Wantrouwen naar bepaalde mensen

Cas is eigenlijk een allemansvriendje. Hij vindt alle mensen leuk en lief en is een slijmbal eerste klas  Aandacht, aandacht, aandacht....  Hij heeft wel twee keer gehad dat een lange man heel snel op hem afkwam om hem te aaien en dat vond ie een beetje eng. Hij is toen uit onzekerheid wat gaan blaffen, maar toen deze mannen hem negeerden ging het goed.

Nu woont er man in onze straat die nogal... apart is. Het is best een aardige man, maar het is een beetje een "sjonnie" om het zo te zeggen  Hij deugt niet helemaal, heeft o.a. een wietplantage gehad en zijn zoons (die nog thuis wonen) veroorzaken heel veel overlast in de buurt.
Cas vertrouwt deze man voor geen meter. En dat heb ik zo nog nooit eerder bij hem gezien. De man is ook niet lang of breed of zo, het is eerder een vrij klein en stevig mannetje... Maar iedere keer als we hem tegenkomen, gaat Cas een soort van "sluipen" (hij gaat heel langzaam lopen, kop lager) en staart de man héél wantrouwend aan. Hij gromt nog net niet, maar zou dat zeker wel doen als ie dichterbij kan komen. De eerste keer had die man pas door dat Cas zo naar hem deed toen hij al bijna voorbij was, maar hij schrok wel. Sindsdien houden ze elkaar angstvallig in de gaten haha  

Vind het zo typisch dat ie dat bij deze man doet... Ik heb geen idee hoe dat gekomen is, hij had hem nog nooit eerder gezien (naar mijn weten) en heeft ook nooit iets raars meegemaakt met die man. Hij mag 'm gewoon niet, zo lijkt het.

Hebben jullie honden dit ook bij sommige mensen?

Ja hoor, die twee spanjaarden voelen het feilloos aan wie niet te vertrouwen is. Ze doen niets en lopen lekker verder maar als zo iemand op mij af komt en ook nog in een dreigende manier dan is het een geblaf van jewelste.

Het lijkt of de honden het aanvoelen, zo had ik jaren geleden een vlinderhondje die we de wolfstenen moesten laten verwijderen op ongeveer 1-jarige leeftijd. Toen ik hem opgehaald had en hij nog soezerig was van de narcose, hoorde hij bij ons thuis de stem van mijn broer en begon hij te grommen, zonder dat hij mijn broer ook maar kon zien. Nu is mijn broer niet zo vriendelijk tegen dieren, dus vandaar dat mijn hondje hem niet mocht, het is denk ik een soort intuïtie van de hond.

Apart hè! Sara vertrouwde ook weleens mensen niet, maar dat was meer haar eigen onzekerheid... Ze ging dan ook hard tegen ze blaffen (en heel hoog ).

Maar Cas begint dus echt te sluipen, en houdt 'm nauwlettend in de gaten.... Ik dacht eerder altijd dat honden dan de angst van hun baasje aanvoelen. Het "grappige" is echter dat ik helemaal niet bang ben voor deze man, hij mag dan wel niet helemaal deugen, hij zou nooit mensen kwaad doen. Zoals ik al zei is ie eigenlijk best aardig.

Honden hebben nog betere antennes dan de gemiddelde mens. Ook al is een mens verpakt in pak met stropdas dan voelt een hond dat onder die schone schijn een voor dieren 'slecht mens' verstopt zit. En onder de vodden van een zwerver herkent een hond een ware dierenvriend.
Ik vind de volgende stelling daarom heel mooi:
Als jouw hond iemand niet mag, dan zou jij dat beter ook niet doen.
Als ik een hond afwerende signalen zie uiten, dan neem ik die serieus. Er bestaat overigens een redelijke kans dat mijn nekharen op dat moment al hetzelfde reageren als de hond in kwestie.

Mijn Brando blijkt de laatste tijd niet meer op zijn gemak als mijn hulp komt poetsen. Hij schijnt een uur lang te blaffen. Dan moet er ook iets aan de hand zijn. Ik heb wel een vermoeden wat het is.

Wij hebben het een keer gehad met een verkoper. We hadden nieuwe kozijnen nodig, hadden wat offertes aangevraagd, en een van de eerste bedrijven hanteerde nogal agressieve verkoopmethodes, niks mis mee, maar Bowie mocht hem niet (we moesten haar in de tuin doen). 
Later kwam ie nog een keer terug met een 'mannetje' voor de financiën, maar we hadden inmiddels op internet genoeg informatie gevonden (ook over dat 'mannetje') om niet met hen in zee te gaan. En Bowie reageerde ook niet aardig op dat 'mannetje'.  

Het kan natuurlijk ook dat de hond voelt wat jij voelt, zo vond ik die verkoper ook een eikel, en reageert Bowie ook niet aardig op onze buurman (een nog grotere eikel).

Hier twee terughoudende hondjes, maar ieder op een héél andere manier.

Punk schiet in de verdediging. Als die iemand niet tof vindt, gaat ze grommen en borstelen en soms blaffen. Toen ik haar net kreeg was ze doodsbang van een vriendin van mijn moeder, een héél klein lief Indonesisch vrouwtje. Waarom ze juist voor haar bang was? Géén idee, maar ze hoefde maar binnen te komen en Punk ging grommend zitten plassen. Punk laat zich op straat wel aaien door vreemden, maar neemt dan een "gespannen" houding aan. Staart hoog, gezicht gespannen, mond stijf dicht. Soms denk ik wel eens, ze zal toch niet..? Maar het is nog nooit gebeurd. Afkloppen..

Cosmic is "gereserveerd". Ze laat alles toe, op zich, maar liever niet. Als iemand haar wil aaien op straat, probeert ze weg te draaien, en ze zou zelf nooit iemand aankijken of benaderen. Grommen of zo zal ze dan weer nooit doen.

Ach ja. Ik ben zelf ook een beetje éénkennig, dus ik snap ze wel..

Moeilijk... Want we willen nooit iemand ergens van beschuldigen als diegene onschuldig is. En wat onze hondjes betreft....

We weten het gewoonniet... want misschien heeft iemand gewoon een bepaalde geur of houding die zij niet erg leuk vinden.

Toch moet ik toegeven dat wij thuis bij mijn ouders een hondje hadden dat tegen iedereen en alles vriendelijk was... behalve tegen een bepaalde redelijk naaste buur...

Wij begrepen er niets van... Die mensen hadden zelf een hond en dat hondje leek me verwend tot en met... Tot ik later vernam dat die buur, duivenmelker... de katten in de buurt vergiftigde... En een poes die wij als kitten opgenomen hadden, vondeling in een korenveld heeft ook geen jaar mogen worden... Vergiftigd thuis aangekomen en enkele uren later overleden....

Ik weet het niet... maar ik blijf er ergens rekening mee houden als m'n hond iemand niet mag.

Aan de andere kant ken ik iemand niet zegt "niet van honden te houden"... maar die duidelijk een hart van goud heeft... Naar hem heeft Kylie nog nooitgegromd... Probeert zelfs regelmatig onopvallend tegen zijn been aan te leunen of met haar neus op zijn schoot te liggen... Wat die man zeker niet echt leuk vindt Ze voelt blijkbaar geen enkel gevaar van hem uitgaan...

Ik had het laatst nog bij de bank, ik ging savonds nog even naar de bank en dan mag Vino mee. Er stonden mensen achter ons, ze wouden haar aaien dus ja prima. Maar Vino dook weg.. Wat ze normaal nooit doet want normaal word ze net heel enthousiast naar mensen, is voor mij al duidelijk genoeg!

Hier ook zo'n hondje Ik ga vaak met Duke naar mijn ouders. Als de buurvrouw buiten is en we lopen langs gaat Duke ook sluipen. En als ze te dichtbij komt, gaat hij grommen en laat zijn tanden zien! Hij moet haar gewoon echt niet!! En natuurlijk is dat inmiddels wederzijds... Ik houd gepaste afstand, maar laat Duke verder maar begaan. Wij mensen vinden ook niet iedereen even aardig, toch?

Makkelijk hoor . Ik heb hier twee exacte tegenpolen. Eentje die geen enkele kerel vertrouwd en eentje die alles en iedereen lief leuk en aardig vind . Geen peil op te trekken dus 

Dit zijn dingen die ik ook tegen kom.

Ik heb alleen maar herplaatsers, die best wel een nare tijd hebben meegemaakt.

Honden associëren ook, en vertonen dan ook een gedrag.

Mensen stralen voor een hond ook een taal uit.

Voorbeeld:

Ik loop in het bos waar ook mensen met een handicap lopen.
Heel veel honden blaffen naar deze mensen, ik corrigeer mijn honden direct, en vermijd ze niet. Loop langs, en mijn honden kunnen zelf bepalen of ze wel of niet dichtbij willen komen.
Ik maak ook een vrolijk praatje met ze, en dat maakt mijn honden nieuwsgierig. Wat er nu gebeurt als ik ze tegen kom, is dat de dappere uit de groep mensen, de honden aaien, en mijn honden het ook leuk vinden. Soms de begeleiders niet, want die hebben niet altijd de tijd, en er moet soms "dringend" worden verzocht dat ze moeten doorlopen, voor mij een teken om een ander pad in te slaan, met een vrolijk.."tot de volgende keer".

Ik had één hond die iets had met zonnebrillen, en één hond had iets tegen die baseball petjes, zelfs tegen de buurman die ze als een vriend beschouwen. Gelukkig, reageert de hond niet meer op die petjes.