Ervaringen hond en baby

Hallo Allemaal,

Mijn zusje is nu zes maanden zwanger. Ze hebben ook een hond, waar tot nu toe alle aandacht naar uit is gegaan.
De hond is twee jaar oud en een kruising Border collie met Appenseller Sennen hond.

Ik ben heel benieuwd naar ervaring van andere mensen die al een hond hadden waar toen een (eerste) kindje bij kwam.
Hoe hebben jullie dat aangepakt?
Hebben jullie daar iets speciaals voor gedaan, of ging dat allemaal vanzelf?

Ik ben heel benieuwd naar de verschillende ervaringen.

Groetjes, Margje

Een waargebeurd verhaal,Margje...toen de baby in huis kwam(dit gaat over een gadopteerd kind)de Duitse Herder,die toen thuis(overigens buiten leefde)was laten kennismaken met de baby en de eerste poepluier laten besnuffelen en de poep op laten eten...daar begon de band tussen hond en dit mensenkind...

groetjes van Ingrid en roedel

Toen mijn dochter thuiskwam uit het ziekenhuis (zij is met 27 weken geboren en verbleef dus nog lang daar) hebben we een hondje gehaald: een Maltezertje van 7 weken oud. Hij lag bij haar op de kinderwagen als we gingen wandelen. Toen ze ging kruipen e.d. waren ze helemaal onafscheidelijk. Toen mijn dochter een jaar was, hebben we een St. Bernard erbij gekocht. Die hebben we meteen aan haar laten snuffelen, liefde op het eerste gezicht. De pup vond haar leuk en zij de pup... Hij lag vaak bij haar op een kleed op de grond, samen met de Maltezer ook. 't Ging eigenlijk vanzelf...

Volgens mij is geur erg belangrijk voor het acceptatie proces.
Dus de hond de baby van dag één aantal keren uitgebreid laten ruiken,evt ook even aan de volle luier laten snuffelen.
als de baby nog eerst in het ziekenhuis ligt, een gedragen rompertje/dekentje meenemen voor de hond om te ruiken.

De hond ook boven op de kamer laten kijken en ruiken,zodat hij weet wat er anders dan anders is.
Daarna kun je de hond leren om de baby te accepteren, net zoals je dit met een poes/pup etc doet.
Niet de hond steeds panisch weg weg sturen ( dan koppelt hij de baby en straf met elkaar) maar positief belonen...voeren etc zodat hij een positieve koppeling gaat maken.(baby is leuk...)

Laat nooit de hond alleen met de baby,hoe lief hij ook is!!!!!!!!!!!!

gr mariaa

Inderdaad: vooral relaxt zijn.

Een enorm interessant boek in hun geval, heel recent uitgegeven:
Honden en kinderen van Dany Grosemans
ISBN9789002223563
17,95 euro
Ik denk echt het lezen waard! Letterlijk wordt hier de komst van een baby beschreven. Al vanaf het moment dat je zwanger bent en al heel goed met de hond kan gaan oefenen/voorbereiden tot het letterlijk thuiskomen met de kleine.
Het verhaal van "de eerste poepluier" wordt sterk afgeraden. Honden zijn dol op babypoep en als je het dus gaat geven of eraan ruiken stimuleren, heb je de kans dat het baby'tje zo interessant wordt dat hij de luier ook in andere gevallen wil hebben, met alle gevolgen van dien... Zorgen dat de hond de nieuwe bewoner ALTIJD associeert met leuk. Dan heb je zo een hond die ook blij is met de baby.

'Het verhaal van "de eerste poepluier" wordt sterk afgeraden. Honden zijn dol op babypoep en als je het dus gaat geven of eraan ruiken stimuleren, heb je de kans dat het baby'tje zo interessant wordt dat hij de luier ook in andere gevallen wil hebben, met alle gevolgen van dien... '

Ach... je kunt het ook zien als recyclen (hihihi) - de luieremmer zelf zal er een stuk minder door stinken

Helaas kun je een baby niet recyclen...

Dankjewel!

Hilde, ik ga het boek voor ze kopen!!
Dank je!

Groeten, Margje

Ik heb altijd gehoord (zelf geen ervaring mee) dat je iets van de kleertjes van het kindje dat het kindje die dag gedragen heeft in het hospitaal moet meenemen naar huis en bij de hond in de mand leggen. Dat is wat ik gehoord heb maar zoals gezegd, zelf heb ik er geen ervaring mee. En uiteraard, de honden niet weghouden maar laten kennismaking, mits toezicht natuurlijk maar dat moet ik je niet vertellen. Veel willen de hond(en) weghouden en juist dat werkt jaloezie in de hand natuurlijk maar daar zal je zelf al lang achter geweest zijn. Ik vertel maar gewoon ff wat in me opkomt, wat ik heb van horen vertellen.
Wens je zus in elk geval nog een goede zwangerschap en een voorspoedige bevalling.
Groetjes van ons.

Hallo Margje,

onze vorige hond was een Westie en was gedurende 5 jaar "enig kind" en rotverwend. Ook wij vroegen ons af hoe hij zou reageren toen onze dochter werd geboren. Toen ik nog in het ziekenhuis lag nam ook mijn echtgenoot een (plas)luier mee naar huis om hem aan de geur te laten wennen, en mocht hij reeds aan de gedragen babykleertjes snuffelen. Toen we thuiskwamen met de baby mocht hij gelijk meedelen in de vreugde en het kindje uitgebreid besnuffelen. We hebben nooit overdreven angstvallig gereageerd, en beschouwden het als een normale zaak dat hij interesse toonde in het kindje. Wel zijn we zeer bewust heel veel aandacht aan hem blijven besteden, en hebben hem bij zowat alles betrokken. Bij het geven van borstvoeding mocht hij mee op de bank, toen we aan het brabbelen waren tegen de baby kreeg hij ook zijn deel aan lieve woordjes, bij het wandelen mocht hij mee, enzovoort. De eerste 2 dagen heeft hij onophoudelijk vanop de sofa staan kijken in het wiegje, het was een plezier om hem te zien staan, niet goed wetende wat we nu weer in huis hadden gehaald. Het spreekt voor zich dat we hem nooit alleen hebben gelaten bij de baby. Hij heeft zich heel snel aan de situatie aangepast, en heeft nooit of te nimmer naar haar uitgehaald. Toch heeft hij haar nooit echt aanvaard als "baasje". Hij zocht haar gezelschap nooit op, en bleef haar als een indringer beschouwen. Toen ze begon te kruipen en naar de hond toe kon gaan als hij lag te slapen, onderging hij haar betastingen (wij hebben haar nooit toegestaan om aan zijn haar of staart te trekken maar leerden haar om zachtjes te aaien), maar grote liefde is het nooit geworden tussen die 2. Desondanks zou hij haar met zijn leven hebben verdedigd mocht het erop aangekomen zijn. Als er bezoek kwam nam hij post in de buurt van het wiegje... Pas tijdens zijn laatste levensjaar (hij is 15 geworden) is hij haar beginnen waarderen. Zo zie je maar.
Het schijnt trouwens dat honden al van bij de zwangerschap kunnen ruiken/voelen dat er wat op til is..
Geen stress, mits een goede dosis gezond verstand loop het wel los. En er is inderdaad inmiddels heel wat goed lectuur op de markt.
Laat ons vooral weten hoe het verder loopt, én of je tante bent geworden van een jongetje of een meisje als het zover is!
Groeten, Greet

heej heej,



als de baby geboren word maak je het schoon met hiedrofiel luiers en die aan de hond geven en laten wennen aan de geur.. de hond er gewoon bij laten zolang hij het nodig heeft..(hij ruikt de geboorte geur eraan)

en dat is echt super goed!

toen ik 13jr geleden mijn dochter kreeg hebben we onze vorige hond overal bij betrokken.
zelfs als ik spulletjes voor de babykamer had gekocht laten snuffelen.
als ik de baby ging verschonen ging ze mee kijken na een aantal keren had de hond zoiets van alweer ik blijf lekker liggen.
nooit problemen gehad ze liep mee langs de kinderwagen.

mijn collega kwam thuis met de baby heeft ze uit getrokken.
en de hond heeft de baby helemaal schoon gelikt .
en is nooit verder 1 probleem geweest ze trok de hond over al bij.
en op laast waakte de hond over de baby.

Ik heb 4 honden en 3 kleine kinderen tegelijk opgevoed.
Nooit geen problemen ondervonden.
Wel heel erg,soms overdreven veel de honden overal bij betrekken.
Zorg ook dat de visite hier aan denkt als ze op kraambezoek komen.
Nooit de hond wegdoen,b.v.in een andere ruimte als er visite komt voor de baby.
Borstvoeding geven,zorg dat de hond ook aandacht krijg,ik weet het is een hele opgave,maar het is fijn als je hond het goed kan vinden met het kind,toch?
Alleen bij mijn eerste kind heb ik de eerste poepluier gegeven,daarna niet meer,werd een beetje een zooitje met 4 honden,hahahahaah.
Laat de hond ook gewoon het kind likken en wees niet bang dat het daar door ziek zal worden.
Er is natuurlijk wel een stop,de hond hoeft niet aan de gang te blijven met likken.
Mijn honden sabbelden altijd aan tenen en handjes.
Ik had in die tijd 1 newfoundlander,2 duitse herders en een rotebterrier,dus niet bepaald kleine hondjes,maar het is altijd goed gegaan.
Ook tijdens het groter worden van het kind en helemaal als het staart en oren gaat ontdekken van de hond.
Tuurlijk mogen ze er aankomen,maar de hond geen pijn doen.
Ik zei altijd tegen mijn kinderen:Als jij het hondje au doet,doet het hondje jou ook au en krijg je van mij ook nog eens op je kop,hahaha,het hielp wel.Nu ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt.
Groetjes Bettie

wij hadden sasja al(kruising holl/mech herder)

toen onze dochter werd geboren,onze slaapkamer lag toen naast de woonkamer,ze is net niet bij de bevalling geweest,(thuis bevallen)


de huisarts haalde sasje meteen de slaapkamer binnen toen ze misschien een halfuur oud was(even ontopic,moest eesrt worden gehecht)


hebben haar geen poep laten eten,maar wel helemaal laten besnuffelen.
nooit geen problemen gehad
wel was ze een beetje jaloers,als mijn man uit zijn werk kwam en die mijn dochter op de arm had,zij zat er dus ook bij op de bank



toen onze zoon werd geboren was dit helemaal normaal



sasja was wel beschermd,toen ons buurmeisje oppaste(een echte hondenvriend) en hilda op de commode lag te huilen(tijdens het verschonen),ging haar dat blijkbaar te ver ,en stond te naast de commode enorm te blaffen

de oppas heeft dit goed opgepakt door haar niet weg te sturen en is ook nooit meer gebeurd

hopelijk heb je hier iets aan



de hond overal bij betrekken is volgens mij het allerbste


wens je zus een goede zwangerschap,en een wolk van een baby toe




gr liesbeth