Update Lux en Joep

Lieve mensen,
Na heel lang wikken en wegen hebben we een paar maanden geleden besloten één van de twee honden te herplaatsen. De meesten van jullie kennen de situatie bij ons thuis wel, rondom Lux zijn dominantie en dergelijke. De keuze viel eigenlijk al snel op Joep, omdat Lux eigenlijk naar ons idee niet te herplaatsen is. Joep past zich snel aan en is dol op mensen!

Dus zo kwam Joep vorige week woensdag terecht bij een lief gezin voor een logeerpartijtje.

Gisteren ben ik bij hen op bezoek gegaan om wat dingetjes te bespreken en vooral of Joep er zou blijven.
Ze zijn dol op hem en Joep op hen. Ik reed de oprit op en zag als eerste Joep languit bij mevrouw op schoot liggen. Hij sloeg bij de bel 1x aan en kwam kwispelend en springend op me af! Daarna ging hij gezellig iedereen af voor een aaitje en ging relaxed liggen. Vervolg op volgende pagina omdat de cursor weer raar doet... Even wachten..

Ik moest mijn tranen wel even wegslikken eerlijk gezegd, omdat het zo confronteren en definitief was.
Ik heb er het volste vertrouwen in dat Joep er echt op zijn plaats is!

Het is erg opvallend hoe Lux zich gedraagt sinds Joep weg is. Hij is veel rustiger en kalmer in zijn hele doen en laten.
Normaal gesproken konden de honden elkaar ontzettend opfokken en beconcurreren, maar zo'n reactie van Lux had ik ook weer niet verwacht!

Als "troost" mocht Lux de eerste nacht mee naar boven, waar de kat overigens niet blij mee was, wat Lux fantastisch vond natuurlijk! Hij heeft zich de hele nacht niet verroerd. Hij dacht natuurlijk zich zo stil en opvallend mogelijk te houden zodat hij er niet uitgezet zou worden...

Naar ons idee is dit echt de juiste beslissing geweest. Geen gedoe meer in huis, geen keuzes moeten maken in het "wie mag er vandaag mee naar de paarden of naar oma" etc.. etc..

Mijn jongste dochtertje van 4 is het nog niet opgevallen dat er een hond mist. Ze is gewoon met Lux bezig, zo was ze eergisteren Lux aan het kammen met Joep's borstel.. Ze heeft het er nog niet over gehad..

Mijn oudste dochter van 9 is een ander verhaal. In eerste instantie nam ze het best koel op. Haar was het belangrijkste dat hij goed terecht zou komen. Ze wilde gisteren ook niet mee om te gaan kijken. Tot een kwartiertje voor vertrek besloot ze toch mee te willen. Dit heeft mijn man niet toegelaten en haar toch thuisgehouden. Hij vond het toch te confronteren voor haar.
Vanmorgen stortte ze in en op school, terwijl ik mee naar de klas liep, nog eens. Ze mist hem en wil hem terug.
Ze kon niet stoppen met huilen en ik kon niet anders dan mee huilen..

Het is een vervelende beslissing, maar wel een hele goede, zoals jij vertelt dat Joep het onwijs naar zijn zin heeft bij dat leuke gezin.

Hij heeft het daar goed.. beter dan bij jou in huis door het gedrag van Lux.

Wees trots dat je voor het welzijn van je hondje hebt gekozen, en niet voor jezelf!

Zij is altijd de reden geweest dat ik het uitgesteld heb, omdat zij altijd zo met (de) dieren bezig is. Alhoewel Joep altijd degene was waar ze nog het minste naar omkeek. Lux was altijd en is haar held gewoon! Maar ze wilde natuurlijk geen van allen kwijt!
Ze vond het echter wel altijd een goed idee Joep in te ruilen voor een Chihuahua-teefje... of iets dergelijks...

Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Het verscheurt me haar zo te zien lijden. Geen kind wil zijn of haar dier kwijt natuurlijk. Moet ik haar toch een keer meenemen om te gaan kijken waar hij terecht is gekomen? Of moet ik wachten tot we ze hier in de buurt eens tegenkomen, omdat er familie van hen hier in de buurt woont?
Volgens mijn man is afstand het beste. Weg is weg. Maar dit druist tegen mijn gevoel in...

Ik had ook nooit gedacht dat het me ZO zwaar zou vallen...

Ik denk inderdaad dat het het beste is om haar er niet mee naar toe te nemen. Dat maakt alles weer vers.

Mijn ervaring met kinderen van die leeftijd is toch wel dat ze na het 'verdwijnen' van iets of iemand daar niet heel lang mee bezig zijn. Op een gegeven moment zijn ze weer door iets anders bevangen. En gelukkig kan ze haar ei kwijt bij Lux.

Ja, ik weet het wel Kirsten, maar Alicia is een overgevoelig kind. Zij is een denkertje en kan zeer langdradig zijn in haar verdriet en zorgen..

Zij is nu gewoon mijn grootste zorg. Vooral ook omdat er nog zoveel foto's zijn van Joep.

Leuke Lab heb je trouwens zeg! En waar konden de honden in een "zwembad" zwemmen? Lijkt me gaaf, zeker omdat Lux zo'n waterrat is!

Dank je wel. Wij hebben met dierendag in Zwembad de Fluit (Leidschendam) gezwommen. Dat was als afsluiting van het buitenbadseizoen. Dus helaas niet de hele winter

Wat vreselijk voor jullie dat het zo moest lopen.Maar wat ontzettend fijn dat hij op zo een goede plek terecht is gekomen en je ook zelf hebt gezien dat hij er heel gelukkig is.

En dat lux dus ook opknapt,dat zal je zeker heel goed doen denk ik.

Ik zou denk ik voorlopig ook nog niet gaan kijken denk ik met je dochter.Al is dat moeilijk zeggen,want elk kind is toch weer totaal anders.
Misschien is het voor haar, net als voor jou juist fijn om te zien dat hij het daar goed heeft en de andere mensen heel lief voor hem zijn.
Kan ze hem toch voorstellen in zijn eigen nieuwe omgeving.
Als ze echt hsp heeft denk ik dat je met haar af zou kunnen spreken als die mensen het ook goed vinden natuurlijk dat je over weekje of zo gaat kijken.Dat JOep ook even rust nodig heeft.Dan zit er toch iets tijd overheen maar weet ze toch dat ze zal zien dat hij het goed heeft.
Maar met echt hsp denk ik dat ze anders toch haar eigen wereldje en zorgen over hem gaat creeeren.

Misshien vinden de mensen het ook goed dat ze zo af en toe eens belt om te horen hoe het met hem gaat,of een mailtje schrijft waar zij op reageren.

Jee wat moeilijk.

Groetjes en sterkte ermee Marianne

Ik zou haar juist meenemen. Ik kan me zo voorstellen dat je als kind het je ouders nooit zou kunnen vergeven als het wel zou blijven hangen. Net zoiets als met sterfgevallen en kinderen afscheid laten nemen. Sommigen nemen het hun ouders hun leven lang kwalijk dat ze oma niet meer mochten zien, bijvoorbeeld.

Als kind heb ik hetzelfde meegemaakt dat er een hond herplaatst moest worden omdat het niet ging. En dat was dan weliswaar vanuit een andere situatie. De hond in kwestie bij ons beet echt. Hij had mij al meerdere malen gebeten, toch kon ik hem niet vergeten, mistte hem en wilde perse weten hoe het ging. Ik was dol op het beestje en had het er heel moeilijk mee. (ook hsp)

Onze ouders hebben er toen voor gekozen om op een zondag middag met ons allebei naar Remco (hond) te gaan ... een afspraak met die mensen gemaakt en we zijn daar gezellig gaan kijken hoe Remco het had. En toen ik met eigen ogen gezien had was het ook voor mij beter te begrijpen. Hij had het goed, was gehecht aan zijn nieuwe baas en ik kon er mee omgaan. In mijn denken is het wel altijd "onze Remco" gebleven en dat zijn hele leven lang. Het is nu ruim 20 jaar geleden dat dit gespeeld heeft, maar nog vertel ik regelmatig over "onze Remco" en nog denk ik aan hem. Hij is en zal altijd "mijn" eerste hond blijven.

En ik kan zeker zeggen dat als onze ouders dit niet gedaan zouden hebben om met ons samen tijdens een familie uitstapje te gaan kijken naar Remco, dat ik het veel moeilijker gehad zou hebben en dat ik ook zeker altijd mijn vraagtekens erbij zou hebben gezet.

Onze ouders hebben een drie maanden gewacht voor wij gingen kijken, om wel eerst de afstand voor ons te scheppen, en de rust voor de hond.

Ik zou ook over een tijdje gaan kijken. Nu moet eerst nog even alles bezinken. Een hele moeilijke beslissing heb je gemaakt, heel moedig ook. Fijn om te horen dat Joep het goed heeft bij zijn nieuwe gezin.

fijn te lezen dat joep het naar zijn zin heeft(in ieder geval 1 zorg minder)


tuurlijk wil een kind geen huisdier kwijt,en deed ze koel om haar emoties de baas te blijven
nu is het werkelijkheid,joep is weg,nu moet ze het een plekje geven
wens je veel sterkte


gr liesbeth

Hey,
Ik sta er gewoon echt van te kijken hoe rustig en evenwichtig Lux zich gedraagd. Geen gedram, geen gedoe, gewoon lekker relaxed in huis en buiten. Niet te geloven. Gewoon kalm en gehoorzaam en op het gemakje wandelen. Geen geblaf en gespring, happend naar de bal of stokje, echt heerlijk. Nu kan ik ook eens op het gemakje met eens wat mensen onderweg staan kletsen, zonder dat "die honden" rond me heen springen en blaffen of tegen me op lopen. Lux presteert het zelfs om op het gemakje naast me gaan liggen!

Ik ben ook superblij dat Joep zo goed terecht is gekomen. Hij voelt zich al helemaal thuis.
Maandag lag er een leuk voorleesboek van Annie M.G. Schmidt voor mijn dochtertje als verrassing van het nieuwe gezin van Joep als troost.

Vanmorgen ontving ik het laatste mailtje over Joep. Ze gaan binnenkort op cursus! Gewoon voor de lol, want hij luistert al super!

Nou geweldig toch! Soms passen honden gewoon niet bij elkaar of met een andere hond erbij. Fantastisch dat het met beide honden zo goed gaat!

Wat een moeilijke beslissing is het geweest voor jullie...
Voor Lux en Joep het beste, fijn dat het met beiden zo goed gaat!

Groetjes, Anita.