan zou ik dat gewoon doen.

Zelf heb ik ook veel aan Turid Rugaas haar boekjes Help mijn hond trekt en Kalmerende Signalen gehad. De eerste is een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te brengen en te leren de aandacht van je hond te vragen. De tweede een uitleg over hondentaal.

Ik zou hem herplaatsen op het platte land, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Dit komt nooit helemaal goed, al ben je jaren bezig. De hond is niet gelukkig en duidelijk niet op zijn plaats.

Bedankt voor jullie reacties. Ik zal proberen op iedereen te reageren


@daisy  Met een andere hond lopen heb ik geprobeerd. Ik heb een week lang (misschien wat kort?) de hond van mijn ouders (die kunnen het heel goed vinden, en deze hond
is super zeker) te logeren gehad. Maar het hielp niets. Zodra simba gevaar zag/hoorde dan schoot de stres er in ook al keek de andere hond daar niet van op.

@dobry Kleine wandelingen doe ik al. Het probleem is dat de hond vaak al erg gestresst
is als we de straat naar het park nog niet eens uit zijn. Bouwvakkers, rammelende fietsen etc. En dit terwijl hij in huis dolblij is als ik zeg dat we uit gaan. Maar bij het eerste gevaar lijkt het wel of alle blijheid ineens weg is.

@hanka, angelique Ja herplaatsen heb ik zelf ook al aangedacht. Maar ik wil natuurlijk ook niet zomaar opgeven. Vandaar ook dat ik hier post, om te kijken of 6 maanden misschien wat vroeg is. En dat ik nog even (3-5mnd) moet doorzetten. Het vervelende is dat de tijd van het jaar enorm tegen zit. (Zomer = lawaai en onrust op straat) 
Om de hond bij mn ouders te plaatsen zou natuurlijk ideaal zijn, maar zij twijfelen nog of ze wel een tweede hond willen.  Anders had ik dat allang gedaan.


Ik heb helaas geen auto, en kan dus niet met hem naar een rustig gebied.  Het merkwaardige is dat er soms wel gewoon uitjes tussen zitten waar hij veel minder onder de indruk lijkt van alles (er is dan waarschijnlijk ook minder gevaar aanwezig). Dan krijg ik direct weer hoop, maar het uitje daarop kan het weer helemaal mis zijn. 


Iig bedankt voor jullie tips!

Angst is moeilijk..ik herken veel van wat je zegt van waldo uit begin periode.
Waldo was angstig voor alles.
Ik sluit me aan bij velen bovenstaande tips.Zoek plekken op met minder impulsen
Loop tegen het verkeer in zodat je hond kan observeren wat eraan komt.
houd de hond kort en aan de veilige kant
Pas je wandeling aan aan wat je tegenkomt...
vb als ik iemand zie die net zijn fiets van slot haalt dan zorg ik al voor afstand zodat waldo niet te heftig schrikt van de ketting.

Als mensen dicht achter je lopen. houd in en laat ze passeren...je hond is nog veel te angstig om ook nog wat achter hem is te vertrouwen.
en als jij voor oplossing zoekt voor de hond paniekt ben jij de held.

veel rust geven en regelmaat..moeilijk afwisselen met ontspanning en rust.
lekker veel laten kluiven raken ze veel spanning mee kwijt

Evt iets van een hondenkar of een buggy een optie om de hond door drukte te loodsen?
Dat kan je zien als bench voor onder weg...een soort veilig hol
Ik heb waldo in begin regelmatig opgetild (voor iets paniek kon veroorzaken)
de kunst is om de hond zo min mogelijk te laten panieken...matige angst is niet erg.
Er zijn wel degelijk alternatieve middelen die je hond hierbij kunnen ondersteunen

Langzaam zal je zien dat je hond stukje bij beetje zich beter weet te handhaven in de wereld.
Ga er maar vanuit dat het een proces van jaren zal zijn en dat je je heel veel naar de hond zal moeten aanpassen.
Waldo is nog steeds een angstige hond maar wel een met ervaring  en hij blijft gestaag verbeteren.
Hij is in 2 jaar toch een behoorlijk blij hondje geworden met al 6 vrienden

Wij hebben Mellow nu bijna 2 jaar (25 juli 2011), zij was toen 4 maanden oud. 
En ook wij zitten al weer weken met een bange hond, wilde ze eerst wandeling 2 niet doen, dus sloegen we die over. Toen was de avondwandeling ook eng. Inmiddels is het echt geen doen om hier te lopen, hoe nodig ze ook moet. Ze houdt het ook rustig 12 uur op. Wij gaan dus wel vaak naar het bos (lees: altijd), omdat ze daar wel gewoon lekker hond kan zijn in plaats van het bange vogeltje wat ze hier is.
De Oostvaardersplassen zijn dus onze 'achtertuin op afstand'

Er zijn hier in de straat best een aantal sociale honden die lekker relaxt hun wandeling doen, honden die zij ook leuk vindt als we ze tegenkomen, maar ze helpen haar niet door haar angst heen. Als ze zo bang is als nu, dan kan ik alles uit de kast halen, maar het helpt haar niet, de angst zit té diep.
En 'met zachte dwang' toch mee laten lopen werkt ook niet, ze gooit haar volle gewicht in de strijd; 15 kilo is nog wel te handelen, maar op zo'n moment is ze 3 keer zo zwaar en dan wordt het voor ons allebei heel onprettig, dus dat doe ik gewoon niet meer (ik bereik er ook niks mee).

Hoewel ik het er soms nog wel moeilijk mee heb, heb ik het inmiddels ook wel redelijk geaccepteerd. Dit is wie zij is. Ik heb ook niet de illusie dat ze ooit los kan lopen of ooit een écht relaxte hond zal worden.

Als de zomer achter de rug is, is het weer Mellow-seizoen, ze vindt de herfst helemaal geweldig namelijk, losse blaadjes zijn het leukste speelgoed wat er is
Helaas komt daarna de vuurwerkperiode weer, vanaf ongeveer half november al, dus ook dan zijn we veel in het bos te vinden. De enige manier om allebei lekker ontspannen te kunnen lopen.

Kun je geen fietskar regelen, zodat je Simba in de fietskar kunt vervoeren naar een wat rustiger omgeving?
Of misschien eens proberen of hij naast de fiets mee wil lopen? Niet midden op de dag als het bloedheet is, maar gewoon 's morgens of 's avonds. En dan ook niet gelijk een rondje van 10 kilometer, al is het maar een blokje om in heel rustig tempo.

En verder vooral genieten, lekker in de tuin spelen.

Vergeet nog iets..vraag  alles en iedereen die je tegenkomt  of thuis de hond 100% te negeren en dit te blijven doen!
Zodat de hond niet het gevoel krijgt van "wat moeten al die gasten van mij..."

Langzaam zal je hond gaan vertrouwen dat er niks gebeurd.
Waldo gaat 2 meter achter iemand staan in hun "dode hoek"
of achter mij zitten in mijn "dode hoek" en uit hun zicht...
Hij is dan verder niet echt angstig..hij lost het nu zelf op en dat geeft weer zelfvertrouwen.
Waldo kan uitstekend loslopen en luistert prima..drukte en mensen blijft altijd een gevoelig punt

@Cindy...
Met kersten oud en nieuw zit ik diep in de rimboe.
en dan nog moet ik alle zeilen bijzetten
om Waldo aan het plassen te houden rond oud en nieuw.
vorig jaar was 1 grote vuurpijl in de verte in de avond voldoende ,om waldo te doen besluiten op die losloop plek(bos hei) niet meer te plassen in het donker.
Dat valt niet te pushen tenzij ik aantal keer in het donker alle flitsen en knallen uit kan zetten.Als waldo plast en hij schrikt, is het einde oefening en duurt het tijden voor hij daar overheen is..die omgeving plast hij niet meer.

Ik denk dat je wel degelijk ,dat je nog vele malen verder gaat komen met Mellow hoor Cindy
Mellow is nog een jonge hond en zal vanzelf ook nog wat rustiger worden.
Zelfvertrouwen  duurt nu eenmaal lang maar het goede nieuws is dat als het 1x begint het steeds een stukje groeit en makkelijker wordt.
Ik pas me ook aan aan de zomer en zoek weer andere plekken op.
Het lijkt me moeilijk als je hond zo jaagt dat je deze niet los kan laten lopen.
(ik heb ze leren loslopen op een afgeschermd grasveld en op een lange dam met aan 3 kanten water )
en ben met de honden op meter van egeltjes gaan zitten aan de riem..kijken en snuffen mag jagen niet.

Ik gebruik zelfde commando als voor de poesen("laat de egel" als ze  fanatiek worden)
Als ik nu op grasveld met egels loop gaan ze er niet eens meer naar toe

Waldo mag duiven en reigers en konijnen tien meter opjagen...verder gaat hij ook niet..het is een spelletje.
Kleine knaagdieren ..muizen/ratten is hij heel fanatiek mee..maar als ik hem er op tijd uit haal met commando luistert hij wel.
 opeens vergeten  ze bang te zijn
Zou je niet iets als prive jacht training met mellow kunnen doen ,voor haar zelfvertrouwen?
en voor jou controle over jagen?

net een super uitje gehad. Eindelijk weer een keer een iets grotere ronde kunnen doen En niet 1 angst reactie. Nice

Even een kleine reactie..

Ik zou hem absoluut niet herplaatsen. Hij zit nu net in de fase dat hij jou gaat vertrouwen, dat hij überhaupt iemand gaat vertrouwen. Als jij hem herplaatst, is hij al dat vertrouwen weer kwijt..

mail uit, via de link werkt het niet dus dam maar even zo

Super uitje!
Goed zo...lekker he weer even genieten van je hond.

Ik ben het met tamara eens..je hond begint net een band te ontwikkelen
Ik zou het doodzonde vinden.Al weet ik dat het moeilijk is , oneindig veel werk
 en dat dat je dan nog maar moet zien hoever je komt..

aanpassen aan wat de hond verdraagt ,is heel creatief  en tijdrovend klusje...

Ik heb een hond uit Bulgarije in huis gehad die ontzettend bang was voor als het verkeer.
Wij hebben alles op wielen in de eerste weken zoveel mogelijk vermeden en als er toch iets in onze richting kwam daagde ik hem uit tot spelen of stoeien zodat hij was afgeleid... Hier reageerde hij erg goed en van daaruit zijn we gaan opbouwen.
Fietsers reageerde hij na een aantal weken al bijna niet meer op waardoor wij ons wandelgebied konden gaan uitbreiden.
Iedere dag liepen we een stukje langs een rustig stukje fietspad tot hij helemaal niet meer reageerde.
Toen zijn we begonnen met het opzoeken van een wat drukker fietspad waar ook scooters kwamen en hier heb ik hem ook afgeleid en lekker gek met hem gedaan, en scooters gingen eigenlijk heel snel goed. 

Auto, busjes en vrachtwagens duurde wat langer, maar over deze angst is hij ook helemaal heen gekomen.
Iedere dag een stapje verder. Niet er van m'n huis staat een voetbalkooi onder een viaduct en hier hebben we veel en dankbaar gebruikt van gemaakt tijdens het oefenen, want we konden daar heerlijk trainen, met balletjes gooien. Dus door alle enge dingen te combineren met leuke dingen was hij binnen een 3 à 4 maanden zo vrij als een vogel en het plekje onder het viaduct ging hij uiteindelijk maar wat graag naar toe om te ballen...

Wat een naar verhaal. Goed dat je het aandurfde de hond te adopteren! Wellicht kun je een goede gedragsteherapeut vragen je hierin te begeleiden. Het is duidelijk dat je hond een socialisatiefase gemist heeft. D.w.z.: Hij is nooit goed gewend geraakt aan (stadse)drukte voor een bepaalde (pup)leeftijd. Maar aan het platteland heeft je hond blijkbaar een goede match. Het is duidelijk dat hij zich daar veel prettiger voelt. Wanneer het met therapie niet lukt zou je vanuit de hond moeten kijken wat deze wenst. Op dit moment is hij beter op zijn plek in een rustige omgeving (dorp of landelijk gebied). Dat laat hij duidelijk merken. Oefen eerst in rustige omgeving totdat het gewoonte is. Zoek daarna een wat drukkere omgeving, totdat het daar weer goed gaat. En zo kun je misschien proberen verder te gaan. Ik wens je heel veel succes met de trainingen en evt. sterkte bij het vinden van een andere baas met bijpassende omgeving!

Hier enkele spaanse lieverd gehad en die waren ook zo vreselijk bang.
Auto's fietsen brommers en vreemde waren echt vreselijk zeker voor Kuka
Dat was de eerste ook nog die tijdelijk hier kwam maar ach ik had dit nog
nooit gezien Ze was ook een mnd of 6 en wat wij hebben gedaan en ook veel geluk
aan gehad was Luna alles voor laten doen en daarbij was Luna ook nog eens haar steun en toeverlaat. Op een warme dag kwam mijn zoon met de auto om te gaan zwemmen met de honden maar de opvanghond was zo bang voor auto's dat ik het echt ff somber in zag maar mijn zoon was heel enthousiast ook naar Luna. Hij pakte beide riemen en Kuka sprong net zo makkelijk in de auto als of ze het al jaren deed. Maar wij hadden geluk dat Kuka zo makkelijk mee opging dat ze na een maand alles alleen nog maar leuk vond behalve de vuilniswagen daar was ze zo bang voor

hallo

Ik heb zelf een leonberger van een jaar oud,inmiddels 2.5jaar die dus ook verwaarloosd was, en ook erg bang is voor mensen, dus niet mee naar buiten wilde, zich verstopt als er bezoek komt ect.
In het kort.
Het belangrijkste is, niet te veel in 1 keer willen, maar stapje voor stapje, dus op rustige uren naar buiten(Vroeg in de ochtend)
De hond moet eerst vertrouwen in jou krijgen, dat kan wel een hele tijd duren, bij mijn heeft het 1 jaar geduurd voordat hij me volledig vertrouwde, nu heb ik hem los buiten, en volgt hij me overal in het bos waar ik ga, komen er mensen aan, loopt hij met een om weggetje naar mijn toe, hoe dan ook hij gaat waar ik ga.
Helaas zal de angst nooit meer helemaal verdwijnen, omdat hij van pup af, al niet goed gesocialiseerd is geweest. tja verder negeer angstig gedrag, dus niet aaien of wat lekkers geven, totaal negeren dus.
En accepteren dat die angst nooit of heel heel moeilijk weg gaat.